۱-‏۲.‏ الف)‏ چه سؤالاتی را بررسی می‌کنیم؟‏ ب)‏ چه چیزی نشان می‌دهد که یَهُوَه مشتاق است به ما کمک کند؟‏

 یَهُوَه به ما کمک می‌کند تا با مشکلات زندگی کنار بیاییم و در خدمتمان به او شاد باشیم.‏ او چطور به ما کمک می‌کند و چه فایده‌ای از آن می‌بریم؟‏ در این مقاله به این سؤالات جواب داده می‌شود.‏ اما اول می‌خواهیم ببینیم که آیا یَهُوَه واقعاً می‌خواهد به ما کمک کند؟‏

^۲ پولُس رسول در نامه‌اش به عبرانیان کلمه‌ای به کار برد که به ما کمک می‌کند به این سؤال جواب دهیم.‏ پولُس نوشت:‏ «یَهُوَه یاور من است؛‏ پس نخواهم ترسید.‏ انسان به من چه می‌تواند بکند؟‏» (‏عبر ۱۳:‏۶‏)‏ چندین کتاب مرجع توضیح می‌دهند که کلمهٔ «یاور» در این آیه به معنی شخصی است که با شتاب به داد کسی می‌رسد.‏ تصوّر کنید یَهُوَه چطور برای کمک به کسی که ناراحت است می‌شتابد.‏ می‌توان تصوّر کرد که یَهُوَه مشتاق است به ما کمک کند و یاورمان باشد.‏ وقتی او همراه ماست با شادی می‌توانیم با مشکلاتمان کنار بیاییم.‏

۳.‏ سه راهی که یَهُوَه به ما کمک می‌کند تا با شادی پایدار بمانیم کدامند؟‏

^۳ یَهُوَه از چه راه‌هایی به ما کمک می‌کند تا با شادی در مشکلات پایدار بمانیم؟‏ برای پاسخ به این سؤال به کتاب اِشَعْیا نگاهی می‌اندازیم.‏ بسیاری از پیشگویی‌های اِشَعْیا به خادمان امروزی خدا ربط دارد.‏ اِشَعْیا اغلب با کلماتی ساده یَهُوَه را برایمان توصیف می‌کند.‏ برای مثال اِشَعْیا  باب ۳۰ را در نظر بگیرید.‏ در آن باب،‏ اِشَعْیا به روشنی توضیح می‌دهد که یَهُوَه چطور از سه راه به خادمانش کمک می‌کند:‏ ۱)‏ او به دعاهایمان گوش می‌دهد،‏ ۲)‏ ما را راهنمایی می‌کند و ۳)‏ به ما الآن و در آینده برکت می‌دهد.‏ بیایید این سه نکته را بیشتر بررسی کنیم.‏

۴.‏ الف)‏ یَهُوَه چطور یهودیان روزگارِ اِشَعْیا را توصیف کرد و اجازه داد که چه اتفاقی برای آن‌ها بیفتد؟‏ ب)‏ یَهُوَه به وفاداران قومش چه امیدی داد؟‏ (‏اِشَعْیا ۳۰:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏

^۴ در آیه‌های اول اِشَعْیا باب ۳۰ یَهُوَه در مورد یهودیان گفت که آن‌ها «فرزندان نافرمان» هستند که «بار گناهانشان را زیادتر می‌کنند.‏» یَهُوَه در ادامه گفت:‏ ‹آن‌ها قومی سرکشند و نمی‌خواهند از قوانین یَهُوَه اطاعت کنند.‏› (‏اشع ۳۰:‏۱،‏ ۹‏)‏ چون قوم نمی‌خواستند به یَهُوَه گوش دهند،‏ اِشَعْیا پیشگویی کرد که یَهُوَه اجازه می‌دهد مصیبتی بر سرشان بیاید.‏ (‏اشع ۳۰:‏۵،‏ ۱۷؛‏ ار ۲۵:‏۸-‏۱۱‏)‏ همان طور هم شد؛‏ بابلیان اسرائیلیان را به اسارت بردند.‏ البته بعضی از یهودیان هنوز به یَهُوَه وفادار بودند و اِشَعْیا برای آن‌ها پیام امیدبخشی داشت.‏ اِشَعْیا به آن‌ها گفت که روزی یَهُوَه به آن‌ها لطف می‌کند.‏ ‏(‏اِشَعْیا ۳۰:‏۱۸،‏ ۱۹ خوانده شود.‏)‏ دقیقاً همین طور شد.‏ یَهُوَه به اسارت آن‌ها پایان داد.‏ سال‌ها طول کشید تا یَهُوَه آن‌ها را آزاد کند.‏ این گفته که «یَهُوَه صبورانه منتظر است که به شما لطف کند،‏» نشان می‌داد که زمانی باید می‌گذشت تا یَهُوَه یهودیان وفادار را نجات دهد.‏ در واقع اسرائیلیان برای ۷۰ سال در اسارت بابل بودند.‏ ولی بعد از آزادی گروهی از آن‌ها به اورشلیم برگشتند.‏ (‏اشع ۱۰:‏۲۱؛‏ ار ۲۹:‏۱۰‏)‏ پس از این که یهودیان به وطنشان برگشتند،‏ اشک‌های غصه به اشک‌های شادی تبدیل شد.‏

۵.‏ اِشَعْیا ۳۰:‏۱۹ چه اطمینانی به ما می‌دهد؟‏

^۵ گفتهٔ اِشَعْیا در مورد یَهُوَه که «او با شنیدن فریاد کمک تو،‏ حتماً به کمکت می‌آید،‏» به ما دلگرمی می‌دهد.‏ (‏اشع ۳۰:‏۱۹‏)‏ اِشَعْیا به ما اطمینان می‌دهد که یَهُوَه فریاد کمک ما را می‌شنود و سریع جواب می‌دهد.‏ اِشَعْیا در ادامه می‌گوید:‏ «او به محض شنیدن دعایت،‏ آن را جواب می‌دهد.‏» این پیام که خدا مشتاق است به داد کسانی برسد که کمکش را می‌خواهند چقدر به ما قوّت‌قلب می‌دهد.‏ دانستن این موضوع به ما کمک می‌کند تا با شادی پایدار بمانیم.‏

۶.‏ کلمات اِشَعْیا چطور نشان می‌دهد که یَهُوَه به دعاهای تک‌تک خادمانش توجه دارد؟‏

^۶ از این آیه چه نکتهٔ دلگرم‌کنندهٔ دیگری در مورد دعا یاد می‌گیریم؟‏ ما یاد می‌گیریم که یَهُوَه به دعاهای هر کدام از ما توجه دارد.‏ از کجا می‌دانیم؟‏ در قسمت اول باب ۳۰ اِشَعْیا،‏ یَهُوَه با کل قومش صحبت می‌کند و به صورت جمع آن‌ها را خطاب کرده می‌گوید:‏ «شما.‏» اما در آیهٔ ۱۹ از عبارت «تو» استفاده می‌کند و صحبتش با تک‌تک پرستندگانش است.‏ اِشَعْیا نوشت:‏ ‏‹تو دیگر گریه نمی‌کنی.‏ او به کمکت می‌آید و او به دعایت جواب می‌دهد.‏› یَهُوَه پدری مهربان است و فرزندانش را با یکدیگر مقایسه نمی‌کند و انتظار ندارد که مثل هم باشند.‏ او به فکر تک‌تک ماست و به دعاهای هر یک از ما توجه خاص دارد.‏—‏مز ۱۱۶:‏۱؛‏ اشع ۵۷:‏۱۵‏.‏

۷.‏ اِشَعْیا و عیسی چطور نشان دادند که در دعا باید پشتکار داشته باشیم؟‏

^۷ وقتی در مورد نگرانی‌هایمان به یَهُوَه دعا می‌کنیم،‏ ممکن است اول یَهُوَه به ما قدرت دهد تا با مشکلمان کنار آییم.‏ اگر سختی‌ای که با آن روبرو هستیم زود برطرف نشود،‏ شاید لازم باشد که به طور مرتب  به یَهُوَه دعا کنیم تا به ما قدرت تحمّل دهد.‏ یَهُوَه می‌خواهد که ما این کار را بکنیم و به این دلیل اِشَعْیا گفت:‏ «مرتب به او دعا کنید.‏» (‏اشع ۶۲:‏۷‏)‏ پس،‏ ما باید در دعاهایمان پشتکار داشته باشیم و هیچ وقت خسته نشویم.‏ گفتهٔ اِشَعْیا ما را به یاد مَثَلی می‌اندازد که عیسی در مورد دعا در لوقا ۱۱:‏۸-‏۱۰،‏ ۱۳ گفت.‏ عیسی در آن مَثَل ما را تشویق می‌کند که برای به دست آوردن روح‌القدس پیوسته دعا کنیم و مثل مردی که سماجت نشان داد،‏ پشتکار داشته باشیم.‏ ما همین طور می‌توانیم در دعاهایمان با التماس از یَهُوَه بخواهیم که ما را راهنمایی کند تا تصمیمات درستی بگیریم.‏

۸.‏ چطور پیشگویی اِشَعْیا ۳۰:‏۲۰،‏ ۲۱ در زمان اسرائیلیان به تحقق رسید؟‏

^۸ اِشَعْیا ۳۰:‏۲۰،‏ ۲۱ خوانده شود.‏ وقتی بابلیان برای یک سال و نیم شهر اورشلیم را محاصره کردند،‏ سختی کشیدن مثل خوردن ‹نان و آب› برای مردم،‏ عادی شده بود.‏ اما طبق آیهٔ ۲۰ و ۲۱،‏ یَهُوَه به یهودیان قول داده بود که اگر توبه کنند و رفتارشان را تغییر دهند،‏ نجات می‌یابند.‏ اِشَعْیا یَهُوَه را «معلّم بزرگ» خواند و وعده داد که یَهُوَه طریق درست پرستش را به آن‌ها یاد می‌دهد.‏ وقتی یهودیان از اسارت آزاد شدند این وعده به تحقق رسید.‏ یَهُوَه به عنوان معلّم بزرگ،‏ آن‌ها را راهنمایی کرد تا دوباره بتوانند پرستش پاک را برقرار کنند.‏ امروز هم ما این افتخار را داریم که یَهُوَه معلّم بزرگ ما باشد.‏

۹.‏ یکی از راه‌هایی که یَهُوَه ما را راهنمایی می‌کند چیست؟‏

^۹ در این آیات اِشَعْیا می‌گوید که ما مثل شاگردانی هستیم که از دو طریق از یَهُوَه آموزش می‌گیریم.‏ اول اِشَعْیا می‌گوید:‏ «شما با چشم خودتان معلّم بزرگ‌تان را خواهید دید.‏» در این تشبیه معلّم جلوی شاگردانش ایستاده است.‏ چه افتخار بزرگی برای ماست که امروزه یَهُوَه به ما آموزش می‌دهد.‏ یَهُوَه چطور به ما آموزش می‌دهد؟‏ از طریق سازمانش.‏ چقدر باید قدردان باشیم که یَهُوَه ما را از این طریق راهنمایی می‌کند.‏ این راهنمایی‌ها در جلسات،‏ کنگره‌ها،‏ نشریات،‏ برنامهٔ تلویزیونی ما و از طریق‌های دیگر به ما داده می‌شود.‏ این به ما کمک می‌کند تا دورانِ سخت را با شادی تحمّل کنیم.‏

۱۰.‏ ما از چه لحاظ ‹صدایی از پشت سرمان می‌شنویم›؟‏

^۱۰ اِشَعْیا به راه دومی که یَهُوَه به ما تعلیم می‌دهد  اشاره می‌کند و می‌گوید:‏ «صدایی از پشت سرتان می‌شنوید.‏» اِشَعْیا در این آیه یَهُوَه را به معلّمی مراقب تشبیه می‌کند که پشت شاگردانش راه می‌رود،‏ آن‌ها را هدایت می‌کند و راه درست را به آن‌ها نشان می‌دهد.‏ امروزه ما هم به اصطلاح صدای یَهُوَه را از پشت سرمان می‌شنویم.‏ چطور؟‏ وقتی گفته‌های الهام‌شدهٔ یَهُوَه،‏ یعنی کتاب مقدّس را که در زمان‌های قدیم نوشته شده می‌خوانیم،‏ مثل این است که صدای یَهُوَه را از پشت سرمان می‌شنویم.‏—‏اشع ۵۱:‏۴‏.‏

۱۱.‏ برای این که بتوانیم با شادی پایدار بمانیم،‏ چه قدم‌هایی را باید برداریم و چرا؟‏

^۱۱ یَهُوَه از طریق کلام و سازمانش ما را راهنمایی می‌کند.‏ چگونه می‌توانیم از این راهنمایی کاملاً فایده ببریم؟‏ اِشَعْیا به دو نکته اشاره می‌کند و می‌گوید:‏ «راه درست این است» و بعد می‌گوید:‏ «از این راه برو.‏» (‏اشع ۳۰:‏۲۱‏)‏ کافی نیست که فقط «راه» را بلد باشیم.‏ همچنین باید در آن قدم برداریم و ‹راه برویم.‏› از طریق کلام یَهُوَه و توضیحات سازمانش یاد می‌گیریم که او از ما چه انتظاراتی دارد.‏ همین طور یاد می‌گیریم که چطور آموخته‌هایمان را به کار ببریم.‏ اگر می‌خواهیم در خدمتمان به یَهُوَه شاد بمانیم باید به هر دو نکته توجه کنیم.‏ آن موقع می‌توانیم مطمئن باشیم که یَهُوَه به ما برکت می‌دهد.‏

۱۲.‏ طبق پیشگویی اِشَعْیا ۳۰:‏۲۳-‏۲۶ یَهُوَه چطور به قومش برکت داد؟‏

^۱۲ اِشَعْیا ۳۰:‏۲۳-‏۲۶ خوانده شود.‏ وقتی یهودیان از اسارت در بابِل برگشتند این پیشگویی چطور تحقق یافت؟‏ یَهُوَه به آن‌ها برکات زیادی داد؛‏ چه جسمانی چه روحانی.‏ او به آن‌ها غذای فراوانی داد و مهم‌تر از همه آنقدر برایشان غذای روحانی فراهم کرد تا بتوانند به تدریج پرستش پاک را دوباره برقرار کنند.‏ برکات روحانی‌ای که قوم خدا در آن زمان گرفتند بی‌سابقه بود.‏ آیهٔ ۲۶ نشان می‌دهد که یَهُوَه نور بیشتری بر آن‌ها تاباند تا بتوانند کلامش را بهتر درک کنند.‏ (‏اشع ۶۰:‏۲‏)‏ او با برکاتی که به خادمانش داد به آن‌ها کمک کرد تا با شادی و تمام نیرو به خدمتشان ادامه دهند.‏—‏اشع ۶۵:‏۱۴‏.‏

۱۳.‏ پیشگویی‌ای که در مورد برقراری پرستش پاک است،‏ چطور در روزگار ما تحقق می‌یابد؟‏

^۱۳ آیا آن پیشگویی در مورد برقراری پرستش پاک به ما هم مربوط می‌شود؟‏ بی‌شک!‏ چطور؟‏  از سال ۱۹۱۹ میلیون‌ها نفر از اسارت در بابِل بزرگ،‏ یعنی امپراتوری جهانی ادیان کاذب آزاد شده‌اند.‏ یَهُوَه آن‌ها را به جایی خیلی بهتر از سرزمین موعود هدایت کرده است؛‏ یعنی به بهشت روحانی.‏ (‏اشع ۵۱:‏۳؛‏ ۶۶:‏۸‏)‏ بهشت روحانی چیست؟‏

۱۴.‏ بهشت روحانی چیست و چه کسانی از بودن در آن لذّت می‌برند؟‏ (‏توضیحات ملاحظه شود.‏)‏

^۱۴ از سال ۱۹۱۹ مسح‌شدگان از بودن در بهشت روحانی لذّت برده‌اند.‏ b به مرور زمان کسانی که امید دارند روی زمین زندگی کنند،‏ یعنی «گوسفندان دیگر» هم وارد این بهشت روحانی شده‌اند.‏ آن‌ها از برکات فراوان یَهُوَه لذّت می‌برند.‏—‏یو ۱۰:‏۱۶؛‏ اشع ۲۵:‏۶؛‏ ۶۵:‏۱۳‏.‏

۱۵.‏ بهشت روحانی کجاست؟‏

^۱۵ بهشت روحانی کجاست؟‏ پرستندگان یَهُوَه در سراسر دنیا زندگی می‌کنند.‏ پس این بهشت روحانی هم در همه جای دنیا یافت می‌شود.‏ اگر با تمام وجودمان از پرستش پاک پشتیبانی کنیم مهم نیست کجا زندگی می‌کنیم.‏ ما می‌توانیم در این بهشت روحانی باشیم.‏

۱۶.‏ چطور می‌توانیم همیشه بر زیبایی بهشت روحانی تمرکز کنیم؟‏

^۱۶ یکی از کارهایی که باید انجام دهیم تا در این بهشت روحانی بمانیم،‏ این است که قدر اتحادی را که در تمام جماعت‌های دنیا وجود دارد بدانیم.‏ چطور می‌توانیم این کار را بکنیم؟‏ ما باید بر خصوصیات زیبای برادران و خواهرانمان تمرکز کنیم،‏ نه بر ناکاملی‌های آن‌ها.‏ (‏یو ۱۷:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏ این کار چرا اهمیت دارد؟‏ به این تشبیه فکر کنید.‏ معمولاً انتظار داریم که در یک باغ زیبا درختان مختلفی یافت شود.‏ به همین شکل،‏ در باغ بهشت روحانی که از جماعت‌های سراسر دنیا تشکیل شده است اشخاص مختلفی یافت می‌شود و می‌توان آن‌ها را به درختان  باغ تشبیه کرد.‏ (‏اشع ۴۴:‏۴؛‏ ۶۱:‏۳‏)‏ ما باید همچنان بر زیبایی آن باغی که داخلش هستیم تمرکز کنیم،‏ نه بر ایرادهای درختانش.‏ نباید اجازه دهیم که ناکاملی‌های خودمان یا دیگران باعث شود که زیبایی اتحاد جهانی‌مان را نبینیم.‏

۱۷.‏ هر کدام از ما چگونه می‌تواند سهمی در حفظ اتحاد جماعت داشته باشد؟‏

^۱۷ چطور می‌توانیم در این صلح جهانی سهمی داشته باشیم؟‏ ما باید شخصاً در پی صلح بکوشیم.‏ (‏مت ۵:‏۹؛‏ روم ۱۲:‏۱۸‏)‏ هر بار که برای ایجاد صلح جماعت قدم پیش می‌گذاریم،‏ این بهشت زیباتر می‌شود.‏ باید به خاطر داشته باشیم که یَهُوَه تک‌تک ساکنان این بهشت روحانی را به طرف پرستش پاک جذب کرده است.‏ (‏یو ۶:‏۴۴‏)‏ پس تصوّرش را بکنید که یَهُوَه چقدر خوشحال می‌شود وقتی تلاش می‌کنیم صلح و اتحاد را بین خادمان عزیزش حفظ کنیم.‏—‏اشع ۲۶:‏۳؛‏ حج ۲:‏۷‏.‏

۱۸.‏ اغلب روی چه چیزهایی باید تعمّق کنیم و چرا؟‏

^۱۸ چطور می‌توانیم از برکاتی که خدا به خادمانش می‌دهد،‏ کاملاً فایده ببریم؟‏ به این شکل که در حین مطالعهٔ کلام خدا و نشریاتی که بر پایهٔ آن است عمیقاً فکر کنیم.‏ مطالعهٔ همراه با تعمّق به ما کمک می‌کند تا خصوصیات مسیحی را در خود پرورش دهیم.‏ این خصوصیات باعث می‌شود که «محبت برادرانه» به هم نشان دهیم و از «صمیم دل» همدیگر را دوست داشته باشیم.‏ (‏روم ۱۲:‏۱۰‏)‏ وقتی روی برکاتی که الآن داریم تعمّق می‌کنیم،‏ رابطه‌مان با یَهُوَه قوی‌تر می‌شود.‏ همین طور وقتی روی برکاتی که یَهُوَه قول داده در آینده به ما بدهد تعمّق می‌کنیم،‏ امیدمان برای خدمت به یَهُوَه قوی‌تر می‌شود.‏ همهٔ این‌ها به ما کمک می‌کند که الآن با شادی بیشتری به یَهُوَه خدمت کنیم.‏

۱۹.‏ الف)‏ مطابق اِشَعْیا ۳۰:‏۱۸ از چه چیزی می‌توانیم مطمئن باشیم؟‏ ب)‏ چه چیزی کمک می‌کند تا با شادی پایدار بمانیم؟‏

^۱۹ یَهُوَه برای ما وارد عمل می‌شود و به این دنیای شریر پایان می‌دهد.‏ (‏اشع ۳۰:‏۱۸‏)‏ ما مطمئنیم که یَهُوَه خدای عادل اجازه نمی‌دهد دنیای شیطان حتی یک روز بیشتر از آن که مقرّر کرده،‏ بماند.‏ (‏اشع ۲۵:‏۹‏)‏ ما صبورانه در کنار یَهُوَه منتظر آن روز نجات هستیم.‏ تا آن زمان مصممیم که همیشه دعا کنیم،‏ کلام خدا را بخوانیم،‏ آن را به کار ببریم و روی برکاتمان تعمّق کنیم.‏ در نتیجه،‏ یَهُوَه به ما کمک می‌کند تا با شادی او را بپرستیم و تا آخر پایدار بمانیم.‏