۱.‏ تعمّق بر وعدهٔ حیات جاودان چطور بر ما تأثیر می‌گذارد؟‏

 یَهُوَه وعده می‌دهد که به کسانی که مطیع او هستند «حیات جاودان» می‌بخشد.‏ (‏روم ۶:‏۲۳‏)‏ وقتی بر وعده‌ای که یَهُوَه به ما داده تعمّق می‌کنیم،‏ محبتمان به او بیشتر می‌شود.‏ فکرش را بکنید،‏ پدر آسمانی‌مان آنقدر ما را دوست دارد که نمی‌خواهد مرگ ما را از او جدا کند.‏

۲.‏ امید حیات جاودان چطور به ما کمک می‌کند؟‏

^۲ وعدهٔ حیات جاودان به ما کمک می‌کند تا سختی‌ها را تحمّل کنیم.‏ حتی وقتی دشمنانمان ما را تهدید به مرگ می‌کنند،‏ وفاداری‌مان را از دست نمی‌دهیم.‏ چرا؟‏ یک دلیل آن است که می‌دانیم اگر جانمان را به خاطر وفاداری‌مان به یَهُوَه از دست بدهیم،‏ او ما را رستاخیز می‌دهد؛‏ با این امید که دیگر مرگ را نچشیم.‏ (‏یو ۵:‏۲۸،‏ ۲۹؛‏ ۱قر ۱۵:‏۵۵-‏۵۸؛‏ عبر ۲:‏۱۵‏)‏ چرا می‌توانیم مطمئن باشیم که واقعاً می‌توانیم تا ابد زندگی کنیم؟‏ در ادامه به چند دلیل می‌پردازیم.‏

۳.‏ چرا مطمئنیم که یَهُوَه می‌تواند به ما حیات جاودان بدهد؟‏ (‏مزمور ۱۰۲:‏۱۲،‏ ۲۴،‏ ۲۷‏)‏

^۳ از آنجا که یَهُوَه سرچشمهٔ زندگی و تا ابد زنده است،‏ مطمئنیم که می‌تواند به ما هم زندگی ابدی ببخشد.‏ (‏مز ۳۶:‏۹‏)‏ به چند آیهٔ کتاب مقدّس توجه کنید که نشان می‌دهد یَهُوَه همیشه بوده و خواهد بود.‏ در مزمور ۹۰:‏۲  آمده که یَهُوَه ‹از ازل بوده و تا ابد خواهد بود.‏› مزمور ۱۰۲ هم به نکته‌ای مشابه اشاره می‌کند.‏ ‏(‏مزمور ۱۰۲:‏۱۲،‏ ۲۴،‏ ۲۷ خوانده شود.‏)‏ همین طور حَبَقوق نبی در مورد پدر آسمانی‌مان نوشت:‏ «ای یَهُوَه،‏ مگر تو همیشه وجود نداشته‌ای؟‏ ای خدایم،‏ خدای مقدّس من،‏ تو نمی‌میری.‏»‏‏—‏حب ۱:‏۱۲‏.‏

۴.‏ آیا اگر درک جاودانگی یَهُوَه برایمان سخت است،‏ باید نگران شویم؟‏ توضیح دهید.‏

^۴ آیا درک این موضوع که یَهُوَه «خدای ابدی» است و از ازل وجود داشته،‏ برای شما سخت است؟‏ (‏اشع ۴۰:‏۲۸‏)‏ شما تنها این احساس را ندارید.‏ اِلیهو هم در مورد خدا گفت:‏ «هیچ کس نمی‌تواند سال‌های عمر خدا را بشمارد.‏» (‏ایو ۳۶:‏۲۶‏)‏ با این حال اگر چیزی را درک نمی‌کنیم،‏ به این معنی نیست که وجود ندارد.‏ مثلاً شاید کاملاً عملکرد نور را درک نکنیم،‏ ولی این به آن معنی نیست که نور وجود ندارد.‏ به طور مشابه ما انسان‌ها نمی‌توانیم کاملاً درک کنیم که یَهُوَه همیشه بوده و خواهد بود.‏ اما به این معنی نیست که خدا نمی‌تواند تا ابد زنده بماند.‏ درک و فهم ما محدود است،‏ ولی آفریدگار ما این محدودیت را ندارد.‏ (‏روم ۱۱:‏۳۳-‏۳۶‏)‏ او قبل از به وجود آمدن عالم هستی،‏ منجمله خورشید و ستارگان وجود داشته است.‏ ما مطمئنیم که یَهُوَه ‹زمین را به نیروی خود ساخت.‏› بله او قبل از این که ‹آسمان‌ها را بگستراند› وجود داشت.‏ (‏ار ۵۱:‏۱۵؛‏ اعما ۱۷:‏۲۴‏)‏ به چه دلیل دیگری می‌توانیم مطمئن باشیم که حیات جاودان امکان‌پذیر است؟‏

۵.‏ اولین انسان‌ها از چه آینده‌ای می‌توانستند برخوردار شوند؟‏

^۵ یَهُوَه موجودات زنده به جز انسان‌ها را با عمری محدود آفرید.‏ اما به انسان‌ها امید زندگی ابدی داد.‏ با این حال،‏ یَهُوَه به آدم هشدار داد:‏ «از میوهٔ درخت شناخت خوب و بد نباید بخوری،‏ چون روزی که از آن بخوری حتماً می‌میری.‏» (‏پیدا ۲:‏۱۷‏)‏ اگر آدم و حوّا از یَهُوَه اطاعت می‌کردند نمی‌مردند.‏ منطقی است نتیجه‌گیری کنیم که یَهُوَه در نهایت به آن‌ها اجازه می‌داد از «درخت حیات» بخورند.‏ در این صورت ضمانتی می‌شد که بتوانند تا ابد زنده بمانند.‏ b‏—‏پیدا ۳:‏۲۲‏.‏

۶-‏۷.‏ الف)‏ چه چیز دیگری نشان می‌دهد که انسان‌ها با این هدف ساخته نشدند که بمیرند؟‏ ب)‏ مشتاق انجام چه کارهایی در آینده هستید؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۶ برخی دانشمندان طبق شواهد علمی تخمین  می‌زنند که ظرفیت حافظهٔ ما خیلی بیشتر از اطلاعاتی است که می‌توانیم در طول عمر خود در مغزمان ذخیره کنیم.‏ در یک مجلّهٔ علمی در سال ۲۰۱۰ آمده بود که تخمین زده می‌شود ظرفیت حافظهٔ انسان،‏ حدود دو میلیون و نیم گیگابایت،‏ معادل سه میلیون ساعت (‏بیشتر از ۳۰۰ سال)‏ برنامهٔ تلویزیونی است.‏ اما ممکن است مغز ما گنجایش اطلاعات بیشتری را داشته باشد.‏ در هر صورت،‏ این موضوع نشان می‌دهد که یَهُوَه مغز ما را طوری طراحی کرده تا بتواند اطلاعاتی بیشتر از ۷۰ یا ۸۰ سال را در خود ذخیره کند.‏—‏مز ۹۰:‏۱۰‏.‏

^۷ یَهُوَه در ما میلی شدید به زندگی ابدی قرار داده است.‏ کتاب مقدّس می‌گوید که خدا «آرزوی زندگی ابدی» را در دل انسان‌ها گذاشته است.‏ (‏جا ۳:‏۱۱‏)‏ این یکی از دلایلی است که ما مرگ را به عنوان دشمن خود می‌دانیم.‏ (‏۱قر ۱۵:‏۲۶‏)‏ آیا وقتی ما به سختی مریض هستیم،‏ زود تسلیم می‌شویم؟‏ نه.‏ معمولاً پیش پزشک می‌رویم و دنبال دوا و درمان می‌گردیم تا با بیماری بجنگیم.‏ ما هر کاری می‌کنیم تا زنده بمانیم.‏ همین طور وقتی عزیزی را از دست می‌دهیم،‏ چه پیر باشد چه جوان،‏ برای مدتی طولانی داغداریم.‏ (‏یو ۱۱:‏۳۲،‏ ۳۳‏)‏ واضح است که اگر آفریدگارمان قصد نداشت انسان‌ها تا ابد زندگی کنند،‏ این آرزو و ظرفیت ذهنی را در آن‌ها قرار نمی‌داد.‏ اما دلایل دیگری هم وجود دارد که نشان می‌دهد ما می‌توانیم حیات جاودان داشته باشیم.‏ بیایید به بعضی از اعمال یَهُوَه اشاره کنیم که نشان می‌دهد مقصود اولیهٔ او عوض نشده است.‏

۸.‏ اِشَعْیا ۵۵:‏۱۱ چه اطمینانی در رابطه با مقصود یَهُوَه به ما می‌دهد؟‏

^۸ با این که آدم و حوّا گناه کردند و مرگ را به نوادگانشان به ارث دادند،‏ یَهُوَه مقصودش را تغییر نداد.‏ ‏(‏اِشَعْیا ۵۵:‏۱۱ خوانده شود.‏)‏ او هنوز قصد دارد که زندگی ابدی به انسان‌های وفادار ببخشد.‏ اعمال و گفته‌های یَهُوَه این موضوع را ثابت می‌کند.‏

۹.‏ خدا چه وعده‌ای داده است؟‏ (‏دانیال ۱۲:‏۲،‏ ۱۳‏)‏

^۹ یَهُوَه وعده داده که مردگان را رستاخیز می‌دهد و امکان حیات جاودان را برایشان فراهم می‌کند.‏ (‏اعما ۲۴:‏۱۵؛‏ تیت ۱:‏۱،‏ ۲‏)‏ ایّوب وفادار مطمئن بود که یَهُوَه مشتاق است مردگان را رستاخیز بدهد.‏ (‏ایو ۱۴:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ دانیال نبی هم آگاه بود که مردگان رستاخیز پیدا می‌کنند و می‌توانند تا ابد زندگی کنند.‏ (‏مز ۳۷:‏۲۹؛‏ دانیال ۱۲:‏۲،‏ ۱۳ خوانده شود.‏)‏ یهودیان دوران عیسی نیز می‌دانستند که یَهُوَه به خادمان وفادارش «زندگی جاودان» می‌دهد.‏ (‏لو ۱۰:‏۲۵؛‏ ۱۸:‏۱۸‏)‏ همچنین عیسی بارها در مورد این وعده صحبت کرد و خودش هم توسط پدرش رستاخیز پیدا کرد.‏—‏مت ۱۹:‏۲۹؛‏ ۲۲:‏۳۱،‏ ۳۲؛‏ لو ۱۸:‏۳۰؛‏ یو ۱۱:‏۲۵‏.‏

۱۰.‏ رستاخیزهایی که در کتاب مقدّس گزارش شده،‏ چه چیزی را ثابت می‌کنند؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۰ یَهُوَه منشأ حیات است و این قدرت را دارد که مردگان را زنده کند.‏ او به ایلیای نبی هم قدرت داد تا پسر بیوه‌زن صَرِفَه را رستاخیز دهد.‏ (‏۱پاد ۱۷:‏۲۱-‏۲۳‏)‏ بعدها،‏ اِلیشَع نبی با کمک خدا زندگی پسر زن شونَمی را به او برگرداند.‏ (‏۲پاد ۴:‏۱۸-‏۲۰،‏ ۳۴-‏۳۷‏)‏ این گزارشات رستاخیز نشان می‌دهند که یَهُوَه این قدرت را دارد که مردگان را به زندگی برگرداند.‏ وقتی عیسی روی زمین بود نشان داد پدرش این قدرت را به او هم داده است.‏ (‏یو ۱۱:‏۲۳-‏۲۵،‏ ۴۳،‏ ۴۴‏)‏ الآن عیسی در آسمان است و «تمامی اقتدار در آسمان و بر روی زمین» به او داده شده است.‏ بنابراین او می‌تواند تمام آن‌هایی را که در قبرها هستند به زندگی برگرداند تا بتوانند تا ابد زندگی کنند.‏—‏مت ۲۸:‏۱۸؛‏ یو ۵:‏۲۵-‏۲۹‏.‏

۱۱.‏ بهای رهایی چطور امکان زندگی ابدی را برایمان فراهم می‌کند؟‏

^۱۱ چرا یَهُوَه اجازه داد که پسر عزیزش با مرگی زجرآور بمیرد؟‏ عیسی دلیلش را چنین توضیح می‌دهد:‏ «خدا آنقدر به مردم دنیا محبت داشت که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که به او ایمان بورزد،‏ نابود نگردد،‏ بلکه زندگی جاودان یابد.‏» (‏یو ۳:‏۱۶‏)‏ خدا با فدا کردن پسرش بهای رهایی را فراهم کرد و این طور امید زندگی ابدی به ما بخشید.‏ (‏مت ۲۰:‏۲۸‏)‏ پولُس رسول این موضوع مهم را چنین توضیح داد:‏ «از آنجا که مرگ از طریق یک انسان آمد،‏ رستاخیز مردگان نیز از طریق یک انسان می‌آید.‏ چون همان طور که به سبب آدم همه می‌میرند،‏ از طریق مسیح نیز همه زنده خواهند شد.‏»—‏۱قر ۱۵:‏۲۱،‏ ۲۲‏.‏

۱۲.‏ پادشاهی خدا چطور مقصود یَهُوَه را به انجام می‌رساند؟‏

^۱۲ عیسی به پیروانش یاد داد که برای آمدن پادشاهی خدا و انجام خواست خدا بر زمین دعا کنند.‏ (‏مت ۶:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ خواست خدا این است که انسان‌ها تا ابد بر زمین زندگی کنند.‏ به این منظور،‏ یَهُوَه پسرش را به عنوان پادشاه انتخاب کرده است.‏ او همچنین ۱۴۴٬۰۰۰ نفر را از زمین انتخاب کرده تا در کنار عیسی خواستش را به انجام برسانند.‏—‏مکا ۵:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

۱۳.‏ یَهُوَه در حال انجام چه کاری است و ما باید چه کار کنیم؟‏

 ^۱۳ یَهُوَه الآن «گروه عظیمی» از انسان‌ها را جمع‌آوری کرده و به آن‌ها تعلیم می‌دهد تا تابعان پادشاهی‌اش باشند.‏ (‏مکا ۷:‏۹،‏ ۱۰؛‏ یعقو ۲:‏۸‏)‏ با این که بیشتر مردم در دنیا به خاطر ترس و جنگ از هم جدا شده‌اند،‏ «گروه عظیم» تلاش می‌کنند تا بر تفاوت‌های ملی و نژادی و هر نوع نفرت غلبه کنند.‏ آن‌ها با کارهایشان نشان داده‌اند که شمشیرهایشان را به گاوآهن تبدیل کرده‌اند.‏ (‏میکا ۴:‏۳‏)‏ آن‌ها در جنگ‌هایی که باعث مرگ انسان‌ها می‌شوند شرکت نمی‌کنند،‏ بلکه با تعلیم مردم در مورد خدای حقیقی و مقاصدش،‏ کمکشان می‌کنند تا به «زندگی واقعی» برسند.‏ (‏۱تیمو ۶:‏۱۹‏)‏ با این حال ممکن است اعضای خانواده‌شان با آن‌ها مخالفت کنند؛‏ یا شاید به خاطر حمایتشان از پادشاهی خدا،‏ از لحاظ مالی ضرر ببینند.‏ ولی یَهُوَه به همهٔ نیازهایشان رسیدگی می‌کند.‏ (‏مت ۶:‏۲۵،‏ ۳۰-‏۳۳؛‏ لو ۱۸:‏۲۹،‏ ۳۰‏)‏ این موارد نشان می‌دهند که پادشاهی خدا واقعی است و مقصود خدا را عملی می‌کند.‏

۱۴-‏۱۵.‏ وعدهٔ یَهُوَه در مورد از میان برداشتن مرگ چطور به تحقق می‌رسد؟‏

^۱۴ عیسی الآن در آسمان پادشاه است و وعده‌های یَهُوَه را به تحقق می‌رساند.‏ (‏۲قر ۱:‏۲۰‏)‏ از سال ۱۹۱۴،‏  عیسی بر دشمنانش پیروزی‌هایی داشته است.‏ (‏مز ۱۱۰:‏۱،‏ ۲‏)‏ به زودی عیسی و کسانی که با او حکمرانی می‌کنند پیروزی‌شان را کامل می‌کنند و شریران را نابود می‌سازند.‏—‏مکا ۶:‏۲‏.‏

^۱۵ طی حکمرانی هزار سالهٔ عیسی مردگان به زندگی برمی‌گردند و انسان‌های مطیع به کاملیت می‌رسند.‏ بعد از آزمایش نهایی،‏ کسانی که یَهُوَه آن‌ها را درستکار می‌نامد «زمین را به ارث می‌برند،‏ و تا ابد روی آن زندگی می‌کنند.‏» (‏مز ۳۷:‏۱۰،‏ ۱۱،‏ ۲۹‏)‏ مرگ که «آخرین دشمن» است،‏ از میان برداشته می‌شود.‏—‏۱قر ۱۵:‏۲۶‏.‏

۱۶.‏ انگیزهٔ اصلی ما برای خدمت به یَهُوَه چه باید باشد؟‏

^۱۶ همان طور که دیدیم امیدمان به زندگی ابدی بر اساس کتاب مقدّس است و به ما کمک می‌کند که در این روزهای سختِ آخر وفادار بمانیم.‏ اما میلمان به داشتن زندگی ابدی نباید انگیزهٔ اصلی‌مان برای خشنود کردن یَهُوَه باشد.‏ در واقع محبت عمیقمان به یَهُوَه و عیسی دلیل اصلی حفظ وفاداری‌مان به آن‌هاست.‏ (‏۲قر ۵:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ این محبت باعث می‌شود از آن‌ها سرمشق بگیریم و با دیگران در مورد امیدمان صحبت کنیم.‏ (‏روم ۱۰:‏۱۳-‏۱۵‏)‏ اگر یاد بگیریم ازخودگذشته و سخاوتمند باشیم،‏ می‌توانیم تا ابد دوستان یَهُوَه بمانیم.‏—‏عبر ۱۳:‏۱۶‏.‏

۱۷.‏ ما شخصاً چه مسئولیتی داریم؟‏ (‏مَتّی ۷:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏

^۱۷ آیا ما جزو کسانی خواهیم بود که زندگی ابدی به دست می‌آورند؟‏ یَهُوَه این فرصت را برایمان ایجاد کرده،‏ ولی به ما بستگی دارد که در راه حیات بمانیم یا نه.‏ ‏(‏مَتّی ۷:‏۱۳،‏ ۱۴ خوانده شود.‏)‏ زندگی ابدی چطور خواهد بود؟‏ در مقالهٔ بعدی به این سؤال می‌پردازیم.‏