۱-‏۲.‏ چه پرستشی مورد قبول خداست؟‏

 کلمهٔ «پرستش» چه تصویری در ذهنتان می‌آورد؟‏ شاید به برادری فکر کنید که زانو زده و با تواضع از صمیم دل دعا می‌کند،‏ یا شاید به خانواده‌ای فکر کنید که دورِهم غرق مطالعهٔ کتاب مقدّسند.‏

^۲ آیا یَهُوَه این کارها را به عنوان پرستش می‌پذیرد؟‏ بله،‏ البته اگر هماهنگ با مقصود یَهُوَه و از روی محبت و احترام به او باشد.‏ ما یَهُوَه آفریدگارمان را عمیقاً دوست داریم.‏ می‌دانیم که تنها یَهُوَه خدا مستحق پرستش است و می‌خواهیم هر چه که در راه پرستش او می‌کنیم به بهترین شکل ممکن باشد.‏

۳.‏ در این مقاله چه مطالبی می‌خوانیم؟‏

^۳ در این مقاله ابتدا مرور می‌کنیم که در گذشته چه پرستشی از دید یَهُوَه پذیرفته بود.‏ پس از آن به هشت جنبه در پرستش می‌پردازیم که امروزه برای یَهُوَه پذیرفته است.‏ همین طور می‌بینیم که چرا پرستش حقیقی ما را شاد می‌کند.‏ حین مطالعهٔ این مقاله با خود فکر کنید که شخصاً چگونه می‌توانید کیفیت پرستشتان را بالا ببرید.‏

۴.‏ پرستندگان یَهُوَه در روزگار کهن چگونه محبت و احترامشان را به او نشان می‌دادند؟‏

^۴ در روزگار کهن هابیل،‏ نوح،‏ ابراهیم و ایّوب ثابت کردند که یَهُوَه را دوست دارند و برای او احترامی عمیق قائلند.‏ چطور این را ثابت کردند؟‏ با اطاعت،‏ ایمان و قربانی‌هایشان.‏ در کتاب مقدّس به تمامی کارهایی که  آن‌ها موظف به انجامش بودند اشاره نشده.‏ اما آن‌ها تلاش می‌کردند یَهُوَه را جلال دهند و پرستششان نیز برای یَهُوَه پذیرفته بود.‏ بعدها شریعت موسی به اسرائیلیان داده شد.‏ در آن زمان،‏ یَهُوَه از طریق احکامی در این شریعت نشان داد که می‌خواهد چگونه پرستش شود.‏

۵.‏ بعد از مرگ و رستاخیز عیسی چه تغییری در پرستش حقیقی صورت گرفت؟‏

^۵ بعد از مرگ و رستاخیز عیسی،‏ یَهُوَه دیگر از پرستندگانش انتظار نداشت از شریعت موسی اطاعت کنند.‏ (‏روم ۱۰:‏۴‏)‏ یَهُوَه می‌خواست که آن‌ها از «شریعت مسیح» پیروی کنند.‏ (‏غلا ۶:‏۲‏)‏ اطاعت از شریعت مسیح به معنی به خاطر سپردن فهرستی از بایدها و نبایدها و اطاعت از آن‌ها نبود.‏ پرستندگان یَهُوَه باید عیسی را سرمشق قرار می‌دادند و از تعالیم او پیروی می‌کردند.‏ امروزه نیز پرستندگان یَهُوَه برای خشنود کردن او از عیسی پیروی می‌کنند و همین به آن‌ها «نیرویی تازه» می‌دهد.‏—‏مت ۱۱:‏۲۹‏.‏

۶.‏ چگونه می‌توان از این مقاله فایده برد؟‏

^۶ حال به جنبه‌هایی از پرستش می‌پردازیم.‏ در هر مورد با خود فکر کنید،‏ ‹چه پیشرفتی در این جنبه از پرستش داشته‌ام؟‏› همین طور از خود بپرسید:‏ ‹آیا می‌توانم کیفیت پرستشم را بهتر کنم؟‏› بابت پیشرفت‌هایی که تا به حال داشته‌اید شاد باشید.‏ در عین حال،‏ در دعا از یَهُوَه بخواهید تا در هر جنبه که جای پیشرفت دارید به شما کمک کند.‏

۷.‏ یَهُوَه چه دیدی به دعایی خالصانه دارد؟‏

^۷ با دعا کردن به یَهُوَه،‏ او را پرستش می‌کنیم.‏ در کتاب مقدّس دعاهای ما به بخور تشبیه شده است؛‏ بخوری که در خیمهٔ عبادت و بعدها در معبد سوزانده می‌شد.‏ در تهیهٔ این بخور باید دقت می‌شد.‏ (‏مز ۱۴۱:‏۲‏)‏ کتاب مقدّس می‌گوید این بخور برای یَهُوَه عطری خوشایند بود.‏ مشابه آن،‏ دعاهای خالصانه و از ته دل ما حتی با کلماتی ساده،‏ برای یَهُوَه خدا خوشایند است.‏ (‏امث ۱۵:‏۸؛‏ تث ۳۳:‏۱۰‏)‏ بدانید،‏ وقتی در دعا از عشق و علاقه‌تان به یَهُوَه می‌گویید،‏ وقتی از صمیم قلب از او قدردانی می‌کنید،‏ واقعاً او شاد و خشنود می‌شود.‏ پدر آسمانی‌مان می‌خواهد که حرف دلمان را به او بزنیم،‏ از نگرانی‌هایمان بگوییم،‏ از امید،‏ آرزو و خواسته‌هایمان به او بگوییم.‏ خوبست پیش از دعا افکارمان را آماده کنیم،‏ فکر کنیم که می‌خواهیم به یَهُوَه چه بگوییم.‏ به این شکل بهترین «بخور» را به یَهُوَه پدر آسمانی‌مان تقدیم می‌کنیم.‏

۸.‏ اکنون چه فرصت ویژه‌ای برای تمجید و ستایش یَهُوَه داریم؟‏

^۸ با تمجید و ستایشِ یَهُوَه،‏ او را پرستش می‌کنیم.‏ (‏مز ۳۴:‏۱‏)‏ هر بار که با دلی قدردان از خصوصیات و شخصیت زیبای یَهُوَه و اَعمال و مقاصد شگفت‌انگیز او می‌گوییم،‏ او را تمجید و ستایش می‌کنیم.‏ پس در واقع ستایش و تمجید از دلی قدردان برمی‌خیزد.‏ اگر وقت بگذاریم و به خوبی‌های یَهُوَه و هر آنچه برای ما کرده فکر کنیم،‏ همیشه دلیلی برای تمجید او خواهیم داشت.‏ موعظه فرصتی ویژه به ما می‌دهد که به قول کتاب مقدّس «قربانی حمد و ستایش را به خدا تقدیم کنیم؛‏ یعنی ثمرهٔ لب‌هایمان را.‏» (‏عبر ۱۳:‏۱۵‏)‏ همان طور که پیش از دعا لازم است،‏ فکر کنیم و خود را آماده کنیم،‏ بجاست پیش از خدمت موعظه نیز خود را آماده کنیم.‏ چون می‌خواهیم بهترین «قربانی حمد و ستایش» را به یَهُوَه خدایمان تقدیم کنیم.‏ دلیل شور و شوق ما در موعظه نیز همین است.‏

۹.‏ همچون اسرائیلیان در گذشته،‏ ما امروزه از جلساتمان چه فایده‌ای می‌بریم؟‏ از تجربهٔ خودتان بگویید.‏

 ^۹ با شرکت در جلسات،‏ یَهُوَه را پرستش می‌کنیم.‏ در شریعت موسی به اسرائیلیان گفته شده بود:‏ «سه بار همهٔ ذکوران شما به حضور یهوه خدایتان در آن مکان که او برمی‌گزیند حاضر شوند.‏» (‏تث ۱۶:‏۱۶‏)‏ در آن زمان پرستندگان یَهُوَه،‏ خانه و مزرعه‌شان را رها می‌کردند و حتی نباید کسی را برای محافظت از آن اجیر می‌کردند.‏ یَهُوَه به آن‌ها این قول را داده بود:‏ «هنگامی که .‏ .‏ .‏ می‌روی تا در پیشگاه یهوه خدایت حاضر شوی،‏ هیچ‌کس به سرزمین تو دست‌اندازی نخواهد کرد.‏» (‏خرو ۳۴:‏۲۴‏)‏ اسرائیلیان خداترس با ایمان کامل به قول یَهُوَه،‏ به گردهمایی‌های سالانه‌شان می‌رفتند؛‏ کاری که برکات فراوانی برایشان به همراه داشت،‏ درکشان از قوانین خدا بیشتر می‌شد،‏ فرصتی بود که به خوبی‌ها و نیکویی‌های یَهُوَه تعمّق کنند و از هم‌نشینی و مصاحبت با هم‌ایمانانشان نیرو بگیرند.‏ (‏تث ۱۶:‏۱۵‏)‏ ما هم اگر برای شرکت در جلسات هر آنچه از دستمان بر می‌آید بکنیم،‏ برکات مشابهی نصیبمان می‌شود.‏ فکر کنید یَهُوَه چقدر شاد می‌شود،‏ اگر نظر و جوابی کوتاه و پرمفهوم هم آماده کنیم.‏

۱۰.‏ چرا سرود خواندن بخش مهمی از پرستش ماست؟‏

^۱۰ با سرود خواندن،‏ یَهُوَه را پرستش می‌کنیم.‏ (‏مز ۲۸:‏۷‏)‏ برای اسرائیلیان سرود خواندن بخش مهمی از پرستش بود.‏ داوود پادشاه به ۲۸۸ لاوی مسئولیت داد که در معبد سرود بخوانند.‏ (‏۱توا ۲۵:‏۱،‏ ۶-‏۸‏)‏ امروزه نیز خواندن سرودهای تمجید و ستایش راهی است برای ابراز عشق و محبتمان به یَهُوَه خدا.‏ برای خواندن سرود در تمجید و ستایش یَهُوَه،‏ لزوماً نباید خوانندهٔ خوبی باشیم.‏ به این فکر کنید،‏ همهٔ ما گاه موقع حرف زدن اشتباه می‌کنیم،‏ اما این نکته باعث نمی‌شود که در جماعت یا در خدمت موعظه حرف نزنیم.‏ (‏یعقو ۳:‏۲‏)‏ پس اگر صدای خوبی نداریم،‏ دلیلی نیست که در تمجید یَهُوَه سرود نخوانیم.‏

۱۱.‏ مطابق مزمور ۴۸:‏۱۳ چرا باید برای مطالعهٔ کتاب مقدّس با خانواده،‏ برنامه‌ریزی کنیم؟‏

^۱۱ با مطالعهٔ کتاب مقدّس و آموزش آن به فرزندانمان،‏ یَهُوَه را پرستش می‌کنیم.‏ سَبَّت فرصتی بود برای اسرائیلیان که فعالیت‌های روزمره‌شان را کنار بگذارند و رابطه‌شان را با یَهُوَه قوی کنند.‏ (‏خرو ۳۱:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ خانواده‌های وفادار با فرزندانشان در مورد یَهُوَه خدا و خصوصیات او صحبت می‌کردند و به آن‌ها آموزش می‌دادند.‏ ما شخصاً موظفیم زمانی را برای مطالعهٔ کلام خدا کنار بگذاریم.‏ این بخشی از پرستش یَهُوَه است،‏ و راهی برای نزدیک شدن به او.‏ (‏مز ۷۳:‏۲۸‏)‏ با مطالعه با کل خانواده به فرزندانمان،‏ «نسل آینده» می‌آموزیم که چگونه رابطه‌ای شخصی،‏ گرم و صمیمی با یَهُوَه پدر آسمانی‌شان داشته باشند.‏—‏مزمور ۴۸:‏۱۳ خوانده شود.‏

۱۲.‏ یَهُوَه به کارهایی که برای خیمهٔ عبادت انجام می‌شد چه دیدی داشت و ما چه یاد می‌گیریم؟‏

^۱۲ با بنا و نگهداری از مکان‌های پرستش،‏ یَهُوَه را پرستش می‌کنیم.‏ در کتاب مقدّس کارهای مختلفی که باید برای خیمهٔ عبادت،‏ آن مکان مقدّس انجام می‌شد «کار مقدّس» خوانده شده.‏ (‏خرو ۳۶:‏۱،‏ ۴‏،‏ دج‏)‏ امروزه نیز از دید یَهُوَه فعالیت ساختمان‌سازی برای خدمت و پرستش یَهُوَه خدمت مقدّس است،‏ از جمله بنای سالن‌های جماعت و دیگر ساختمان‌ها.‏ برادران و خواهرانی داریم که وقت زیادی را صرف این فعالیت‌ها می‌کنند.‏ به خدمت آن‌ها فکر کنید،‏ آیا بابت آن قدردان نیستید؟‏ البته این عزیزان در خدمت موعظه نیز فعالند،‏ حتی برخی می‌خواهند به عنوان  پیشگام نیز خدمت کنند.‏ اگر این برادران و خواهرانِ سختکوش واجد شرایط خدمت پیشگامی هستند،‏ پیران جماعت نباید مانع آن‌ها شوند.‏ در واقع پیران با این کار از فعالیت ساختمان‌سازی پشتیبانی می‌کنند.‏ چه در کارهای ساختمانی مهارتی داشته باشیم،‏ چه نداشته باشیم همه می‌توانیم در نگهداری و نظافت این ساختمان‌ها سهیم شویم.‏

۱۳.‏ در مورد اعانه برای فعالیت پادشاهی چه دیدی باید داشت؟‏

^۱۳ با اعانه دادن برای پیشبرد فعالیت پادشاهی خدا،‏ یَهُوَه را پرستش می‌کنیم.‏ اسرائیلیان دست خالی به حضور یَهُوَه نمی‌رفتند.‏ (‏تث ۱۶:‏۱۶‏)‏ باید هدیه‌ای به نشان قدردانی می‌بردند؛‏ هدیه‌ای در وُسع و توانشان برای تشکر از تدارکات روحانی که یَهُوَه برایشان مهیا کرده بود.‏ ما چگونه عشق و محبتمان را به یَهُوَه و قدردانی‌مان را از تدارکات روحانی نشان دهیم؟‏ یک راه پشتیبانی مالی از جماعت و فعالیت جهانی است،‏ در حد وُسع و توانمان.‏ پولُس رسول این نکته را روشن کرده،‏ می‌گوید:‏ «هدیه به ویژه زمانی نزد خدا مقبول است که با میل و رغبت داده شود،‏ چون خدا انتظار ندارد که شخص بیش از توانایی خود بدهد،‏ بلکه تا آن حد که در توان دارد.‏» (‏۲قر ۸:‏۴،‏ ۱۲‏)‏ هر اعانه‌ای که از دل داده شود،‏ هر چقدر هم کوچک و کم باشد،‏ در چشم یَهُوَه پرارزش و گرانبهاست.‏—‏مرق ۱۲:‏۴۲-‏۴۴؛‏ ۲قر ۹:‏۷‏.‏

۱۴.‏ طبق امثال ۱۹:‏۱۷ یَهُوَه چه احساسی به کمک‌های ما به برادران نیازمندمان دارد؟‏

^۱۴ با کمک به هم‌ایمانانِ نیازمند،‏ یَهُوَه را پرستش می‌کنیم.‏ یَهُوَه قولی به اسرائیلیان داد؛‏ این که اگر در کمک به برادران نیازمندشان دست‌ودلباز باشند،‏ او هم به آن‌ها برکت می‌دهد.‏ (‏تث ۱۵:‏۷،‏ ۱۰‏)‏ از دید یَهُوَه،‏ هر بار که به هم‌ایمانی نیازمند کمک می‌کنیم،‏ گویی هدیه‌ای به یَهُوَه تقدیم می‌کنیم.‏ ‏(‏امثال ۱۹:‏۱۷ خوانده شود.‏)‏ برای مثال زمانی که پولُس در زندان بود مسیحیان فیلیپی هدیه‌ای برایش فرستادند.‏ پولُس گفت آن هدیه «قربانی پسندیده و مایهٔ خشنودی خداست.‏» (‏فیلیپ ۴:‏۱۸‏)‏ به جماعتتان فکر کنید.‏ از خود بپرسید،‏ ‹کسی هست که بتوانم کمکی به او بکنم؟‏› یَهُوَه خدا بسیار شاد می‌شود،‏ وقتی می‌بیند ما از وقت،‏ نیرو،‏ مهارت‌ها و دارایی‌مان برای کمک به نیازمندان استفاده می‌کنیم.‏ از دید او این کمک‌ها جنبه‌ای از پرستش است.‏—‏یعقو ۱:‏۲۷‏.‏

۱۵.‏ برای پرستش حقیقی باید وقت و انرژی گذاشت،‏ اما چرا این پرستش بار سنگین نیست؟‏

^۱۵ پرستش حقیقی وقت و زحمت می‌طلبد،‏ اما بار سنگین نیست.‏ (‏۱یو ۵:‏۳‏)‏ چرا؟‏ چون عشق و محبت به یَهُوَه انگیزهٔ آن است.‏ پسرکی را مجسم کنید که پدرش را خیلی دوست دارد و می‌خواهد هدیه‌ای به او بدهد.‏ شاید ساعت‌ها وقت بگذارد تا نقاشی‌ای برای او بکشد.‏ آیا این کار برایش سنگین است و با بی‌میلی وقت و انرژی صرف آن می‌کند؟‏ قطعاً نه،‏ چون خوب می‌داند این هدیه هم پدرش را شاد می‌کند و هم خودش را.‏ ما هم به خاطر عشق و علاقه‌مان به یَهُوَه با میل و رغبت در پرستش او وقت و انرژی می‌گذاریم.‏

۱۶.‏ طبق عبرانیان ۶:‏۱۰ یَهُوَه به تلاش‌هایی که ما برای خشنودی او می‌کنیم،‏ چه احساسی دارد؟‏

^۱۶ پدرمادر مهربان به‌خوبی می‌دانند که توانایی و شرایط فرزندانشان با هم متفاوت است.‏ پس انتظار یکسان از آن‌ها ندارند.‏ مشابه آن،‏ پدر آسمانی ما نیز شرایط تک‌تک ما را درک می‌کند.‏ شاید شما برادران  و خواهرانی را می‌شناسید که نمی‌توانند به اندازهٔ شما به یَهُوَه خدمت کنند،‏ یا شاید شما به دلیل سن بالا،‏ وضعیت جسمی یا مسئولیت‌های خانوادگی نمی‌توانید مثل دیگران خدمت کنید.‏ حال یَهُوَه چه دیدی به خدمت شما دارد؟‏ (‏غلا ۶:‏۴‏)‏ یَهُوَه خدا هرگز خدمت شما را فراموش نمی‌کند.‏ تا زمانی که با انگیزهٔ درست آنچه در توان دارید به او تقدیم می‌کنید،‏ او شاد می‌شود.‏ پس دلسرد نشوید!‏ ‏(‏عبرانیان ۶:‏۱۰ خوانده شود.‏)‏ یَهُوَه خدا انگیزه و خواستهٔ دل شما را می‌بیند.‏ او می‌خواهد که شاد باشید و از آنچه قادرید در پرستش او بکنید،‏ راضی باشید.‏

۱۷.‏ الف)‏ اگر جنبه‌هایی خاص از پرستش برایمان سخت است،‏ چه کنیم؟‏ ب)‏ با توجه به کادر «‏ می‌توانید شادتر شوید‏» کدام جنبه از پرستش به شما کمک کرده است؟‏

^۱۷ حال چه کنیم اگر برخی جنبه‌های پرستش مثل مطالعهٔ شخصی یا خدمت موعظه برایمان دشوار است؟‏ در واقع هر چه بیشتر در این کارها فعال باشید،‏ بیشتر از آن لذّت و فایده می‌برید.‏ می‌توان گفت پرستش از جهاتی مثل ورزش یا نواختن ساز است.‏ پیشرفت چندانی نخواهیم داشت،‏ اگر فقط گهگاه به آن بپردازیم.‏ اما اگر آن را در برنامهٔ روزانه‌مان جای دهیم چطور؟‏ شاید اولِ کار مدت زمان کوتاهی به آن اختصاص دهیم و به مرور مدت آن را طولانی‌تر کنیم.‏ وقتی نتیجهٔ تلاشمان را می‌بینیم،‏ مشتاق‌تر می‌شویم و برایمان لذّت‌بخش می‌شود.‏ آیا می‌توانید همین روند را برای پرستش پیش گیرید؟‏

۱۸.‏ مهم‌ترین کاری که می‌توانیم در زندگی انجام دهیم چیست و چه نتیجه‌ای دارد؟‏

^۱۸ پرستش یَهُوَه با تمام وجود و از دل و جان،‏ مهم‌ترین کار در زندگی ماست.‏ اگر چنین کنیم،‏ زندگی‌ای شاد و پرمفهوم خواهیم داشت و حتی می‌توانیم یَهُوَه را تا ابد پرستش کنیم.‏ (‏امث ۱۰:‏۲۲‏)‏ همین که می‌دانیم یَهُوَه به پرستندگانش کمک می‌کند و در مشکلات کنارشان است،‏ اکنون هم خیالمان را از بسیاری جهات آسوده می‌کند.‏ (‏اشع ۴۱:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ به‌راستی که ما در پرستش یَهُوَه دلایل فراوانی برای شادی داریم؛‏ پرستش آفریدگارمان که شایسته «جلال و حرمت» است.‏—‏مکا ۴:‏۱۱‏.‏