یَهُوَه آن معبد را برای خود انتخاب کرد (‏۲تو ۷:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏

یَهُوَه گفت که دلش همیشه در آنجا خواهد بود،‏ این نشان می‌دهد هر چه در معبد می‌گذشت برایش بسیار مهم بود (‏۲تو ۷:‏۱۶‏؛‏ ب۰۲‏-‏E‏ ۱۵/‏۱۱ ص ۵ ¶۱‏)‏

اگر قوم اسرائیل از یَهُوَه روی برمی‌گرداند و دیگر «با تمام دل» او را خدمت نمی‌کرد،‏ یَهُوَه اجازه می‌داد معبد نابود شود (‏۲تو ۶:‏۱۴؛‏ ۷:‏۱۹-‏۲۱‏؛‏ it‏-‏۲-‏E ص ۱۰۷۷-‏۱۰۷۸‏)‏

به احتمال قوی اسرائیلیان در زمان افتتاح معبد تصوّرش را هم نمی‌کردند که روزی به یَهُوَه پشت کنند.‏ اما متأسفانه به تدریج اشتیاقشان را در پرستش یَهُوَه از دست دادند.‏

از خود بپرسید:‏ ‹من واقعاً چطور نشان می‌دهم که پرستش یَهُوَه برایم مهم است؟‏›‏