در باب ۴ کتاب دانیال‏،‏ به چند واقعه اشاره شده است که ترتیب آن‌ها مفهومی نبوی دارد.‏ بر اساس این پیشگویی می‌توان ثابت کرد که پادشاهی خدا در سال ۱۹۱۴ میلادی در آسمان برقرار شد.‏

 خلاصه‌ای از این پیشگویی:‏ خدا این پیشگویی را در خوابی به نِبوکَدنِصَّر،‏ پادشاه بابل آشکار کرد.‏ این پادشاه در خواب،‏ یک درخت عظیم را دید که قطع شد.‏ همچنین برای «هفت زمان» جلوی رشد کُندهٔ آن درخت گرفته شد.‏ بعد از پایان آن «هفت زمان» درخت می‌توانست دوباره رشد کند.‏—‏دانیال ۴:‏۱،‏ ۱۰-‏۱۶‏.‏

 اولین تحقق این پیشگویی:‏ آن درخت عظیم مظهر نِبوکَدنِصَّر پادشاه بود.‏ (‏دانیال ۴:‏۲۰-‏۲۲‏)‏ او چگونه به طور مجازی قطع شد؟‏ وقتی سلامت عقلی و پادشاهی‌اش را به مدت هفت سال از دست داد،‏ می‌توان گفت که به طور مجازی قطع شد.‏ (‏دانیال ۴:‏۲۵‏)‏ زمانی که خدا نِبوکَدنِصَّر را شفا داد،‏ او مجازاً دوباره شروع به رشد کرد،‏ یعنی دوباره بر تخت پادشاهی نشست و پذیرفت که یَهُوَه حاکم عالم است.‏—‏دانیال ۴:‏۳۴-‏۳۶‏.‏

 نکاتی که نشان می‌دهد این پیشگویی تحققی بزرگ‌تر دارد:‏ هدف اصلی از این پیشگویی را در نظر گیریم.‏ خدا می‌خواست که مردم متوجه شوند که او «در حکومت بشری حکم می‌راند،‏ و آن را به هر که بخواهد می‌بخشد،‏ و حقیرترینِ مردمان را بر آن می‌گمارد.‏» (‏دانیال ۴:‏۱۷‏)‏ اما آیا خدا حقیقتاً می‌خواست حاکمیت را به نِبوکَدنِصَّر متکبّر ببخشد؟‏ مسلّماً نه،‏ چون قبل از آن،‏ خدا در خوابی دیگر به او نشان داد که نه او شایستهٔ این مقام است و نه هیچ حاکم دیگری در این دنیا.‏ به جای آن،‏ خدا «سلطنتی را برقرار خواهد کرد که هرگز از بین نخواهد رفت.‏»—‏دانیال ۲:‏۳۱-‏۴۴‏.‏

 قبل از آن زمان،‏ خدا حکومتی را بر روی زمین برقرار کرده بود که نماد حکمرانی او بود؛‏ یعنی حکومت قوم باستانی اسرائیل.‏ خدا اجازه داد که آن حکومت از بین برود،‏ چون حاکمان آن یعنی پادشاهان اسرائیل به او وفادار نماندند.‏ سپس پیشگویی کرد که پادشاهی را به کسی خواهد داد که «به حق به او تعلق دارد.‏» (‏حِزْقیال ۲۱:‏۲۵-‏۲۷‏)‏ طبق کتاب مقدّس عیسی مسیح همان کسی است که این حق قانونی را دارد تا به عنوان پادشاه ابدی منصوب شود.‏ (‏لوقا ۱:‏۳۰-‏۳۳‏)‏ عیسی برخلاف نِبوکَدنِصَّر ‹دلی افتاده دارد،‏› درست همان طور که پیشگویی شده بود.‏—‏مَتّی ۱۱:‏۲۹‏.‏

 درختی که در دانیال باب ۴ آمده است مظهر چیست؟‏ در کتاب مقدّس درختان گاهی مظهر حکومت‌ها هستند.‏ (‏حِزْقیال ۱۷:‏۲۲-‏۲۴؛‏ ۳۱:‏۲-‏۵‏)‏ در تحقق بزرگ‌تر پیشگویی دانیال باب ۴ آن درخت عظیم مظهر حکمرانی یَهُوَه است.‏

 قطع شدن آن درخت مظهر چیست؟‏ قطع شدن آن درخت،‏ هم مظهر قطع شدن موقت پادشاهی نِبوکَدنِصَّر بود،‏ هم مظهر قطع شدن موقت حکمرانی یَهُوَه روی زمین.‏ هنگامی که نِبوکَدنِصَّر شهر اورشلیم را نابود کرد،‏ جایی که پادشاهان به عنوان نمایندگان خدا بر ‹تخت یَهُوَه› می‌نشستند،‏ حکمرانی یَهُوَه روی زمین برای مدتی قطع شد.‏—‏۱تواریخ ۲۹:‏۲۳‏.‏

 ‏«هفت زمان» مظهر چیست؟‏ «هفت زمان» به مدت زمانی اشاره دارد که خدا اجازه داد حکومت‌های بشری بر زمین حکمرانی کنند.‏ این «هفت زمان» در اکتبر سال ۶۰۷ قبل از میلاد آغاز شد،‏ یعنی وقتی بابلیان شهر اورشلیم را نابود کردند.‏—‏۲پادشاهان ۲۵:‏۱،‏ ۸-‏۱۰‏.‏

 ‏«هفت زمان» چه مدت است؟‏ در تحقق بزرگ‌تر پیشگویی دانیال،‏ ممکن نیست که آن «هفت زمان» معادل ۷ سال معمولی باشد؛‏ آن طور که برای نِبوکَدنِصَّر بود.‏ از گفتهٔ عیسی می‌توانیم به پاسخ این سؤال برسیم؛‏ او گفت:‏ «اورشلیم [که نماد حکمرانی یَهُوَه است] زیر پای ملت‌ها لگدمال خواهد شد تا زمانی که دورانِ معینِ ملت‌ها به انجام رسد.‏» (‏لوقا ۲۱:‏۲۴‏)‏ منظور از «دورانِ معینِ ملت‌ها،‏» دورانی است که خدا اجازه داد حکمرانی‌اش «زیر پای ملت‌ها لگدمال» شود و این دوران به همان «هفت زمان» که در دانیال باب ۴ آمده است،‏ اشاره دارد.‏ در نتیجه وقتی که عیسی روی زمین بود و این سخنان را گفت آن «هفت زمان» هنوز به پایان نرسیده بود.‏

 کتاب مقدّس به ما کمک می‌کند تا طول این «هفت زمان» را محاسبه کنیم.‏ در کتاب مقدّس آمده که سه و نیم «زمان» برابر با ۱۲۶۰ روز است.‏ پس «هفت زمان» یعنی دو برابر آن،‏ ۲۵۲۰ روز خواهد بود.‏ (‏مکاشفه ۱۲:‏۶،‏ ۱۴‏)‏ بر اساس کتاب مقدّس،‏ برای درک پیشگویی‌ها باید هر روز را یک سال محاسبه کرد.‏ بنابراین آن ۲۵۲۰ روز مظهر ۲۵۲۰ سال می‌باشد.‏ بر اساس این محاسبه آن «هفت زمان» یا ۲۵۲۰ سال در سال ۶۰۷ قبل از میلاد شروع شد و در اکتبر سال ۱۹۱۴ میلادی به اتمام رسید.‏ a‏—‏اعداد ۱۴:‏۳۴؛‏ حِزْقیال ۴:‏۶‏.‏