‏«آتیش!‏ آتیش!‏» ساندرا که در خانهٔ والدین شوهرش صبحانه می‌خورد،‏ دید که شعله‌های آتش از زیر درِ انباری‌ای که کنار خانه بود،‏ بیرون می‌آید.‏ او و شوهرش توماس سریع دست به کار شدند.‏ ساندرا کپسول آتش‌نشانی را برداشت و شوهرش به سمت انباری رفت تا ببیند چه اتفاقی افتاده است.‏ ساندرا با عجله رفت تا کپسول را به توماس بدهد.‏ ساندرا تعریف می‌کند:‏ «اگر ما سریع اقدام نمی‌کردیم،‏ کل انبار سوخته بود.‏»‏

چه چیز باعث شد که توماس و ساندرا هول نکنند و قاطعانه عمل کنند؟‏ آنان به همراه ۱۰۰۰ نفر دیگر که در شعبهٔ شاهدان یَهُوَه در سِلتِرز آلمان خدمت می‌کنند آموزش دیده‌اند که چگونه در موقعیت‌های اضطراری آتش را خاموش کنند.‏

۳۰ هکتار زمین سِلتِرز،‏ نه تنها شامل دفاتر و ساختمان‌های مسکونی،‏ بلکه شامل بخش لباس‌شویی،‏ چاپ‌خانه و کارگاه‌های مختلف می‌باشد که خطر آتش‌سوزی در آن‌ها وجود دارد.‏ پس بخش ایمنی و حفاظت دفتر شعبه برنامه‌ای برای آموزش نکات ایمنی در مواقع آتش‌سوزی ترتیب داده است.‏ ابتدا مأموران آتش‌نشانی آن منطقه،‏ گروهی به نام تیم رسیدگی به سوانح را آموزش می‌دهند.‏ سپس،‏ تمام داوطلبان در شعبه به طور مرتب کارهای زیر را انجام می‌دهند:‏

• تمرین تخلیهٔ اماکن

• شرکت در دورهٔ آموزشی رعایت نکات ایمنی در مواقع آتش‌سوزی

• آموزش مقابله با آتش‌سوزی در مراحل اولیه

به این ترتیب داوطلبان،‏ مهارت‌هایی را به دست می‌آورند که در مواقع اضطراری ضروری است.‏

هنگام دوره‌های تمرینی،‏ شرکت‌کنندگان یاد می‌گیرند که با آتش مقابله کنند.‏ کریستین که در دوران ابتدایی در خصوص نکات ایمنی در مواقع آتش‌سوزی،‏ آموزش دیده بود،‏ آموزش اطفای حریق در شعبه را چنین توصیف می‌کند:‏ «کپسول آتش‌نشانی را برداشتم،‏ ضامن آن را کشیدم و در جهت باد به سمت آتش رفتم،‏ وگرنه شعله‌های آتش به صورتم می‌خورد.‏ بعد خودم به‌تنهایی تمام آتش را خاموش کردم.‏ همین‌طور یاد گرفتم که چطور با یک تیم چهار یا پنج نفره این کار را انجام بدهم.‏»‏

دانیال که در دفتر شعبه کار تعلیم نکات ایمنی در مواقع آتش‌سوزی را به عهده دارد،‏ می‌گوید:‏ «وقتی آتش همه جا را می‌گیرد،‏ مردم دست‌پاچه می‌شوند و با نگرانی فکر می‌کنند،‏ ‹چه کار کنیم؟‏ چطور با کپسول آتش‌نشانی کار کنیم؟‏› ولی اگر بدانند که چه کار کنند،‏ به‌آسانی می‌توانند از بزرگ شدن یک آتش کوچک جلوگیری کنند.‏ شرکت‌کنندگان یاد می‌گیرند که در مواقع اضطراری چطور از کپسول آتش‌نشانی استفاده کنند و آتش را خاموش کنند.‏ اعتمادبه‌نفس آنان بالا می‌رود و می‌توانند در مواقع ضروری با جرأت بیشتری وارد عمل شوند.‏»‏

خیلی‌ها بابت این تمرینات قدردانند.‏ کریستین که قبلاً به او اشاره شد،‏ چنین می‌گوید:‏ «برای اولین بار کپسول آتش‌نشانی را دستم گرفتم.‏ فکر کنم همه باید این آموزش را ببینند.‏» نادیا نیز که به صورت نیمه وقت برای کار در دفتر شعبه داوطلب شده است و همچنین در فرودگاه کار می‌کند،‏ این طور می‌گوید:‏ «در ده سال گذشته،‏ در فرودگاه من فقط به صورت تئوری یاد گرفتم که چطور آتش را خاموش کنم.‏ اما تمرین‌هایی که در دفتر شعبه داشتیم به من اعتمادبه‌نفس داد.‏ ال‌آن موقع آتش‌سوزی،‏ می‌دانم چه کار کنم.‏»‏

ساندرا معتقد است که دورهٔ آموزش در دفتر شعبه به او کمک کرد تا در خانهٔ والدین شوهرش سریع وارد عمل شود.‏ او می‌گوید:‏ «ال‌آن ترسم برای استفاده از کپسول آتش‌نشانی کمتر شده.‏ خیلی خوب است که هر سال آموزش ببینیم.‏ این آموزش خیلی به من کمک کرده است.‏»‏

سازمان آتش‌نشانی آن منطقه به طور مرتب دوره‌های آموزشی در محوطهٔ دفتر شعبه برگزار می‌کند.‏ تئو نِکِرمن رئیس آتش‌نشانی دلیل آن را چنین توضیح می‌دهد:‏ «بخش آتش‌نشانی ما مسئول منطقهٔ روستایی سِلتِرز است.‏ ما معمولاً به حوادث آتش‌سوزی در خانه‌های شخصی و آپارتمانی رسیدگی می‌کنیم.‏ دفتر شعبه به دلیل وسعتش،‏ ساختمان‌های عظیمش،‏ و موقعیت صنعتی‌ای که دارد،‏ منحصربه‌فرد است.‏ ما به مهارت‌های بیشتری نیاز داریم تا در مواقع اضطراری از آن‌ها استفاده کنیم.‏ بنابراین خوشحال و قدردانیم که می‌توانیم در اینجا تمرین کنیم.‏»‏

بیش از ۱۰۰ نفر از اعضای تیم رسیدگی به سوانح در بیت‌ئیل،‏ به همراه مأموران آتش‌نشانی به عملیات اطفای حریق می‌پردازند.‏ آقای نِکِرمن می‌گوید:‏ «کار تیم رسیدگی به سوانح واقعاً قابل تقدیر است.‏ بدون کمک و راهنمایی این تیم،‏ تمرینات و عملیات اطفای حریق به این راحتی انجام نمی‌شد.‏»‏

یک روز عصر در فوریهٔ ۲۰۱۴،‏ مأموران آتش‌نشانی و تیم رسیدگی به سوانح مهارت‌های خود را نشان دادند.‏ یک آپارتمان در یکی از ساختمان‌های مسکونی شعبه پر از دود شد.‏ دانیال که قبلاً به او اشاره شد،‏ چنین می‌گوید:‏ «دود آنقدر غلیظ بود که حتی دست‌های خودمان را نمی‌دیدیم.‏ فوراً به بخش آتش‌نشانی زنگ زدیم و شروع به تخلیهٔ ۸۸ آپارتمان کردیم.‏ وقتی مأموران آتش‌نشانی رسیدند،‏ ما تمام ساختمان را تخلیه کرده بودیم.‏» آقای نِکِرمن می‌گوید:‏ «فکر نمی‌کنم اگر فرانکفورت بود،‏ می‌تونستیم چنین ساختمان بزرگی را به این سرعت تخلیه کنیم.‏ شما خیلی منظم هستید و تیم رسیدگی به سوانح شما عالی است.‏» آتش‌نشان‌ها دلیل آن سانحه را تشخیص دادند و مشکل را برطرف کردند.‏ کسی زخمی نشد،‏ و هیچ گونه آسیب جدّی بر ساختمان وارد نشد.‏

تمام اعضای شعبهٔ سِلتِرز امیدوارند که هیچ وقت لازم نباشد آتش بزرگی را مهار کنند.‏ ولی اگر با چنین سانحه‌ای مواجه شوند،‏ داوطلبان آمادگی اطفای حریق را دارند،‏ زیرا آموخته‌اند که چگونه در برابر آتش پیروز شوند.‏