۱.‏ چرا پولُس رسول مسیحیان یهودی‌نژاد را ترغیب کرد که «بیش از پیش» یکدیگر را تشویق کنند؟‏

چرا باید تلاش کنیم که بیش از پیش دیگران را تشویق کنیم؟‏ پولُس رسول در نامهٔ خود به مسیحیان یهودی‌نژاد دلیل آن را چنین بیان کرد:‏ «بیایید به یکدیگر توجه داشته باشیم تا بتوانیم همدیگر را به ابراز محبت و اعمال نیکو برانگیزیم.‏ همچنین از گرد آمدن در جلسات کوتاهی نکنیم،‏ چنان که برای برخی عادت شده است،‏ بلکه یکدیگر را تشویق و ترغیب کنیم.‏ بیایید بیش از پیش به این امور بپردازیم،‏ به‌خصوص که می‌بینید آن روز همچنان نزدیک‌تر می‌شود.‏» ‏(‏عبر ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ مسیحیان یهودی‌نژادی که ساکن اورشلیم بودند،‏ در کمتر از پنج سال دیگر،‏ رسیدن ‹روز یَهُوَه› را می‌دیدند.‏ آنان در انتظار نشانه‌هایی بودند که عیسی گفته بود با دیدن آن‌ها برای نجات جانشان به کوه بگریزند.‏ (‏اعما ۲:‏۱۹،‏ ۲۰؛‏ لو ۲۱:‏۲۰-‏۲۲‏)‏ روز یَهُوَه در سال ۷۰ میلادی فرا رسید،‏ یعنی زمانی که رومیان شهر اورشلیم را نابود کردند.‏

۲.‏ چرا امروزه باید تلاش کنیم که بیش از پیش دیگران را تشویق کنیم؟‏

 ^۲ امروزه نیز شواهد کافی داریم که ‹روز عظیم و مهیب› یَهُوَه نزدیک است.‏ (‏یول ۲:‏۱۱‏)‏ صَفَنیای نبی گفت:‏ «روز عظیم خداوند نزدیک است،‏ نزدیک است و خیلی زود فرا می‌رسد!‏» (‏صف ۱:‏۱۴‏)‏ این هشدار برای زمان ما نیز صدق می‌کند.‏ پولُس رسول با توجه به نزدیک بودن روز یَهُوَه گفت:‏ «بیایید به فکر یکدیگر باشیم تا بتوانیم همدیگر را به ابراز محبت و اعمال نیکو برانگیزیم.‏» (‏عبر ۱۰:‏۲۴‏،‏ پاورقی)‏ بنابراین باید روزبه‌روز بیشتر به هم‌ایمانانمان علاقه نشان دهیم تا بتوانیم در مواقع نیاز آنان را تشویق کنیم.‏

۳.‏ پولُس رسول دربارهٔ تشویق دیگران چه گفت؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۳ ‏«دل مضطرب،‏ آدمی را گرانبار می‌سازد،‏ اما سخن نیکو او را شادمان می‌گرداند.‏» (‏امث ۱۲:‏۲۵‏)‏ این آیه در رابطه با همهٔ ما صدق می‌کند.‏ همهٔ ما گاهی به تشویق و دلگرمی نیاز داریم.‏ پولُس نشان داد حتی کسانی که مسئول تشویق دیگران هستند،‏ خود به تشویق و دلگرمی نیاز دارند.‏ او به مسیحیان روم چنین نوشت:‏ «زیرا مشتاق دیدار شما هستم تا بتوانم عطیه‌ای روحانی به شما تقدیم کنم و شما را با آن استوار سازم،‏ یا در واقع،‏ هم من و هم شما بتوانیم از ایمان یکدیگر متقابلاً تشویق گردیم.‏» (‏روم ۱:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ بلی،‏ حتی پولُس نیز که همواره دیگران را تشویق می‌کرد،‏ گاهی نیاز به تشویق داشت.‏—‏رومیان ۱۵:‏۳۰-‏۳۲ خوانده شود.‏

۴،‏ ۵.‏ چه کسانی نیاز به تشویق دارند و چرا؟‏

^۴ امروزه بسیاری از هم‌ایمانانمان ازخودگذشتگی‌هایی کرده‌اند تا بتوانند یَهُوَه را به طور تمام‌وقت خدمت کنند.‏ آنان شایستهٔ تحسین و تشویق هستند.‏ برای مثال بسیاری از پیشگامان،‏ میسیونرها،‏ سرپرستان حوزه و همسرانشان و کسانی که در بیت‌ئیل و دفاتر ترجمه کار می‌کنند چنین کرده‌اند.‏ همهٔ آنان در زندگی‌شان از چیزهایی چشم پوشیده‌اند تا بتوانند وقت بیشتری را برای خدمت به یَهُوَه اختصاص دهند.‏ به همین دلیل شایستهٔ تشویق هستند.‏ حتی آنانی که می‌خواهند به خدمت تمام‌وقت ادامه دهند،‏ اما به دلایلی قادر به این کار نیستند به تشویق و دلگرمی نیاز دارند.‏

^۵ گروه دیگری که نیاز به تشویق دارند،‏ برادران و خواهران مجرّدی هستند که می‌خواهند با اطاعت از یَهُوَه «تنها با کسی که پیرو سَرور باشد» ازدواج کنند.‏ (‏۱قر ۷:‏۳۹‏)‏ خواهران متأهل و سخت‌کوش نیز با شنیدن سخنان تشویق‌آمیز همسرشان دلگرم می‌شوند.‏ (‏امث ۳۱:‏۲۸،‏ ۳۱‏)‏ همچنین مسیحیانی که تحت آزار و اذیت هستند یا با وجود بیماری به یَهُوَه وفادار مانده‌اند،‏ به تشویق نیاز دارند.‏ (‏۲تسا ۱:‏۳-‏۵‏)‏ یَهُوَه خدا و عیسی به تمام این خادمان وفادار دلگرمی می‌دهند.‏—‏۲تِسالونیکیان ۲:‏۱۶،‏ ۱۷ خوانده شود.‏

۶.‏ مطابق با اِشَعْیا ۳۲:‏۱،‏ ۲ پیران جماعت چه نقشی دارند؟‏

^۶ اِشَعْیا ۳۲:‏۱،‏ ۲ خوانده شود.‏ در این آیات منظور از «حکمرانان» پیران جماعت است؛‏ حال چه مسح‌شده باشند چه جزو گروه عظیم.‏ عیسی مسیح از طریق این برادران افسردگان و دلشکستگان را تشویق کرده و آنان را راهنمایی می‌کند.‏ در واقع،‏ این پیران جماعت بر ایمان دیگران «سَروری» نمی‌کنند،‏ بلکه با هم‌ایمانان خود ‹همکار هستند و برای شادی آنان می‌کوشند.‏›—‏۲قر ۱:‏۲۴‏.‏

۷،‏ ۸.‏ پیران جماعت علاوه بر سخنان تشویق‌آمیز چگونه می‌توانند ایمان برادران را بنا سازند؟‏

^۷ پولُس رسول در این زمینه الگوی خوبی به جا گذاشت.‏ او به مسیحیانی که در تِسالونیکی تحت آزار  و اذیت بودند نوشت:‏ «ما چنان شما را دوست داشتیم که نه تنها مصمم بودیم بشارت خدا را به شما برسانیم،‏ بلکه حتی حاضر بودیم جانمان را هم برایتان بدهیم؛‏ زیرا برایمان خیلی عزیز بودید.‏»—‏۱تسا ۲:‏۸‏.‏

^۸ پولُس نشان داد که تنها بیان سخنانی تشویق‌کننده کافی نیست.‏ او به پیران جماعت در اِفِسُس گفت:‏ «باید برای یاری ضعیفان چنین سخت بکوشید و سخنان عیسای سَرور را به یاد داشته باشید که خود گفت:‏ ‹دادن از گرفتن شادی‌بخش‌تر است.‏›» (‏اعما ۲۰:‏۳۵‏)‏ پولُس نه تنها با میل و رغبت برادرانش را تشویق می‌کرد،‏ بلکه حاضر بود ‹هر چه را که دارد،‏ حتی جانش را برای برادرانش بدهد.‏› (‏۲قر ۱۲:‏۱۵‏)‏ به طور مشابه پیران جماعت نه تنها باید برادران را در کلام تشویق کنند،‏ بلکه باید علاقه و محبتی خالصانه به آنان نشان داده و آنان را از لحاظ روحانی بنا سازند.‏—‏۱قر ۱۴:‏۳‏.‏

۹.‏ پیران جماعت چگونه می‌توانند به شکلی تشویق‌آمیز پند دهند؟‏

^۹ تشویق و تقویت دیگران گاهی با پند و نصیحت همراه است.‏ در این زمینه نیز پیران جماعت باید نمونه‌های کتاب مقدّس را الگو قرار داده و به شکلی تشویق‌آمیز پند دهند.‏ یکی از این نمونه‌ها عیسی مسیح است.‏ او بعد از رستاخیزش برخی جماعت‌های آسیای صغیر را در اِفِسُس،‏ پِرگاموم و تیاتیرا به‌گرمی تشویق و تحسین کرد،‏ سپس پندی قاطع به آنان داد.‏ (‏مکا ۲:‏۱-‏۵،‏ ۱۲،‏ ۱۳،‏ ۱۸،‏ ۱۹‏)‏ او به جماعت لائودیکیه گفت:‏ «من تمام کسانی را که دوست می‌دارم،‏ توبیخ و تأدیب می‌کنم.‏ پس غیور باش و توبه کن.‏» (‏مکا ۳:‏۱۹‏)‏ بجاست که پیران جماعت نیز زمانی که پند می‌دهند،‏ الگوی عیسی را دنبال کنند.‏

۱۰.‏ هر یک از ما چگونه می‌تواند باعث تشویق و تقویت دیگران شود؟‏

^۱۰ تنها پیران جماعت نیستند که باید دیگران را تشویق کنند.‏ پولُس همهٔ مسیحیان را ترغیب کرد که ‹سخنی نیکو برای بنای دیگران به زبان آورند؛‏ سخنی که نیازی را برآورده سازد تا به شنوندگان فایده رساند.‏› (‏افس ۴:‏۲۹‏)‏ هر یک از ما باید فکر کند که چطور می‌تواند ‹نیاز› دیگران را برآورده کند.‏ اِشَعْیا در این باره  می‌گوید:‏ «دستهای سست را قوی سازید؛‏ زانوان لرزان را استوار گردانید.‏» (‏اشع ۳۵:‏۳؛‏ عبر ۱۲:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ همهٔ ما،‏ چه پیر و چه جوان،‏ می‌توانیم یکدیگر را با سخنان خود تشویق کنیم.‏

۱۱.‏ مارته چگونه در طول دورهٔ افسردگی‌اش کمک دریافت کرد؟‏

^۱۱ خواهری به نام مارته * که برای مدتی دچار افسردگی بود می‌گوید:‏ «یک روز که برای تشویق و دلگرمی یافتن دعا می‌کردم،‏ با خواهری مسن آشنا شدم که به من محبت و دلسوزی نشان داد،‏ این دقیقاً چیزی بود که به آن نیاز داشتم.‏ آن خواهر همچنین داستان زندگی خود را با من در میان گذاشت.‏ وقتی فهمیدم او در گذشته مشکلی همچون مشکل من داشته است،‏ کمتر احساس تنهایی کردم.‏» احتمالاً آن خواهر مسن نمی‌دانست که حرف‌هایش چقدر تأثیر خوبی بر مارته گذاشته بود.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ چگونه می‌توانیم پندی را که در فیلیپیان ۲:‏۱-‏۴ آمده است بکار گیریم؟‏

^۱۲ پولُس به اعضای جماعت فیلیپی چنین پند داد:‏ «حال که به دلیل اتحاد با مسیح یکدیگر را دلگرم می‌سازید،‏ حال که از روی محبت یکدیگر را تسلّی می‌دهید،‏ حال که به یکدیگر توجه دارید و حال که در میان شما مهربانی و دلسوزی وجود دارد،‏ پس شادی مرا کامل سازید و همفکر باشید،‏ همچنین محبت متقابل داشته،‏ کاملاً متحد و هم‌اندیشه باشید.‏ هیچ کاری را از روی ستیزه‌جویی یا خودپسندی مکنید،‏ بلکه با فروتنی دیگران را از خود بهتر بدانید.‏ تنها به فکر نفع خود مباشید،‏ بلکه به فکر نفع دیگران نیز باشید.‏»—‏فیلیپ ۲:‏۱-‏۴‏.‏

^۱۳ بله،‏ همهٔ ما باید تلاش کنیم که به فکر نفع دیگران باشیم.‏ یعنی ‹از روی محبت یکدیگر را تسلّی دهیم،‏› ‹به یکدیگر توجه کنیم› و ‹مهربانی و دلسوزی نشان دهیم.‏› به این شکل می‌توانیم برادران و خواهرانمان را تشویق کنیم.‏

۱۴.‏ یکی از راه‌های تشویق دیگران چیست؟‏

^۱۴ همهٔ ما وقتی می‌شنویم کسانی که در گذشته به آنان کمک کرده‌ایم،‏ وفادارانه به یَهُوَه خدمت می‌کنند تشویق می‌شویم.‏ یوحنای رسول در این باره گفت:‏ «هیچ چیز بیش از این مرا شاد نمی‌سازد که بشنوم فرزندانم همچنان در حقیقت گام برمی‌دارند.‏» (‏۳یو ۴‏)‏ بسیاری از پیشگامان نیز وقتی می‌شنوند که شاگردانشان پس از تعمید،‏ همچنان با وفاداری به یَهُوَه خدمت می‌کنند و حتی پیشگامی می‌کنند،‏ بسیار تشویق می‌شوند.‏ بنابراین اگر پیشگامی ناامید یا دلسرد شده است،‏ می‌توانید به او یادآوری کنید که در گذشته چه شادی‌هایی در خدمت پیشگامی داشته است.‏ به این شکل او را تشویق و دلگرم می‌کنید.‏

۱۵.‏ چگونه می‌توانیم کسانی را که وفادارانه به یَهُوَه خدمت می‌کنند تشویق کنیم؟‏

^۱۵ بسیاری از سرپرستان حوزه و همسرانشان گفته‌اند که وقتی بعد از دیدار از جماعتی،‏ پیام قدردانی و تشکر دریافت می‌کنند بسیار تشویق می‌شوند.‏ به طور مشابه،‏ تحسین کردن پیران جماعت،‏ میسیونرها،‏ پیشگامان و اعضای بیت‌ئیل برای خدمت وفادارانه‌شان باعث تشویق آنان می‌شود.‏

۱۶.‏ چه اعمال ساده‌ای می‌تواند باعث تشویق و دلگرمی دیگران شود؟‏

^۱۶ شاید فکر کنیم به‌دلیل این که شخصی معاشرتی نیستیم،‏ نمی‌توانیم دیگران را تشویق کنیم.‏ اما چنین طرز فکری کاملاً اشتباه است.‏ تشویق کردن دیگران کار سختی نیست،‏ حتی لبخندی گرم هنگام احوال‌پرسی می‌تواند تشویق‌کننده باشد.‏ اگر شخص در پاسخ به  ما لبخند نزند،‏ ممکن است ناراحتی یا مشکلی داشته باشد.‏ با گوش دادن به صحبت‌های چنین اشخاصی باعث تشویق و دلگرمی آنان می‌شویم.‏—‏یعقو ۱:‏۱۹‏.‏

۱۷.‏ چه چیز باعث تشویق برادری جوان شد؟‏

^۱۷ برادری جوان به نام هِنری شدیداً ناراحت بود،‏ زیرا خویشاوندان نزدیک او از جمله پدرش که یک پیر جماعت باتجربه بود،‏ حقیقت را ترک کرده بودند.‏ یک سرپرست حوزه هِنری را برای صرف قهوه به کافی‌شاپ دعوت کرد و هنگامی که هِنری سفرهٔ دلش را باز کرد،‏ او با حوصله به صحبت‌هایش گوش داد.‏ هِنری متوجه شد که تنها راه کمک به خانواده‌اش برای بازگشت به یَهُوَه،‏ این است که خودش به یَهُوَه وفادار بماند.‏ او با خواندن مزمور ۴۶،‏ صَفَنیا ۳:‏۱۷ و مَرقُس ۱۰:‏۲۹،‏ ۳۰ تسلّی و دلگرمی یافت.‏

۱۸.‏ الف)‏ سلیمان پادشاه به چه نکته‌ای اشاره کرد؟‏ ب)‏ پولُس رسول چه پیشنهادی داد؟‏

^۱۸ نمونه‌های مارته و هِنری نشان می‌دهد که می‌توانیم برادران و خواهرانی را که به دلگرمی نیاز دارند،‏ تشویق کنیم.‏ سلیمان پادشاه نوشت:‏ «چه نیکوست سخنی که به وقتش گفته شود!‏ نورِ چشمان،‏ دل را شادمان می‌سازد،‏ خبر خوش استخوانها را قوّت می‌بخشد.‏» (‏امث ۱۵:‏۲۳،‏ ۳۰‏)‏ به‌علاوه برای تشویق کسانی که دلسرد و غمگین هستند می‌توانیم مجلّات برج دیده‌بانی را برای آنان بخوانیم یا مطالبی را در وب‌سایت‌مان به آنان نشان دهیم.‏ پولُس رسول نشان داد که خواندن سرودهای مسیحی با یکدیگر نیز باعث تشویق ما می‌شود.‏ او گفت:‏ «پیوسته یکدیگر را با مزامیر،‏ سرودهای حمد و سرودهای پرستش که برای سپاسگزاری خوانده می‌شود،‏ تعلیم و دلگرمی دهید و از صمیم دل برای یَهُوَه بسرایید.‏»—‏کول ۳:‏۱۶؛‏ اعما ۱۶:‏۲۵‏.‏

۱۹.‏ چرا امروزه تشویق کردن بیش از پیش اهمیت دارد و ما باید چه کنیم؟‏

^۱۹ با ‹نزدیک‌تر شدن› روز یَهُوَه،‏ تشویق کردن یکدیگر بیش از پیش اهمیت دارد.‏ (‏عبر ۱۰:‏۲۵‏)‏ بنابراین همان طور که پولُس رسول به مسیحیان قرن اول گفت،‏ باشد که شما نیز «همیشه یکدیگر را تشویق کرده،‏ بنا کنید،‏ چنان که اکنون نیز می‌کنید.‏»—‏۱تسا ۵:‏۱۱‏.‏