۱-‏۲.‏ الف)‏ بعضی از دولت‌ها و حکومت‌ها چطور با شاهدان یَهُوَه مخالفت می‌کنند و واکنش خادمان خدا چیست؟‏ ب)‏ چطور می‌توانیم با وجود مخالفت‌ها شاد باشیم؟‏ (‏تصویر روی جلد ملاحظه شود.‏)‏

 در حال حاضر در بیشتر از ۳۰ سرزمین فعالیت شاهدان یَهُوَه محدود یا ممنوع است.‏ در بعضی از آن کشورها برادران و خواهرانمان به زندان محکوم شده‌اند.‏ ولی گناهشان چیست؟‏ از دید یَهُوَه آن‌ها هیچ گناهی نکرده‌اند.‏ آن‌ها فقط کتاب مقدّس را مطالعه کرده‌اند،‏ با دیگران در مورد اعتقاداتشان صحبت کرده‌اند و با هم‌ایمانانشان در جلسات شرکت کرده‌اند.‏ آن‌ها همچنین در سیاست بی‌طرف مانده‌اند.‏ خادمان خدا با وجود مخالفت شدید وفاداری‌شان را به خدا حفظ کرده‌اند و این باعث خوشحالی آن‌ها شده است.‏

^۲ احتمالاً عکس بعضی از این برادران و خواهران شجاع را دیده‌اید که لبخند بر لب دارند.‏ آن‌ها خوشحالند چون می‌دانند که یَهُوَه از این که وفاداری‌شان را حفظ می‌کنند شاد است.‏ (‏۱توا ۲۹:‏۱۷‏)‏ عیسی گفت:‏ ‹خوشا به حال آنان که به سبب درستکاری آزار دیده‌اند؛‏ شاد باشید و وجد نمایید؛‏ زیرا پاداشتان نزد خدا عظیم است.‏›—‏مت ۵:‏۱۰-‏۱۲‏.‏

۳.‏ طبق اعمال ۴:‏۱۹،‏ ۲۰ رسولان چه واکنشی نسبت به مخالفت‌ها نشان دادند و چرا؟‏

^۳ برادران و خواهرانمان مانند رسولان در قرن اول،‏ به خاطر کار موعظه با آزار  و اذیت روبرو می‌شوند.‏ دادگاه عالی یهود بارها به رسولان هشدار داد:‏ ‹هرگز به نام عیسی سخنی نگویید.‏› (‏اعما ۴:‏۱۸؛‏ ۵:‏۲۷،‏ ۲۸،‏ ۴۰‏)‏ آن‌ها چه واکنشی نشان دادند؟‏ ‏(‏اعمال ۴:‏۱۹،‏ ۲۰ خوانده شود.‏)‏ آن‌ها می‌دانستند که قدرتی برتر به آن‌ها فرمان داده است که در مورد عیسی ‹به مردم موعظه کنند و شهادتی کامل دهند.‏› (‏اعما ۱۰:‏۴۲‏)‏ پِطرُس و یوحنا با شجاعت گفتند که اول از خدا اطاعت می‌کنند و از صحبت در مورد عیسی دست نمی‌کشند.‏ آن‌ها در واقع به مقامات می‌گفتند:‏ ‹آیا تا این حد گستاخ هستید که فکر می‌کنید بیشتر از خدا اختیار دارید؟‏›‏

۴.‏ در اعمال ۵:‏۲۷-‏۲۹ رسولان برای همهٔ مسیحیان چه نمونه‌ای به بجا گذاشتند و ما چطور می‌توانیم از آن‌ها سرمشق بگیریم؟‏

^۴ رسولان نمونهٔ خوبی برای همهٔ مسیحیان هستند.‏ آن‌ها مصمم بودند که ‹نخست از خدا اطاعت کنند،‏ نه از انسان.‏› ‏(‏اعمال ۵:‏۲۷-‏۲۹ خوانده شود.‏)‏ آن‌ها بعد از این که شلاق خوردند،‏ ‹شادی‌کنان از حضور سَنهِدرین بیرون رفتند،‏ چون لایق شمرده شده بودند که به خاطر نام او [یعنی عیسی] بی‌احترامی ببینند.‏› بعد از آن،‏ آن‌ها همچنان موعظه می‌کردند.‏—‏اعما ۵:‏۴۰-‏۴۲‏.‏

۵.‏ به چه سؤالاتی باید پاسخ دهیم؟‏

^۵ نمونه‌ای که رسولان بجا گذاشتند سؤالاتی را مطرح می‌کند.‏ برای مثال،‏ آیا تصمیمشان در مورد اطاعت از خدا بجای انسان،‏ با فرمان کتاب مقدّس که می‌گوید ‹از قدرت‌های حاکم فرمانبرداری کنید› هماهنگی دارد؟‏ (‏روم ۱۳:‏۱‏)‏ چطور می‌توانیم همان طور که پولُس گفت ‹از حکومت‌ها و حکمرانان فرمانبرداری و اطاعت کنیم› و در عین حال وفاداری‌مان را به خدا که برترین حاکم است حفظ کنیم؟‏—‏تیت ۳:‏۱‏.‏

۶.‏ الف)‏ منظور از «قدرت‌های حاکم» که در رومیان ۱۳:‏۱ آمده چیست و ما نسبت به آن‌ها موظف به چه کاری هستیم؟‏ ب)‏ واقعیت در مورد همهٔ حاکمان بشری چیست؟‏

^۶ رومیان ۱۳:‏۱ خوانده شود.‏ در این آیه عبارت  ‏«قدرت‌های حاکم» به حکمرانان بشری اشاره دارد که قدرت و اختیار دارند.‏ مسیحیان باید مطیع این حکومت‌ها باشند.‏ این حکومت‌ها در حفظ نظم عمومی و اجرای قانون نقش ایفا می‌کنند.‏ گاهی حتی از خادمان یَهُوَه دفاع می‌کنند.‏ (‏مکا ۱۲:‏۱۶‏)‏ پس ما باید به آن‌ها مالیات و «خراج» دهیم و برای آن‌ها حرمت و احترام قائل شویم.‏ (‏روم ۱۳:‏۷‏)‏ اما این حکومت‌ها فقط با اجازهٔ یَهُوَه از اختیاراتشان برخوردارند.‏ وقتی که پُنتیوس پیلاتُس والی روم از عیسی بازجویی کرد،‏ عیسی این موضوع را روشن ساخت.‏ زمانی که پیلاتُس به عیسی گفت که این اختیار را دارد تا او را اعدام یا آزاد کند عیسی به او گفت:‏ «تو هیچ اختیاری بر من نمی‌داشتی،‏ اگر از بالا به تو داده نشده بود.‏» (‏یو ۱۹:‏۱۱‏)‏ بنابراین اختیاری که حکمرانان و سیاستمداران دارند محدود است.‏

۷.‏ در چه شرایطی نباید مطیع حکومت‌های بشری باشیم و آن‌ها باید از چه چیزی آگاه باشند؟‏

^۷ مسیحیان تا زمانی که قوانین حکومت برخلاف قوانین خدا نباشد از آن‌ها اطاعت می‌کنند.‏ زمانی که حکومت‌ها از ما کاری می‌خواهند که مخالف خواست خداست یا ما را از انجام خواست خدا منع می‌کنند،‏ از آن‌ها اطاعت نمی‌کنیم.‏ برای مثال ممکن است از مردان جوان خواسته شود که به خدمت سربازی بروند.‏ b یا ممکن است کتاب مقدّس و نشریاتمان را منع کنند و خدمت موعظه و جلسات را غیرقانونی اعلام کنند.‏ اگر حکمرانان از اختیاراتشان سوءاستفاده کنند و پیروان مسیح را آزار و اذیت کنند باید به خدا جوابگو باشند!‏—‏جا ۵:‏۸‏.‏

۸.‏ واژه‌های «برتر» و «متعال» با هم چه فرقی دارند و چرا این موضوع مهم است؟‏

^۸ واژهٔ «برتر» به معنی «بهتر،‏ عظیم‌تر و والاتر» است.‏ در حالی که واژهٔ «متعال» به معنی «بهترین،‏ عظیم‌ترین و والاترین» است.‏ هر چند که حاکمان بشری به عنوان «قدرت‌های حاکم» یا برتر معرفی شده‌اند،‏ قدرت دیگری هست که والاترین مقام را دارد یا «متعال» است.‏ در کتاب مقدّس یَهُوَه چهار بار «خدای متعال» خوانده شده است.‏—‏دان ۷:‏۱۸،‏ ۲۲،‏ ۲۵،‏ ۲۷‏.‏

۹.‏ دانیال نبی در رؤیاها چه دید؟‏

^۹ دانیال نبی در رؤیاهایی دید که یَهُوَه از همهٔ قدرت‌های دیگر برتر است.‏ دانیال چهار وحش را دید که مظهر ابرقدرت‌های جهانند؛‏ یعنی امپراتوری بابِل،‏ ماد و پارس،‏ یونان،‏ روم و قدرت حاکم انگلیس و آمریکا.‏ (‏دان ۷:‏۱-‏۳،‏ ۱۷‏)‏ سپس دانیال یَهُوَه خدا را دید که بر تخت آسمانی‌اش نشسته است.‏ (‏دان ۷:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ آنچه که دانیال بعد از آن دید هشداری برای حکمرانان امروزی است.‏

۱۰.‏ مطابق دانیال ۷:‏۱۳،‏ ۱۴،‏ ۲۷ یَهُوَه حکمرانی زمین را به چه کسانی می‌دهد و این چه موضوعی را در مورد یَهُوَه ثابت می‌کند؟‏

^۱۰ دانیال ۷:‏۱۳،‏ ۱۴،‏ ۲۷ خوانده شود.‏ خدا قدرت و اختیار را از حکومت‌های بشری می‌گیرد و به کسانی که شایستگی و قدرت بیشتری دارند می‌دهد.‏ به چه کسانی؟‏ به کسی که «شبیه پسر انسان» است،‏ یعنی عیسی مسیح و «مقدّسان خدای متعال،‏» یعنی ۱۴۴٬۰۰۰ نفر که «تا ابد» حکمرانی می‌کنند.‏ (‏دان ۷:‏۱۸‏)‏ واضح است که یَهُوَه «خدای متعال» است چون فقط او اقتدار انجام چنین کاری را دارد.‏

۱۱.‏ دانیال چه چیز دیگری نوشت که نشان می‌دهد یَهُوَه بر ملت‌ها متعال است؟‏

 ^۱۱ رویدادی که دانیال در رؤیا دید هماهنگ با گفتهٔ قبلی اوست.‏ دانیال گفت:‏ ‹خدای آسمان‌ها پادشاهان را برکنار می‌کند و آن‌ها را بر تخت پادشاهی می‌نشاند.‏› او همین طور نوشت:‏ «خدای متعال،‏ حاکم همهٔ حکومت‌های بشری است و او حکمرانی را به هر کسی که بخواهد می‌دهد.‏» (‏دان ۲:‏۱۹-‏۲۱؛‏ ۴:‏۱۷‏)‏ آیا موقعیت‌های دیگری بوده که یَهُوَه حاکمان را برکنار یا منصوب کرده باشد؟‏ مسلماً!‏

۱۲.‏ به نمونه‌هایی اشاره کنید که یَهُوَه پادشاهان را از قدرت برکنار کرده است.‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۲ یَهُوَه به وضوح برتری خودش را بر «قدرت‌های حاکم» نشان داده است.‏ سه نمونه را در نظر بگیرید.‏ فرعون مصر قوم یَهُوَه را به اسارت گرفت و اجازه نمی‌داد آن‌ها آزاد شوند.‏ اما خدا آن‌ها را آزاد کرد و فرعون را در دریای سرخ غرق کرد.‏ (‏خرو ۱۴:‏۲۶-‏۲۸؛‏ مز ۱۳۶:‏۱۵‏)‏ بِلشَصَّر،‏ پادشاه بابِل جشنی را برگزار کرد که در آن ‹بر ضدّ سَرور آسمان‌ها سرکشی کرد› و بجای یَهُوَه به خدایان ساخته ‹از نقره و طلا جلال داد.‏› (‏دان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ اما خدا آن مرد متکبّر را خوار و خفیف کرد.‏ همان شب بِلشَصَّر کشته شد و پادشاهی‌اش به ماد و پارس داده شد.‏ (‏دان ۵:‏۲۸،‏ ۳۰،‏ ۳۱‏)‏ هیرودیس آگریپاسِ اول،‏ پادشاه فلسطین حکم کرد که یعقوب رسول کشته شود و پِطرُس رسول به زندان انداخته شود؛‏ با این هدف که او هم کشته شود.‏ اما یَهُوَه مانع توطئهٔ هیرودیس شد.‏ «فرشتهٔ یَهُوَه او را زد» و او مرد.‏—‏اعما ۱۲:‏۱-‏۵،‏ ۲۱-‏۲۳‏.‏

۱۳.‏ به نمونه‌ای اشاره کنید که نشان می‌دهد یَهُوَه گروهی از پادشاهان را شکست داده است.‏

^۱۳ همچنین یَهُوَه متعال بودن خود را به گروهی متحد از پادشاهان نشان داد.‏ او برای اسرائیلیان جنگید تا بتوانند ۳۱ پادشاه کنعانی را که بخش بزرگی از سرزمین موعود را در اختیار داشتند شکست دهند.‏ (‏یوش ۱۱:‏۴-‏۶،‏ ۲۰؛‏ ۱۲:‏۱،‏ ۷،‏ ۲۴‏)‏ یَهُوَه همچنین بِن‌هَدَد پادشاه و ۳۲ حاکم سوری را که با اسرائیلیان می‌جنگیدند شکست داد.‏—‏۱پاد ۲۰:‏۱،‏ ۲۶-‏۲۹‏.‏

۱۴-‏۱۵.‏ الف)‏ نِبوکَدنَصَّر و داریوش پادشاه در مورد حکمرانی یَهُوَه چه گفتند؟‏ ب)‏ مزمورنویس در مورد یَهُوَه و قومش چه گفت؟‏

^۱۴ یَهُوَه بارها و بارها ثابت کرده است که خدای  متعال است!‏ نِبوکَدنَصَّر،‏ پادشاه بابِل به ‹قوّت و قدرت و شکوه و عظمت› خودش می‌بالید.‏ او با غرور و تکبّر،‏ جلالی را که شایستهٔ یَهُوَه بود به او نداد.‏ در نتیجه خدا کاری کرد که او عقلش را از دست بدهد.‏ نِبوکَدنَصَّر بعد از برگشتن عقلش ‹خدای متعال را ستایش کرد› و گفت که پادشاهی خدا ‹پادشاهیِ ابدی است و هیچ کسی نمی‌تواند مانع او شود.‏› (‏دان ۴:‏۳۰،‏ ۳۳-‏۳۵‏)‏ بعد از آزموده شدن وفاداری دانیال به خدا،‏ یَهُوَه او را از چاه شیران نجات داد و داریوش پادشاه گفت:‏ «همهٔ مردم از خدای دانیال بترسند و به او احترام بگذارند؛‏ چون او خدای زنده و جاودان است.‏ پادشاهی او هیچ‌وقت از بین نمی‌رود و حکمرانی‌اش ابدی است.‏»—‏دان ۶:‏۷-‏۱۰،‏ ۱۹-‏۲۲،‏ ۲۶،‏ ۲۷‏.‏

^۱۵ مزمورنویس گفت:‏ ‹یَهُوَه توطئه‌های ملت‌ها را بی‌اثر،‏ و نقشه‌های قوم‌ها را نقش بر آب کرده است.‏ شاد و سعادتمند است ملتی که خدایش یَهُوَه است؛‏ قومی که او برای خودش انتخاب کرده است.‏› (‏مز ۳۳:‏۱۰،‏ ۱۲‏)‏ این دلیل بسیار خوبی است که بخواهیم وفاداری‌مان را به یَهُوَه حفظ کنیم.‏

۱۶.‏ در مورد مصیبت عظیم از چه چیزی مطمئنیم و چرا؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۶ ما در مورد کارهایی که یَهُوَه در گذشته انجام داده است خوانده‌ایم.‏ اما برای آینده چه انتظاراتی می‌توانیم داشته باشیم؟‏ ما می‌توانیم مطمئن باشیم که یَهُوَه خادمان وفادار خود را طی مصیبت عظیم نجات می‌دهد.‏ (‏مت ۲۴:‏۲۱؛‏ دان ۱۲:‏۱‏)‏ او این کار را وقتی انجام خواهد داد که گروهی متحد از قوم‌ها به نام جوج از ماجوج،‏ حمله‌ای وحشیانه و جهانی به ضدّ وفاداران یَهُوَه انجام دهند.‏ حتی اگر این گروه شامل ۱۹۳ عضو سازمان ملل باشد،‏ در برابر خدای متعال و لشکر آسمانی او ناچیز است.‏ یَهُوَه وعده می‌دهد:‏ «بزرگی و قدوسیت خود را آشکار خواهم ساخت و خویشتن را در برابر دیدگان قومهای بسیار خواهم شناسانید و  خواهند دانست که من یهوه هستم.‏»—‏حز ۳۸:‏۱۴-‏۱۶،‏ ۲۳‏،‏ ه‌ن؛‏ مز ۴۶:‏۱۰‏.‏

۱۷.‏ پیشگویی کتاب مقدّس در مورد پادشاهان زمین و کسانی که به یَهُوَه وفادار می‌مانند چیست؟‏

^۱۷ حملهٔ جوج باعث شروع نبرد نهایی یعنی جنگ یَهُوَه در حارمَگِدّون می‌شود؛‏ زمانی که او پادشاهان سراسر زمین را نابود می‌کند.‏ (‏مکا ۱۶:‏۱۴،‏ ۱۶؛‏ ۱۹:‏۱۹-‏۲۱‏)‏ اما «صالحان در زمین ساکن خواهند شد و راستان در آن باقی خواهند ماند.‏»—‏امث ۲:‏۲۱‏،‏ ه‌ن.‏

۱۸.‏ بسیاری از مسیحیان حقیقی حاضر به انجام چه کاری بوده‌اند و چرا؟‏ (‏دانیال ۳:‏۲۸‏)‏

^۱۸ مسیحیان حقیقی در طی قرن‌ها،‏ آزادی و حتی جانشان را به خاطر محبتی که به حاکمشان یَهُوَه داشته‌اند به خطر انداختند.‏ آن‌ها مصمم بودند تا مثل سه عبرانی‌ای باشند که از کورهٔ آتش نجات یافتند و وفاداری‌شان را به خدای متعال حفظ کردند.‏—‏دانیال ۳:‏۲۸ خوانده شود.‏

۱۹.‏ یَهُوَه بر چه اساسی خادمانش را داوری می‌کند و از ما چه انتظاری دارد؟‏

^۱۹ داوود مزمورنویس در مورد اهمیت حفظ وفاداری نوشت:‏ «تو ای یَهُوَه،‏ حتماً برای قوم‌ها حکم صادر می‌کنی.‏ ای یَهُوَه،‏ مرا داوری کن،‏ و درستکاری و وفاداری‌ام را در نظر داشته باش.‏» (‏مز ۷:‏۸‏)‏ داوود همچنین نوشت:‏ «بگذار وفاداری و درستی حافظ من باشند.‏» (‏مز ۲۵:‏۲۱‏)‏ بهترین راه زندگی این است که به یَهُوَه وفادار بمانیم و هرگز تحت هیچ شرایطی سازش نکنیم.‏ به این شکل ما می‌توانیم مثل مزمورنویس بگوییم:‏ ‹شاد و سعادتمندند کسانی که به خدا وفادارند،‏ و به قوانین یَهُوَه عمل می‌کنند.‏›—‏مز ۱۱۹:‏۱‏.‏