‏«ای که دعا می‌شنوی نزد تو تمامی بشر خواهند آمد.‏»—‏مزمور ۶۵:‏۲‏.‏

بعضی دعا می‌کنند چون از این کار احساس خوبی دارند اما واقعاً باور ندارند که کسی دعایشان را می‌شنود.‏ باید توجه داشت که دعا صرفاً برای این نیست که احساس بهتری داشته باشیم تا با مشکلات زندگی مقابله کنیم.‏ کتاب مقدّس به ما اطمینان می‌دهد که یَهُوَه خدا * به همهٔ آنان که او را می‌خوانند ‹نزدیک است؛‏ به آنان که او را صادقانه می‌خوانند.‏ او فریاد کمکشان را می‌شنود.‏›—‏مزمور ۱۴۵:‏۱۸،‏ ۱۹‏.‏

پس می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه خدا دعای پرستندگانش را می‌شنود.‏ او خود با گرمی و مهربانی گفته است:‏ «مرا بخوانید و آمده،‏ نزد من دعا کنید،‏ شما را اجابت خواهم کرد.‏»—‏اِرْمیا ۲۹:‏۱۲‏.‏

‏«در دعا پشتکار داشته باشید.‏»—‏رومیان ۱۲:‏۱۲‏.‏

کتاب مقدّس ما را چنین ترغیب می‌کند:‏ «پیوسته دعا کنید» و «در هر موقعیت با هر نوع دعا و التماس،‏ .‏ .‏ .‏ به درگاه خدا بیایید.‏» واضح است که یَهُوَه خدا می‌خواهد که ما به او دعا کنیم.‏—‏مَتّی ۲۶:‏۴۱؛‏ اِفِسُسیان ۶:‏۱۸‏.‏

چرا خدا از ما خواسته است به او دعا کنیم؟‏ به این تشبیه فکر کنید،‏ فرزندی خردسال به پدرش می‌گوید:‏ «بابا کمکم می‌کنی؟‏» این نشانهٔ چیست؟‏ معمولاً پدر از احساس یا نیاز فرزندش آگاه است،‏ اما شنیدن این کلمات از زبان فرزند به او نشان می‌دهد که فرزندش به او اعتماد دارد و به او نزدیک است.‏ ما نیز با دعا به یَهُوَه خدا به او نشان می‌دهیم که به او اعتماد داریم و می‌خواهیم از رابطه‌ای نزدیک و صمیمی با او برخوردار شویم.‏—‏امثال ۱۵:‏۸؛‏ یعقوب ۴:‏۸‏.‏

‏«تمام نگرانی‌های خود را به او بسپارید؛‏ زیرا او به فکر شماست.‏»—‏۱پِطرُس ۵:‏۷‏.‏

خدا می‌خواهد به او دعا کنیم چون ما را دوست دارد و به فکر ماست.‏ او کاملاً از مشکلات و نگرانی‌های ما آگاه است و می‌خواهد که به ما کمک کند.‏

در کتاب مقدّس می‌خوانیم که داوود در طول زندگی‌اش از یَهُوَه خدا کمک می‌خواست و افکار و احساساتش را برای او بیان می‌کرد.‏ (‏مزمور ۲۳:‏۱-‏۶‏)‏ خدا چه احساسی به داوود داشت؟‏ یَهُوَه خدا داوود را دوست داشت و دعاهای او را می‌شنید.‏ (‏اعمال ۱۳:‏۲۲‏)‏ او دعاهای ما را نیز می‌شنود،‏ چون به فکر ماست و به ما توجه دارد.‏

این آیهٔ کتاب مقدّس نشانگر اطمینان نویسندهٔ آن از این است که خدا دعایش را شنیده و این چه تأثیر عمیقی بر او داشته است.‏ او با دعا خود را به خدا نزدیک‌تر احساس می‌کرد و قدرت می‌گرفت تا با سختی‌ها و دردهای زندگی مقابله کند.‏—‏مزمور ۱۱۶:‏۱-‏۹‏.‏

اطمینان به این که خدا دعاهای ما را می‌شنود ما را بر آن می‌دارد که بیشتر به او دعا کنیم و با او صحبت کنیم.‏ به تجربهٔ پِدرو که در شمال اسپانیا زندگی می‌کند توجه کنید.‏ او پسر نوزده‌ساله‌اش را در یک تصادف رانندگی از دست داد.‏ پِدرو از احساسات و دردش به خدا گفت و مرتب از او کمک می‌خواست تا حمایتش کند و تسلّی یابد.‏ نتیجه چه بود؟‏ او می‌گوید:‏ «یَهُوَه دعاهایم را پاسخ داد و از طریق هم‌ایمانانمان به من و همسرم تسلّی داد و از ما حمایت کرد.‏»‏

واضح است دعاهای پِدرو،‏ پسرش را به زندگی بازنگرداند،‏ اما کمک بزرگی برای او و خانواده‌اش بود.‏ همسرش،‏ ماری‌کارمن می‌گوید:‏ «دعا به من قدرت تحمّل داد.‏ می‌دانستم که یَهُوَه خدا مرا درک می‌کند چون وقتی دعا می‌کردم،‏ آرام می‌شدم.‏»‏

کتاب مقدّس و تجربهٔ افراد به‌روشنی ثابت می‌کند که خدا دعاهای ما را می‌شنود،‏ در عین حال هر دعایی را نیز پاسخ نمی‌دهد.‏ چرا خدا برخی دعاها را پاسخ می‌دهد و برخی را پاسخ نمی‌دهد؟‏