۱.‏ یَهُوَه به هر یک از خادمان وفادارش چه چیزی واگذار کرده است؟‏

یَهُوَه از روی محبت به هر یک از خادمان وفادارش نقشی در جماعت واگذار کرده است.‏ هر یک از ما صرف‌نظر از نقشمان در جماعت،‏ برای یَهُوَه بسیار باارزش هستیم و به یکدیگر نیاز داریم.‏ در ادامه با بررسی گفته‌های پولُس رسول این موضوع را بهتر درک خواهیم کرد.‏

۲.‏ مطابق با اِفِسُسیان ۴:‏۱۶‏،‏ چرا باید با یکدیگر همکاری کرده و به هم احترام بگذاریم؟‏

^۲ پولُس در آیهٔ اصلی این مقاله،‏ به‌وضوح تأکید کرد که هیچ یک از ما نمی‌توانیم به هم‌ایمانمان بگوییم:‏ «من به تو نیاز ندارم.‏» (‏۱قر ۱۲:‏۲۱‏)‏ برای برقراری صلح در جماعت،‏ باید با یکدیگر همکاری کرده و به هم احترام بگذاریم.‏ ‏(‏اِفِسُسیان ۴:‏۱۶ خوانده شود.‏)‏ به این شکل،‏ جماعتی پرمهر و استوار خواهیم داشت.‏

۳.‏ در این مقاله چه موضوعاتی را بررسی خواهیم کرد؟‏

^۳ ما از چه راه‌هایی می‌توانیم به هم‌ایمانانمان در جماعت احترام بگذاریم؟‏ در ادامه به بررسی سه راه می‌پردازیم.‏ ۱)‏ احترام پیران جماعت به یکدیگر،‏ ۲)‏ احترام به هم‌ایمانان مجرّد و ۳)‏ احترام به آنانی که به زبان ما مسلّط نیستند.‏

۴.‏ پیران جماعت باید کدام پند پولُس را در رومیان ۱۲:‏۱۰ به کار گیرند؟‏

^۴ همهٔ پیران جماعت از طریق روح‌القدس منصوب می‌شوند؛‏ با این حال،‏ هر یک توانایی‌های متفاوتی دارند.‏ (‏۱قر ۱۲:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ ممکن است برخی  به‌تازگی پیر جماعت شده باشند و از تجربهٔ نسبتاً کمتری برخوردار باشند.‏ برخی دیگر ممکن است به دلیل سن بالا یا بیماری،‏ محدودیت‌هایی داشته باشند.‏ با این وجود هیچ یک از پیران جماعت نباید نسبت به دیگری طوری فکر کند که گویی به او می‌گوید:‏ «من به تو نیاز ندارم.‏» بلکه،‏ همهٔ آنان باید پند پولُس را در رومیان ۱۲:‏۱۰ به کار گیرند.‏‏—‏خوانده شود.‏

۵.‏ پیران جماعت چگونه می‌توانند برای یکدیگر احترام قائل شوند و چرا این موضوع اهمیت دارد؟‏

^۵ پیران جماعت با گوش دادن به سخنان یکدیگر،‏ نشان می‌دهند که برای هم احترام قائلند.‏ این امر،‏ به‌خصوص زمانی که هیئت پیران دربارهٔ موضوعی جدّی صحبت می‌کنند بسیار اهمیت دارد.‏ چرا؟‏ در مجلّهٔ برج دیده‌بانی ۱ اکتبر ۱۹۸۸ به انگلیسی آمده است:‏ «پیران جماعت می‌دانند که عیسی به وسیلهٔ روح‌القدس می‌تواند اصولی را از کتاب مقدّس به یاد هر یک از آنان بیاورد که در تصمیم‌گیری‌های مهم کمکشان کند.‏ (‏اعما ۱۵:‏۶-‏۱۵‏)‏ روح‌القدس تنها منحصر به یک پیر جماعت نیست،‏ بلکه تک‌تک آنان را به این شکل هدایت می‌کند.‏»‏

۶.‏ پیران جماعت چگونه می‌توانند با یکدیگر همکاری کنند و این امر چه فایده‌ای برای جماعت دارد؟‏

^۶ یک پیر جماعت که برای پیران دیگر احترام قائل است،‏ هر بار در جلسهٔ پیران،‏ اولین نظرات را مطرح نمی‌کند.‏ او سعی نمی‌کند جلسه را تحت کنترل خود درآورد و فکر نمی‌کند که نظراتش همیشه درست است؛‏ بلکه با فروتنی افکارش را با دیگران در میان می‌گذارد.‏ همچنین با دقت به نظرات دیگران گوش می‌دهد.‏ مهم‌تر این که او همواره اصول کتاب مقدّس را مطرح می‌کند و آمادهٔ پیروی از دستورالعمل‌های «غلام امین و دانا» است.‏ (‏مت ۲۴:‏۴۵-‏۴۷‏)‏ وقتی پیران جماعت با محبت و احترام موضوعات را بررسی می‌کنند،‏ یَهُوَه روح خود را به آنان می‌دهد و هدایتشان می‌کند که با تصمیماتشان باعث تقویت جماعت گردند.‏—‏یعقو ۳:‏۱۷،‏ ۱۸‏.‏

۷.‏ عیسی چه دیدگاهی نسبت به تجرد داشت؟‏

^۷ جماعات شاهدان یَهُوَه از خادمان متأهل و همچنین خادمانی که ازدواج نکرده‌اند،‏ تشکیل شده است.‏ ما باید چه دیدگاهی نسبت به هم‌ایمانان مجرّدمان داشته باشیم؟‏ دیدگاه عیسی را نسبت به تجرد در نظر بگیرید.‏ او در طی زندگی‌اش بر روی زمین،‏ مجرّد ماند و وقت و انرژی‌اش را صرف انجام مأموریتش کرد.‏ عیسی در تعالیمش هرگز نگفت که شاگردانش باید ازدواج کنند یا باید مجرّد بمانند.‏ اما گفت که برخی از شاگردانش به انتخاب خود مجرّد می‌مانند.‏ (‏مت ۱۹:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ عیسی به کسانی که ازدواج نکرده بودند احترام می‌گذاشت.‏ او آنان را به دیدهٔ حقارت نمی‌نگریست و فکر نمی‌کرد که در زندگی‌شان کمبودی دارند.‏

۸.‏ مطابق با اول قُرِنتیان ۷:‏۷-‏۹‏،‏ پولُس مسیحیان را به چه چیز تشویق کرد؟‏

^۸ پولُس رسول نیز مانند عیسی در طی خدمتش مجرّد ماند.‏ پولُس هرگز در تعالیمش اشاره نکرد که ازدواج کردن عملی اشتباه است.‏ او می‌دانست هر کس باید خود در این باره تصمیم بگیرد.‏ با این حال،‏ او مسیحیان را تشویق کرد که اگر می‌توانند مجرّد بمانند و به یَهُوَه خدمت کنند.‏ ‏(‏۱قُرِنتیان ۷:‏۷-‏۹ خوانده شود.‏)‏ قطعاً پولُس به مسیحیان مجرّد به دیدهٔ حقارت نمی‌نگریست.‏ او حتی به تیموتائوس که برادری مجرّد بود،‏ مسئولیت‌های مهمی واگذار کرد.‏ * (‏فیلیپ ۲:‏۱۹-‏۲۲‏)‏ بنابراین واضح است که نباید صلاحیت برادران را تنها از روی وضعیت تأهل آنان بسنجیم.‏—‏۱قر ۷:‏۳۲-‏۳۵،‏ ۳۸‏.‏

۹.‏ مطابق برج دیده‌بانی ۱ اکتبر ۲۰۱۲،‏ باید چه دیدگاهی دربارهٔ تجرد و تأهل داشته باشیم؟‏

^۹ همان طور که دیدیم،‏ عیسی و پولُس نگفتند که مسیحیان باید ازدواج کنند یا باید مجرّد بمانند.‏ مجلّهٔ برج دیده‌بانی ۱ اکتبر ۲۰۱۲ به انگلیسی،‏ در این باره می‌گوید:‏ «به راستی که تجرد و تأهل،‏ هر دو هدیه‌ای از سوی خداست.‏ .‏ .‏ .‏ یَهُوَه هرگز نمی‌خواهد آنانی که ازدواج نکرده‌اند،‏ ناراحت باشند و از این بابت احساس شرمندگی کنند.‏» بنابراین ما نیز باید به برادران و خواهران مجرّد در جماعت احترام بگذاریم.‏

۱۰.‏ چگونه می‌توانیم برای هم‌ایمانان مجرّدمان احترام قائل شویم؟‏

^۱۰ ما چگونه می‌توانیم به برادران و خواهران مجرّدمان  نشان دهیم که برای احساسات و شرایطشان احترام قائلیم؟‏ باید به یاد داشته باشیم که برخی از آنان،‏ خود تصمیم گرفته‌اند که مجرّد بمانند.‏ برخی دیگر دوست دارند ازدواج کنند،‏ اما هنوز شخص مناسبی را پیدا نکرده‌اند.‏ برخی نیز ممکن است همسرشان را از دست داده باشند.‏ حال،‏ آیا صحیح است که برادران و خواهران از آنان بپرسند که چرا مجرّد مانده‌اند یا بخواهند در یافتن همسر کمکشان کنند؟‏ البته برخی از مسیحیان مجرّد ممکن است در این زمینه،‏ از دیگران کمک بخواهند.‏ اما اگر از ما چنین درخواستی نشده باشد و خود پیشقدم شویم تا برای برادر یا خواهری مجرّد همسر بیابیم،‏ ممکن است چه تأثیری بر احساسات او بگذاریم؟‏ (‏۱تسا ۴:‏۱۱؛‏ ۱تیمو ۵:‏۱۳‏)‏ در ادامه به نظرات تعدادی از این برادران و خواهران وفادار توجه کنید.‏

۱۱-‏۱۲.‏ ما چگونه ممکن است هم‌ایمانان مجرّدمان را دلسرد کنیم؟‏

^۱۱ یک سرپرست حوزه،‏ فواید مجرّد ماندن را تجربه کرده است؛‏ اما گاه دلسرد می‌شود،‏ زیرا برخی از برادران و خواهران با نیّت خوب از او می‌پرسند:‏ «چرا ازدواج نکرده‌ای؟‏» برادر مجرّد دیگری که در بیت‌ئیل خدمت می‌کند می‌گوید:‏ «گاهی احساس می‌کنم برادران و خواهران دلشان به حال مجرّدان می‌سوزد؛‏ انگار مجرّد بودن را یک ایراد یا مشکل می‌دانند،‏ نه یک هدیه.‏»‏

^۱۲ خواهری مجرّد که در بیت‌ئیل خدمت می‌کند می‌گوید:‏ «برخی از برادران و خواهران فکر می‌کنند که همهٔ افراد مجرّد به دنبال همسر می‌گردند و هر معاشرتی را فرصتی برای یافتن همسر می‌دانند.‏ یک بار باید برای انجام مأموریتی به شهر دیگری می‌رفتم.‏ روزی که جلسهٔ میان‌هفته بود به آنجا رسیدم.‏ خواهری که میزبانم بود گفت که در جماعتشان دو برادر همسن‌وسال من دارند.‏ او گفت که قصد ندارد برایم شوهر پیدا کند،‏ اما به‌محض ورود به سالن جماعت،‏ مرا به سمت آن دو برادر برد و با آنان آشنا کرد.‏ من و آن برادران واقعاً خجالت‌زده شدیم.‏»‏

۱۳.‏ نمونهٔ چه کسانی باعث تشویق خواهری مجرّد شد؟‏

^۱۳ خواهر مجرّد دیگری که در بیت‌ئیل خدمت می‌کند می‌گوید:‏ «پیشگامان مجرّد باتجربه‌ای را می‌شناسم که بسیار حکیم هستند و اهداف مشخصی دارند.‏ آنان همواره با شادی آمادهٔ کمک به دیگران هستند و به جماعت نیز بسیار کمک می‌کنند.‏ آنان نسبت به تجردشان دیدی معقول دارند؛‏ چون توانسته‌اند مجرّد بمانند،‏ خود را برتر از دیگران نمی‌دانند و همچنین از نداشتن همسر و فرزند،‏ احساس کمبود نمی‌کنند.‏» به راستی که بودن در جماعتی که مبشّران آن برای یکدیگر ارزش و احترام قائلند،‏ بسیار دلپذیر و خوشایند است؛‏ زیرا هیچ کس احساس نمی‌کند مورد ترحّم،‏ حسادت،‏ بی‌توجهی یا توجه بیش از حد قرار گرفته است.‏

۱۴.‏ ما چگونه می‌توانیم نشان دهیم که برای مجرّدان ارزش و احترام قائلیم؟‏

^۱۴ ما به دلیل خصوصیات خوب برادران و خواهران مجرّد برای آنان ارزش قائلیم،‏ نه به خاطر وضعیت تأهلشان؛‏ مطمئناً آنان نیز از این بابت قدردانند.‏ بجای این که به حال آنان تأسف بخوریم،‏ باید برای وفاداری‌شان ارزش قائل شویم.‏ به این شکل،‏ آنان خود را بی‌ارزش نخواهند دانست و حس نمی‌کنند که ما ‹به آنان نیاز نداریم.‏› (‏۱قر ۱۲:‏۲۱‏)‏ بلکه متوجه می‌شوند که ما برای نقششان در جماعت ارزش و احترام زیادی قائلیم.‏

۱۵.‏ برخی برای افزایش خدمتشان چه تصمیمی گرفته‌اند؟‏

^۱۵ در سال‌های اخیر بسیاری از مبشّران تصمیم  گرفته‌اند که برای افزایش خدمتشان،‏ زبان جدیدی بیاموزند؛‏ بدین منظور،‏ باید تغییراتی در زندگی‌شان ایجاد می‌کردند.‏ آنان جماعتی را که به زبان مادری‌شان بود ترک کرده‌اند و به جماعتی دیگر که نیاز بیشتری به مبشّر داشت ملحق شده‌اند.‏ (‏اعما ۱۶:‏۹‏)‏ این مبشّران می‌توانند طی مدتی که زبان جدید را می‌آموزند،‏ در زمینه‌های دیگر به جماعت جدید کمک کنند.‏ مطمئناً خصوصیات و تجربیات آنان،‏ باعث تقویت جماعت جدید می‌شود.‏ ما برای این برادران و خواهران ازخودگذشته ارزش و احترام زیادی قائلیم!‏

۱۶.‏ پیران جماعت پیش از انتصاب برادری به عنوان خادم یا پیر جماعت،‏ بر چه اساسی صلاحیت او را ارزیابی می‌کنند؟‏

^۱۶ هیئت پیران برای انتصاب برادری به عنوان خادم یا پیر جماعت،‏ میزان تسلّط او به زبان را در نظر نمی‌گیرد.‏ در واقع،‏ پیران جماعت صلاحیت آن برادر را بر اساس شرایطی که در کتاب مقدّس آمده است،‏ ارزیابی می‌کنند.‏—‏۱تیمو ۳:‏۱-‏۱۰،‏ ۱۲،‏ ۱۳؛‏ تیت ۱:‏۵-‏۹‏.‏

۱۷.‏ برخی از خانواده‌ها که به کشوری دیگر نقل‌مکان می‌کنند با چه سؤالی روبرویند؟‏

^۱۷ برخی از خانواده‌های مسیحی برای یافتن شغل یا به دلیل شرایط سخت زندگی در کشورشان،‏ به کشوری دیگر نقل‌مکان می‌کنند.‏ در نتیجه،‏ فرزندانشان در مدارس آن کشور تحصیل می‌کنند و زبان آنجا را می‌آموزند.‏ والدین نیز برای یافتن شغل باید زبان آن کشور را بیاموزند.‏ اگر جماعت یا گروهی به زبان مادری‌شان در آن منطقه باشد،‏ آیا آنان باید به آن ملحق شوند یا در جلساتی که به زبان آن کشور است شرکت کنند؟‏

۱۸.‏ مطابق با غَلاطیان ۶:‏۵‏،‏ ما چگونه می‌توانیم به تصمیم سرپرست هر خانواده احترام بگذاریم؟‏

^۱۸ سرپرست هر خانواده باید تصمیم بگیرد که خانواده‌اش به کدام جماعت برود.‏ او باید تصمیم بگیرد که بهترین شرایط برای خانواده‌اش چیست.‏ ‏(‏غَلاطیان ۶:‏۵ خوانده شود.‏)‏ از آنجا که این تصمیمی شخصی است،‏ ما باید به تصمیم سرپرست هر خانواده احترام بگذاریم.‏ همچنین باید تصمیمش را بپذیریم و محبت و احتراممان را به او و خانواده‌اش نشان دهیم.‏—‏روم ۱۵:‏۷‏.‏

۱۹.‏ سرپرست هر خانواده باید در چه موردی حکمت یَهُوَه را بطلبد؟‏

^۱۹ برخی دیگر از خانواده‌ها ممکن است به جماعتی به زبان مادری والدین بروند،‏ در حالی که فرزندان به آن زبان مسلّط نیستند.‏ اگر زبان جماعت با زبان آن کشور متفاوت باشد،‏ ممکن است فرزندان از لحاظ روحانی به‌خوبی پیشرفت نکنند.‏ چرا که آنان در مدرسه به زبان رایج آن کشور تحصیل می‌کنند،‏ نه به زبان مادری‌شان.‏ در این شرایط،‏ سرپرست هر خانواده باید در دعا حکمت یَهُوَه را بطلبد تا بتواند تصمیمی بگیرد که رابطهٔ فرزندانش را با یَهُوَه و دیگر هم‌ایمانان تقویت کند.‏ والدین یا باید زبان مادری‌شان را به‌خوبی  به فرزندان خود بیاموزند یا به جماعتی ملحق شوند که زبان آن برای فرزندانشان قابل درک است.‏ در هر صورت،‏ همهٔ مبشّران در جماعتی که آن خانواده به آن ملحق می‌شوند باید به تصمیم سرپرست خانواده احترام بگذارند و آنان را به‌گرمی بپذیرند.‏

۲۰.‏ چگونه می‌توانیم برای هم‌ایمانانی که زبانی جدید می‌آموزند احترام قائل شویم؟‏

^۲۰ در بسیاری جماعات،‏ برادران و خواهرانی داریم که یادگیری زبانی جدید برایشان آسان نیست.‏ در نتیجه،‏ شاید به‌راحتی نتوانند افکارشان را بیان کنند.‏ با این حال،‏ مطمئناً محبت آنان به یَهُوَه و اشتیاقشان برای خدمت به او،‏ برایمان کاملاً واضح است.‏ وقتی ما به چنین خصوصیاتی پی می‌بریم،‏ برای آنان ارزش و احترامی عمیق قائل خواهیم شد.‏ همچنین تنها به این دلیل که به زبان ما مسلّط نیستند،‏ طوری با آنان رفتار نمی‌کنیم که گویی به آنان می‌گوییم:‏ «من به تو نیاز ندارم.‏»‏

۲۱-‏۲۲.‏ ما از چه افتخاری برخورداریم؟‏

^۲۱ یَهُوَه افتخاری بزرگ نصیبمان کرده است که می‌توانیم نقشی در جماعتش داشته باشیم.‏ مرد یا زن،‏ مجرّد یا متأهل،‏ پیر یا جوان،‏ مسلّط به زبانی خاص یا مبتدی،‏ همهٔ ما در چشم یَهُوَه و برای یکدیگر ارزشمندیم.‏—‏روم ۱۲:‏۴،‏ ۵؛‏ کول ۳:‏۱۰،‏ ۱۱‏.‏

^۲۲ باشد که درس‌هایی را که از تشبیه پولُس در مورد بدن انسان آموختیم به کار گیریم.‏ به این شکل،‏ همواره به دنبال راه‌هایی برای تشویق برادران و خواهرانمان خواهیم بود.‏ همچنین برای آنان ارزش و احترامی عمیق قائل خواهیم شد.‏