۱.‏ واکنش بسیاری نسبت به کتاب مقدّس چگونه است؟‏ (‏امثال ۱:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏

 ما در خیلی از کشورها می‌توانیم ببینیم که مبشّران در خیابان‌های شلوغ به مردم نشریه می‌دهند.‏ شاید شما هم در این نوع موعظه شرکت کرده‌اید.‏ در این صورت شاید این موضوع شما را یاد آیه‌ای در کتاب امثال بیندازد که اشاره می‌کند حکمت در عموم و خیابان‌ها آوازش را بلند می‌کند.‏ ‏(‏امثال ۱:‏۲۰،‏ ۲۱‏،‏ ه‌ن خوانده شود.‏)‏ کتاب مقدّس و نشریات ما شامل حکمت واقعی یعنی حکمتی است که از یَهُوَه می‌آید.‏ مردم این حکمت را برای رسیدن به حیات جاودان نیاز دارند.‏ وقتی کسی نشریات ما را قبول می‌کند،‏ خوشحال می‌شویم.‏ اما همه آن را قبول نمی‌کنند؛‏ بعضی‌ها علاقه ندارند بدانند کتاب مقدّس چه می‌گوید.‏ بعضی‌ها هم به ما می‌خندند؛‏ آن‌ها فکر می‌کنند کتاب مقدّس خیلی قدیمی شده و به درد نمی‌خورد.‏ برخی دیگر معیارهای کتاب مقدّس در مورد امور اخلاقی را زیر سؤال می‌برند و فکر می‌کنند آن‌هایی که طبق این معیارها زندگی می‌کنند نامهربان و سخت‌گیر هستند.‏ با وجود این یَهُوَه همچنان حکمتش را در دسترس همه قرار می‌دهد.‏ چطور؟‏

۲.‏ امروزه چطور حکمت در دسترس همه قرار می‌گیرد ولی انتخاب اکثر مردم چیست؟‏

^۲ یَهُوَه از طریق کتاب مقدّس حکمتش را در دسترس دیگران قرار می‌دهد.‏ تقریباً همه به این کتاب دسترسی دارند.‏ نشریاتمان چطور؟‏ این نشریات با پشتیبانی یَهُوَه به بیش از ۱۰۰۰ زبان موجود است.‏ کسانی که این نشریات را می‌خوانند و به تعالیم آن‌ها عمل می‌کنند فایده می‌برند.‏ با این حال  اکثر مردم انتخاب کرده‌اند که به ندای حکمت گوش ندهند.‏ آن‌ها ترجیح می‌دهند که در تصمیم‌گیری به خودشان یا دیگران تکیه کنند.‏ ممکن است حتی ما را تحقیر کنند چون به پندهای کتاب مقدّس عمل می‌کنیم.‏ در این مقاله دلیل این رفتارهای مردم بررسی می‌شود.‏ اول بیایید ببینیم چطور می‌توانیم از یَهُوَه حکمت بگیریم.‏

۳.‏ چطور می‌توانیم از خود حکمت واقعی نشان دهیم؟‏

^۳ حکمت به معنی استفاده از دانسته‌هایمان برای تصمیم‌گیری صحیح می‌باشد.‏ ولی حکمت واقعی چیز بیشتری را در بر می‌گیرد.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «ترس خداوند آغاز حکمت است،‏ و شناخت آن قدوس،‏ بصیرت.‏» (‏امث ۹:‏۱۰‏،‏ ه‌ن‏)‏ موقع تصمیم‌گیری‌های مهم باید ببینیم یَهُوَه در آن مورد چه فکر می‌کند و بعد بر اساس نظر او تصمیم بگیریم.‏ ما می‌توانیم این کار را با مطالعهٔ کتاب مقدّس و نشریاتمان انجام دهیم.‏ به این ترتیب از خود حکمت واقعی نشان می‌دهیم.‏—‏امث ۲:‏۵-‏۷‏.‏

۴.‏ چرا فقط یَهُوَه می‌تواند به ما حکمت واقعی دهد؟‏

^۴ یَهُوَه تنها کسی است که می‌تواند به ما حکمت واقعی بدهد.‏ (‏روم ۱۶:‏۲۷‏)‏ چرا می‌توان گفت که یَهُوَه منشأ حکمت است؟‏ اول این که یَهُوَه خالق ماست و همه چیز را در مورد مخلوقاتش می‌داند.‏ (‏مز ۱۰۴:‏۲۴‏)‏ دوم این که همهٔ کارهای یَهُوَه از روی حکمت است.‏ (‏روم ۱۱:‏۳۳‏)‏ سوم،‏ پندهای حکیمانهٔ یَهُوَه همیشه به نفع کسانی است که آن‌ها را به‌کار می‌گیرند.‏ (‏امث ۲:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ اگر می‌خواهیم حکمت واقعی داشته باشیم باید این نکات اساسی را قبول کنیم و اجازه دهیم در تصمیم‌گیری‌ها هدایتمان کند.‏

۵.‏ وقتی انسان‌ها نمی‌پذیرند که یَهُوَه منشأ حکمت واقعی است،‏ نتیجه چه می‌شود؟‏

^۵ خیلی از کسانی که در موعظه با آن‌ها برخورد می‌کنیم باور دارند که یک طراحی فوق‌العاده در طبیعت وجود دارد.‏ ولی قبول ندارند که آفریدگاری وجود دارد و به تکامل اعتقاد دارند.‏ بعضی‌ها هم باور دارند که خدا وجود دارد،‏ ولی معیارهای کتاب مقدّس را قدیمی می‌دانند و ترجیح می‌دهند که طبق معیارهای خودشان زندگی کنند.‏ نتیجهٔ این باورها چیست؟‏ آیا رد کردن حکمت خدا باعث شده که وضعیت دنیا بهتر شود؟‏ آیا مردم به شادی واقعی رسیده‌اند؟‏ آیا برای آینده امید روشنی دارند؟‏ آنچه در دنیا می‌بینیم درستی این موضوع را ثابت می‌کند که «هیچ حکمتی،‏ هیچ بصیرتی و هیچ مشورتی نیست که علیه خداوند به‌کار آید!‏» (‏امث ۲۱:‏۳۰‏،‏ ه‌ن‏)‏ بنابراین برانگیخته می‌شویم که همچنان از یَهُوَه حکمت بخواهیم.‏ اما چرا اکثر مردم این کار را نمی‌کنند؟‏

۶.‏ طبق امثال ۱:‏۲۲-‏۲۵ چه کسانی گوششان را به حکمت واقعی می‌بندند؟‏

^۶ خیلی‌ها گوششان را به حکمت واقعی که در «کوی و برزن ندا در می‌دهد» می‌بندند.‏ طبق کتاب مقدّس سه گروه حکمت را رد می‌کنند:‏ «ساده‌لوحان،‏» «تمسخرگران» و «جاهلان.‏» ‏(‏امثال ۱:‏۲۲-‏۲۵‏،‏ ه‌ن خوانده شود.‏)‏ بیایید ببینیم چه چیزی باعث می‌شود که این افراد حکمت خدا را رد کنند و ما چطور باید از این رفتار دوری کنیم.‏

۷.‏ چرا بعضی‌ها می‌خواهند ساده‌لوح بمانند؟‏

^۷ ‏«ساده‌لوحان»‏ کسانی هستند که زودباور،‏ خام و بی‌تجربه‌اند.‏ (‏امث ۱۴:‏۱۵‏،‏ ه‌ن‏)‏ ما با چنین افرادی  در موعظه زیاد برخورد می‌کنیم.‏ مثلاً به میلیون‌ها نفر فکر کنید که فریب رهبران سیاسی و مذهبی را خورده‌اند.‏ بعضی‌ها وقتی متوجه می‌شوند فریب این رهبران را خورده‌اند،‏ خیلی ناراحت می‌شوند.‏ اما کسانی که در امثال ۱:‏۲۲ به آن‌ها اشاره شده،‏ می‌خواهند ساده‌لوح بمانند.‏ (‏ار ۵:‏۳۱‏)‏ آن‌ها ترجیح می‌دهند هر کاری دلشان می‌خواهد انجام دهند و نمی‌خواهند در مورد تعلیمات کتاب مقدّس بدانند یا طبق معیارهایش زندگی کنند.‏ طرز فکر خیلی‌ها مثل یک خانم مذهبی در کِبِک کانادا است که به یک شاهد یَهُوَه گفت:‏ «اگر کشیشمان ما را فریب می‌دهد تقصیر خودش است نه ما!‏» اما ما نمی‌خواهیم از آنانی باشیم که دوست دارند ساده‌لوح بمانند.‏—‏امث ۱:‏۳۲؛‏ ۲۷:‏۱۲‏.‏

۸.‏ چه چیزی به ما کمک می‌کند تا در زندگی تجربه به دست آوریم؟‏

^۸ کتاب مقدّس ما را تشویق می‌کند که ساده‌لوح یا بی‌تجربه نباشیم بلکه «در فهم بالغ گردیم.‏» (‏۱قر ۱۴:‏۲۰‏)‏ وقتی اصول کتاب مقدّس را بکار می‌بریم،‏ در زندگی تجربه به دست می‌آوریم.‏ کم‌کم می‌بینیم که اصول کتاب مقدّس چطور به ما کمک می‌کند تا از مشکلات دوری کنیم و تصمیمات عاقلانه بگیریم.‏ خوب است ببینیم آیا در این راه پیشرفت می‌کنیم یا نه؟‏ اگر خیلی وقت است که کتاب مقدّس را مطالعه و در جلسات شرکت می‌کنیم،‏ می‌توانیم از خودمان بپرسیم چه چیزی مانع وقفمان به یَهُوَه و تعمید گرفتن می‌شود؟‏ اگر تعمید گرفته‌ایم آیا در کار موعظه و تعلیم پیشرفت می‌کنیم؟‏ آیا تصمیماتمان نشان می‌دهد که اصول کتاب مقدّس را بکار می‌بریم؟‏ آیا در روابطمان با دیگران از خود خصوصیات مسیحی را نشان می‌دهیم؟‏ اگر می‌بینیم در یک مورد خاص به پیشرفت نیاز داریم،‏ باید راهنمایی‌های یَهُوَه را بکار ببریم؛‏ راهنمایی‌هایی که «شخص بی‌تجربه را خردمند می‌کند.‏»—‏مز ۱۹:‏۷‏.‏

۹.‏ «تمسخرگران» چطور نشان می‌دهند که حکمت را رد می‌کنند؟‏

^۹ گروه دوم که حکمت خدا را نادیده می‌گیرند ‏«تمسخرگران»‏ هستند.‏ بعضی وقت‌ها با کسانی در موعظه برخورد می‌کنیم که دوست دارند دیگران را مسخره کنند.‏ (‏مز ۱۲۳:‏۴‏)‏ کتاب مقدّس هشدار داده که در روزهای آخر تمسخرکنندگان زیادی خواهند بود.‏ (‏۲پطر ۳:‏۳،‏ ۴‏)‏ امروزه،‏ اغلب مردم مثل دامادهای لوط هیچ توجهی به هشدارهای خدا نمی‌کنند.‏ (‏پیدا ۱۹:‏۱۴‏)‏ خیلی‌ها به کسانی که بر طبق اصول کتاب مقدّس زندگی می‌کنند،‏ می‌خندند.‏ تمسخرکنندگان «مطابق امیال شریرانهٔ خود رفتار می‌کنند.‏» (‏یهو ۷،‏ ۱۷،‏ ۱۸‏)‏ کتاب مقدّس تمسخرکنندگان را در ردیف مرتدان و کسانی که یَهُوَه را رد می‌کنند،‏ قرار می‌دهد.‏

۱۰.‏ مطابق مزمور ۱:‏۱‏،‏ چطور می‌توانیم از رفتار تمسخرآمیز خودداری کنیم؟‏

^۱۰ برای این که شبیه تمسخرکنندگان نباشیم چه باید بکنیم؟‏ یک راه این است که با کسانی که روحیهٔ انتقادجو دارند معاشرت نکنیم.‏ ‏(‏مزمور ۱:‏۱ خوانده شود.‏)‏ بنابراین نمی‌خواهیم به چیزهایی که از طرف مرتدان است گوش دهیم یا آن‌ها را بخوانیم.‏ اگر مراقب نباشیم می‌توانیم روحیه‌ای انتقادجو پیدا کنیم و به یَهُوَه و راهنمایی‌های سازمانش شک کنیم.‏ برای جلوگیری از پرورش چنین روحیه‌ای باید از خود بپرسیم:‏ ‹آیا هنگام دریافت راهنمایی یا توضیحی جدید،‏ دیدی منفی دارم و آن را زیر سؤال می‌برم؟‏ آیا  تمایل دارم که از برادران مسئول عیبجویی کنم؟‏› وقتی برای مقابله با این تمایلات سریع دست‌به‌کار شویم،‏ یَهُوَه از ما راضی خواهد بود.‏—‏امث ۳:‏۳۴،‏ ۳۵‏.‏

۱۱.‏ «جاهلان» چه دیدی نسبت به معیارهای اخلاقی یَهُوَه دارند؟‏

^۱۱ گروه سومی که حکمت را رد می‌کنند ‏«جاهلان»‏ هستند.‏ آن‌ها از روی جهل و نادانی،‏ رفتاری احمقانه دارند چون زندگی طبق معیارهای اخلاقی خدا را رد می‌کنند و در عوض هر چه در دید خودشان درست است انجام می‌دهند.‏ (‏امث ۱۲:‏۱۵‏،‏ ه‌ن‏)‏ این اشخاص یَهُوَه را که منشأ حکمت است رد می‌کنند.‏ (‏مز ۵۳:‏۱‏)‏ وقتی آن‌ها را در موعظه می‌بینیم،‏ از ما به خاطر احترام گذاشتن به معیارهای کتاب مقدّس انتقاد می‌کنند.‏ ولی آن‌ها چیز بهتری برای ارائه ندارند.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «دست نادان به حکمت نمی‌رسد؛‏ در مجلس بزرگان،‏ او را چیزی برای گفتن نیست.‏» (‏امث ۲۴:‏۷‏،‏ ه‌ن‏)‏ این اشخاص هیچ حرف حکیمانه‌ای برای گفتن ندارند.‏ به همین دلیل یَهُوَه می‌گوید:‏ ‹همنشین نادان نشوید!‏›—‏امث ۱۴:‏۷‏،‏ ه‌ن.‏

۱۲.‏ چه چیزی به ما کمک می‌کند که مثل «جاهلان» رفتار نکنیم؟‏

^۱۲ ما برعکس کسانی که از پند خدا متنفرند،‏ راهنمایی‌های خدا منجمله معیارهای اخلاقی او را دوست داریم.‏ وقتی می‌بینیم که نتیجهٔ سرپیچی از معیارهای خدا چیست،‏ قدر معیارهای او را بیشتر می‌دانیم.‏ می‌توانیم ببینیم که رد کردن پندهای حکیمانهٔ یَهُوَه چه مشکلاتی برای دیگران ایجاد می‌کند.‏ واقعاً که اطاعت از خدا کیفیت زندگی‌مان را بهتر می‌کند!‏—‏مز ۳۲:‏۸،‏ ۱۰‏.‏

۱۳.‏ آیا یَهُوَه ما را به اطاعت از پندهای حکیمانه‌اش مجبور می‌کند؟‏

^۱۳ یَهُوَه حکمت خود را در دسترس همه قرار می‌دهد ولی هیچ کس را به پذیرش آن مجبور نمی‌کند.‏ با این حال او عواقب نادیده گرفتن پندهایش را توضیح می‌دهد.‏ (‏امث ۱:‏۲۹-‏۳۲‏)‏ پس کسانی که از یَهُوَه اطاعت نمی‌کنند ‹ثمرهٔ طریق‌های خود را خواهند دید.‏› این روش زندگی برای آن‌ها درد،‏ ناراحتی و در نهایت نابودی به همراه دارد.‏ از سوی دیگر کسانی که به پند حکیمانهٔ یَهُوَه گوش می‌دهند و آن را بکار می‌برند «در امنیت ساکن خواهند بود و از بیم بلا آسوده خواهند ماند.‏»—‏امث ۱:‏۳۳‏،‏ ه‌ن.‏

۱۴-‏۱۵.‏ از امثال ۴:‏۲۳ چه یاد می‌گیریم؟‏

^۱۴ همان طور که گفتیم یَهُوَه پندهای حکیمانه‌اش را در دسترس ما قرار می‌دهد.‏ مثلاً پندهای کتاب امثال همیشه کاربرد دارد و زندگی ما را بهتر می‌کند.‏ بیایید در این زمینه به چهار نمونه توجه کنیم.‏

 ^۱۵ از دل مجازی خود محافظت کنید‏.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «دل خویش را با مراقبت تمام پاس بدار،‏ زیرا سرچشمهٔ امور حیاتی است.‏» (‏امث ۴:‏۲۳‏،‏ ه‌ن‏)‏ ما چطور می‌توانیم از قلبمان مراقبت کنیم؟‏ باید غذای سالم بخوریم،‏ ورزش کنیم و از عادات بد دوری کنیم.‏ این در مورد دل مجازی ما هم صدق می‌کند.‏ ما باید هر روز کلام خدا را بخوانیم،‏ خود را برای حضور و شرکت در جلسات آماده کنیم و مرتب در خدمت موعظه شرکت کنیم.‏ در کنار این،‏ باید از عادات بد یعنی تفریحات غیراخلاقی و معاشران بد که ذهن را فاسد می‌کند هم دوری کنیم.‏

۱۶.‏ امثال ۲۳:‏۴،‏ ۵ چگونه به ما کمک می‌کند؟‏

^۱۶ به آنچه دارید قانع باشید.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ ‹خویشتن را برای ثروتمند شدن از پا مَیَفکن؛‏ تا چشم بر آن بدوزی از میان رفته است؛‏ زیرا ثروت چون عقاب بال می‌گیرد و می‌پَرَد!‏› (‏امث ۲۳:‏۴،‏ ۵‏،‏ ه‌ن‏)‏ پول و ثروت ماندگار نیست،‏ با این وجود امروزه ثروتمندان و فقیران سخت تلاش می‌کنند تا پول بیشتری به دست بیاورند.‏ کارهای آن‌ها باعث بدنامی‌شان می‌شود،‏ به روابطشان صدمه می‌زند و حتی سلامتی‌شان را به خطر می‌اندازد.‏ (‏امث ۲۸:‏۲۰؛‏ ۱تیمو ۶:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ اما حکمت به ما کمک می‌کند دیدی متعادل نسبت به پول داشته باشیم.‏ داشتن چنین طرز فکری ما را از طمع دور نگه می‌دارد و باعث می‌شود شاد و قانع بمانیم.‏—‏جا ۷:‏۱۲‏.‏

۱۷.‏ چطور می‌توانیم بر اساس امثال ۱۲:‏ ۱۸ از زبانمان حکیمانه استفاده کنیم؟‏

^۱۷ قبل از صحبت کردن فکر کنید.‏ اگر مراقب نباشیم حرف‌هایمان می‌تواند باعث صدمات زیادی شود.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «هستند که سخنان باطل‌شان چون ضرب شمشیر است،‏ اما زبان حکیمان شفا می‌بخشد.‏» (‏امث ۱۲:‏۱۸‏،‏ ه‌ن‏)‏ اگر در مورد خطاهای دیگران غیبت نکنیم روابطمان را با آن‌ها حفظ می‌کنیم.‏ (‏امث ۲۰:‏۱۹‏)‏ اگر بخواهیم حرف‌هایمان دیگران را تسلّی بدهد و آن‌ها را نرنجاند باید مرتباً کلام خدا را بخوانیم و در موردش تعمّق  کنیم.‏ (‏لو ۶:‏۴۵‏)‏ اگر روی تعالیم کتاب مقدّس تعمّق کنیم،‏ حرف‌هایمان همچون چشمهٔ حکمت می‌شود و دیگران را تشویق می‌کند.‏—‏امث ۱۸:‏۴‏.‏

۱۸.‏ امثال ۲۴:‏۶ چطور به ما کمک می‌کند تا در موعظه موفق باشیم؟‏

^۱۸ از دستورالعمل‌های سازمان پیروی کنید.‏ کتاب مقدّس این اصل را بیان می‌کند:‏ «با تدبیرهای نیکو می‌توان به جنگ رفت،‏ و با مشاوران بسیار می‌توان پیروز شد.‏» (‏امث ۲۴:‏۶‏،‏ ه‌ن‏)‏ توجه کنید که بکار بردن این اصل چطور کمک می‌کند در کار موعظه و تعلیم موفق باشیم.‏ در موعظه بجای این که از روش‌های خودمان استفاده کنیم بهتر است از پیشنهادهای داده شده استفاده کنیم.‏ ما در جلسات از سخنرانی‌ها و نمایش‌های اشخاص باتجربه یاد می‌گیریم.‏ به علاوه سازمان یَهُوَه ابزارهای مفیدی مثل نشریات و ویدیوهای مختلف در اختیارمان می‌گذارد تا با استفاده از آن‌ها بتوانیم کتاب مقدّس را به مردم تعلیم بدهیم.‏ آیا شما هم از این ابزارها به‌خوبی استفاده می‌کنید؟‏

۱۹.‏ نسبت به حکمتی که یَهُوَه می‌دهد چه احساسی داریم؟‏ (‏امثال ۳:‏۱۳-‏۱۸‏)‏

^۱۹ امثال ۳:‏۱۳-‏۱۸‏،‏ ه‌ن خوانده شود.‏ ما پندهای حکیمانهٔ کلام خدا را دوست داریم!‏ بدون آن‌ها نمی‌توانیم شاد باشیم.‏ در این مقاله پندهای حکیمانهٔ کتاب امثال را بررسی کردیم.‏ البته تمام کتاب مقدّس پر از پندهای حکیمانه است.‏ ما مصمم هستیم که همیشه در زندگی طبق پندهای حکیمانهٔ یَهُوَه رفتار کنیم.‏ دیدگاه دنیا در مورد حکمت کتاب مقدّس برای ما اهمیت ندارد،‏ چون مطمئنیم که هر کس حکمت خدا را پیدا کند شاد خواهد بود.‏