دلیل اهمیت این موضوع:‏ اول قُرِنتیان جزو ۱۴ نامه‌ای است که پولُس رسول به منظور تشویق هم‌ایمانانشان به نگارش درآورد.‏ یک نویسندهٔ نامه مانند پولُس وقت دارد روی کلماتی که می‌خواهد بنویسد،‏ فکر کند و دریافت‌کننده نیز می‌تواند بارها نامه را بخواند.‏ نامه‌نگاری شیوه‌ای مؤثر برای شهادت دادن به خویشاوندان،‏ آشنایان یا کسانی است که حضوری نمی‌توانیم آنان را ببینیم.‏ به عنوان مثال،‏ در هنگام موعظه شاید کسی به پیام کتاب مقدّس علاقه نشان دهد،‏ اما پس از آن،‏ دیگر او را در خانه پیدا نکنیم.‏ همچنین برقراری ارتباط با برخی از مردم به این دلیل دشوار است که در خانه یا آپارتمان‌هایی با سیستم امنیتی بالا و یا در جاهای دورافتاده زندگی می‌کنند.‏ هنگام نوشتن نامه به‌خصوص برای کسی که نمی‌شناسیم،‏ چه اصولی را باید مد نظر داشته باشیم؟‏

نحوهٔ نامه نوشتن

• آنچه را که حضوراً به شخص می‌گفتید،‏ بنویسید.‏ در ابتدای نامه،‏ خود را معرفی کرده و به طور روشن دلیل نوشتن نامهٔ خود را بنویسید.‏ بعد می‌توانید سؤالی تأمّل‌برانگیز مطرح کنید و وب‌سایت jw.org/fa را ذکر نمایید.‏ در مورد دورهٔ رایگان کتاب مقدّس توضیح دهید و به برخی از موضوعاتی که در نشریات مطالعه‌ای بررسی می‌شود اشاره کنید.‏ همچنین می‌توانید همراه نامهٔ خود،‏ نشریه‌ای همچون کارت معرفی وب‌سایت،‏ دعوتنامه یا تراکتی نیز بفرستید.‏

• نامه‌تان کوتاه و مختصر باشد.‏ در غیر این صورت،‏ ممکن است دریافت‌کننده از خواندن آن خسته شود.‏—‏به نمونه‌ای از یک نامه مراجعه کنید.‏

• نامهٔ خود را دوباره بخوانید تا بدون اشتباه و خوانا،‏ و همچنین با لحنی گرم،‏ سنجیده و مثبت نوشته شده باشد.‏ به علاوه از تمبر کافی استفاده کنید.‏