طی این دوران همه‌گیری کرونا،‏ بسیاری از برادران و خواهرانمان سعی می‌کنند که با نوشتن نامه دیگران را تشویق کنند.‏ برادر خوزه لاپورتا و همسرش ونسا نامه‌هایی تسلّی‌بخش برای بیماران کرونایی و پرسنل یک بیمارستان در بارسلونای اسپانیا نوشتند.‏ در نتیجه یک پرستار به نامه‌شان جواب داد.‏ در ادامه،‏ نامهٔ این پرستار را با کمی ویرایش می‌خوانیم.‏ a

‏«من یک پرستارم .‏.‏.‏ و این نامه را از طرف یک مادربزرگ ۹۷ ساله می‌نویسم.‏ من امروز نامهٔ شما را برای او خواندم.‏ هر روز نامه‌هایی برای بیمارانمان دریافت می‌کنیم و معمولاً آن‌ها را به صورت تصادفی بین بیماران پخش می‌کنیم.‏ ولی مطمئنم که نامهٔ شما تصادفی نبود.‏ این نامه باعث شد که حداقل دو نفر یعنی من و آن خانم به آینده امیدوار شویم.‏ متأسفانه برای این بیمار کاری از دست ما بر نمی‌آید.‏ او به من گفت قبل از این که از دنیا برود دوست دارد این سؤال را از شما بپرسد:‏ ‹آیا ممکن است وعده‌ها و پیشگویی‌های کتاب مقدّس شامل حال یک خانم ۹۷ ساله هم بشود؟‏›‏

امروز توانستم برای ده دقیقه مطالبی را از وب‌سایتی که فرستادید برایش بخوانم.‏ این مطالب به دلش نشست و شادی و آرامش خاصّی به او داد؛‏ احساسی که مدت‌ها حس نکرده بود.‏ سپس ویدیوی چرا عیسی جانش را فدا کرد؟‏ را با هم تماشا کردیم.‏

همچنین مجلّهٔ بیدار شوید در مورد استرس را خواندم که در این موقعیت سخت به من کمک کرد.‏ همان طور که می‌دانید در دوران خیلی سختی به سر می‌بریم.‏

متأسفانه کادر بیمارستان ما دسترسی به روانشناس ندارد.‏ اما اطلاعاتی که شما در اختیار ما قرار دادید ۲۴ ساعته قابل دسترس است و می‌توانیم بر آن تعمّق کنیم.‏ وقتی این دوران سخت را پشت سر بگذاریم،‏ می‌خواهم اطلاعات بیشتری داشته باشم و امیدوارم شما بتوانید در این زمینه به من کمک کنید تا بتوانم ایمان داشته باشم دنیای بهتری وجود دارد.‏ نمی‌دانم چطور از خدا تشکر کنم که نامهٔ شما درست موقع شیفت من به دستم رسید و می‌توانستم آن را برای آن بیمار بخوانم.‏

امیدوارم که شما و خانواده‌تان در سلامت کامل باشید و مطمئنم که ایمانتان به شما کمک می‌کند تا با شرایط موجود بهتر از اکثریت مردم کنار بیایید.‏ ممنون که به فکر کسانی مثل من و این بیمار هستید.‏ با این که ما شما را نمی‌شناسیم،‏ در این شش هفتهٔ اخیر بیشترین لبخند را بر لبانمان آورده‌اید.‏

یک دنیا ممنون.‏»‏

چنین قدردانی‌هایی باعث می‌شود تا همچنان در این دوران بحرانی به موعظه ادامه دهیم.‏ دعا می‌کنیم که در موعظه با سخنانمان بتوانیم به دیگران دلگرمی و تسلّی دهیم.‏—‏امثال ۱۵:‏۲۳‏.‏