آیا دوست دارید در جماعت مسئولیتی خاص به شما واگذار شود که در حال حاضر امکان‌پذیر نیست؟‏ شاید مسئولیتی باشد که اکنون به مبشّر دیگری واگذار شده است.‏ یا شاید مسئولیتی باشد که در گذشته از آن برخوردار بوده‌اید،‏ اما اکنون به دلیل کهولت سن،‏ بیماری،‏ وضعیت بد اقتصادی یا مسئولیت‌های خانوادگی،‏ دیگر قادر به انجام آن نیستید.‏ یا شاید به دلیل تغییرات سازمان،‏ باید از مسئولیتی که مدت‌ها بر عهدهٔ شما بود دست می‌کشیدید.‏ دلیل آن هر چه باشد،‏ شاید فکر کنید که اکنون به اندازه‌ای که دلتان می‌خواهد به یَهُوَه خدمت نمی‌کنید.‏ قابل درک است که در چنین شرایطی گاه احساس یأس و دلسردی کنید.‏ اما چگونه می‌توانید چنین احساسات منفی‌ای را از خود دور کنید و شادی خود را حفظ نمایید؟‏

با بررسی نمونهٔ یحیای تعمیددهنده،‏ می‌آموزیم که چگونه می‌توانیم شادی خود را حفظ نماییم.‏ یحیی از مسئولیت‌های فوق‌العاده‌ای در خدمت به یَهُوَه برخوردار بود.‏ اما اتفاقی برایش افتاد که احتمالاً انتظارش را نداشت.‏ او احتمالاً تصوّرش را نمی‌کرد که دوران حبسش طولانی‌تر از مدت خدمتش شود.‏ با این حال،‏ او تا پایان عمر،‏ شادی خود را حفظ کرد.‏ اما چه چیز در این رابطه به او کمک کرد؟‏ وقتی ما دلسرد می‌شویم،‏ چگونه می‌توانیم همچون یحیی شادی خود را حفظ نماییم؟‏

در بهار سال ۲۹ میلادی،‏ یحیی به عنوان کسی که راه را برای مسیح هموار می‌ساخت،‏ خدمت خود را آغاز کرد.‏ او چنین موعظه می‌کرد:‏ «توبه کنید؛‏ زیرا پادشاهی آسمان‌ها نزدیک شده است.‏» (‏مت ۳:‏۲؛‏ لو ۱:‏۱۲-‏۱۷‏)‏ بسیاری به پیام او واکنش مثبت نشان دادند.‏ مردم از نقاط دور می‌آمدند و به پیامش گوش می‌دادند.‏ در نتیجه بسیاری توبه کردند و تعمید گرفتند.‏ او همچنین با شجاعت به رهبران مذهبی ریاکار هشدار داد که اگر تغییر نکنند،‏ مورد داوری قرار خواهند گرفت.‏ (‏مت ۳:‏۵-‏۱۲‏)‏ نقطهٔ عطف خدمت او در پاییز سال ۲۹ میلادی بود یعنی زمانی که عیسی را تعمید داد.‏ از آن زمان به بعد،‏ یحیی مردم را به پیروی از عیسی که مسیح موعود بود هدایت می‌کرد.‏—‏یو ۱:‏۳۲-‏۳۷‏.‏

عیسی دربارهٔ نقش منحصربه‌فرد یحیی گفت:‏ «بزرگ‌تر از یحیای تعمیددهنده از مادر زاده نشده است.‏» (‏مت ۱۱:‏۱۱‏)‏ بدون  شک،‏ یحیی بابت برکاتی که نصیبش شده بود بسیار شاد بود.‏ امروزه نیز بسیاری همچون یحیی از برکات فراوانی برخوردارند.‏ نمونهٔ برادری به نام تِری را در نظر بگیرید.‏ او و همسرش ساندرا بیش از ۵۰ سال در خدمت تمام‌وقت هستند.‏ تِری می‌گوید:‏ «مسئولیت‌ها و افتخارات زیادی داشته‌ام.‏ افتخاراتی همچون پیشگامی،‏ خدمت در بیت‌ئیل،‏ خدمت به عنوان پیشگام ویژه،‏ سرپرست حوزه و سرپرست ناحیه.‏ اکنون نیز دوباره به عنوان پیشگام ویژه مشغول به خدمت هستم.‏» دریافت مسئولیت در سازمان یَهُوَه واقعاً شادی‌آور است.‏ اما هنگام روبرویی با تغییرات،‏ باید همچون یحیی تلاش کنیم که شادی خود را حفظ نماییم.‏

یحیی شادی‌اش را حفظ کرد،‏ زیرا همواره بابت افتخاراتش قدردان بود.‏ برای مثال،‏ پس از تعمید عیسی،‏ شمار پیروان یحیی کاهش یافت،‏ در حالی که به پیروان عیسی افزوده می‌شد.‏ از این رو،‏ شاگردان یحیی با نگرانی به او گفتند:‏ ‹او اکنون تعمید می‌دهد و همه نزد او می‌روند.‏› (‏یو ۳:‏۲۶‏)‏ یحیی پاسخ داد:‏ «عروس به داماد تعلّق دارد.‏ اما وقتی دوست داماد کنار داماد می‌ایستد و به سخنانش گوش می‌دهد،‏ از شنیدن صدای داماد بسیار شاد می‌شود.‏ پس شادی من نیز کامل شده است.‏» ‏(‏یو ۳:‏۲۹‏)‏ یحیی قصد نداشت با عیسی رقابت کند.‏ او فکر نمی‌کرد که اهمیت خدمت عیسی،‏ تمام کارهایش را بی‌ارزش ساخته است.‏ او همواره شادی‌اش را حفظ کرد،‏ زیرا می‌دانست «دوست داماد» است.‏

دیدگاه یحیی باعث شد که علی‌رغم محدودیت‌ها،‏ همواره شادی‌اش را حفظ کند.‏ برای مثال،‏ یحیی از زمان تولّدش نذیره بود و به یَهُوَه وقف شده بود.‏ از این رو،‏ هرگز نباید به شراب لب می‌زد.‏ (‏لو ۱:‏۱۵‏)‏ عیسی با اشاره به زندگی سادهٔ یحیی گفت که او «نه می‌خورَد و نه می‌نوشد.‏» در حالی که عیسی و شاگردانش همچون دیگران زندگی می‌کردند و چنین محدودیتی نداشتند.‏ (‏مت ۱۱:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ به علاوه،‏ یحیی قدرت انجام معجزه را نداشت.‏ در حالی که می‌دانست به برخی از شاگردان عیسی،‏ منجمله کسانی که در گذشته شاگرد خودش بودند،‏ چنین قدرتی داده شده بود.‏ (‏مت ۱۰:‏۱؛‏ یو ۱۰:‏۴۱‏)‏ اما یحیی بجای تمرکز بر چنین موضوعاتی،‏ همواره با غیرت بر مسئولیتی که یَهُوَه به او داده بود تمرکز می‌کرد.‏

اگر ما نیز برای مسئولیتی که یَهُوَه به ما واگذار کرده است ارزش قائل شویم می‌توانیم شادی خود را حفظ کنیم.‏ تِری که پیش از این به او اشاره شد می‌گوید:‏ «همیشه بر مسئولیتی که به من داده می‌شد تمرکز می‌کردم.‏» او با اشاره به سال‌هایی که در خدمت تمام‌وقت بوده است می‌گوید:‏ «نه تنها پشیمان نیستم بلکه خاطرات فوق‌العاده‌ای از آن سال‌ها دارم.‏»‏

در واقع،‏ انجام هر مسئولیتی که به ما واگذار می‌شود،‏ همکاری با یَهُوَه خداست.‏ (‏۱قر ۳:‏۹‏)‏ اگر ما همواره بر این امر تعمّق کنیم،‏ شادی‌مان در خدمت به یَهُوَه بیشتر می‌شود.‏ برای مثال،‏ اگر همواره از شیئی ارزشمند بادقت نگهداری کنیم،‏ هرگز از زیبایی و ارزش آن کاسته نمی‌شود.‏ به طور مشابه،‏ اگر همواره بر افتخار همکاری با یَهُوَه تعمّق کنیم،‏ هرگز از شادی‌مان در خدمت به او کاسته نمی‌شود.‏ همچنین ازخودگذشتگی‌هایمان را با ازخودگذشتگی‌های دیگران مقایسه نخواهیم کرد.‏ به علاوه،‏ هرگز مسئولیت‌هایمان را کم‌ارزش‌تر از مسئولیت‌های دیگران نخواهیم دید.‏—‏غلا ۶:‏۴‏.‏

یحیی می‌دانست که خدمتش دائمی نیست.‏ (‏یو ۳:‏۳۰‏)‏ با این حال،‏ احتمالاً به پایان رسیدن خدمتش برایش غیرمنتظره بود.‏ در سال ۳۰ میلادی که حدود شش ماه از تعمید عیسی می‌گذشت،‏ هیرودیس پادشاه یحیی را به زندان انداخت.‏ با این حال،‏ او همچنان آنچه را که درست بود بیان می‌کرد.‏ (‏مرق ۶:‏۱۷-‏۲۰‏)‏ یحیی چگونه توانست علی‌رغم این مشکلات شادی‌اش را حفظ کند؟‏ او همواره بر امور روحانی تمرکز می‌کرد.‏

یحیی در زندان گزارشاتی دربارهٔ گسترش خدمت عیسی دریافت کرد.‏ (‏مت ۱۱:‏۲؛‏ لو ۷:‏۱۸‏)‏ او اطمینان داشت که عیسی همان مسیح موعود است و به مقام پادشاهی خواهد رسید.‏ اما شاید چنین سؤالاتی در ذهن داشت:‏ ‹عیسی چگونه می‌خواهد  تمام آنچه را که نوشته‌های مقدّس دربارهٔ او می‌گوید،‏ به انجام رساند؟‏ آیا در آینده‌ای نزدیک پادشاهی‌اش را آغاز می‌کند؟‏ آیا به عنوان پادشاه مرا از زندان آزاد می‌کند؟‏› یحیی که می‌خواست به پاسخ سؤالاتش دربارهٔ عیسی پی ببرد،‏ دو نفر از شاگردانش را نزد او فرستاد تا چنین بپرسند:‏ «آیا تو همان کسی هستی که منتظر آمدنش بودیم یا باید منتظر شخصی دیگر باشیم؟‏» (‏لو ۷:‏۱۹‏)‏ مطمئناً وقتی آنان بازگشتند،‏ یحیی بادقت به گفته‌های آنان دربارهٔ معجزات شفابخش عیسی گوش داد.‏ آنان به یحیی گفتند که عیسی به او چنین پاسخ داد:‏ «نابینایان بینا می‌شوند،‏ لنگان راه می‌روند،‏ جذامیان پاک می‌گردند،‏ ناشنوایان شنوا می‌شوند،‏ مردگان برخیزانده می‌شوند و به فقیران بشارت داده می‌شود.‏»—‏لو ۷:‏۲۰-‏۲۲‏.‏

بدون شک یحیی با شنیدن گزارش شاگردانش تقویت شد.‏ گفته‌های آنان تأیید کرد که عیسی پیشگویی‌هایی را که دربارهٔ مسیح شده بود به تحقق می‌رساند.‏ با این که عیسی باعث آزادی یحیی از زندان نشد،‏ یحیی می‌دانست که خدمتش بیهوده نبوده است.‏ از این رو،‏ علی‌رغم شرایطش،‏ شادی خود را حفظ کرد.‏

اگر ما نیز همچون یحیی بر امور روحانی تمرکز کنیم می‌توانیم همواره با بردباری و شادی پایدار بمانیم.‏ (‏کول ۱:‏۹-‏۱۱‏)‏ بدین منظور می‌توانیم کتاب مقدّس را مطالعه و بر آن تعمّق کنیم.‏ به این شکل،‏ اطمینان می‌یابیم که هیچ یک از زحماتمان در خدمت به یَهُوَه بیهوده نیست.‏ (‏۱قر ۱۵:‏۵۸‏)‏ ساندرا می‌گوید:‏ «هر روز یک باب از کتاب مقدّس را می‌خوانم.‏ این امر کمکم می‌کند که به یَهُوَه نزدیک‌تر شوم و بر او تمرکز کنم،‏ نه بر خودم.‏» ما همچنین می‌توانیم بر فعالیت‌های سازمان تمرکز کنیم،‏ زیرا باعث می‌شود که بر خودمان تمرکز نکنیم.‏ ساندرا در ادامه می‌گوید:‏ «تماشای برنامهٔ ماهانهٔ شاهدان یَهُوَه کمکم کرده است که خود را به سازمان یَهُوَه نزدیک‌تر حس کنم و شادی‌ام را در خدمت حفظ نمایم.‏»‏

یحیی در مدت کوتاه خدمتش،‏ با «روح و قدرت ایلیّا» به دیگران موعظه کرد.‏ او مانند ایلیّا «انسانی بود با احساساتی همچون ما.‏» (‏لو ۱:‏۱۷؛‏ یعقو ۵:‏۱۷‏)‏ اگر ما نیز همچون یحیی روحیهٔ قدردانی را در خود پرورش دهیم و بر امور روحانی تمرکز کنیم،‏ در هر شرایطی می‌توانیم با شادی به خدمتمان ادامه دهیم.‏