۱.‏ با این که یَهُوَه خدای متعال است،‏ دیگران را به چه کاری فراخوانده است؟‏

یَهُوَه خدا،‏ خدای متعال است،‏ آفریدگار همه چیز،‏ کسی که از حکمت و قدرت بی‌کران برخوردار است.‏ یَهُوَه با پرسش‌هایی ایّوب را بر آن داشت که عظمت او را درک کند.‏ پس از آن ایّوب به او گفت:‏ «می‌دانم که به انجام هر چیز توانایی» و افزود که هیچ چیز نمی‌تواند مانع قصد او شود.‏ (‏ایو ۴۲:‏۲‏)‏ مسلّم است که یَهُوَه می‌تواند بدون هیچ کمکی تمامی مقاصدش را عملی سازد،‏ با این همه برای انجام مقصودش،‏ از همان ابتدا دیگران را به همکاری فراخواند.‏

۲.‏ یَهُوَه عیسی را به انجام چه کار مهمی دعوت کرد؟‏

^۲ خدا در ابتدا پیش از آفرینشِ هر چیز و هر کس،‏ پسر یگانه‌اش را آفرید.‏ سپس به او اجازه داد که در آفرینش تمامی چیزهای دیگر با او همکاری کند.‏ (‏یو ۱:‏۱-‏۳،‏ ۱۸‏)‏ پولُس رسول در خصوص عیسی چنین گفت:‏ «زیرا از طریق او همهٔ چیزهای دیگر آفریده شد،‏ یعنی آنچه در آسمان و آنچه بر زمین است،‏ آنچه دیده می‌شود و آنچه دیده نمی‌شود؛‏ آری،‏ تخت‌ها،‏ ریاست‌ها،‏ حکومت‌ها یا قدرت‌ها.‏ همهٔ چیزهای دیگر از طریق او و برای او آفریده شد.‏» (‏کول ۱:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ بدین‌سان یَهُوَه با شرکت  دادن پسرش در کار آفرینش و با آگاه کردن دیگران در مورد نقش مهم عیسی،‏ او را حرمت نهاد.‏

۳.‏ یَهُوَه چه وظایفی به آدم سپرد،‏ و چرا او چنین کرد؟‏

^۳ یَهُوَه همچنین انسان‌ها را فراخواند تا با او همکاری کنند.‏ برای نمونه،‏ او وظیفهٔ نام‌گذاری حیوانات را به آدم سپرد.‏ (‏پیدا ۲:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ بی‌گمان این وظیفه مایهٔ لذّت و شادی آدم بود.‏ او باید حیوانات را نظاره می‌کرد،‏ خصوصیاتشان را در نظر می‌گرفت و نامی مناسب برای هر یک برمی‌گزید.‏ بی‌شک یَهُوَه آفرینندهٔ آن حیوانات،‏ خود می‌توانست آن‌ها را نام‌گذاری کند.‏ اما از روی محبت این اجازه را به آدم داد که او آن‌ها را نام‌گذاری کند.‏ همچنین خدا این وظیفه را به آدم سپرد که مرزهای بهشت یا باغ عدن را گسترش دهد.‏ (‏پیدا ۱:‏۲۷،‏ ۲۸‏)‏ متأسفانه،‏ آدم همکاری با خدا را رد کرد و برای خود و تمامی نوادگانش مصیبت به بار آورد.‏—‏پیدا ۳:‏۱۷-‏۱۹،‏ ۲۳‏.‏

۴.‏ بسیاری چگونه با خدا همکاری کردند و خواست او را به انجام رساندند؟‏

^۴ بعدها یَهُوَه خدا برای انجام مقصودش از انسان‌های دیگری دعوت به همکاری نمود.‏ نوح برای نجات خود و خانواده‌اش از سیلاب جهانی کشتی‌ای ساخت.‏ موسی قوم اسرائیل را از مصر رهایی داد.‏ یوشَع آن قوم را به سرزمین موعود رساند.‏ سلیمان در اورشلیم معبد را ساخت.‏ مریم مادر عیسی شد.‏ تمامی این افرادِ وفادار و بسیاری دیگر برای انجام خواست خدا با او همکاری کردند.‏

۵.‏ الف)‏ ما اجازهٔ شرکت در چه فعالیتی را داریم؟‏ ب)‏ آیا لازم بود که یَهُوَه از ما برای انجام این فعالیت استفاده کند؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۵ امروزه یَهُوَه ما را دعوت می‌کند که با تمام نیرو از پادشاهی او حمایت کنیم.‏ این خدمت مقدّس جنبه‌های مختلفی دارد که شاید همهٔ مسیحیان شرایط فعالیت در برخی از آن‌ها را نداشته باشند،‏ اما همهٔ خادمان خدا می‌توانند در خدمت موعظهٔ خبر خوش پادشاهی خدا شرکت کنند.‏ مسلّم است که برای انجام این فعالیت،‏ یَهُوَه نیازی نداشت که از ما استفاده کند.‏ او می‌توانست خود از آسمان با انسان‌های روی زمین صحبت کند.‏ عیسی گفت که یَهُوَه حتی می‌تواند سنگ‌ها را به فریاد برآورد تا در مورد پادشاهِ حکومتش سخن گویند.‏ (‏لو ۱۹:‏۳۷-‏۴۰‏)‏ با این حال یَهُوَه به ما اجازه داده است که «همکاران» او باشیم.‏ (‏۱قر ۳:‏۹‏)‏ پولُس رسول نوشت:‏ ‏«ما که با خدا همکاریم،‏ شما را نیز ترغیب می‌کنیم که لطف خدا را بپذیرید،‏ اما از مقصودی که از آن دارد،‏ غافل مشوید.‏» (‏۲قر ۶:‏۱‏)‏ دعوت به همکاری با خدا افتخاری بزرگ است.‏ در اینجا دلایلی را بررسی می‌کنیم که چرا این فعالیت شادی‌بخش است.‏

۶.‏ نخستین پسر خدا در مورد همکاری با پدرش چه احساسی داشت؟‏

^۶ همکاری با یَهُوَه خدا همواره مایهٔ لذّت خادمانش بوده است.‏ در کتاب امثال به «حکمت» شخصیت‌داده شده است که مظهر نخستین پسر خداست.‏ در آنجا آمده است که حکمت می‌گوید:‏ «خداوند مرا در آغازِ راه خویش تولد بخشید،‏ پیش از کارهای خود در زمانهای قدیم .‏ .‏ .‏ آنگاه همچون معماری در کنار او بودم و هر روزه لذت بسیار می‌بردم،‏ و همیشه در حضورش پایکوبی می‌کردم.‏» ‏(‏امث ۸:‏۲۲،‏ ۳۰‏)‏ عیسی در کنار پدرش با شادی کار می‌کرد؛‏ دست‌آوردهایش و دانستن این که یَهُوَه خدا از او خشنود است،‏ مایهٔ شادی‌اش بود.‏ در مورد ما چطور؟‏

۷.‏ چرا خدمت موعظه ما را شاد می‌سازد؟‏

^۷ عیسی گفت که دادن و گرفتن هر دو شادی‌بخش است.‏ (‏اعما ۲۰:‏۳۵‏)‏ دریافت حقیقت ما را شاد ساخت و صحبت در مورد حقیقت با دیگران نیز ما را شاد می‌سازد.‏ با رساندن پیام کتاب مقدّس به مردم شاهد  خواهیم بود که چگونه شناخت خدا و حقایق با ارزش کلامش،‏ تشنگان حقیقت را خرسند و شاد می‌سازد.‏ دیدن این که آنان در کنار تغییر طرز فکرشان،‏ روش زندگی‌شان را نیز تغییر می‌دهند،‏ ما را عمیقاً شاد می‌سازد.‏ ما می‌دانیم که رساندن پیام خوش اهمیتی حیاتی دارد.‏ این فعالیت راه زندگی جاودان را برای آنان که با خدا آشتی می‌کنند،‏ باز می‌سازد.‏ (‏۲قر ۵:‏۲۰‏)‏ آری،‏ خدمت ما مردم را در قدم نهادن در راه حیات جاودان،‏ یاری می‌رساند.‏ به‌راستی چه فعالیتی می‌تواند رضایت‌بخش‌تر و شادی‌بخش‌تر از خدمت موعظه باشد؟‏

۸.‏ نظر برخی در مورد شادی خدمت با یَهُوَه چیست؟‏

^۸ وقتی کسی به پیامی که ما موعظه می‌کنیم علاقه نشان می‌دهد،‏ مایهٔ شادی ماست.‏ اما آگاهی از این که فعالیت ما یَهُوَه را خشنود می‌کند و او برای زحمات ما ارزش قائل است نیز ما را شاد می‌سازد.‏ ‏(‏۱قُرِنتیان ۱۵:‏۵۸ خوانده شود.‏)‏ مارکو که در ایتالیا زندگی می‌کند،‏ می‌گوید:‏ «دانستن این که من بهترین چیزی که در توان دارم به یَهُوَه می‌دهم و او مانند انسان نیست که کارهای مرا فراموش کند،‏ مایهٔ شادی من است.‏» مشابهاً فرانکو که او نیز در ایتالیا خدمت می‌کند،‏ می‌گوید:‏ «یَهُوَه هر روزه از طریق تدارکات روحانی و کلامش به ما یادآور می‌شود که ما را دوست دارد.‏ حتی اگر تلاش‌های ما در نظر خودمان ناچیز باشد،‏ هر چه در خدمت به او انجام دهیم برای او اهمیت دارد.‏ برای همین،‏ همکاری با یَهُوَه خدا مرا شاد می‌کند و به زندگی‌ام مفهوم بخشیده است.‏»‏

۹.‏ چه رابطه‌ای میان یَهُوَه خدا و عیسی برقرار بود،‏ و چرا؟‏

^۹ کار با شخصی که دوستش داریم ما را با شخصیت و خصوصیات او آشنا می‌کند و به او نزدیک می‌سازد.‏ همچنین همکاری با چنین شخصی ما را نه تنها با اهداف او بلکه با شیوهٔ عملش نیز آشنا می‌کند.‏ می‌توان تصوّر کرد که عیسی برای میلیاردها سال با یَهُوَه خدا کار کرد.‏ از این رو پیوند ناگسستنی و محبت و علاقهٔ استواری میان آنان به وجود آمد.‏ در خصوص این رابطهٔ صمیمی و نزدیک،‏ عیسی چنین گفت:‏ «من و پدر یک هستیم.‏» (‏یو ۱۰:‏۳۰‏)‏ آری،‏ آنان متحد و هماهنگ با یکدیگر کار می‌کردند.‏

۱۰.‏ چرا موعظه ما را به خدا و دیگران نزدیک‌تر می‌سازد؟‏

^۱۰ عیسی در دعا از یَهُوَه خدا درخواست کرد که از شاگردانش محافظت کند.‏ دلیل آن را نیز در دعا چنین بیان کرد:‏ «یک باشند،‏ چنان که ما یک هستیم.‏» (‏یو ۱۷:‏۱۱‏)‏ همچنان که ما زندگی‌ای هماهنگ با معیارهای یَهُوَه خدا پیش می‌گیریم و در فعالیت موعظه شرکت می‌کنیم با خصوصیات فوق‌العادهٔ او آشنا می‌شویم.‏ در این میان می‌آموزیم که چرا عاقلانه است که به او توکّل کنیم و راهنمایی‌های او را به گوش گیریم.‏ همچنان که ما به او نزدیک می‌شویم،‏ او نیز به ما نزدیک می‌شود.‏ ‏(‏یعقوب ۴:‏۸ خوانده شود.‏)‏ بدین‌سان به هم‌ایمانانمان نیز نزدیک می‌شویم،‏ چون مشکلات و شادی‌هایمان مشابه است و همه یک هدف را دنبال می‌کنیم.‏ در واقع ما با هم کار می‌کنیم،‏ با هم شادی  می‌کنیم و با هم در سختی‌ها پایداری می‌کنیم.‏ اوکتاویا که در بریتانیا زندگی می‌کند،‏ می‌گوید:‏ «همکاری با یَهُوَه خدا مرا به دیگران نیز نزدیک‌تر کرده است،‏ چون دوستی و رابطه‌ام با دیگران بر پایهٔ نقاط‌مشترکی نیست که سطحی باشد،‏ بلکه بر مبنای هدفی مشترک و راهی مشترک است.‏» آیا شما نیز چنین احساسی دارید؟‏ آیا دیدن تلاش دیگران در راه نزدیک شدن به یَهُوَه شما را به آنان نزدیک‌تر نمی‌کند؟‏

۱۱.‏ چرا در دنیای جدید به یَهُوَه خدا و برادرانمان نزدیک‌تر خواهیم شد؟‏

^۱۱ ممکن است اکنون نیز پیوند محبتی که ما با خدا و دیگران داریم،‏ پیوندی مستحکم باشد،‏ اما این پیوند در دنیای جدید بسیار استوارتر و مستحکم‌تر خواهد شد.‏ به فعالیت‌هایی که در پیش است فکر کنید.‏ بسیاری رستاخیز خواهند یافت و آنان باید در مورد یَهُوَه خدا آموزش بگیرند،‏ زمین باید تبدیل به بهشت شود.‏ مسلّماً این‌ها کارهایی کوچک نیست.‏ اما در آن زمان شانه‌به‌شانه با یکدیگر همکاری خواهیم کرد و تحت حکمرانی مسیح کامل خواهیم شد و این به‌راستی شادی‌آور خواهد بود.‏ انسان‌ها به یکدیگر و به یَهُوَه خدا کسی که ‹آرزوی هر موجود زنده را برمی‌آورد› بیش از پیش نزدیک خواهند شد.‏—‏مز ۱۴۵:‏۱۶‏.‏

۱۲.‏ خدمت موعظه از چه جهت محافظ ماست؟‏

^۱۲ ما باید خود را از لحاظ روحانی،‏ یعنی رابطه‌مان را با یَهُوَه خدا،‏ حفظ کنیم.‏ از آنجا که ناکامل هستیم و در دنیایی زندگی می‌کنیم که شیطان بر آن تسلّط دارد،‏ خیلی آسان ممکن است تحت تأثیر طرز فکر و رفتار نادرست دنیا قرار گیریم.‏ وضعیت ما همچون کسی است که در جریان آب رودخانه‌ای قرار دارد که آب او را در جهتی که نمی‌خواهد می‌برد.‏ برای این که بتواند در جهتی که می‌خواهد پیش رود باید با تمام قوا خلاف جهت آب شنا کند.‏ مشابهاً برای این که ما نیز در جهت روحیهٔ این دنیا پیش نرویم،‏ باید تلاش کنیم.‏ موعظه چگونه به ما در این راه کمک می‌کند؟‏ هنگام موعظه در مورد یَهُوَه خدا و کتاب مقدّس بر موضوعاتی تمرکز می‌کنیم که مهم و مفیدند،‏ نه بر موضوعاتی که ایمان ما را ضعیف می‌کند.‏ (‏فیلیپ ۴:‏۸‏)‏ موعظه ایمان ما را تقویت می‌کند،‏ چون در موعظه وعده‌های خدا و معیارهای پرمهر او به ما یادآوری می‌شود.‏ همچنین موعظه به ما یاری می‌کند که لباس رزم روحانی را بر تن نگاه داریم.‏—‏اِفِسُسیان ۶:‏۱۴-‏۱۷ خوانده شود.‏

۱۳.‏ برادری در استرالیا در مورد خدمت موعظه چه احساسی دارد؟‏

^۱۳ فعال بودن در خدمت موعظه و دیگر فعالیت‌های مسیحی ما را حفظ می‌کند،‏ چون دیگر زمانی باقی نمی‌ماند که بیش از حد نگران مشکلاتمان باشیم.‏ جوئِل که در استرالیا زندگی می‌کند،‏ می‌گوید:‏ «خدمت موعظه به من یاری می‌کند که حقایق زندگی را ببینم.‏ به من یادآوری می‌کند که مردم با چه مشکلاتی روبرو هستند و این که من از به کار بستن اصول کتاب مقدّس در زندگی چقدر فایده برده‌ام.‏ خدمت موعظه موجب می‌شود که تلاش کنم تا متواضع بمانم و به من فرصتی می‌دهد که به یَهُوَه و برادران و خواهرانم تکیه کنم.‏»‏

۱۴.‏ چرا پشتکار ما در خدمت موعظه حاکی از پشتیبانی روح خداست؟‏

^۱۴ موعظه اعتماد ما را به این که روح خدا با ماست بیشتر می‌کند.‏ مثالی می‌زنیم،‏ فرض کنید که به شما این وظیفه سپرده شده است که به اهالی محلتان نان‌هایی مغذی برسانید.‏ شما در قبال این کار پولی دریافت نمی‌کنید و هزینه‌هایی که برای این فعالیت صرف می‌کنید نیز به شما پرداخت نمی‌شود.‏ افزون بر این،‏ حین کار متوجه می‌شوید که اکثر مردم این نان را قبول نمی‌کنند و حتی برخی از آنان از شما به دلیل پخش این نان نفرت دارند.‏ شما چه مدت می‌توانید به این  کار ادامه دهید؟‏ قاعدتاً واکنش منفی مردم شما را دلسرد می‌کرد و پس از مدتی دست از این کار می‌کشیدید.‏ حال بسیاری از ما با پشتکار هر ساله با هزینهٔ شخصی‌مان و با وجود تحقیر و تمسخر گروهی از مردم به این فعالیت ادامه می‌دهیم.‏ آیا این خود دلیلی بر عملکرد روح خدا در ما نیست؟‏

۱۵.‏ موعظهٔ خبر خوش چه ارتباطی با مقصود خدا برای انسان‌ها دارد؟‏

^۱۵ تأمّل کنید که چگونه موعظهٔ خبر خوش با مقصود پرمهر خدا برای بشر مرتبط است.‏ خدا قصد کرده است که انسان‌ها از حیات ابدی بر زمین برخوردار شوند.‏ با وجود گناه آدم،‏ یَهُوَه خدا در مقصود خود تغییری ایجاد نکرد.‏ (‏اشع ۵۵:‏۱۱‏)‏ بلکه تدارکی دید که انسان‌ها از محکومیت گناه و مرگ رهایی یابند.‏ عیسی برای این مقصود یَهُوَه،‏ به زمین آمد و جان خود را برای انسان‌های مطیع فدا کرد.‏ اما انسان زمانی می‌تواند مطیع باشد که خواست خدا را بیاموزد.‏ عیسی خواستِ خدا را به مردم آموخت و به شاگردانش نیز فرمان داد که آنان نیز چنین کنند.‏ ما مستقیماً با خدا همکاری می‌کنیم چون به مردم یاری می‌رسانیم که با تدارک پرمهر او برای رهایی انسان‌ها از گناه و مرگ آشنا شوند و با خدا آشتی کنند.‏

۱۶.‏ از چه جهت موعظهٔ ما با بزرگ‌ترین فرامین خدا در ارتباط است؟‏

^۱۶ خدمت به دیگران در راه زندگی جاودان نشانهٔ محبت ما به مردم و به خداست که «می‌خواهد همه گونه افراد نجات یابند و به شناخت دقیق حقیقت برسند.‏» (‏۱تیمو ۲:‏۴‏)‏ عیسی در پاسخ به این پرسش که بزرگ‌ترین حکم شریعت موسی چیست،‏ گفت:‏ «‹یَهُوَه خدای خود را با تمامی دل،‏ تمامی جان و تمامی ذهن خود دوست بدار.‏› این بزرگ‌ترین و نخستین حکم است.‏ حکم دوم مانند حکم اول است،‏ این که ‹همسایه‌ات را همچون خویشتن دوست بدار.‏›» (‏مت ۲۲:‏۳۷-‏۳۹‏)‏ در واقع با شرکت در خدمت موعظه ما از این دو فرمان اطاعت می‌کنیم.‏—‏اعمال ۱۰:‏۴۲ خوانده شود.‏

۱۷.‏ در مورد این که افتخار دارید خبر خوش را موعظه کنید،‏ چه احساسی دارید؟‏

^۱۷ به‌راستی چه برکتی!‏ یَهُوَه خدا به ما فعالیتی را سپرده است که ما را شاد می‌سازد،‏ ما را به او و به مردم نزدیک‌تر می‌کند و ما را از لحاظ روحانی حفظ می‌کند.‏ همچنین این فعالیت این فرصت را برایمان فراهم می‌سازد که محبتمان را به خدا و به مردم نشان دهیم.‏ میلیون‌ها نفر در سراسر زمین یَهُوَه خدا را خدمت می‌کنند که شرایط آنان با یکدیگر متفاوت است.‏ با این همه،‏ پیر و جوان،‏ فقیر و غنی،‏ توانا و ناتوان همهٔ ما آنچه در توان داریم انجام می‌دهیم تا از ایمانمان با دیگران سخن گوییم.‏ شاید شما نیز با شانتِل که در فرانسه زندگی می‌کند،‏ موافق باشید که می‌گوید:‏ «آفریدگار همه چیز،‏ پرقدرت‌ترین موجود عالم،‏ خدای شاد،‏ به من می‌گوید:‏ ‹برو!‏ سخن بگو!‏ از طرف من از دلت سخن بگو.‏ کتاب مقدّس کلام من در دست توست،‏ از پشتیبانی از آسمان و یارانی بر زمین برخورداری،‏ آموزش‌های بسیار و راهنمایی‌های مشخص در زمان مناسب به تو می‌دهم و به تو قدرت می‌بخشم.‏› به راستی چه افتخار بزرگی است که به خواست یَهُوَه خدا عمل کنیم و با یکدیگر کار کنیم و همکار خدا باشیم.‏»‏