کتاب مقدّس در مورد دایناسورها چه میگوید؟
پاسخ کتاب مقدّس
کتاب مقدّس مستقیماً به دایناسورها اشاره نمیکند، اما خدا را «آفرینندهٔ تمام موجودات هستی» معرفی مینماید. مسلّم است که دایناسورها نیز در میان این موجودات بودهاند. a (مکاشفه ۴:۱۱) کتاب مقدّس بدون نام بردن از دایناسورها، به گروههای مختلف حیواناتی اشاره میکند که احتمالاً دایناسورها نیز شامل آن میشوند. به سه مثال زیر توجه کنید:
«موجودات بزرگ دریایی.»—پیدایش ۱:۲۱.
«خزندگان روی زمین.»—پیدایش ۱:۲۵.
«وحوش زمین.»—پیدایش ۱:۲۵.
آیا دایناسورها از موجودات دیگر تکامل یافتهاند؟
فسیلها قویاً نشان میدهند که دایناسورها یکباره به وجود آمدند و حتی طی اعصار متمادی به گونههای دیگر مبدّل نشدند. این موضوع هماهنگ با گفتهٔ کتاب مقدّس است که میگوید خدا تمام حیوانات را آفرید. برای مثال، به گفتهٔ کتاب مقدّس خدا «آسمان و زمین و دریا و آنچه را که در آنهاست، آفرید.»—مزمور ۱۴۶:۶، ترجمهٔ تفسیری.
دایناسورها در چه زمانی میزیستند؟
کتاب مقدّس میگوید که موجودات روی زمین و جانداران دریایی در طی روزهای b پنجم و ششم از آفرینش، به وجود آمدهاند. (پیدایش ۱:۲۰-۲۵، ۳۱) به این ترتیب کلام خدا برای پیدایش و زیست دایناسورها یک دورهٔ زمانی طولانی قائل میشود.
آیا «بِهیموت» و «لِویاتان» جزو دایناسورها بودند؟
خیر. از قرار معلوم، طبق توصیفات کتاب ایّوب، بِهیموت و لِویاتان همان اسبآبی و تمساح میباشند. (ایّوب ۴۰:۱۵-۲۳؛ ۴۱:۱، ۱۴-۱۷، ۳۱) در هر صورت، از آنجا که خدا به ایّوب گفت به این حیوانات نگاه کند، میتوانیم مطمئن باشیم که «بِهیموت» و «لِویاتان» گونهای از دایناسورها نبودند، زیرا در روزگار ایّوب زمانی طولانی از انقراض دایناسورها گذشته بود.—ایّوب ۴۰:۱۶؛ ۴۱:۸.
برای دایناسورها چه اتفاقی افتاد؟
کتاب مقدّس به ناپدید شدن دایناسورها اشارهای نمیکند، اما میگوید که همه چیز طبق «خواست» خدا آفریده شد. پس واضح است که خدا از آفرینش دایناسورها مقصودی داشت. (مکاشفه ۴:۱۱) هنگامی که آن مقصود به اجرا در آمد، خدا صلاح دید که دایناسورها منقرض شوند.
a بررسی فسیلها ثابت میکند که دایناسورها وجود داشتهاند. در واقع فسیلها نشان میدهند که دایناسورهای فراوانی طی اعصار متمادی، در اَشکال و اندازههای گوناگون وجود داشتهاند.
b کلمهٔ «روز» در کتاب مقدّس میتواند مفهوم یک دورهٔ زمانی را که هزاران سال به طول میانجامد در بر گیرد.—پیدایش ۱:۳۱:؛ ۲:۱-۴؛ عبرانیان ۴:۴، ۱۱.