به‌راستی مغز انسان بسیار حیرت‌انگیز است.‏ حدود یک کیلو و چهارصد گرم وزن دارد و گفته شده که «پیچیده‌ترین جرم کشف‌شده در عالم است.‏» هر چه بیشتر با آن آشنا می‌شویم،‏ قدردانی‌مان از «اعمال شگفت‌انگیز» یَهُوَه بیشتر می‌شود.‏ (‏مز ۱۳۹:‏۱۴‏)‏ به یکی از توانایی‌های فوق‌العادهٔ مغز انسان،‏ یعنی قدرت تجسّم فکر کنید.‏

قدرت تجسّم چیست؟‏ در فرهنگ لغتی این عبارت چنین توصیف شده است:‏ «قابلیت تجسّم تصویر یا ایده‌ای در ذهن از چیزهایی که برایمان تازگی دارند و جالبند یا چیزهایی که تا به حال تجربه نکرده‌ایم.‏» با در نظر داشتن این تعریف به نظر شما،‏ آیا ما مرتباً از این توانایی‌مان استفاده نمی‌کنیم؟‏ برای نمونه،‏ شاید در مورد یک مکان چیزی بشنوید یا بخوانید که تا به حال آنجا نبوده‌اید.‏ شما با این که آن مکان را ندیده‌اید،‏ می‌توانید آن را در ذهنتان مجسم کنید.‏ در واقع،‏ هر گاه به چیزی فکر می‌کنیم که قادر به دیدن،‏ شنیدن،‏ لمس کردن،‏ بو کردن یا چشیدن طعم آن نیستیم،‏ قدرت تجسّم‌مان به کمکمان می‌آید.‏

در کتاب مقدّس آمده است که انسان‌ها به صورت خدا طراحی و خلق شده‌اند.‏ (‏پیدا ۱:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ از این نکته می‌توان دریافت که یَهُوَه خود نیز از نوعی قدرت تجسّم برخوردار است.‏ از آنجا که او در آفرینش ما،‏ این توانایی را به ما بخشیده است،‏ مسلّماً از ما انتظار دارد که از آن برای درک خواست او بهره گیریم.‏ (‏جا ۳:‏۱۱‏)‏ چگونه می‌توانیم از قدرت تجسّم‌مان عاقلانه و در راه درست بهره گیریم و چگونه ممکن است از این توانایی‌مان استفادهٔ نادرست بکنیم؟‏

۱)‏ خیالپردازی در زمان نابجا یا در مورد موضوعی ناشایست.‏

در واقع خیالپردازی صرفاً عملی خطا نیست،‏ حتی در خصوص مفید بودن آن شواهدی نیز وجود دارد.‏ اما ممکن است همچون هر فعالیت دیگری،‏ به این کار نیز در زمان نابجا بپردازیم.‏ در جامعه ۳:‏۱ به روشنی آمده است:‏ «برای هر چیز زمانی است.‏» برای مثال،‏ اگر طی جلسات جماعت یا مطالعهٔ شخصی،‏ ذهنمان به امور دیگری بپردازد،‏ آیا از قوّهٔ تخیّل‌مان درست بهره برده‌ایم؟‏ عیسی نیز این هشدار جدّی را داد که ذهنمان را با افکار نادرست،‏ همچون خیال‌بافی‌های غیراخلاقی،‏ مشغول نکنیم.‏ (‏مت ۵:‏۲۸‏)‏ برخی افکار و خیالات می‌تواند شدیداً یَهُوَه خدا را ناخشنود سازد.‏ افکار و خیالات غیراخلاقی می‌تواند ما را به اعمال غیراخلاقی سوق دهد.‏ پس مصمم باشید که هیچ گاه اجازه ندهید قوّهٔ تخیّل‌تان شما را از یَهُوَه خدا دور سازد.‏

۲)‏ تصوّر این که ثروت می‌تواند امنیت ماندگار به همراه آورد.‏

مادیات ضروری و مفیدند.‏ اما اگر تصوّر کنیم که امنیت واقعی و سعادت از مادیات و ثروت حاصل می‌شود،‏ قطعاً مأیوس خواهیم شد.‏ سلیمان حکیم می‌گوید:‏ «توانگریِ ثروتمند،‏ شهر مستحکم اوست؛‏ همچون حصاری است بلند در خیال او!‏» ‏(‏امث ۱۸:‏۱۱‏)‏ برای نمونه سیلی را که در سپتامبر ۲۰۰۹ در فیلیپین آمد در نظر بگیرید.‏ این سیل  بیش از ۸۰ درصد شهر مانیل را نابود کرد.‏ آیا ثروتمندان از آن در امان بودند؟‏ مردی ثروتمند که بسیاری از دارایی‌اش را از دست داده بود،‏ گفت:‏ «سیل همهٔ ما را در یک سطح آورد،‏ چه ثروتمند و چه فقیر از رنج و مصیبت در امان نماند.‏» شاید راحت بتوان تجسّم کرد که مادیات می‌تواند شخص را حفظ کند و امنیت برای او آورد.‏ اما واقعیت چیز دیگری است.‏

۳)‏ نگرانی بی‌مورد برای وقایعی که ممکن است هیچ گاه روی ندهد.‏

عیسی به ما توصیه کرد که خود را بیش از اندازه نگران نکنیم.‏ (‏مت ۶:‏۳۴‏)‏ شخصی که مرتب نگرانی به دل راه می‌دهد،‏ قدرت تجسّم فعالی دارد.‏ اگر مراقب نباشیم،‏ به آسانی می‌توانیم نیرو و توان فراوانی را صرف مشکلات خیالی و غیرواقعی کنیم،‏ مشکلات و مسائلی که هنوز روی نداده است یا حتی هیچ گاه روی نخواهد داد.‏ در کتاب مقدّس آمده است که چنین نگرانی‌ای می‌تواند اضطراب به وجود آورد و شخص را گرانبار یا افسرده کند.‏ (‏امث ۱۲:‏۲۵‏)‏ به‌راستی چقدر اهمیت دارد که پند عیسی را به گوش گیریم و هر روز در صدد رفع نگرانی آن روز باشیم و از نگرانی بیش از اندازه بپرهیزیم.‏

۱)‏ برای دیدن خطر و پرهیز از آن.‏

کتاب مقدّس ما را ترغیب می‌کند که عاقل باشیم و خطر را از پیش ببینیم.‏ (‏امث ۲۲:‏۳‏)‏ بجاست پیش از تصمیم‌گیری نتایج احتمالی آن را در ذهنمان مجسم کنیم.‏ برای نمونه،‏ اگر به مهمانی‌ای دعوت شده‌اید،‏ چگونه قدرت تجسّم‌تان می‌تواند به شما در تصمیم‌گیری عاقلانه برای شرکت در آن مهمانی یاری کند؟‏ می‌توانید با خود فکر کنید چه کسانی و چند نفر در آن مهمانی حضور خواهند داشت؟‏ آن مهمانی در کجا و چه زمانی برگزار خواهد شد؟‏ چه اتفاقاتی می‌تواند آنجا روی دهد؟‏ آیا می‌توانید جمعی سالم را مجسم کنید که هماهنگ با اصول کتاب مقدّس عمل می‌کنند؟‏ قدرت تجسّم به شما کمک می‌کند که تصمیمی عاقلانه بگیرید و خود را در وضعیتی قرار ندهید که رابطه‌تان با یَهُوَه خدا خدشه‌دار شود.‏

۲)‏ برای رفع مسائل و مشکلات.‏

قدرت تجسّم،‏ توانایی روبرو شدن و کنار آمدن با مشکلات را نیز ممکن می‌سازد.‏ فرض کنید برای شما با یکی از اعضای جماعت مشکلی به وجود آمده است.‏ برای برقراری صلح چگونه با او رفتار می‌کنید؟‏ می‌توانید با خود فکر کنید،‏ برخورد او در روابطش چگونه است؟‏ چه موقع بهترین زمان برای گفتگو با اوست؟‏ چه کلمات و چه لحنی برای گفتگو با او مناسب است؟‏ اگر از قدرت تجسّم‌تان بهره گیرید،‏ می‌توانید برای حل آن مشکل راه‌های مختلف را  بررسی کنید و راهی را برگزینید که مؤثرتر و قابل پذیرش‌تر باشد.‏ (‏امث ۱۵:‏۲۸‏)‏ تأمّل به این صورت برای رفع مسائل و مشکلات،‏ صلح را در جماعت ترویج می‌دهد.‏ به‌کارگیری قدرت تجسّم به این شکل قطعاً استفادهٔ درست از این توانایی است.‏

۳)‏ مطالعهٔ کتاب مقدّس و مطالعهٔ شخصی‌مان را بارور کنیم.‏

مطالعهٔ روزانهٔ کتاب مقدّس ضروری است.‏ اما تنها خواندن از روی آن کافی نیست.‏ ما نیاز داریم که درس‌های عملی و کاربردی نهفته در آنچه می‌خوانیم را تشخیص دهیم و برانگیخته شویم که آن‌ها را در زندگی‌مان به کار بندیم.‏ خواندن کتاب مقدّس باید به گونه‌ای باشد که درکمان را از راه‌های یَهُوَه افزایش دهد.‏ قدرت تجسّم و تخیّل برای این منظور به ما کمک می‌کند.‏ چگونه؟‏ برای نمونه مطالعهٔ کتاب از ایمانشان سرمشق بگیریم می‌تواند به ما یاری کند که قدرت تجسّم‌مان را به کار اندازیم و وضعیت و پیشینهٔ هر یک از شخصیت‌های کتاب مقدّس را در ذهنمان به تصویر کشیم،‏ می‌توانیم مناظر را در ذهنمان مجسم کنیم،‏ صداها،‏ عطر و بوها و احساسات شخصیت‌های آن گزارش را حس کنیم.‏ با این کار می‌توانیم از گزارش‌هایی که تصوّر می‌کردیم به خوبی از آن‌ها آگاهیم،‏ درس‌های ارزندهٔ بسیار و نکات دلگرم‌کنندهٔ فراوانی بیرون بکشیم.‏ به کار گرفتن قدرت تجسّم‌مان هنگام مطالعه کتاب مقدّس و مطالعهٔ شخصی،‏ مطالعهٔ ما را بارور و غنی می‌کند.‏

۴)‏ پرورش و ابراز همدردی.‏

همدردی خصوصیتی زیباست که به مفهوم حس کردن درد دیگری در دلمان است.‏ یَهُوَه و عیسی هر دو همدرد انسان‌ها هستند،‏ پس بجاست ما نیز چنین باشیم.‏ (‏خرو ۳:‏۷؛‏ مز ۷۲:‏۱۳‏)‏ چگونه می‌توانیم این خصوصیت را در خود پرورش دهیم؟‏ یکی از مؤثرترین راه‌های پرورش دلسوزی و همدردی به کارگیری قدرت تجسّم‌مان است.‏ ممکن است،‏ مشکلاتی را که برادران و خواهران مسیحی‌مان با آن روبرو هستند،‏ شما هیچ گاه تجربه نکنید.‏ اما می‌توانید از خود بپرسید:‏ ‹اگر من در چنین شرایطی بودم،‏ چه احساسی داشتم؟‏ به چه چیز نیاز داشتم؟‏› استفاده از قدرت تجسّم برای پاسخ به این پرسش ما را یاری می‌کند که بیشتر همدرد آنان باشیم.‏ به‌راستی اگر همدرد دیگران باشیم در هر جنبه از زندگی مسیحی از جمله موعظه و رابطه‌مان با دیگران فایده می‌بریم.‏

۵)‏ تجسّم زندگی در دنیای جدید.‏

در نوشته‌های مقدّس زندگی در دنیای جدید خداوند با جزئیات فراوانی به تصویر کشیده شده است.‏ (‏اشع ۳۵:‏۵-‏۷؛‏ ۶۵:‏۲۱-‏۲۵؛‏ مکا ۲۱:‏۳،‏ ۴‏)‏ نشریات ما این توصیفات را با تصاویر هنری بسیاری کامل می‌کند.‏ از چه جهت؟‏ این تصاویر قدرت تجسّم ما را فعال می‌سازد و به ما یاری می‌کند برکاتی را که در کتاب مقدّس وعده داده شده است،‏ ببینیم.‏ یَهُوَه خالق توانایی تجسّم،‏ بیش از هر کس از قدرت آن آگاه است.‏ استفاده از این توانایی خداداد اطمینان و اعتماد ما را به تحقق این برکات بیشتر می‌کند و ما را یاری می‌کند که حتی با وجود مشکلات دشواری که امروزه با آن روبرو هستیم،‏ وفادار بمانیم.‏

یَهُوَه خدای مهربانمان به ما قدرت فوق‌العادهٔ تجسّم را بخشیده است.‏ این توانایی می‌تواند هر روزه ما را در خدمتمان به او یاری کند.‏ باشد که هر روز با بهره‌گیری عاقلانه از این توانایی قدردانی‌مان را از بخشندهٔ آن نشان دهیم.‏