کتاب مقدّس حقایق بسیاری را برای ما روشن می‌کند.‏ به گفتهٔ این کتاب فرشته‌ای سرکش که بعدها شیطان ابلیس نامیده شد،‏ با گستاخی حق حکمرانی خدا را زیر سؤال برد.‏ شیطان مدعی شد زندگی انسان‌ها بدون راهنمایی خدا و حاکمیت او شادتر و بهتر خواهد بود.‏ متأسفانه اولین اجداد ما،‏ آدم و حوّا نیز بر پایهٔ این دروغ در سرکشی علیه حکمرانی خدا به شیطان پیوستند.‏—‏پیدایش ۳:‏۱-‏۶؛‏ مکاشفه ۱۲:‏۹‏.‏

آدم و حوّا به حاکمیت خدا پشت کردند.‏ در پی آن خانهٔ بهشتی زیبا،‏ سلامتی کامل و زندگی ابدی را از دست دادند.‏ (‏پیدایش ۳:‏۱۷-‏۱۹‏)‏ تصمیم آنان بر فرزندانی که در آینده به دنیا آوردند نیز تأثیر داشت.‏ به گفتهٔ کتاب مقدّس با گناه آدم،‏ ‹گناه وارد دنیا شد و از طریق گناه مرگ آمد.‏› (‏رومیان ۵:‏۱۲‏)‏ گناه عواقب اسفبار دیگری نیز در پی داشت،‏ حکمرانی انسان بر همنوع خود که ضرر و زیان و مشکلات فراوان برای بشر به همراه داشته است.‏—‏جامعه ۸:‏۹‏.‏

اولین حکمران انسانی که در کتاب مقدّس به او اشاره شده،‏ نِمرود است.‏ نِمرود علیه حکمرانی یَهُوَه سرکشی کرد.‏ از آن زمان مردان قدرتمند از قدرت و اختیاراتشان سوءاستفاده کرده‌اند.‏ حدود ۳۰۰۰ سال پیش،‏ سلیمان،‏ پیامبر خدا گفت:‏ «دیدم:‏ اینک اشکهای مظلومان،‏ و تسلی‌دهنده‌ای برای ایشان نبود؛‏ قدرت نزد کسانی بود که بر ایشان ظلم روا می‌داشتند،‏ اما ایشان را تسلی‌دهنده‌ای نبود.‏»—‏جامعه ۴:‏۱‏.‏

وضعیت ما با آن زمان فرقی نکرده است.‏ در سال ۲۰۰۹ در یکی از نشریات سازمان ملل گفته شد که بیش از پیش می‌توان دید که حکومت‌های بد و فاسد یکی از عوامل اصلی شرارت و بدی در جوامع است.‏

دنیا نیاز به حاکمانی بهتر و حکومتی بهتر دارد.‏ در واقع این همان چیزی است که آفریدگارمان وعده داده است!‏

خدا حکومتی پادشاهی را برقرار کرده است که جایگزین تمامی حکومت‌ها خواهد شد.‏ این حکومت «تا به ابد استوار خواهد ماند.‏» (‏دانیال ۲:‏۴۴‏)‏ این همان پادشاهی خداست که میلیون‌ها نفر برای آن دعا می‌کنند.‏ (‏مَتّی ۶:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ اما خدا خود پادشاه این حکومت نیست.‏ او کسی را به عنوان پادشاه برگزید که بر زمین زندگی کرده است.‏ او چه کسی است؟‏