آسمان چیست؟
پاسخ کتاب مقدّس
واژهٔ «آسمان» در کتاب مقدّس سه مفهوم متفاوت دارد: ۱) آسمان قابل رؤیت ۲) عالم غیرمادی و ۳) جایگاه بلند و رفیع. در هر مورد، از روی مضمون متن میتوان مفهوم درست این واژه را درک کرد. a
۱) آسمان قابل رؤیت. منظور فضای بالای زمین است که در آنجا باد میوزد، پرندگان پرواز میکنند، ابرها باران و برف تولید میکنند و صاعقه ایجاد میشود. (مزمور ۷۸:۲۶؛ امثال ۳۰:۱۹؛ اِشَعْیا ۵۵:۱۰؛ لوقا ۱۷:۲۴) این آسمان میتواند به معنای فضای بالای جو زمین نیز باشد؛ جایی که «خورشید و ماه و ستارگان» در آن واقعاند.—تَثنیه ۴:۱۹؛ پیدایش ۱:۱.
۲) عالم غیرمادی. واژهٔ آسمان همچنین به عالم غیرمادی اشاره دارد که فراسوی عالم مادی، زمین و کائنات است. (۱پادشاهان ۸:۲۷؛ یوحنا ۶:۳۸) یَهُوَه خدا که «روح» است و فرشتگانش در عالم غیرمادی به سر میبرند. (یوحنا ۴:۲۴؛ مَتّی ۲۴:۳۶) گاه «آسمانها» مظهر فرشتگان وفادار خداست.—مزمور ۸۹:۵-۷.
به علاوه، واژهٔ آسمان در کتاب مقدّس میتواند به مفهوم بخشی از عالم غیرمادی باشد که در واقع «سکونتگاه» یَهُوَه است. (۱پادشاهان ۸:۴۳، ۴۹؛ عبرانیان ۹:۲۴؛ مکاشفه ۱۳:۶) برای نمونه، طبق پیشگویی کتاب مقدّس شیطان و فرشتگان شریر از این آسمان بیرون افکنده شدند و دیگر اجازه ندارند که در درگاه یَهُوَه حاضر شوند، اما آنان هنوز در عالم غیرمادی به سر میبرند.—مکاشفه ۱۲:۷-۹، ۱۲.
۳) جایگاه بلند و رفیع. گاه در کتاب مقدّس واژهٔ «آسمان» مظهر جایگاهی بلند و رفیع است که معمولاً در ارتباط با حکمرانی و فرمانروایی به کار میرود. توجه کنید که در هر یک از موارد زیر «آسمان» مظهر چه کسانی یا چه حکومتی است.
یَهُوَه خدا که قادر متعال است.—۲تواریخ ۳۲:۲۰؛ لوقا ۱۵:۱۸، پاورقی.
پادشاهی خدا یعنی حکومتی که جایگزین تمام حکومتهای بشری میشود. کتاب مقدّس این حکومت را «آسمانهایی جدید» میخواند.—اِشَعْیا ۶۵:۱۷؛ ۶۶:۲۲؛ ۲پِطرُس ۳:۱۳. b
مسیحیانی که امید حکمرانی در آسمان را دارند.—اِفِسُسیان ۲:۶.
حکومتهای بشری که جایگاهی والاتر از تابعین خود اختیار کردهاند.—اِشَعْیا ۱۴:۱۲-۱۴؛ دانیال ۴:۲۰-۲۲؛ ۲پِطرُس ۳:۷.
فرشتگان شریر که اکنون بر دنیا تسلّط دارند.—اِفِسُسیان ۶:۱۲؛ ۱یوحنا ۵:۱۹.
«آسمان» چگونه در کتاب مقدّس به تصویر کشیده شده است؟
در عالم غیرمادی صدها میلیون فرشته که کلام یَهُوَه خدا را به جا میآورند دائم به فعالیتهای گوناگون مشغولند.—مزمور ۱۰۳:۲۰، ۲۱؛ دانیال ۷:۱۰.
کتاب مقدّس توصیف میکند که نوری بس درخشان در آسمان وجود دارد. (۱تیموتائوس ۶:۱۵، ۱۶) حِزْقیال پیامبر در رؤیایی از آسمان، نوری درخشان دید. دانیال نیز رؤیایی دید که در آسمان «نهری از آتشْ» جاری است. (حِزْقیال ۱:۲۶-۲۸؛ دانیال ۷:۹، ۱۰) آسمان مکانی مقدّس، پاک و زیباست.—مزمور ۹۶:۶؛ اِشَعْیا ۶۳:۱۵؛ مکاشفه ۴:۲، ۳.
تصویر کلّیای که کتاب مقدّس از آسمان به ما میدهد، موجب حیرت و شگفتیمان میشود. (حِزْقیال ۴۳:۲، ۳) اما نباید فراموش کرد که درک کامل عالم غیرمادی برای ما انسانها غیر ممکن است؛ زیرا این امر ورای حواس پنجگانهٔ ماست.
a واژهٔ عبریای که در فارسی «آسمان» ترجمه شده است، از کلمهای مشتق شده که به معنی «بلند» یا «رفیع» است. (امثال ۲۵:۳) به کتاب زیر در صفحهٔ ۱۰۲۹ مراجعه شود: The New Brown, Driver, and Briggs Hebrew and English Lexicon of the Old Testament
b در «دایرةالمعارف مَککْلینتاک و اِسترانگ» (به زبان انگلیسی) آمده است که آسمانهای جدید در اِشَعْیا ۶۵:۱۷، مظهر «حکومتی جدید» است.—جلد ۴ صفحهٔ ۱۲۲.