داوود بر صفات نیکوی یَهُوَه که در آفرینش قابل رؤیت است،‏ تأمّل می‌کرد.‏ او بدون پشیمانی زندگی خود را وقف خدمت به یَهُوَه کرد.‏

۱۳۹:‏۱۴

• «تو را سپاس می‌گویم،‏ زیرا عجیب و مَهیب ساخته شده‌ام.‏»‏

۱۳۹:‏۱۵

• «استخوانبندی‌ام از تو پنهان نبود،‏ چون در نهان ساخته می‌شدم.‏ آنگاه که در ژرفای زمین تنیده می‌شدم»‏

۱۳۹:‏۱۶

• «دیدگانت کالبد شکل ناگرفتهٔ مرا می‌دید»‏