‏«یَهُوَه به تو گفته است که چه کارهایی خوب است.‏ او از تو انتظاری ندارد جز این که عادلانه رفتار کنی و وفاداری را دوست داشته باشی،‏ و هنگام راه رفتن با خدایت فروتن باشی!‏»—‏میکاه ۶:‏۸‏،‏ پاورقی،‏ ترجمهٔ دنیای جدید.‏

 ‏«ای مرد،‏ او تو را از آنچه نیکوست آگاه ساخته است؛‏ و خداوند از تو چه می‌طلبد،‏ جز آنکه انصاف را به جای آری و محبت را دوست بداری،‏ و با فروتنی در حضور خدایت سلوک کنی؟‏»—‏میکاه ۶:‏۸،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو.‏

 میکاه نبی در این آیه توضیح می‌دهد که خشنود کردن یَهُوَه a خدا کار سختی نیست.‏ (‏۱یوحنا ۵:‏۳‏)‏ او به سه مورد که خدا انتظار دارد ما انجام دهیم اشاره می‌کند.‏ دو مورد اول دربارهٔ برخورد شخص با دیگران است و سومی در مورد رابطهٔ شخص با خداست.‏

 ‏‹عادلانه رفتار کن.‏›‏ خدا انتظار دارد که پرستندگانش عادلانه و منصفانه رفتار کنند و اعمال و افکارشان مطابق با معیارهای او باشد.‏ (‏تَثنیه ۳۲:‏۴‏)‏ برای مثال کسانی که معیارهای خدا را در زندگی‌شان به کار می‌برند،‏ سعی می‌کنند صادق باشند و با مردم از هر پیشینه،‏ نژاد یا جایگاه اجتماعی‌ای منصفانه رفتار کنند.‏—‏لاویان ۱۹:‏۱۵؛‏ اِشَعْیا ۱:‏۱۷؛‏ عبرانیان ۱۳:‏۱۸‏.‏

 ‏‹وفاداری را دوست داشته باش.‏›‏ این عبارت همچنین به این معناست:‏ ‹محبت پایدار را دوست داشته باش.‏› (‏میکاه ۶:‏۸،‏ پاورقی)‏ در زبان عبری کلمهٔ وفاداری فقط به معنی خیانت نکردن نیست.‏ معنی این کلمه فراتر از انجام‌وظیفه است و مهربانی و رحمت را هم در بر می‌گیرد.‏ خدا می‌خواهد که پرستندگانش از ته دل مهربان و رحیم باشند؛‏ یعنی با رضایت و خوشحالی به دیگران،‏ مخصوصاً نیازمندان کمک کنند.‏ همان طور که کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «دادن از گرفتن شادی‌بخش‌تر است.‏»—‏اعمال ۲۰:‏۳۵‏.‏

 ‏‹هنگام راه رفتن با خدایت فروتن باش.‏›‏ در کتاب مقدّس عبارت راه رفتن می‌تواند به معنی دنبال کردن یک مسیر خاص باشد.‏ شخصی که با خدا راه می‌رود در مسیری قدم برمی‌دارد که او را خشنود کند.‏ نوح در این مورد نمونهٔ خوبی است.‏ نوح «با خدا راه می‌رفت،‏» چون او در چشم خدا درستکار بود و «برخلاف مردم همعصر خود،‏ ثابت کرد که شخصی بی‌عیب» است.‏ (‏پیدایش ۶:‏۹‏)‏ امروزه ما می‌توانیم با قدم برداشتن در مسیری که مطابق تعلیمات کتاب مقدّس است،‏ با خدا راه برویم.‏ برای انجام این کار باید فروتن باشیم،‏ یعنی محدودیت‌هایمان را بپذیریم و در همه چیز به خدا توکّل کنیم.‏—‏یوحنا ۱۷:‏۳؛‏ اعمال ۱۷:‏۲۸؛‏ مکاشفه ۴:‏۱۱‏.‏

 میکاه در قرن هشتم ق.‏م در اسرائیل نبی بود.‏ در آن زمان بت‌پرستی،‏ دزدی و ظلم و ستم فراوان بود.‏ (‏میکاه ۱:‏۷؛‏ ۳:‏۱-‏۳،‏ ۹-‏۱۱؛‏ ۶:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ اکثر اسرائیلیان قوانین شریعت را نادیده می‌گرفتند و خیلی‌ها فکر می‌کردند که با انجام رسم و رسومات مذهبی و تقدیم قربانی‌ها می‌توانند خدا را خشنود کنند.‏—‏امثال ۲۱:‏۳؛‏ هوشَع ۶:‏۶؛‏ میکاه ۶:‏۶،‏ ۷‏.‏

 قرن‌ها بعد عیسی گفت که پدرش از کسانی که محبت،‏ عدالت و رحمت دارند خشنود است؛‏ نه از کسانی که به ظاهر خداپرست هستند.‏ (‏مَتّی ۹:‏۱۳؛‏ ۲۲:‏۳۷-‏۳۹؛‏ ۲۳:‏۲۳‏)‏ عیسی نشان داد که خدا امروزه از پرستندگانش چه انتظاری دارد.‏

 برای اطلاعات بیشتر در مورد کتاب میکاه این ویدیوی کوتاه را تماشا کنید.‏