۱.‏ جماعت فیلیپی با کمک چه کسانی تأسیس شد؟‏

وقتی پولُس،‏ سیلاس،‏ لوقا و تیموتائوس به فیلیپی که از مستعمرات روم بود رسیدند،‏ افراد بسیاری را دیدند که آمادهٔ شنیدن خبر خوش بودند.‏ این چهار برادر غیور در آنجا جماعتی تأسیس کردند و نوایمانان نیز برای برگزاری جلسات گرد هم آمدند.‏ احتمالاً این جلسات در خانهٔ خواهری مهمان‌نواز به نام لیدیه برگزار می‌شد.‏—‏اعما ۱۶:‏۴۰‏.‏

۲.‏ جماعت فیلیپی پس از مدتی با چه مشکلی مواجه شد؟‏

^۲ چیزی نگذشت که جماعت نوپای فیلیپی با مشکل مواجه شد.‏ شیطان مخالفان حقیقت را بر آن داشت تا مانع فعالیت موعظهٔ پولُس و همراهانش شوند.‏ پولُس و سیلاس دستگیر شدند،‏ مورد ضرب‌وشتم قرار گرفتند و به زندان انداخته شدند.‏ آنان پس از آزادی از زندان،‏ به دیدار شاگردان جدید رفتند و تقویتشان نمودند.‏ سپس پولُس،‏ سیلاس و تیموتائوس آنجا را ترک کردند،‏ اما ظاهراً لوقا در آنجا ماند.‏ با این حال،‏ اعضای جماعت نوپای فیلیپی با کمک روح‌القدس یَهُوَه،‏ همچنان با غیرت به خدمتشان ادامه دادند.‏ (‏فیلیپ ۲:‏۱۲‏)‏ به راستی که آنان باعث افتخار پولُس بودند!‏

۳.‏ مطابق فیلیپیان ۱:‏۹-‏۱۱ پولُس در مورد چه چیزهایی دعا کرد؟‏

^۳ حدود ۱۰ سال بعد،‏ پولُس نامه‌ای به جماعت فیلیپی نوشت.‏ این نامه عمق محبت پولُس را به هم‌ایمانانش نشان می‌دهد.‏ او نوشت:‏ «با همان محبتی که مسیحْ عیسی برای شما دارد،‏ من اشتیاق دیدار همهٔ شما را دارم.‏» (‏فیلیپ ۱:‏۸‏)‏ پولُس در نامه‌اش به آنان گفت که برایشان دعا کرده و از یَهُوَه  خواسته است که به آنان کمک کند تا همچنان بر محبت خود بیفزایند،‏ چیزهای پراهمیت‌تر را تشخیص دهند،‏ پاکدل باشند،‏ دیگران را لغزش ندهند و همچنان ثمرات درستکاری را به بار آورند.‏ مطمئناً امروزه نیز می‌توانیم از سخنان پولُس درس‌های ارزنده‌ای بیاموزیم.‏ ‏(‏فیلیپیان ۱:‏۹-‏۱۱ خوانده شود.‏)‏ در ادامه نکاتی را که او در نامه‌اش به جماعت فیلیپی اشاره کرد بررسی می‌کنیم و خواهیم دید که چگونه می‌توانیم هر یک از آن نکات را به کار گیریم.‏

۴.‏ الف)‏ مطابق اول یوحنا ۴:‏۹،‏ ۱۰ یَهُوَه چگونه عمق محبتش را به ما نشان داده است؟‏ ب)‏ ما تا چه حد باید به یَهُوَه محبت ورزیم؟‏

^۴ یَهُوَه عمق محبتش را به ما نشان داد.‏ او پسرش را به زمین فرستاد تا جانش را برای ما قربانی کند.‏ ‏(‏۱یوحنا ۴:‏۹،‏ ۱۰ خوانده شود.‏)‏ محبت ایثارگرانهٔ یَهُوَه،‏ ترغیبمان می‌کند که ما نیز به او محبت ورزیم.‏ (‏روم ۵:‏۸‏)‏ اما تا چه حد باید به یَهُوَه محبت ورزیم؟‏ عیسی در صحبت‌هایش با یکی از فَریسیان،‏ پاسخ این سؤال را چنین داد:‏ «یَهُوَه خدای خود را با تمامی دل،‏ تمامی جان و تمامی ذهن خود دوست بدار.‏» (‏مت ۲۲:‏۳۶،‏ ۳۷‏)‏ ما می‌خواهیم با دلی کامل به یَهُوَه محبت ورزیم.‏ همچنین می‌خواهیم هر روز محبتمان را به او تقویت نماییم.‏ پولُس به فیلیپیان گفت که محبتشان باید «همچنان بیش از پیش فزونی یابد.‏» ما چگونه می‌توانیم بیش از پیش به یَهُوَه محبت ورزیم؟‏

۵.‏ چگونه می‌توانیم محبتمان را به یَهُوَه افزایش دهیم؟‏

^۵ ما برای این که به یَهُوَه محبت ورزیم باید ابتدا او را بشناسیم.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «کسی که محبت نمی‌کند،‏ خدا را نمی‌شناسد؛‏ زیرا خدا محبت است.‏» (‏۱یو ۴:‏۸‏)‏ پولُس رسول نشان داد که هر چه بیشتر یَهُوَه را بشناسیم و افکارش را درک کنیم،‏ محبتمان به او بیشتر می‌شود.‏ (‏فیلیپ ۱:‏۹‏)‏ ما هنگام شروع مطالعهٔ کتاب مقدّس با تمام جنبه‌های شخصیت یَهُوَه آشنا نبودیم،‏ اما او را دوست داشتیم.‏ سپس هر چه شناختمان از او بیشتر شد،‏ محبتمان نیز به او افزایش یافت.‏ از این رو،‏ بسیار اهمیت دارد که به طور مرتب کلام او را بخوانیم و بر آن تعمّق کنیم.‏—‏فیلیپ ۲:‏۱۶‏.‏

۶.‏ مطابق اول یوحنا ۴:‏۱۱،‏ ۲۰،‏ ۲۱ چگونه می‌توانیم محبتمان را افزایش دهیم؟‏

^۶ محبت یَهُوَه،‏ ما را بر آن می‌دارد که به برادران و خواهرانمان محبت ورزیم.‏ ‏(‏۱یوحنا ۴:‏۱۱،‏ ۲۰،‏ ۲۱ خوانده شود.‏)‏ شاید با خود فکر کنیم که محبت به برادران و خواهرانمان کار راحتی است!‏ دلیل این طرز فکر این است که ما به عنوان پرستندگان یَهُوَه تلاش می‌کنیم که از خصوصیات خوب او سرمشق گیریم.‏ به علاوه،‏ از عیسی الگو می‌گیریم که با فدا کردن جانش برای ما،‏ عمق محبتش را به ما نشان داد.‏ با این حال،‏ شاید گاه مشکل باشد که به یکدیگر محبت کنیم.‏ در این زمینه،‏ نمونه‌ای را در جماعت فیلیپی در نظر بگیرید.‏

۷.‏ ما از پند پولُس به اِفودیه و سینتیخی چه می‌آموزیم؟‏

^۷ اِفودیه و سینتیخی خواهران غیوری بودند که «دوشادوش» هم با پولُس خدمت می‌کردند.‏ اما احتمالاً به دلیل اختلاف‌نظری که داشتند،‏ دوستی‌شان به هم خورد.‏ پولُس در نامه‌اش به جماعتی که این دو خواهر در آن بودند،‏ مستقیماً به نامشان اشاره کرد و از آنان خواست که «همفکر باشند.‏» (‏فیلیپ ۴:‏۲،‏ ۳‏)‏ پولُس همچنین صلاح دید که خطاب به همهٔ اعضای جماعت چنین بگوید:‏ «همواره هر کاری را به دور از شکایت و جرّوبحث انجام دهید.‏» (‏فیلیپ ۲:‏۱۴‏)‏ بدون شک،‏ این پند صریح به همهٔ اعضای جماعت  منجمله اِفودیه و سینتیخی کمک کرد تا محبتشان را به یکدیگر تقویت نمایند.‏

۸.‏ یکی از موانعی که محبت به هم‌ایمانانمان را سخت می‌کند چیست و چگونه می‌توانیم بر آن غلبه کنیم؟‏

^۸ گاه محبت به برادران و خواهران برایمان سخت می‌شود،‏ زیرا همهٔ ما این تمایل را داریم که همچون اِفودیه و سینتیخی بر ناکاملی‌ها و خطاهای دیگران تمرکز کنیم.‏ همهٔ ما هر روز خطا می‌کنیم.‏ بنابراین،‏ اگر بر اشتباهات دیگران تمرکز کنیم،‏ محبت به آنان برایمان سخت‌تر می‌شود.‏ برای مثال،‏ شاید از این که برادری فراموش می‌کند سالن جماعت را نظافت کند ناراحت شویم.‏ حال اگر به دیگر اشتباهات او نیز فکر کنیم،‏ ناراحتی‌مان افزایش می‌یابد و محبتمان به او کم می‌شود.‏ اگر شما در چنین موقعیتی قرار گرفتید،‏ شاید بتوانید این نکته را به یاد آورید که یَهُوَه،‏ هم ناکاملی‌های شما را می‌بیند و هم ناکاملی‌های برادرتان را.‏ اما با وجود این ناکاملی‌ها،‏ هم شما را دوست دارد و هم برادرتان را.‏ از این رو،‏ ما باید با سرمشق گرفتن از یَهُوَه همواره بر خصوصیات مثبت برادران و خواهرانمان تمرکز کنیم.‏ اگر تلاش کنیم که به آنان محبت ورزیم،‏ اتحادمان تقویت می‌گردد.‏—‏فیلیپ ۲:‏۱،‏ ۲‏.‏

۹.‏ منظور از ‹چیزهای پراهمیت‌تر› در نامهٔ پولُس به فیلیپیان چیست؟‏

^۹ پولُس رسول تحت هدایت روح‌القدس به همهٔ مسیحیان چنین گفت:‏ ‏«تشخیص دهید چه چیزهایی پراهمیت‌تر است.‏» ‏(‏فیلیپ ۱:‏۱۰‏)‏ ‹چیزهای پراهمیت› شامل تقدّس نام یَهُوَه،‏ تحقق مقاصد او و صلح و اتحاد در جماعات مسیحی است.‏ (‏مت ۶:‏۹،‏ ۱۰؛‏ یو ۱۳:‏۳۵‏)‏ اگر ما زندگی‌مان را حول چنین چیزهای پراهمیتی پیش ببریم،‏ نشان می‌دهیم که یَهُوَه را دوست داریم.‏

۱۰.‏ برای این که در دید یَهُوَه پاکدل باشیم چه باید بکنیم؟‏

^۱۰ پولُس همچنین گفت که باید ‏‹پاکدل باشید.‏› البته ما نمی‌توانیم همچون یَهُوَه پاک باشیم.‏ اما اگر با تمام وجود به یَهُوَه محبت ورزیم و چیزهای پراهمیت‌تر را تشخیص دهیم،‏ مورد تأیید او خواهیم بود.‏ یکی از راه‌هایی که می‌توانیم به یَهُوَه محبت ورزیم این است که تلاش کنیم دیگران را لغزش ندهیم.‏

۱۱.‏ چرا نباید باعث لغزش دیگران شویم؟‏

^۱۱ گفتهٔ پولُس دربارهٔ لغزش دیگران،‏ هشداری بسیار جدّی است.‏ اما چگونه ممکن است ما باعث لغزش دیگران شویم؟‏ تفریحات،‏ نوع لباس و یا حتی شغلمان می‌تواند باعث لغزش دیگران باشد.‏ شاید عمل ما برخلاف اصول یَهُوَه نباشد.‏ اما بسیار اهمیت دارد که مراقب باشیم با اعمالمان دیگران را لغزش ندهیم.‏ عیسی در این باره گفت که اگر سنگ آسیابی به گردنمان بسته شود و به دریا انداخته شویم،‏ بهتر از آن است که باعث لغزش یکی از برادران و خواهرانمان شویم!‏—‏مت ۱۸:‏۶‏.‏

۱۲.‏ ما از نمونهٔ زوجی پیشگام چه می‌آموزیم؟‏

^۱۲ نمونهٔ زوجی پیشگام را در نظر بگیرید که گفتهٔ عیسی را به کار گرفتند.‏ آنان به همراه زوجی دیگر که تازه تعمید گرفته بودند در یک جماعت خدمت می‌کردند.‏ زوج نوایمان در خانواده‌ای سختگیر بزرگ شده بودند و محدودیت‌های زیادی داشتند.‏ آنان فکر می‌کردند که مسیحیان نباید به سینما بروند.‏ از این رو،‏ وقتی متوجه شدند که آن زوج پیشگام برای دیدن فیلمی به سینما رفته‌اند شوکه شدند.‏ بنابراین،‏ زوج پیشگام تصمیم گرفتند مدتی به سینما نروند و به آن زوج فرصت دهند که وجدانشان را تعلیم داده،‏ طرز فکرشان را متعادل سازند.‏ (‏عبر ۵:‏۱۴‏)‏ به این شکل،‏ آن  زوج پیشگام با ازخودگذشتگی،‏ در عمل محبتشان را به زوج دیگر نشان دادند.‏—‏روم ۱۴:‏۱۹-‏۲۱؛‏ ۱یو ۳:‏۱۸‏.‏

۱۳.‏ چگونه ممکن است شخصی را واداریم مرتکب گناه شود؟‏

^۱۳ راه دیگری که ممکن است باعث لغزش دیگران شویم این است که آنان را واداریم مرتکب گناه شوند.‏ اما چگونه ممکن است چنین کاری کنیم؟‏ موقعیت زیر را در نظر بگیرید.‏ شخصی که کتاب مقدّس را مطالعه می‌کند،‏ سرانجام بعد از مدت‌ها موفق می‌شود که اعتیادش را به الکل ترک کند.‏ او پی می‌برد که دیگر هرگز نباید لب به مشروب بزند.‏ او تغییرات زیادی در زندگی‌اش ایجاد می‌کند و تعمید می‌گیرد.‏ مدتی بعد،‏ برادری او را به یک مهمانی دعوت می‌کند و به او مشروب تعارف کرده،‏ می‌گوید:‏ «تو اکنون یک مسیحی هستی و روح‌القدس یَهُوَه را داری.‏ یکی از جنبه‌های روح‌القدس یَهُوَه،‏ خویشتنداری است.‏ اگر این خصوصیت را داشته باشی،‏ می‌توانی کمی مشروب بخوری.‏» تصوّرش را بکنید که اگر برادر نوایمان پیشنهاد میزبانش را بپذیرد،‏ چه نتیجهٔ اسفباری می‌تواند در پیش داشته باشد!‏

۱۴.‏ جلسات مسیحی چگونه کمکمان می‌کند که پند فیلیپیان ۱:‏۱۰ را به کار گیریم؟‏

^۱۴ جلسات مسیحی به ما فرصت می‌دهد تا پندی را که در فیلیپیان ۱:‏۱۰ آمده است،‏ به شکل‌های مختلف به کار گیریم.‏ محتوای جلسات به ما کمک می‌کند که دریابیم چه چیز در نظر یَهُوَه پراهمیت است.‏ همچنین می‌آموزیم که با به‌کارگیری اصول کلام خدا،‏ افرادی  پاکدل باشیم.‏ به علاوه،‏ در جلسات تشویق می‌شویم که نیکویی کنیم و به یکدیگر محبت ورزیم.‏ (‏عبر ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ وقتی مورد تشویق برادران و خواهرانمان قرار می‌گیریم،‏ محبتمان به آنان و همچنین به یَهُوَه خدا بیشتر می‌شود.‏ اگر با تمام وجود یَهُوَه و هم‌ایمانانمان را دوست داشته باشیم،‏ تمام تلاشمان را می‌کنیم که باعث لغزش دیگران نشویم.‏

۱۵.‏ پر شدن از «ثمرات درستکاری» به چه معناست؟‏

^۱۵ پولُس از صمیم دل دعا کرد که مسیحیان فیلیپی ‏‹از ثمرات درستکاری پر شوند.‏› ‏(‏فیلیپ ۱:‏۱۱‏)‏ مطمئناً ‹ثمرات درستکاریِ› آنان علاوه بر محبت به یَهُوَه و هم‌ایمانانشان،‏ شامل موعظه دربارهٔ عیسی و امید فوق‌العاده‌شان می‌شد.‏ پولُس در فیلیپیان ۲:‏۱۵‏،‏ مسیحیان را «تابندگان نور در دنیا» خواند که عبارتی کاملاً بجاست.‏ چرا که عیسی نیز به شاگردانش گفت:‏ «شما نور دنیایید.‏» (‏مت ۵:‏۱۴-‏۱۶‏)‏ او همچنین به آنان فرمان داد که ‹شاگرد بسازند› و به آنان گفت که ‹تا دورافتاده‌ترین مناطق زمین،‏ شاهدانش خواهند بود.‏› (‏مت ۲۸:‏۱۸-‏۲۰؛‏ اعما ۱:‏۸‏)‏ اگر ما نیز همواره در فعالیت شاگردسازی فعال باشیم،‏ خود را از «ثمرات درستکاری» پر می‌سازیم.‏

۱۶.‏ مطابق فیلیپیان ۱:‏۱۲-‏۱۴ چرا حتی در شرایط سخت نیز می‌توانیم همچون تابندگان نور باشیم؟‏ (‏تصویر روی جلد ملاحظه شود.‏)‏

^۱۶ ما در هر شرایطی می‌توانیم همچون «تابندگان نور» عمل کنیم.‏ گاه آنچه که ظاهراً مانعی برای اعلام خبر خوش است،‏ می‌تواند فرصتی برای موعظه باشد.‏ برای مثال،‏ هنگامی که پولُس نامه‌اش را به جماعت فیلیپی می‌نوشت،‏ در روم در حبس خانگی به سر می‌برد.‏ اما او در آن شرایط هرگز از موعظه به نگهبانان و آنانی که به دیدنش می‌آمدند دست نکشید.‏ موعظهٔ غیورانهٔ پولُس به برادران شجاعت بخشید؛‏ به طوری  که آنان اطمینان یافتند که می‌توانند «کلام خدا را بدون ترس اعلام کنند.‏»—‏فیلیپیان ۱:‏۱۲-‏۱۴ خوانده شود؛‏ ۴:‏۲۲.‏

۱۷.‏ برخی هم‌ایمانانمان چگونه در شرایط سخت همچنان خبر خوش را اعلام می‌کنند؟‏

^۱۷ بسیاری از برادران و خواهرانمان همچون پولُس از خود شجاعت نشان می‌دهند.‏ شاید آنان در کشورهایی زندگی می‌کنند که فعالیت موعظه ممنوع است و نمی‌توانند به موعظهٔ خانه‌به‌خانه بروند.‏ از این رو،‏ راه‌های دیگری برای موعظه می‌یابند.‏ (‏مت ۱۰:‏۱۶-‏۲۰‏)‏ سرپرست حوزه‌ای که در یکی از این کشورها خدمت می‌کرد،‏ مبشّران را تشویق کرد تا هر یک به خویشاوندان،‏ همسایگان،‏ همکلاسی‌ها،‏ همکاران و آشنایان خود موعظه کند.‏ در عرض دو سال،‏ تعداد جماعات آن منطقه به طور چشمگیری افزایش یافت.‏ شاید در کشوری که ما زندگی می‌کنیم،‏ فعالیت موعظه ممنوع نباشد.‏ با این حال،‏ تجربیات چنین برادران و خواهرانی به ما می‌آموزد که اگر همواره به دنبال راهی برای اعلام خبر خوش باشیم،‏ مطمئناً یَهُوَه قوّت لازم را برای غلبه بر موانع به ما می‌بخشد.‏—‏فیلیپ ۲:‏۱۳‏.‏

۱۸.‏ ما باید مصمم به انجام چه کاری باشیم؟‏

^۱۸ اکنون بیش از هر زمان دیگری باید مصمم باشیم که پند پولُس را در نامه‌اش به فیلیپیان به کار گیریم.‏ ما باید چیزهای پراهمیت‌تر را تشخیص دهیم،‏ پاکدل باشیم،‏ دیگران را لغزش ندهیم و از ثمرات درستکاری پر شویم.‏ به این شکل می‌توانیم بر محبت خود بیفزاییم و یَهُوَه پدر مهربانمان را جلال دهیم.‏