ما باید همهٔ کسانی را که در جلساتمان حضور می‌یابند،‏ به‌گرمی بپذیریم،‏ چه کسانی که برای نخستین بار به این جلسات می‌آیند چه دوستان قدیمی.‏ (‏رو ۱۵:‏۷؛‏ عب‍ ۱۳:‏۲‏)‏ برای نمونه،‏ ممکن است یکی از هم‌ایمانانمان که در حال سفر است،‏ در جلسه شرکت کند یا مبشّری غیرفعال پس از سال‌ها بار دیگر به جلسه آید.‏ لحظه‌ای خود را جای چنین افرادی بگذارید.‏ بی‌شک از این که هم‌ایمانانتان شما را به‌گرمی بپذیرند،‏ شاد و خوشحال خواهید شد.‏ (‏مت‍ ۷:‏۱۲‏)‏ از این رو،‏ بجاست که بکوشیم با دیگران در جماعت سلام و احوال‌پرسی کنیم،‏ چه پیش از جلسه چه پس از آن.‏ بدین شکل به جمع‌مان گرمی و محبت می‌بخشیم و سبب جلال یَهُوَه می‌شویم.‏ (‏مت‍ ۵:‏۱۶‏)‏ البته شاید ممکن نباشد که با تمامی حاضران گفتگو کنیم.‏ با این حال،‏ اگر هر یک از ما به‌گرمی دیگران را بپذیرد،‏ تمامی حاضران گرمی و محبت جماعت را حس خواهند کرد.‏ *

ما نباید تنها هنگام جلساتی خاص همچون مراسم یادبود،‏ پذیرای مهمانان باشیم بلکه باید در تمام جلساتمان به‌گرمی آنان را بپذیریم.‏ وقتی کسانی که به‌تازگی در جلساتمان حضور پیدا می‌کنند،‏ مهر و محبتمان را ببینند،‏ شاید آنان نیز بخواهند خدا را جلال دهند و در پرستش پاک به جمع ما بپیوندند.‏—‏یو ۱۳:‏۳۵‏.‏