عبارت «سِقط جنین» که به معنی خارج شدن پیش از موعد جنین از رَحِم مادر است،‏ در متون کتاب مقدّس به چشم نمی‌خورد.‏ با این حال،‏ بسیاری از آیات کتاب مقدّس دید خدا را نسبت به حیات و زندگی منجمله حیات بچه‌ای که هنوز در رَحِم مادر است آشکار می‌کند.‏

 حیات،‏ هدیه‌ای از سوی خداست.‏ (‏پیدایش ۹:‏۶؛‏ مزمور ۳۶:‏۹‏)‏ در چشم او،‏ حیات بسیار باارزش است؛‏ از جمله حیات و جان بچه‌ای که هنوز در رَحِم مادر است.‏ پس اگر کسی عمداً باعث مرگ چنین بچه‌ای شود،‏ در واقع مرتکب قتل شده است.‏

 خدا در شریعت موسی چنین فرمان داده بود:‏ «اگر کسانی در حال نزاع،‏ به زنی باردار صدمه زنند و بچهٔ آن زن پیش از موعد به دنیا آید اما مادر یا فرزند نمیرد،‏ مقصر باید خسارتی را که شوهر آن زن تعیین می‌کند و مورد تأیید قضات است،‏ بپردازد.‏ اما اگر مادر یا فرزند بمیرد،‏ باید جان در عوض جان داده شود.‏»—‏خروج ۲۱:‏۲۲،‏ ۲۳‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید.‏ a

•  حیات انسان از چه زمانی آغاز می‌شود؟‏

•  آیا خدا کسی را که بچهٔ خود را سِقط کرده است،‏ می‌بخشد؟‏

•  اگر زندگی مادر یا فرزند در خطر باشد،‏ آیا سِقط جنین اشتباه است؟‏

 از دید خدا،‏ زندگی انسان از زمان بسته شدن نطفه در رَحِم مادر آغاز می‌شود.‏ خدا در سراسر کلام خود یعنی کتاب مقدّس به بچه‌ای که هنوز در رَحِم مادر است،‏ به عنوان یک شخص اشاره می‌کند.‏ به چند آیه توجه کنید که نشان می‌دهد خدا بین حیات یک بچه در رَحِم مادر و یک نوزاد متولّدشده تفاوتی قائل نمی‌شود.‏

•   داوود پادشاه تحت هدایت الٰهی به خدا چنین گفت:‏ «چشمان تو جنین مرا دیده است.‏» (‏مزمور ۱۳۹:‏۱۶‏،‏ ترجمهٔ قدیم‏)‏ بنابراین،‏ خدا داوود را حتی پیش از تولّدش،‏ یک شخص محسوب می‌کرد.‏

•   به علاوه،‏ خدا مأموریتی خاص برای اِرْمیای نبی حتی پیش از تولّدش در نظر داشت.‏ خدا به او چنین گفت:‏ «پیش از آنکه تو را در رَحِم نقش بندم،‏ تو را شناختم،‏ و پیش از آنکه به دنیا بیایی،‏ تو را جدا کردم،‏ و تو را بر قومها نبی قرار دادم.‏»—‏اِرْمیا ۱:‏۵‏.‏

•   لوقا که یکی از نویسندگان کتاب مقدّس و پزشک بود،‏ برای اشاره به بچهٔ متولّدنشده و متولّدشده،‏ یک واژهٔ یونانی را به کار برد.‏—‏لوقا ۱:‏۴۱؛‏ ۲:‏۱۲،‏ ۱۶‏.‏

 عمل کسانی که بچهٔ خود را سِقط کرده‌اند،‏ از نظر خدا غیر قابل بخشش نیست.‏ اگر آنان دیدشان را با دید خدا نسبت به حیات و زندگی هماهنگ کنند،‏ می‌توانند از احساس گناه رها شوند.‏ «یهوه رحیم و فیاض است،‏ .‏.‏.‏ به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است،‏ به همان اندازه نیز نافرمانیهای ما را از ما دور کرده است.‏»‏ b (‏مزمور ۱۰۳:‏۸-‏۱۲‏)‏ یَهُوَه خدا همهٔ کسانی را که از گناهان گذشتهٔ خود،‏ از جمله سِقط جنین صادقانه توبه می‌کنند،‏ می‌بخشد.‏—‏مزمور ۸۶:‏۵‏.‏

 با توجه به آنچه کتاب مقدّس در مورد زندگی و حیات بچه‌ای که هنوز در رَحِم مادر است می‌گوید،‏ وجود یک خطر احتمالی که جان مادر یا فرزند را تهدید می‌کند،‏ دلیلی موجه برای سِقط جنین تلقّی نمی‌شود.‏

 اما در مواقع نادری که هنگام زایمان،‏ بین نجات جان مادر یا فرزند یکی را باید انتخاب کرد،‏ چطور؟‏ در این صورت،‏ کسانی که در چنین موقعیتی قرار گرفته‌اند،‏ خودشان باید بین نجات جان آن دو یکی را انتخاب کنند.‏