۱.‏ بسیاری چه ازخودگذشتگی‌هایی کرده‌اند و با چه انگیزه‌ای چنین کرده‌اند؟‏

خادمان یَهُوَه در دنیای امروز،‏ ازخودگذشتگی‌های زیادی نشان داده‌اند.‏ بسیاری برادران و خواهران،‏ مجرّد مانده‌اند.‏ زوج‌ها تصمیم گرفته‌اند که فعلاً صاحب فرزند نشوند.‏ خانواده‌های زیادی زندگی خود را ساده نگاه داشته‌اند.‏ یک انگیزهٔ بسیار مهم در پس همهٔ این ازخودگذشتگی‌ها وجود دارد؛‏ برادران و خواهرانمان می‌خواهند تا جای ممکن در خدمت به یَهُوَه فعال باشند.‏ آنان انسان‌هایی قانع هستند و اطمینان دارند که یَهُوَه تمام نیازهایشان را برآورده می‌کند.‏ اما چرا می‌توان چنین اطمینانی داشت؟‏ زیرا یَهُوَه در گذشته نیز تمام نیازهای خادمانش را برآورده کرده است؛‏ برای مثال،‏ او به ابراهیم برکت داد و او را ‹پدر همهٔ کسانی که ایمان می‌آورند› خواند.‏—‏روم ۴:‏۱۱‏.‏

۲.‏ الف)‏ مطابق عبرانیان ۱۱:‏۸-‏۱۰،‏ ۱۶ چرا ابراهیم حاضر شد شهر اور را ترک کند؟‏ ب)‏ در این مقاله به بررسی چه موضوعاتی می‌پردازیم؟‏

^۲ ابراهیم با میل و رغبت از زندگی راحت و مرفهی که در شهر اور داشت دست کشید.‏ چرا او چنین کرد؟‏ زیرا در انتظار «شهری با بنیاد حقیقی» بود.‏ ‏(‏عبرانیان ۱۱:‏۸-‏۱۰،‏ ۱۶ خوانده شود.‏)‏ منظور از این «شهر» چیست؟‏ ابراهیم طی زمانی که در انتظار ساخت این شهر بود،‏ با چه مشکلاتی روبرو بود؟‏ ما چگونه می‌توانیم از ابراهیم و هم‌ایمانانی که امروزه همچون او عمل می‌کنند،‏ سرمشق گیریم؟‏

۳.‏ منظور از شهری که ابراهیم در انتظارش بود چیست؟‏

^۳ شهری که ابراهیم در انتظارش بود مظهر پادشاهی خداست.‏ این پادشاهی متشکل از عیسی مسیح و ۱۴۴٬۰۰۰ مسح‌شده است.‏ پولُس این پادشاهی  را «شهر خدای زنده» یا «اورشلیم آسمانی» خواند.‏ (‏عبر ۱۲:‏۲۲؛‏ مکا ۵:‏۸-‏۱۰؛‏ ۱۴:‏۱‏)‏ عیسی به شاگردانش آموخت که برای آمدن پادشاهی خدا دعا کنند تا خواست خدا همان طور که در آسمان انجام می‌شود،‏ بر زمین نیز انجام شود.‏—‏مت ۶:‏۱۰‏.‏

۴.‏ مطابق پیدایش ۱۷:‏۱،‏ ۲،‏ ۶ ابراهیم تا چه حد با آن شهر یا همان پادشاهی‌ای که خدا وعده‌اش را داده بود آشنایی داشت؟‏

^۴ آیا ابراهیم با ترتیبات و جزئیات پادشاهی خدا آشنا بود؟‏ خیر!‏ این جزئیات برای قرن‌ها همچون ‹رازی مقدّس› بود.‏ (‏افس ۱:‏۸-‏۱۰؛‏ کول ۱:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ با این حال،‏ ابراهیم مطابق وعدهٔ یَهُوَه می‌دانست که برخی از نوادگانش به پادشاهی خواهند رسید.‏ ‏(‏پیدایش ۱۷:‏۱،‏ ۲،‏ ۶ خوانده شود.‏)‏ او به‌قدری به وعده‌های یَهُوَه ایمان و اطمینان داشت که گویی پادشاه برگزیدهٔ یَهُوَه یا همان مسیح موعود را می‌دید.‏ به همین دلیل عیسی به یهودیان قرن اول چنین گفت:‏ «پدر شما ابراهیم،‏ چون در انتظار دیدن روز من بود،‏ بسیار شادی می‌کرد و آن را دید و شادمان شد.‏» (‏یو ۸:‏۵۶‏)‏ بله،‏ ابراهیم کاملاً اطمینان داشت که برخی از نوادگانش در حکومت یَهُوَه پادشاهی خواهند کرد و حاضر بود منتظر بماند تا یَهُوَه این وعده‌اش را به تحقق برساند.‏

۵.‏ چرا می‌توان گفت که ابراهیم در انتظار «شهری با بنیاد حقیقی» یا همان پادشاهی خدا بود؟‏

^۵ ابراهیم چگونه نشان داد که در انتظار «شهری با بنیاد حقیقی» یا همان پادشاهی خداست؟‏ اول،‏ او مقیم هیچ شهر و تابع هیچ حکومتی نشد،‏ بلکه همواره به زندگی چادرنشینی ادامه داد.‏ دوم،‏ او سعی نکرد پادشاهی یا حکومتی برای خود بنا کند،‏ بلکه همواره مطیع یَهُوَه ماند و منتظر تحقق وعدهٔ او بود.‏ به این شکل،‏ ابراهیم نشان داد که ایمانی مستحکم به یَهُوَه دارد.‏ در ادامه به بررسی برخی از مشکلاتی که ابراهیم با آن روبرو بود می‌پردازیم و خواهیم دید که ما چگونه می‌توانیم از او سرمشق گیریم.‏

۶.‏ شهر اور چگونه شهری بود؟‏

^۶ شهر اور که ابراهیم آن را ترک کرده بود،‏ شهری امن و مرفه با مردمانی متمدن و تحصیل‌کرده بود.‏ دیوارهایی مستحکم و بلند و کانالی عمیق آن شهر را احاطه و از آن محافظت می‌کرد.‏ ساکنان اور از دانش بالایی برخوردار بودند.‏ ظاهراً آن شهر یکی از مراکز تجاری به حساب می‌آمد؛‏ چرا که باستان‌شناسان طی اکتشافات  خود،‏ مدارک تجاری بسیاری در آنجا یافته‌اند.‏ خانه‌های شهر اور دیوارهایی آجری داشت که با رنگ سفید نقاشی شده بود.‏ برخی از این خانه‌ها دارای ۱۳ یا ۱۴ اتاق بود و حیاطی سنگفرش داشت.‏

۷.‏ چرا ابراهیم مطمئن بود که یَهُوَه از او و خانواده‌اش محافظت می‌کند؟‏

^۷ ابراهیم و سارا خانهٔ امن و راحتشان را در اور ترک کرده بودند و در دشت‌های کنعان که هیچ امنیتی نداشت،‏ چادر زده بودند.‏ آنان در آن شرایط،‏ نه تنها دیگر از حفاظت دیوارهای مستحکم و کانال عمیق اطراف شهر اور برخوردار نبودند،‏ بلکه در برابر حملهٔ دشمنان،‏ کاملاً بی‌دفاع بودند.‏ از این رو،‏ ابراهیم کاملاً مطمئن بود که یَهُوَه از او و خانواده‌اش محافظت می‌کند.‏

۸.‏ ابراهیم در چه موقعیتی قرار گرفته بود؟‏

^۸ با این که ابراهیم همواره در پی انجام خواست خدا بود،‏ یک بار در موقعیتی قرار گرفت که نتوانست غذای کافی برای خانواده‌اش فراهم کند.‏ سرزمینی که یَهُوَه آنان را به آنجا هدایت کرده بود،‏ دچار قحطی شد.‏ آن قحطی به‌قدری شدید بود که ابراهیم تصمیم گرفت موقتاً با خانواده‌اش به مصر نقل‌مکان کند.‏ زمانی که آنان در مصر بودند،‏ فرعون،‏ سارا را به خانهٔ خود برد تا او را به زنی بگیرد.‏ مطمئناً ابراهیم شدیداً نگران و ناراحت بود.‏ اما یَهُوَه کاری کرد که فرعون،‏ سارا را نزد ابراهیم بازگرداند.‏—‏پیدا ۱۲:‏۱۰-‏۱۹‏.‏

۹.‏ ابراهیم در خانواده با چه مشکلاتی روبرو بود؟‏

^۹ ابراهیم در خانواده نیز با مشکلاتی روبرو بود.‏ همسر عزیزش سارا،‏ نازا بود.‏ این موضوع،‏ طی سال‌ها غم و اندوه زیادی برای آنان به همراه داشت.‏ تا این که سارا،‏ کنیزش هاجر را به همسری ابراهیم درآورد تا از طریق او صاحب فرزند شوند.‏ اما زمانی که هاجر،‏ اسماعیل را باردار شد شروع به تحقیر کردن سارا کرد.‏ شرایط به‌قدری بد شد که سارا با رفتارش باعث شد هاجر خانه را ترک کند.‏—‏پیدا ۱۶:‏۱-‏۶‏.‏

۱۰.‏ چه اتفاقاتی اعتماد ابراهیم را به یَهُوَه محک زد؟‏

^۱۰ سرانجام سارا باردار شد و پسری به دنیا آورد.‏ ابراهیم او را اسحاق نامید.‏ او هر دو پسرش را دوست داشت.‏ اما به دلیل بدرفتاری اسماعیل با اسحاق،‏ یَهُوَه به ابراهیم گفت که هاجر و اسماعیل را از خانه بیرون کند.‏ (‏پیدا ۲۱:‏۹-‏۱۴‏)‏ بعدها یَهُوَه از ابراهیم خواست تا پسرش اسحاق را قربانی کند.‏ (‏پیدا ۲۲:‏۱،‏ ۲؛‏ عبر ۱۱:‏۱۷-‏۱۹‏)‏ در هر دو موقعیت،‏ ابراهیم باید به وعده‌های یَهُوَه در مورد اسماعیل و اسحاق اطمینان می‌کرد.‏

۱۱.‏ چرا ابراهیم باید صبورانه منتظر یَهُوَه می‌ماند؟‏

^۱۱ ابراهیم طی این سال‌ها باید می‌آموخت که صبورانه منتظر یَهُوَه بماند.‏ هنگامی که او به همراه خانواده‌اش شهر اور را ترک کرد،‏ احتمالاً بیش از ۷۰ سال داشت.‏ (‏پیدا ۱۱:‏۳۱–‏۱۲:‏۴‏)‏ به علاوه،‏ حدود صد سال در نقاط مختلف سرزمین کنعان،‏ چادرنشین بود.‏ او در ۱۷۵ سالگی درگذشت.‏ (‏پیدا ۲۵:‏۷‏)‏ یَهُوَه وعده داده بود که سرزمین کنعان را به نسل ابراهیم می‌دهد،‏ اما ابراهیم هرگز تحقق این وعده را به چشم ندید.‏ همچنین عمرش کفاف نداد که آن شهر یا همان پادشاهی خدا را ببیند.‏ با این حال،‏ کتاب مقدّس نشان می‌دهد که ابراهیم در زمان مرگش احساس رضایت داشت.‏ (‏پیدا ۲۵:‏۸‏)‏ او علی‌رغم مشکلات،‏ همواره ایمانش را استوار نگاه داشت و با میل و رغبت منتظر یَهُوَه بود.‏ ابراهیم چگونه توانست اینچنین پایدار بماند؟‏ زیرا یَهُوَه او را دوست خود می‌دانست و همواره از او محافظت می‌کرد.‏—‏پیدا ۱۵:‏۱؛‏ اشع ۴۱:‏۸؛‏ یعقو ۲:‏۲۲،‏ ۲۳‏.‏

۱۲.‏ ما در انتظار چه چیز هستیم و در ادامه به بررسی چه موضوعی می‌پردازیم؟‏

^۱۲ ما نیز همچون ابراهیم در انتظار «شهری با بنیاد  حقیقی» هستیم.‏ البته ما دیگر منتظر ساخته شدن این شهر نیستیم.‏ زیرا این شهر که همان پادشاهی خداست از سال ۱۹۱۴ برقرار شده است و در آسمان حکمرانی می‌کند.‏ (‏مکا ۱۲:‏۷-‏۱۰‏)‏ اما منتظریم که این پادشاهی،‏ زمین را نیز تحت کنترل خود درآورد.‏ تا آن زمان،‏ ما باید با مشکلاتی همچون مشکلات ابراهیم و سارا مقابله کنیم.‏ امروزه بسیاری از خادمان یَهُوَه همچون ابراهیم عمل کرده‌اند.‏ زندگی‌نامهٔ بسیاری از این خادمان که در مجلّات برج دیده‌بانی آمده است،‏ نشان می‌دهد که آنان نیز همچون ابراهیم و سارا با ایمان و صبر و بردباری عمل کرده‌اند.‏ در ادامه به بررسی شرح‌حال برخی از این خادمان می‌پردازیم و خواهیم دید که ما از آنان چه درس‌هایی می‌آموزیم.‏

۱۳.‏ از شرح‌حال برادر والدِن چه می‌آموزیم؟‏

^۱۳ با میل و رغبت ازخودگذشتگی کنید.‏ برای اولویت دادن به پادشاهی خدا باید حاضر باشیم همچون ابراهیم برای خشنودی یَهُوَه،‏ ازخودگذشتگی کنیم.‏ (‏مت ۶:‏۳۳؛‏ مرق ۱۰:‏۲۸-‏۳۰‏)‏ نمونهٔ برادری به نام بیل والدِن را در نظر بگیرید.‏ * او در یکی از دانشگاه‌های آمریکا در رشتهٔ مهندسی ساختمان مشغول به تحصیل بود.‏ در سال ۱۹۴۲،‏ کمی پیش از فارغ‌التحصیلی‌اش،‏ مطالعهٔ کتاب مقدّس را با کمک شاهدان یَهُوَه آغاز کرد.‏ یکی از استادان بیل در دانشگاه ترتیبی داده بود که او پس از فارغ‌التحصیلی به شغلی پردرآمد بپردازد.‏ اما بیل این پیشنهاد را رد کرد.‏ او به استادش گفت که تصمیم دارد بیشتر وقت و انرژی‌اش را صرف خدمت به خدا کند.‏ کمی بعد از آن،‏ دولت از بیل خواست که به ارتش ملحق شود.‏ اما او از این کار امتناع ورزید و محکوم به پرداخت ۱۰٬۰۰۰ دلار جریمهٔ نقدی و پنج سال حبس شد.‏ با این حال،‏ پس از سه سال از زندان آزاد شد.‏ بعدها به مدرسهٔ جلعاد دعوت شد و خدمت میسیونری را در آفریقا شروع کرد.‏ سپس،‏ بیل با خواهری به نام ایوا ازدواج کرد و با هم در آفریقا به خدمتشان ادامه دادند.‏ آنان باید برای این کار،‏ ازخودگذشتگی‌هایی می‌کردند.‏  آنان پس از چند سال،‏ برای نگهداری از مادر بیل به آمریکا برگشتند.‏ بیل دربارهٔ زندگی‌اش چنین می‌گوید:‏ «از صمیم دل خوشحالم که افتخار داشتم بیش از ۷۰ سال خود را در دستان یَهُوَه قرار دهم.‏ همیشه از او قدردانم،‏ زیرا طوری هدایتم کرده است که بتوانم تمام زندگی‌ام را صرف خدمت به او کنم.‏» آیا شما نیز می‌توانید خدمت تمام‌وقت را هدف خود سازید؟‏

۱۴-‏۱۵.‏ ما از شرح‌حال برادر و خواهر آپوستولیدیس چه می‌آموزیم؟‏

^۱۴ انتظار نداشته باشید که زندگی‌تان عاری از مشکلات باشد.‏ نمونهٔ ابراهیم نشان می‌دهد که حتی آنانی که تمام زندگی‌شان را به یَهُوَه وقف کرده‌اند نیز با مشکلاتی روبرو می‌شوند.‏ (‏یعقو ۱:‏۲؛‏ ۱پطر ۵:‏۹‏)‏ شرح‌حال برادری به نام آریستوتلیس آپوستولیدیس نیز درستیِ این امر را نشان می‌دهد.‏ * او در سال ۱۹۴۶ در یونان تعمید گرفت و در سال ۱۹۵۲ با خواهری به نام اِلِنی نامزد کرد.‏ آنان اهداف روحانی مشترکی داشتند.‏ اما اِلِنی بیمار شد و پزشکان تشخیص دادند که او دچار تومور مغزی است.‏ آنان تومور را از مغز او درآوردند.‏ اما چند سال پس از ازدواجشان،‏ تومور دوباره در مغز اِلِنی دیده شد.‏ پزشکان دوباره او را عمل کردند،‏ اما او این بار دچار معلولیت شد و تا حدّی توانایی صحبت کردنش را از دست داد.‏ اِلِنی علی‌رغم بیماری و آزار و اذیت‌های دولت بر علیه شاهدان یَهُوَه،‏ همچنان غیورانه به خدمتش ادامه داد.‏

^۱۵ آریستوتلیس به مدت ۳۰ سال از همسرش نگهداری کرد.‏ طی این مدت او به عنوان پیر جماعت و عضوی از کمیتهٔ کنگره خدمت کرد و در ساخت یک سالن مجمع نیز همکاری داشت.‏ در سال ۱۹۸۷،‏ اِلِنی هنگام موعظه،‏ در حادثه‌ای صدمه دید.‏ او سه سال در حالت اغما بود و سپس درگذشت.‏ آریستوتلیس دربارهٔ زندگی‌اش چنین می‌گوید:‏ «طی این سال‌ها با مشکلات بسیاری روبرو شدم که انتظار برخی از آن‌ها را نداشتم.‏ بنابراین باید مصممانه پایدار می‌ماندم تا تحت فشار مشکلات،‏ دلسرد و مأیوس نشوم.‏ یَهُوَه همواره قوّت لازم را برای غلبه بر مشکلات به من داده است.‏»  ‏(‏مز ۹۴:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ به راستی که یَهُوَه آنانی را که علی‌رغم مشکلات،‏ غیورانه به او خدمت می‌کنند،‏ بسیار دوست می‌دارد!‏

۱۶.‏ برادر نُر چه پندی به همسرش داد؟‏

^۱۶ بر آینده تمرکز کنید.‏ تمرکز ابراهیم بر پاداشی بود که در آینده نصیبش می‌شود.‏ این امر به او کمک کرد که بر مشکلاتش غلبه کند.‏ خواهر آدری هاید نیز سعی کرد بر امیدش به آینده تمرکز کند.‏ * همسر اول او،‏ برادر نُر به دلیل سرطان فوت کرد.‏ همسر دومش،‏ برادر گِلِن هاید نیز دچار آلزایمر شد.‏ اما گفته‌های برادر نُر چند هفته پیش از مرگش،‏ کمک زیادی به خواهر هاید کرد.‏ او می‌گوید:‏ «ناتان به من گفت:‏ ‹اگر تا پای مرگ وفاداری‌مان را حفظ کنیم می‌توانیم مطمئن باشیم که یَهُوَه به ما پاداش می‌دهد و دیگر هیچ درد و رنجی نخواهیم داشت.‏› سپس مرا چنین ترغیب کرد:‏ ‹بر آینده تمرکز کن،‏ زیرا پاداش تو آنجاست.‏› .‏ .‏ .‏ او در ادامه گفت:‏ ‹همیشه در پی کمک به دیگران باش،‏ زیرا این کار شادی زیادی به تو می‌بخشد.‏›» گفتهٔ برادر نُر پندی بسیار مفید برای هر یک از ماست؛‏ ما باید همواره به دیگران کمک کنیم و ‹به سبب امیدمان شاد باشیم.‏›—‏روم ۱۲:‏۱۲‏.‏

۱۷.‏ الف)‏ چرا اکنون باید بیش از هر زمان دیگری بر امیدمان به آینده تمرکز کنیم؟‏ ب)‏ چرا با عمل کردن مطابق میکاه ۷:‏۷ می‌توانیم برکات بسیاری را نصیب خود سازیم؟‏

^۱۷ امروزه،‏ ما باید بیش از هر زمان دیگری بر امیدمان به آینده تمرکز کنیم.‏ وقایع دنیای امروز گواهی است که ما در انتهای روزهای آخر این دنیا زندگی می‌کنیم.‏ به زودی،‏ پادشاهی خدا بر زمین نیز حکومت خواهد کرد.‏ رستاخیز عزیزانمان یکی از برکات بی‌شماری است که بی‌صبرانه چشم‌انتظارش هستیم.‏ در آن زمان،‏ ابراهیم پاداش صبر و بردباری و ایمان مستحکمش را دریافت می‌کند؛‏ بله،‏ یَهُوَه او و خانواده‌اش را بر روی زمین رستاخیز می‌دهد.‏ آیا شما آنجا خواهید بود که به آنان خوشامد بگویید؟‏ شما در صورتی می‌توانید آنجا باشید که همچون ابراهیم حاضر به ازخودگذشتگی باشید،‏ علی‌رغم مشکلات ایمانتان را مستحکم نگاه دارید و با صبر و بردباری منتظر یَهُوَه بمانید.‏—‏میکاه ۷:‏۷ خوانده شود.‏