۱.‏ ما انتظار چه چیزی را داریم و از چه چیزی مطمئنیم؟‏

 ما انتظار داریم که در خدمت موعظه با مخالفت‌هایی روبرو شویم.‏ این مخالفت‌ها در آینده شاید هم بیشتر شوند.‏ (‏دان ۱۱:‏۴۴؛‏ ۲تیمو ۳:‏۱۲؛‏ مکا ۱۶:‏۲۱‏)‏ ولی می‌توانیم مطمئن باشیم که یَهُوَه کمک لازم را به ما می‌دهد.‏ چرا؟‏ چون او همیشه به خادمانش کمک کرده تا مسئولیت‌هایشان را هر چقدر هم که سخت باشد انجام دهند.‏ برای مثال حِزْقیال به یهودیان تبعیدی در بابِل موعظه می‌کرد.‏ بیایید بعضی از اتفاقاتی را که برای او افتاد بررسی کنیم.‏

۲.‏ یَهُوَه مردم محدودهٔ موعظهٔ حِزْقیال را چطور توصیف کرد و اکنون چه موضوعی را بررسی می‌کنیم؟‏ (‏حِزْقیال ۲:‏۳-‏۶‏)‏

^۲ مردم محدودهٔ موعظهٔ حِزْقیال چه نوع اشخاصی بودند؟‏ یَهُوَه می‌گوید که آن‌ها اشخاصی «گستاخ،‏» «سرسخت» و «عصیانگر» بودند؛‏ مثل خار آسیب می‌رساندند و مثل عقرب خطرناک بودند.‏ پس جای تعجب نیست که یَهُوَه چندین بار به حِزْقیال گفت:‏ ‹نترس!‏› ‏(‏حِزْقیال ۲:‏۳-‏۶ خوانده شود.‏)‏ حِزْقیال توانست خدمت موعظهٔ خود را به‌خوبی انجام دهد،‏ چون ۱)‏ یَهُوَه او را فرستاده بود،‏ ۲)‏ روح‌القدس به او قدرت می‌داد و ۳)‏ از کلام خدا نیرو می‌گرفت.‏ این سه نکته چطور به حِزْقیال کمک کرد و امروزه چطور به ما کمک می‌کند؟‏

۳.‏ چه گفته‌هایی به حِزْقیال قوّت‌قلب داد و یَهُوَه چطور اطمینان داد که از او حمایت می‌کند؟‏

^۳ یَهُوَه به حِزْقیال گفت:‏ «من تو را می‌فرستم.‏» (‏حز ۲:‏۳،‏ ۴‏)‏ چرا این گفتهٔ یَهُوَه به حِزْقیال قوّت‌قلب داد؟‏ حتماً یادش آمد که وقتی یَهُوَه به موسی و اِشَعْیای نبی مسئولیت داد،‏ همین جمله را به آن‌ها هم گفته بود.‏ (‏خرو ۳:‏۱۰؛‏ اشع ۶:‏۸‏)‏ حِزْقیال همچنین می‌دانست که یَهُوَه چطور به آن دو نبی کمک کرد تا بر مشکلاتشان غلبه کنند.‏ پس وقتی که یَهُوَه دو بار گفت:‏ ‹من تو را می‌فرستم،‏› حِزْقیال دلایل محکمی داشت تا از حمایت و پشتیبانی یَهُوَه مطمئن باشد.‏ به علاوه در کتاب حِزْقیال چندین بار می‌خوانیم که او گفت:‏ ‹کلام یَهُوَه بر من نازل شد.‏› (‏حز ۳:‏۱۶‏)‏ همین طور چند بار گفت:‏ ‹کلام یَهُوَه بار دیگر بر من نازل شد.‏› (‏حز ۶:‏۱‏،‏ دج‏)‏ حِزْقیال شکی نداشت که از طرف یَهُوَه فرستاده شده است.‏ به علاوه حِزْقیال پسر یک کاهن بود و احتمالاً از پدرش یاد گرفته بود که یَهُوَه چطور در طول تاریخ از انبیایش حمایت کرده است؛‏ از جمله اسحاق،‏ یعقوب و اِرْمیا که یَهُوَه به آن‌ها گفته بود:‏ ‹من با شما هستم.‏›—‏پیدا ۲۶:‏۲۴؛‏ ۲۸:‏۱۵؛‏ ار ۱:‏۸‏.‏

۴.‏ چه گفته‌های دلگرم‌کننده‌ای به حِزْقیال قوّت داد؟‏

^۴ اسرائیلیان چه واکنشی به موعظهٔ حِزْقیال نشان دادند؟‏ یَهُوَه گفته بود:‏ «خاندان اسرائیل مایل به شنیدن سخنان تو نخواهند بود،‏ زیرا مایل نیستند سخنان مرا بشنوند.‏» (‏حز ۳:‏۷‏)‏ در واقع مردم با رد کردن حِزْقیال،‏ یَهُوَه را رد می‌کردند.‏ این به حِزْقیال اطمینان داد که وقتی مردم پیامش را رد می‌کنند به این معنی نیست  که او به عنوان نبی در انجام مسئولیتش کوتاهی کرده است.‏ یَهُوَه همین طور به حِزْقیال اطمینان داد که وقتی آن پیام داوری به تحقق برسد،‏ مردم می‌فهمند که «نبی‌ای در میان ایشان بوده است.‏» (‏حز ۲:‏۵؛‏ ۳۳:‏۳۳‏)‏ مطمئناً آن گفته‌های دلگرم‌کننده به حِزْقیال قوّت لازم را داد تا خدمت موعظهٔ خود را انجام دهد.‏

۵.‏ طبق اِشَعْیا ۴۴:‏۸ چه چیزی به ما قوّت می‌دهد؟‏

^۵ ما هم با دانستن این که از طرف یَهُوَه فرستاده شده‌ایم قوّت می‌گیریم.‏ او ما را «شاهدان» خود می‌خواند.‏ (‏اشع ۴۳:‏۱۰‏)‏ چه افتخار بزرگی!‏ همان طور که یَهُوَه به حِزْقیال گفت:‏ ‹نترس!‏› به ما هم می‌گوید:‏ «وحشت نکنید.‏» اما چرا نباید از مخالفانمان بترسیم؟‏ چون ما هم مثل حِزْقیال از طرف یَهُوَه فرستاده شده‌ایم و او از ما پشتیبانی می‌کند.‏—‏اِشَعْیا ۴۴:‏۸ خوانده شود.‏

۶.‏ الف)‏ یَهُوَه چطور اطمینان می‌دهد که از ما حمایت می‌کند؟‏ ب)‏ چه چیزی به ما قوّت‌قلب و دلگرمی می‌دهد؟‏

^۶ یَهُوَه به ما اطمینان می‌دهد که از ما حمایت می‌کند.‏ او قبل از این که بگوید:‏ «شما شاهدان من هستید،‏» گفت:‏ «وقتی از آب‌ها می‌گذری،‏ من با تو هستم،‏ وقتی از رودخانه‌ها رد می‌شوی،‏ در آب‌های خروشان فرو نمی‌روی.‏ وقتی از وسط آتش می‌گذری،‏ نمی‌سوزی،‏ و شعله‌هایش به تو هیچ صدمه‌ای نمی‌رساند.‏» (‏اشع ۴۳:‏۲‏)‏ بعضی وقت‌ها در موعظه با موانعی مثل آب‌های خروشان و مشکلاتی مثل آتش روبرو می‌شویم.‏ ولی با کمک یَهُوَه می‌توانیم به خدمت موعظه ادامه دهیم.‏ (‏اشع ۴۱:‏۱۳‏)‏ امروزه هم مانند زمان حِزْقیال اکثر مردم پیام ما را رد می‌کنند،‏ اما باید یادمان باشد که واکنش آن‌ها به این معنی نیست که ما به عنوان شاهدان خدا در انجام مسئولیتمان کوتاهی کرده‌ایم.‏ اگر با وفاداری به خدمت موعظه ادامه دهیم،‏ یَهُوَه را خوشحال می‌کنیم و این به ما قوّت‌قلب و دلگرمی می‌دهد.‏ پولُس رسول گفت:‏ «هر یک به فراخور زحمتش پاداش خواهد گرفت.‏» (‏۱قر ۳:‏۸؛‏ ۴:‏۱،‏ ۲‏)‏ یک خواهر که سال‌ها پیشگام است می‌گوید:‏ «دانستن این که یَهُوَه به تلاش‌هایمان پاداش می‌دهد به من شادی می‌بخشد.‏»‏

۷.‏ هر وقت که حِزْقیال در رؤیایی که دیده بود تعمّق می‌کرد چه تأثیری روی او می‌گذاشت؟‏ (‏تصویر روی جلد ملاحظه شود.‏)‏

^۷ حِزْقیال قدرت روح‌القدس خدا را دیده بود.‏ او در رؤیایی تأثیر روح‌القدس بر مخلوقات روحی و چرخ‌های عظیم ارابهٔ آسمانی یَهُوَه را دید.‏ (‏حز ۱:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏ حِزْقیال با دیدن این صحنه چه کار کرد؟‏ او می‌گوید:‏ «چون آن را دیدم،‏ به روی درافتادم.‏» حِزْقیال با دیدن آن شگفت‌زده شد و به زمین افتاد.‏ (‏حز ۱:‏۲۸‏)‏ بعدها هر وقت که در آن رؤیای شگفت‌انگیز تعمّق می‌کرد،‏ ایمان و اطمینانش به این که می‌تواند با کمک روح‌القدس خدمت موعظه را انجام دهد بیشتر می‌شد.‏

۸-‏۹.‏ الف)‏ فرمان یَهُوَه چه تأثیری روی حِزْقیال گذاشت؟‏ ب)‏ بعد از آن یَهُوَه چطور به حِزْقیال بیشتر قوّت داد تا به مردم سرسخت محدوده‌اش موعظه کند؟‏

^۸ یَهُوَه به حِزْقیال فرمان داد:‏ «ای پسر انسان،‏ بر پای خود بایست تا با تو سخن گویم.‏» وقتی یَهُوَه به حِزْقیال گفت ‹بلند شو› حِزْقیال با کمک روح‌القدس خدا قدرت لازم را یافت که از زمین بلند شود.‏ او نوشت:‏ «روح به من درآمد و مرا بر پاهایم بر پا داشت.‏» (‏حز ۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ بعدها هم هنگام موعظه «دست خداوند» یا همان روح‌القدس حِزْقیال را هدایت کرد.‏ (‏حز ۳:‏۲۲؛‏ ۸:‏۱؛‏  ۳۳:‏۲۲؛‏ ۳۷:‏۱؛‏ ۴۰:‏۱‏)‏ روح‌القدس به حِزْقیال قدرت داد تا مسئولیتش را که موعظه به مردم ‹سرسخت و گستاخ› بود انجام دهد.‏ (‏حز ۳:‏۷‏)‏ یَهُوَه به حِزْقیال گفت:‏ «من رویِ تو را به اندازهٔ روی ایشان سخت ساخته‌ام،‏ و پیشانیِ تو را به سختی پیشانی ایشان گردانیده‌ام.‏ آری،‏ من پیشانیِ تو را از سنگ خارا نیز سختتر گردانیده‌ام.‏ از ایشان مترس و از نگاهشان بیم مدار.‏» (‏حز ۳:‏۸،‏ ۹‏)‏ به عبارت دیگر یَهُوَه به حِزْقیال گفت:‏ ‹نگذار سرسختی مردم تو را دلسرد کند.‏ من به تو قوّت می‌دهم.‏›‏

^۹ بعد از آن،‏ روح مقدّس خدا به حِزْقیال در خدمت موعظه کمک کرد.‏ او گفت:‏ «دست خداوند به قوّت بر من بود.‏» یک هفته طول کشید که حِزْقیال پیام موعظه‌اش را کاملاً درک کند و آماده شود تا آن را با قاطعیت اعلام کند.‏ (‏حز ۳:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ سپس یَهُوَه او را به دشتی هدایت کرد و در آنجا ‹روح به او درآمد.‏› (‏حز ۳:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ حال حِزْقیال آماده بود که موعظه‌اش را شروع کند.‏

۱۰.‏ برای کار موعظه به چه کمکی نیاز داریم و چرا؟‏

^۱۰ برای کار موعظه به چه کمکی نیاز داریم؟‏ به اتفاقی که برای حِزْقیال افتاد فکر کنید.‏ قبل از این که او فعالیت موعظه را شروع کند روح مقدّس خدا به او قدرت لازم را داد.‏ ما هم مثل حِزْقیال فقط با کمک روح‌القدس می‌توانیم موعظه کنیم.‏ چرا؟‏ چون شیطان با ما در جنگ است و می‌خواهد جلوی فعالیت موعظه را بگیرد.‏ (‏مکا ۱۲:‏۱۷‏)‏ از دید انسانی ما از شیطان خیلی ضعیف‌تر هستیم.‏ ولی با انجام کار موعظه بر او پیروز می‌شویم!‏ (‏مکا ۱۲:‏۹-‏۱۱‏)‏ چطور؟‏ در واقع هر وقت که موعظه می‌کنیم نشان می‌دهیم که از تهدیدهای شیطان هیچ ترسی نداریم و او را شکست می‌دهیم.‏ این موضوع که می‌توانیم با وجود مخالفت‌ها به فعالیت موعظه ادامه دهیم چه چیزی را نشان می‌دهد؟‏ نشان می‌دهد که روح مقدّس خدا  به ما قدرت می‌دهد و یَهُوَه از ما راضی است.‏—‏مت ۵:‏۱۰-‏۱۲؛‏ ۱پطر ۴:‏۱۴‏.‏

۱۱.‏ روح‌القدس چطور به ما کمک می‌کند و ما باید چه کار کنیم تا همیشه آن را دریافت کنیم؟‏

^۱۱ دانستن این موضوع که یَهُوَه به اصطلاح پیشانی و روی حِزْقیال را سخت کرده بود،‏ چطور به ما دلگرمی می‌دهد؟‏ روح یَهُوَه می‌تواند به ما کمک کند تا بر هر مشکلی که ممکن است در موعظه پیش بیاید غلبه کنیم.‏ (‏۲قر ۴:‏۷-‏۹‏)‏ پس باید چه کار کنیم تا یَهُوَه همیشه روح مقدّسش را به ما بدهد؟‏ باید با پشتکار دعا کنیم و مطمئن باشیم که یَهُوَه دعاهای ما را می‌شنود.‏ عیسی به شاگردانش گفت:‏ «پیوسته بطلبید،‏» «پیوسته بجویید» و «پیوسته بکوبید.‏» در نتیجه یَهُوَه هم «به هر کس که از او بخواهد،‏ روح‌القدس را خواهد داد!‏»—‏لو ۱۱:‏۹،‏ ۱۳؛‏ اعما ۱:‏۱۴؛‏ ۲:‏۴‏.‏

۱۲.‏ بر اساس حِزْقیال ۲:‏۹–‏۳:‏۳ طومار از کجا آمده بود و در آن چه نوشته شده بود؟‏

^۱۲ حِزْقیال نه فقط از روح خدا،‏ بلکه از کلام خدا هم نیرو می‌گرفت.‏ او در یک رؤیا دستی را دید که در آن طوماری بود.‏ ‏(‏حِزْقیال ۲:‏۹–‏۳:‏۳ خوانده شود.‏)‏ آن طومار از کجا آمده بود،‏ در آن چه نوشته شده بود و چطور به حِزْقیال نیرو داد؟‏ آن طومار از تخت یَهُوَه آمده بود.‏ احتمالاً یَهُوَه یکی از چهار فرشته‌ای را که حِزْقیال قبلاً دیده بود فرستاد تا طومار را به او برساند.‏ (‏حز ۱:‏۸؛‏ ۱۰:‏۷،‏ ۲۰‏)‏ در آن طومار پیام داوری خدا آمده بود که حِزْقیال باید به قوم سرکش اسرائیل که در تبعید بودند می‌رساند.‏ (‏حز ۲:‏۷‏)‏ آن پیام داوری در پشت و روی طومار نوشته شده بود.‏

۱۳.‏ یَهُوَه از حِزْقیال خواست با طومار چه کار کند و چرا آن شیرین بود؟‏

^۱۳ یَهُوَه به پیامبرش گفت:‏ ‹طومار را بخور و شکمت را پر کن.‏› حِزْقیال هم کل طومار را خورد.‏ این قسمت رؤیا به چه معناست؟‏ حِزْقیال پیامی را که قرار بود برساند،‏ باید خوب هضم می‌کرد.‏ آن پیام باید جزوی از وجودش می‌شد و عمیقاً روی احساسات او تأثیر می‌گذاشت.‏ پس از آن اتفاق عجیبی افتاد.‏ حِزْقیال دید که طومار ‹همچون عسل شیرین است.‏› (‏حز ۳:‏۳‏)‏ این به چه معنا بود؟‏ نمایندهٔ یَهُوَه بودن برای حِزْقیال تجربهٔ شیرین و دلپذیری بود.‏ (‏مز ۱۹:‏۸-‏۱۱‏)‏ برای او افتخار بزرگی بود که به عنوان نبی یَهُوَه انتخاب شود.‏

۱۴.‏ چه چیزی حِزْقیال را برای مسئولیتش آماده کرد؟‏

^۱۴ بعدها یَهُوَه به حِزْقیال گفت:‏ «تمامی کلامی را که به تو می‌گویم،‏ به گوش خود بشنو و در دل خود جای ده.‏» (‏حز ۳:‏۱۰‏)‏ در واقع یَهُوَه به حِزْقیال گفت که پیام نوشته شده در طومار را به حافظه‌اش بسپارد و در آن تعمّق کند.‏ این کار به حِزْقیال نیرو بخشید.‏ او همچنین پیام مهمی داشت تا به مردم برساند.‏ (‏حز ۳:‏۱۱‏)‏ حِزْقیال با داشتن پیام خدا در دل و بر زبانش،‏ آماده بود که مسئولیتش را به انجام برساند.‏—‏با مزمور ۱۹:‏۱۴ مقایسه شود.‏

۱۵.‏ برای ادامهٔ کار موعظه چه چیزی را باید در دلمان جای دهیم؟‏

^۱۵ برای ادامهٔ کار موعظه ما هم باید همواره از کلام خدا نیرو بگیریم.‏ ما باید تمام گفته‌های یَهُوَه را در دل خود جای دهیم.‏ یَهُوَه امروزه از طریق کلام نوشته شده‌اش کتاب مقدّس،‏ با ما صحبت می‌کند.‏  برای این که کلام خدا همیشه بر افکار،‏ احساسات و انگیزه‌هایمان تأثیر بگذارد باید چه کار کنیم؟‏

۱۶.‏ چطور می‌توانیم کلام خدا را بهتر درک کنیم؟‏

^۱۶ همان طور که خوردن غذا و هضم آن به ما انرژی می‌دهد،‏ مطالعهٔ کلام خدا و تعمّق بر آن هم از لحاظ روحانی به ما نیرو می‌بخشد.‏ ما می‌خواهیم درسی را که از رؤیای طومار می‌آموزیم به خاطر بسپاریم.‏ یَهُوَه می‌خواهد که به اصطلاح ‹شکممان را با کلامش پر کنیم،‏› یعنی آن را خوب درک کنیم.‏ این کار را می‌توانیم با کمک دعا،‏ مطالعه و تعمّق انجام دهیم.‏ اول دعا می‌کنیم که دلمان آمادهٔ پذیرش افکار خدا شود.‏ سپس قسمتی از کتاب مقدّس را می‌خوانیم.‏ بعد وقت می‌گذاریم تا در مورد چیزهایی که خوانده‌ایم تعمّق و تفکّر کنیم.‏ نتیجهٔ این کار چه خواهد بود؟‏ هر چه بیشتر تعمّق کنیم کلام خدا بیشتر به دلمان می‌نشیند و آن را بهتر درک می‌کنیم.‏

۱۷.‏ چرا تعمّق در کتاب مقدّس حیاتی است؟‏

^۱۷ چرا مطالعهٔ کتاب مقدّس و تعمّق بر آن حیاتی است؟‏ چون این کار به ما قدرت لازم را می‌دهد تا پیام پادشاهی را موعظه کنیم و در آیندهٔ نزدیک هم پیام کوبندهٔ داوری را اعلام کنیم.‏ همچنین وقتی در خصوصیات زیبای یَهُوَه تعمّق کنیم به او نزدیک‌تر می‌شویم.‏ در نتیجه از آرامش درونی و رضایتی برخوردار می‌شویم که مثل آن طومار،‏ شیرین است.‏—‏مز ۱۱۹:‏۱۰۳‏.‏

۱۸.‏ مردم محدودهٔ ما در آینده باید چه چیزی را بپذیرند و چرا؟‏

^۱۸ برخلاف حِزْقیال،‏ به ما پیشگویی‌هایی الهام نمی‌شود که به مردم برسانیم.‏ با این وجود کاملاً مصممیم که پیام الهامی یَهُوَه را تا زمانی که خودش بخواهد به مردم اعلام کنیم.‏ وقتی زمان داوری برسد مردم محدودهٔ ما نمی‌توانند بگویند که به آن‌ها هشدار کافی داده نشده یا خدا آن‌ها را نادیده گرفته است.‏ (‏حز ۳:‏۱۹؛‏ ۱۸:‏۲۳‏)‏ برعکس مجبورند بپذیرند پیامی که اعلام کردیم از طرف خدا بوده است.‏

۱۹.‏ چه چیزی برای ادامهٔ کار موعظه به ما قدرت می‌دهد؟‏

^۱۹ چه چیزی به ما قدرت می‌دهد تا به خدمت موعظه ادامه دهیم؟‏ همان سه نکته‌ای که به حِزْقیال هم قدرت داد.‏ ما به خدمت موعظه ادامه می‌دهیم چون می‌دانیم که فرستادگان یَهُوَه هستیم،‏ روح‌القدس او به ما قدرت می‌دهد و کلامش به ما نیرو می‌بخشد.‏ با کمک یَهُوَه مصممیم که همواره به کار موعظه ادامه دهیم و ‹تا به آخر پایدار بمانیم.‏›—‏مت ۲۴:‏۱۳‏.‏