همدردی به معنی درک افکار،‏ احساسات،‏ ارزش‌ها و نیازهای دیگران است.‏ اگر همدردی‌مان ظاهری باشد،‏ آن‌ها به راحتی متوجه می‌شوند؛‏ ولی اگر واقعاً دلمان برای دیگران بسوزد راحت‌تر می‌توانیم با آن‌ها همدردی کنیم.‏ وقتی در موعظه با مردم همدردی می‌کنیم،‏ در اصل محبت و توجه یَهُوَه را سرمشق قرار می‌دهیم و این باعث می‌شود که آن‌ها به سمت یَهُوَه جذب شوند.‏—‏فی‍ ۲:‏۴‏.‏

همدردی نشان دادن یک تکنیک آموزشی نیست.‏ همدردی واقعی در حرکات بدن،‏ حالت چهره،‏ لحن صحبت کردن و گوش دادن به دیگران نشان داده می‌شود.‏ هنگام موعظه،‏ ما با نشان دادن علاقهٔ شخصی به دیگران می‌توانیم با آن‌ها همدردی کنیم.‏ باید باورها،‏ علایق و وضعیت شخص را در نظر داشته باشیم.‏ ما باید به شخص کمک کنیم ولی نباید او را وادار به انجام کاری کنیم.‏ در نتیجه وقتی مردم کمک‌های ما را قبول می‌کنند،‏ باعث شادی ما می‌شود.‏

ویدیوی شادی شاگردسازی را تجربه کنید—‏پرورش مهارت‌ها—‏همدردی کردن را تماشا کنید و به سؤالات زیر جواب دهید:‏

• وقتی مینا دیر کرد،‏ نیتا چطور با او همدردی کرد؟‏

• وقتی مینا گفت به دلیل اضطراب نمی‌تواند مطالعه کند،‏ نیتا چطور با او همدردی کرد؟‏

• وقتی مینا گفت که در زندگی‌اش نظم ندارد،‏ نیتا چطور با او همدردی کرد؟‏