۱،‏ ۲.‏ الف)‏ چه شواهدی نشان می‌دهد که مردم به دنبال آزادی هستند؟‏ ب)‏ تلاش مردم برای دستیابی به آزادی چه نتایجی داشته است؟‏

امروزه همه جا صحبت از برابری،‏ آزادی و استقلال است.‏ بسیاری از مردم از بی‌عدالتی،‏ تبعیض و فقر خسته شده‌اند.‏ برخی دیگر می‌خواهند آزادی بیان و حق انتخاب داشته باشند.‏ زندگی در چنین شرایطی خواست اکثر مردم دنیاست.‏

^۲ اما چطور می‌توان به چنین زندگی‌ای دست یافت؟‏ بسیاری از مردم اقدامات زیادی در این راه کرده‌اند؛‏ برای مثال دست به تظاهرات زده یا انقلاب کرده‌اند.‏ اما این اقدامات نه تنها شرایط را بهتر نکرده است،‏ بلکه مصیبت‌ها را بیشتر کرده و حتی باعث مرگ بسیاری شده است.‏ به‌راستی آنچه سلیمان پادشاه در این باره گفت حقیقت دارد.‏ او گفت:‏ «انسان بر همنوعِ خود به زیان او حکم می‌رانَد.‏»—‏جا ۸:‏۹‏.‏

۳.‏ برای دستیابی به شادی و رضایت واقعی چه باید بکنیم؟‏

^۳ یعقوب دربارهٔ کلید دستیابی به شادی و رضایت واقعی گفت:‏ «کسی که به شریعتِ کاملِ آزادی‌بخش با دقت می‌نگرد و از این تلاش خود  دست نمی‌کشد،‏ .‏ .‏ .‏ در این راه شادمان خواهد بود.‏» (‏یعقو ۱:‏۲۵‏)‏ یَهُوَه این شریعت کامل را در اختیارمان گذاشته است.‏ تنها اوست که می‌داند انسان‌ها چگونه می‌توانند به شادی و رضایت واقعی دست یابند.‏ او هر آنچه را که آدم و حوّا برای داشتن زندگی‌ای شاد لازم داشتند در اختیارشان گذاشته بود.‏ یَهُوَه همچنین به آنان آزادی واقعی داده بود.‏

۴.‏ آدم و حوّا از چه آزادی‌ای برخوردار بودند؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۴ با خواندن دو باب اول کتاب پیدایش،‏ درمی‌یابیم که آدم و حوّا از آزادی‌ای برخوردار بودند که ما امروزه آرزوی داشتن آن را داریم؛‏ یعنی آزادی از ترس،‏ نگرانی،‏ ظلم و بی‌عدالتی.‏ اولین زوج روی زمین به هیچ وجه نگران غذا،‏ کار،‏ بیماری و مرگ نبودند.‏ (‏پیدا ۱:‏۲۷-‏۲۹؛‏ ۲:‏۸،‏ ۹،‏ ۱۵‏)‏ اما آیا این بدین معنی است که آدم و حوّا آزاد بودند هر کاری که بخواهند انجام دهند؟‏

۵.‏ برخلاف تصوّر بسیاری از انسان‌ها،‏ برای دستیابی به آزادی به چه چیز نیاز داریم؟‏

^۵ امروزه بسیاری معتقدند انسانی که واقعاً آزاد است باید بتواند هر کاری که دلش می‌خواهد بدون توجه به عواقبش انجام دهد.‏ در «دایرة‌المعارف کتاب جهان»‏ * آزادی چنین تعریف شده است:‏ «داشتن حق انتخاب و عمل کردن مطابق با آن.‏» این دایرة‌المعارف در ادامه می‌گوید:‏ «از نظر قانونی،‏ تا زمانی که دولت محدودیت‌های ناعادلانه،‏ غیرضروری و نامعقول بر مردم تحمیل نکند،‏ آنان از آزادی برخوردارند.‏» مطابق این تعریف،‏ برای این که تمام اعضای جامعه از داشتن آزادی فایده ببرند،‏ باید محدودیت‌هایی عادلانه،‏ ضروری و معقولانه برای آن تعیین شود.‏ اما سؤال اینجاست که چه کسی باید این محدودیت‌ها را تعیین کند؟‏

۶.‏ الف)‏ چرا فقط یَهُوَه از آزادی مطلق برخوردار است؟‏ ب)‏ ما انسان‌ها از چه آزادی‌ای می‌توانیم برخوردار باشیم و چرا؟‏

^۶ نکتهٔ مهمی که باید به یاد داشته باشیم این است که تنها یَهُوَه از آزادی مطلق و نامحدود برخوردار است.‏ چرا که او حاکم مطلق است و ‹به خواست او بود که همه چیز به وجود آمد و آفریده شد.‏› (‏۱تیمو ۱:‏۱۷؛‏ مکا ۴:‏۱۱‏)‏ داوود پادشاه برای توصیف مقام والای یَهُوَه از عباراتی بسیار زیبا استفاده کرد.‏ ‏(‏۱تواریخ ۲۹:‏۱۱،‏ ۱۲ خوانده شود.‏)‏ بنابراین،‏ در مقایسه با یَهُوَه ما از یک آزادی نسبی برخورداریم.‏ یَهُوَه می‌خواهد ما بدانیم که تنها او حق دارد محدودیت‌هایی عادلانه،‏ ضروری و معقولانه برایمان تعیین کند.‏ او از آغاز خلقت بشر نیز محدودیت‌هایی برای آنان تعیین کرده بود.‏

۷.‏ برخی از اعمال معمول که باعث شادی ما می‌شوند کدامند؟‏

^۷ با این که آدم و حوّا از آزادی زیادی برخوردار بودند،‏ محدودیت‌هایی نیز داشتند.‏ برخی از آن محدودیت‌ها غریزی بود.‏ برای مثال،‏ آنان برای زنده ماندن باید نفس می‌کشیدند،‏ غذا می‌خوردند و می‌خوابیدند.‏ اما آیا این بدین معنی است که آنان آزاد نبودند؟‏ خیر،‏ یَهُوَه آنان را طوری آفریده بود که با وجود چنین محدودیت‌هایی بتوانند شاد باشند و از زندگی لذّت ببرند.‏ (‏مز ۱۰۴:‏۱۴،‏ ۱۵؛‏ جا ۳:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ همهٔ ما از تنفس در هوایی تمیز،‏ خوردن غذای مورد علاقه‌مان و داشتن خواب کافی لذّت می‌بریم.‏ ما با انجام این کارها احساس نمی‌کنیم که محدود شده‌ایم.‏ آدم و حوّا نیز چنین حسی نداشتند.‏

۸.‏ یَهُوَه چه فرمانی به آدم و حوّا داد و چرا؟‏

 ^۸ یَهُوَه به آدم و حوّا فرمان داده بود که زمین را پر سازند و از آن محافظت کنند.‏ (‏پیدا ۱:‏۲۸‏)‏ آیا این فرمان آزادی را از آنان می‌گرفت؟‏ به هیچ وجه!‏ این فرمان به آدم و حوّا فرصتی می‌داد تا بتوانند نقشی در تحقق مقصود یَهُوَه ایفا کنند.‏ مقصود یَهُوَه این بود که زمین به بهشت تبدیل شود و انسان‌های کامل تا ابد در آن زندگی کنند.‏ (‏اشع ۴۵:‏۱۸‏)‏ اما اگر برخی ازدواج نمی‌کنند یا از بچه‌دار شدن خودداری می‌کنند،‏ نمی‌توان گفت که برخلاف خواست یَهُوَه عمل کرده‌اند.‏ بسیاری نیز ازدواج می‌کنند و با وجود تمام مشکلات صاحب فرزند می‌شوند.‏ (‏۱قر ۷:‏۳۶-‏۳۸‏)‏ چرا آنان حاضرند که سختی تربیت فرزندان را به جان بخرند؟‏ زیرا تربیت فرزند در شرایط مساعد،‏ برای همه شادی و رضایت به همراه دارد.‏ (‏مز ۱۲۷:‏۳‏)‏ اگر آدم و حوّا نیز مطیع یَهُوَه می‌ماندند تا به ابد از زندگی در کنار خانواده‌شان لذّت می‌بردند.‏

۹.‏ چرا فرمان خدا در پیدایش ۲:‏۱۷ فرمانی ناعادلانه،‏ غیرضروری یا نامعقول نبود؟‏

^۹ یَهُوَه به آدم و حوّا فرمانی دیگر داد و به آنان گفت که اطاعت نکردن از آن فرمان چه عواقبی برایشان به همراه خواهد داشت.‏ او گفت:‏ «از درخت شناخت نیک و بد زنهار نخوری،‏ زیرا روزی که از آن بخوری به‌یقین خواهی مرد.‏» (‏پیدا ۲:‏۱۷‏)‏ آیا فرمان یَهُوَه ناعادلانه،‏ غیرضروری یا نامعقول بود؟‏ آیا آزادی آدم و حوّا را از آنان می‌گرفت؟‏ به هیچ وجه!‏ برخی از محققان کتاب مقدّس نیز به درستی و منطقی بودن این فرمان اشاره کرده‌اند.‏ برای مثال،‏ محققی می‌گوید که پیدایش ۲:‏ ۱۶،‏ ۱۷ نشان می‌دهد که ‹تنها خدا می‌داند که چه چیز برای انسان‌ها خوب و چه چیز برایشان بد است.‏ اگر انسان‌ها بخواهند از آنچه خوب است لذّت ببرند باید به خدا اطمینان کرده و از او اطاعت کنند.‏ اگر آنان از خدا اطاعت نکنند،‏ باید خود تصمیم بگیرند که چه چیز برایشان خوب و چه چیز برایشان بد است.‏› اما انسان‌ها این قابلیت را ندارند که معیار خوب و بد را به‌درستی برای خود تعیین کنند.‏

۱۰.‏ چرا داشتن اختیار با توانایی تعیین معیار خوب و بد تفاوت دارد؟‏

^۱۰ امروزه شاید برخی بگویند که یَهُوَه به آدم اختیار نداده بود که هر کاری بخواهد انجام دهد.‏ چنین افرادی باید به یاد داشته باشند که داشتن اختیار به این معنی نیست که شخص توانایی تعیین معیار خوب و بد را نیز دارد.‏ آدم و حوّا این اختیار را داشتند که از یَهُوَه اطاعت کنند یا نکنند.‏ اما تنها یَهُوَه است که می‌تواند معیار خوب و بد را تعیین کند.‏ «درخت شناخت نیک و بد» در باغ عدن نیز گواهی بر این امر بود.‏ (‏پیدا ۲:‏۹‏)‏ ما اغلب نمی‌دانیم تصمیممان چه نتیجه‌ای به همراه دارد.‏ حتی نمی‌توانیم مطمئن باشیم که نتیجهٔ آن خوب است یا بد!‏ به همین دلیل،‏ اکثر اوقات افرادی را می‌بینیم که با نیّت و انگیزهٔ خوب تصمیمی می‌گیرند،‏ اما تصمیمشان عواقب تلخی به بار می‌آورد.‏ (‏امث ۱۴:‏۱۲‏)‏ بله،‏ ما انسان‌ها برای انجام خیلی کارها محدودیت داریم.‏ در واقع،‏ یَهُوَه با فرمانی که به آدم و حوّا داد به آنان آموخت که برای بهره بردن از آزادی واقعی باید مطیع او بمانند.‏ آدم و حوّا نسبت به فرمان یَهُوَه چه واکنشی نشان دادند؟‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ چرا تصمیم آدم و حوّا نتیجهٔ بدی به همراه داشت؟‏ مثالی بزنید.‏

^۱۱ متأسفانه آدم و حوّا تصمیم گرفتند که از فرمان یَهُوَه سرپیچی کنند.‏ حوّا فریب این وعدهٔ شیطان  را خورد که گفت:‏ «چشمان شما باز خواهد شد و همچون خدا شناسندهٔ نیک و بد خواهید بود.‏» (‏پیدا ۳:‏۵‏)‏ آیا آدم و حوّا با تصمیمشان از آزادی بیشتری برخوردار شدند؟‏ خیر!‏ وعدهٔ شیطان وعده‌ای توخالی بود.‏ آنان خیلی زود دریافتند که سرکشی از فرامین یَهُوَه عواقب بدی به همراه دارد.‏ (‏پیدا ۳:‏۱۶-‏۱۹‏)‏ زیرا یَهُوَه این توانایی را به انسان‌ها نداده است که معیار خوب و بد را برای خود تعیین کنند.‏—‏امثال ۲۰:‏۲۴؛‏ اِرْمیا ۱۰:‏۲۳ خوانده شود.‏

^۱۲ می‌توانیم این موضوع را با خلبانی که یک هواپیما را هدایت می‌کند مقایسه کنیم.‏ خلبان با استفاده از دستگاه‌های مسیریاب و برقراری ارتباط با برج مراقبت،‏ مسیرهایی مطمئن را دنبال می‌کند تا به سلامت به مقصد برسد.‏ اما اگر خلبان بدون توجه به مسیرهای تعیین‌شده مسیر دلخواه خود را انتخاب کند،‏ مطمئناً با عواقب خطرناکی روبرو می‌شود.‏ به طور مشابه،‏ آدم و حوّا نیز هدایت یَهُوَه را رد کردند و راه دلخواه خود را پیش گرفتند.‏ این تصمیم،‏ گناه و مرگ را برای آنان و همهٔ انسان‌ها به همراه آورد.‏ (‏روم ۵:‏۱۲‏)‏ آدم و حوّا با سرپیچی از یَهُوَه و پیش گرفتن راه دلخواه خود نه تنها از آزادی بیشتری برخوردار نشدند،‏ بلکه از آزادی واقعی که یَهُوَه به آنان داده بود نیز محروم شدند.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ چگونه می‌توانیم به آزادی واقعی دست یابیم؟‏

^۱۳ برخی معتقدند که اگر آزادی مطلق داشته باشند می‌توانند بهترین شرایط را برای خود فراهم کنند.‏ نظر شما چیست؟‏ می‌دانیم که آزادی فواید زیادی دارد.‏ اما تصوّر کنید که اگر هیچ محدودیتی وجود نداشت،‏ دنیا چه وضعیتی داشت!‏ «دایرة‌المعارف کتاب جهان» در این باره می‌گوید:‏ «معمولاً جوامعی که مردمی منضبط دارند،‏ قوانین پیچیده‌ای وضع می‌کنند تا بین محدودیت و آزادی مردم تعادل برقرار کنند.‏» بنابراین چنین جوامعی نه تنها قوانین بی‌شماری دارند،‏ بلکه قضات و وکلای بسیاری باید آن قوانین را توضیح داده و اجرا کنند.‏

 ^۱۴ عیسی مسیح دربارهٔ دستیابی به آزادی واقعی گفت:‏ «اگر شما در کلام من بمانید،‏ به‌راستی شاگرد من هستید،‏ حقیقت را خواهید شناخت و حقیقت شما را آزاد خواهد ساخت.‏» (‏یو ۸:‏۳۱،‏ ۳۲‏)‏ عیسی به دو شرط لازم برای رسیدن به آزادی واقعی اشاره کرد.‏ اول این که ما باید حقیقتی را که عیسی تعلیم داد بپذیریم و دوم این که شاگرد او شویم.‏ انجام این کارها ما را از چه چیز آزاد می‌کند؟‏ عیسی در ادامه گفت:‏ «هر که گناه می‌کند،‏ بردهٔ گناه است.‏ .‏ .‏ .‏ اگر پسر آزادتان کند،‏ به‌راستی آزاد خواهید بود.‏»—‏یو ۸:‏۳۴،‏ ۳۶‏.‏

۱۵.‏ چرا آزادی‌ای که عیسی به آن اشاره کرد آزادی واقعی است؟‏

^۱۵ آزادی‌ای که عیسی وعدهٔ آن را به شاگردانش داد به مراتب بهتر از آزادی‌ای است که امروزه اکثر مردم به دنبال آن هستند.‏ وقتی عیسی گفت که «اگر پسر آزادتان کند،‏ به‌راستی آزاد خواهید بود،‏» منظورش آزادی از ‹بردگی گناه› بود،‏ یعنی بدترین نوع بردگی که انسان‌ها تجربه کرده‌اند.‏ بردگی گناه نه تنها ما را به انجام اعمال نادرست سوق می‌دهد،‏ بلکه باعث می‌شود در انجام اعمال درست نیز کوتاهی کنیم.‏ بردگی گناه به درماندگی،‏ درد و رنج و در نهایت به مرگ می‌انجامد.‏ (‏روم ۶:‏۲۳‏)‏ پولُس رسول این درد و رنج را با تمام وجود حس کرد.‏ ‏(‏رومیان ۷:‏۲۱-‏۲۵ خوانده شود.‏)‏ ما تنها زمانی می‌توانیم مانند آدم و حوّا از آزادی واقعی برخوردار شویم که گناه برای همیشه از میان برداشته شود.‏

۱۶.‏ ما مسیحیان چگونه می‌توانیم از آزادی واقعی برخوردار شویم؟‏

^۱۶ عیسی با گفتن عبارت «اگر شما در کلام من بمانید،‏» نشان داد که رسیدن به آزادی واقعی شرایطی دارد که ما باید آن را رعایت کنیم.‏ ما مسیحیان وقف‌شده دیگر نه برای خود،‏ بلکه مطابق با تعالیم عیسی زندگی می‌کنیم.‏ (‏مت ۱۶:‏۲۴‏)‏ به این شکل،‏ مطابق با وعدهٔ عیسی،‏ در آینده به طور کامل از فدیهٔ او بهره خواهیم برد و از آزادی واقعی برخوردار خواهیم شد.‏

۱۷.‏ الف)‏ چگونه می‌توانیم زندگی‌ای شاد و پرمفهوم داشته باشیم؟‏ ب)‏ در مقالهٔ بعد به بررسی چه موضوعی می‌پردازیم؟‏

^۱۷ ما مسیحیان برای داشتن زندگی‌ای شاد و پرمفهوم باید تعالیم عیسی را بکار گیریم.‏ اگر چنین کنیم،‏ در آینده کاملاً از بردگی گناه و مرگ آزاد می‌شویم.‏ ‏(‏رومیان ۸:‏۱،‏ ۲،‏ ۲۰،‏ ۲۱ خوانده شود.‏)‏ در مقالهٔ بعد خواهیم دید که چطور می‌توانیم از آزادی خود به درستی استفاده کنیم و یَهُوَه را که به ما آزادی واقعی می‌بخشد تا ابد جلال دهیم.‏