‏«آنگاه آسمانی جدید و زمینی جدید دیدم؛‏ زیرا آسمان پیشین و زمین پیشین از میان رفته بود.‏ دریا نیز دیگر وجود ندارد.‏»—‏مکاشفه ۲۱:‏۱‏.‏ ترجمهٔ دنیای جدید.‏

 ‏«و دیدم آسمانی جدید و زمینی جدید،‏ چونکه آسمان اوّل و زمین اوّل درگذشت و دریا دیگر نمی‌باشد.‏»—‏مکاشفه ۲۱:‏۱.‏ ترجمهٔ قدیم.‏

 این آیه به زبان سمبولیک نشان می‌دهد که پادشاهی خدا جایگزین همهٔ حکومت‌های روی زمین می‌شود.‏ این پادشاهی تمام بدی‌ها و شرارت‌ها را از روی زمین از بین می‌برد و بر جامعه‌ای جدید که از این پادشاهی حمایت می‌کنند،‏ حکومت می‌کند.‏

 کتاب مکاشفه به صورت سمبولیک نوشته شده است.‏ (‏مکاشفه ۱:‏۱‏)‏ پس منطقی است که آسمان و زمینی که در این آیه به آن اشاره شده سمبولیک باشند.‏ عبارت‌های «آسمان جدید» و «زمین جدید» به طور سمبولیک در جاهای دیگر کتاب مقدّس هم آمده‌اند.‏ (‏اِشَعْیا ۶۵:‏۱۷؛‏ ۶۶:‏۲۲؛‏ ۲پِطرُس ۳:‏۱۳‏)‏ بررسی این آیه‌ها و گزارشات دیگر کتاب مقدّس به ما کمک می‌کند که مفهوم این دو عبارت را درست درک کنیم.‏

 ‏«آسمان جدید.‏»‏ کتاب مقدّس بعضی وقت‌ها برای نشان دادن حکومت‌ها یا حکمرانان از کلمهٔ «آسمان» استفاده می‌کند.‏ (‏اِشَعْیا ۱۴:‏۱۲-‏۱۴؛‏ دانیال ۴:‏۲۵،‏ ۲۶‏)‏ برای همین مرجعی توضیح می‌دهد که «در پیشگویی‌های کتاب مقدّس ‹آسمان› به قدرت حکمران یا حکومت اشاره دارد.‏»  a پس می‌توان نتیجه‌گیری کرد که در مکاشفه ۲۱:‏۱،‏ «آسمان جدید» به پادشاهی خدا اشاره دارد.‏ پادشاهی خدا که بعضی وقت‌ها «پادشاهی آسمان‌ها» خوانده شده،‏ در آیه‌های دیگر مکاشفه و قسمت‌های دیگر کتاب مقدّس هم آمده است.‏ (‏مَتّی ۴:‏۱۷؛‏ اعمال ۱۹:‏۸؛‏ ۲تیموتائوس ۴:‏۱۸؛‏ مکاشفه ۱:‏۹؛‏ ۵:‏۱۰؛‏ ۱۱:‏۱۵؛‏ ۱۲:‏۱۰‏)‏ عیسی،‏ پادشاه این حکومت در آینده «آسمان پیشین» یعنی تمام حکومت‌هایی را که روی زمین حکمرانی می‌کنند از بین می‌برد و جایگزین آن‌ها می‌شود.‏—‏دانیال ۲:‏۴۴؛‏ لوقا ۱:‏۳۱-‏۳۳؛‏ مکاشفه ۱۹:‏۱۱-‏۱۸‏.‏

 ‏«زمین جدید.‏»‏ کتاب مقدّس نشان می‌دهد که زمین هیچ‌وقت از بین نمی‌رود.‏ (‏مزمور ۱۰۴:‏۵؛‏ جامعه ۱:‏۴‏)‏ پس منظور از زمینی جدید چیست؟‏ کتاب مقدّس خیلی وقت‌ها برای اشاره به انسان‌ها از کلمهٔ «زمین» استفاده می‌کند.‏ (‏پیدایش ۱۱:‏۱؛‏ ۱تواریخ ۱۶:‏۳۱؛‏ مزمور ۶۶:‏۴؛‏ ۹۶:‏۱‏)‏ پس زمین جدید به جامعه‌ای جدید از انسان‌ها اشاره دارد که با میل و رغبت تابع پادشاهی خدا هستند.‏ «زمین پیشین» یا جامعه‌ای از انسان‌ها که مخالف این پادشاهی هستند از بین می‌روند.‏

 ‏«دریا نیز دیگر وجود ندارد.‏»‏ در مکاشفه ۲۱:‏۱‏،‏ «دریا» هم به صورت سمبولیک آمده است.‏ دریا خیلی وقت‌ها ناآرام و طوفانی می‌شود.‏ برای همین کتاب مقدّس از این کلمه برای توصیف انسان‌هایی استفاده می‌کند که باعث درد و رنج و مشکلات زیادی در جامعه می‌شوند،‏ چون حاضر نیستند خدا را بشناسند و مطابق معیارهای او زندگی کنند.‏ (‏اِشَعْیا ۱۷:‏۱۲،‏ ۱۳؛‏ ۵۷:‏۲۰؛‏ مکاشفه ۱۷:‏۱،‏ ۱۵‏)‏ آن‌ها هم از بین می‌روند.‏ مزمور ۳۷:‏۱۰ می‌گوید:‏ «بعد از مدتی کوتاه،‏ شریران نیست و نابود می‌شوند؛‏ وقتی به جایی که بودند نگاه کنی،‏ دیگر آن‌ها را نمی‌بینی.‏»‏

 کتاب مکاشفه پیشگویی کرده است که طی «روز سَرور» چه اتفاقاتی می‌افتد.‏ (‏مکاشفه ۱:‏۱۰‏)‏ مطابق با پیشگویی‌های کتاب مقدّس،‏ روز سَرور در سال ۱۹۱۴ شروع شد یعنی وقتی که عیسی به عنوان پادشاه حکومت خدا پادشاهی‌اش را شروع کرد.‏ b با این حال،‏ عیسی حکمرانی‌اش را همان موقع روی زمین شروع نکرد.‏ کتاب مقدّس حتی پیشگویی کرده که از آن زمان به بعد وضعیت دنیا خیلی بدتر هم می‌شود و در کتاب مقدّس این دوران «روزهای آخر» خوانده شده است.‏ (‏۲تیموتائوس ۳:‏۱-‏۵،‏ ۱۳؛‏ مَتّی ۲۴:‏۳،‏ ۷؛‏ مکاشفه ۶:‏۱-‏۸؛‏ ۱۲:‏۱۲‏)‏ وقتی این روزهای آخر و سخت به پایان برسند پادشاهی خدا آسمان و زمینی را که به صورت سمبولیک در کتاب مقدّس آمده از بین می‌برد و صلح و آرامش را روی زمین برقرار می‌کند.‏ در آن زمان «زمین جدید» یعنی انسان‌هایی که می‌خواهند مطابق با معیارهای خدا زندگی کنند از سلامتی کامل برخوردار می‌شوند و در بهترین شرایط می‌توانند زندگی کنند.‏—‏مکاشفه ۲۱:‏۳،‏ ۴‏.‏

 این ویدیوی کوتاه را که مروری بر کتاب مکاشفه است تماشا کنید.‏