۱.‏ شخص رحیم چگونه شخصی است و کدام مَثَل عیسی این خصوصیت را به تصویر می‌کشد؟‏

 شخص رحیم شخصی مهربان،‏ دلسوز و سخاوتمند است؛‏ دقیقاً مثل سامری نوع‌دوستی که عیسی در مَثَلش به او اشاره کرد.‏ آن سامری به یک یهودی که به دست راهزنان افتاده بود،‏ «رحم کرد.‏» او برای آن یهودی که مجروح شده بود،‏ ‹دلش سوخت› و از او مراقبت کرد.‏ (‏لو ۱۰:‏۲۹-‏۳۷‏)‏ این مَثَل عیسی،‏ خصوصیت رحمت یَهُوَه را به تصویر می‌کشد.‏ این خصوصیت،‏ جنبه‌ای از محبت یَهُوَه است و او هر روز آن را به شکل‌های مختلفی به ما نشان می‌دهد.‏

۲.‏ ما به چه شکل دیگری می‌توانیم رحمت نشان دهیم؟‏

^۲ ما به شکل دیگری هم می‌توانیم از خود رحمت نشان دهیم.‏ شخص رحیم می‌تواند از مجازات شخصی که مستحق مجازات است،‏ صرف‌نظر کند.‏ یَهُوَه بهترین نمونه در این زمینه است.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «[یَهُوَه] با ما مطابق گناهانمان رفتار نمی‌کند.‏» (‏مز ۱۰۳:‏۱۰‏)‏ با این حال،‏ او در بعضی مواقع شخص خطاکار را تأدیب می‌کند.‏

۳.‏ در این مقاله به چه سؤالاتی جواب می‌دهیم؟‏

^۳ در این مقاله به سه سؤال جواب می‌دهیم:‏ ۱)‏ چرا یَهُوَه از خود رحمت نشان می‌دهد؟‏ ۲)‏ آیا تأدیب یَهُوَه نشانهٔ رحمت اوست؟‏ و ۳)‏ ما چگونه می‌توانیم از خود رحمت نشان دهیم؟‏ در ادامه می‌بینیم که کلام خدا چگونه به این سؤالات جواب می‌دهد.‏

۴.‏ چرا یَهُوَه از خود رحمت نشان می‌دهد؟‏

^۴ یَهُوَه رحمت نشان دادن را دوست دارد.‏ پولُس رسول گفت که یَهُوَه «در رحمت دولتمند است.‏» با توجه به مضمون این آیات،‏ یَهُوَه با دادن امید آسمانی به مسیحیان مسح‌شده،‏ رحمتش را به آن‌ها نشان داده است.‏ (‏افس ۲:‏۴-‏۷‏)‏ اما یَهُوَه رحمتش را به دیگران هم نشان می‌دهد.‏ داوود گفت:‏ «خداوند برای همگان نیکوست،‏ و رحمت او بر تمامی کارهای دست اوست.‏» (‏مز ۱۴۵:‏۹‏)‏ از آنجایی که یَهُوَه انسان‌ها را دوست دارد،‏ همیشه آماده است تا در صورت امکان به آن‌ها رحمت نشان دهد.‏

۵.‏ عیسی از کجا می‌دانست که یَهُوَه خدایی رحیم است؟‏

^۵ عیسی بهتر از هر کس دیگری می‌داند که یَهُوَه چقدر رحمت نشان دادن را دوست دارد.‏ او هزاران سال در آسمان در کنار یَهُوَه بود.‏ (‏امث ۸:‏۳۰،‏ ۳۱‏)‏ همچنین در موقعیت‌های مختلف دیده بود که یَهُوَه چطور به انسان‌های گناهکار رحمت نشان می‌دهد.‏ (‏مز ۷۸:‏۳۷-‏۴۲‏)‏ برای همین،‏ عیسی در تعالیمش بارها به رحمت یَهُوَه اشاره کرد.‏

۶.‏ عیسی چگونه با مَثَلی رحمت یَهُوَه را نشان داد؟‏

^۶ همان طور که در مقالهٔ قبل دیدیم،‏ عیسی با اشاره به مَثَل پسر گمشده،‏ رحمت یَهُوَه را نشان داد.‏ پسری که در این مَثَل آمده است،‏ خانه را ترک کرد و «دارایی خود را با عیاشی به باد داد.‏» (‏لو ۱۵:‏۱۳‏)‏ اما بعد از مدتی توبه کرد و به خانه برگشت.‏ واکنش پدرش چه بود؟‏ عیسی گفت:‏ «[آن پسر] هنوز دور بود که چشم پدر به او افتاد و دلش به حال او سوخت.‏ پس به سویش دوید،‏ در آغوشش کشید و به‌گرمی وی را بوسید.‏» آن پدر،‏ پسرش را خجالت‌زده نکرد.‏ بلکه او را بخشید و دوباره او را در خانه پذیرفت.‏ با این که آن پسر خطای جدّی‌ای مرتکب شده بود،‏ اما چون توبه کرد،‏ پدرش او را بخشید.‏ یَهُوَه مثل آن پدرِ رحیم است.‏ عیسی نشان داد که یَهُوَه آمادهٔ بخشش گناهکارانی است که از صمیم دل توبه می‌کنند.‏—‏لو ۱۵:‏۱۷-‏۲۴‏.‏

۷.‏ حکمت یَهُوَه چه ارتباطی با رحمتش دارد؟‏

^۷ یَهُوَه رحمت نشان می‌دهد چون حکمتی بی‌نظیر دارد.‏ حکمت یَهُوَه فقط بر اساس هوش و استعداد نیست.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ ‏‹حکمتی که  از بالاست،‏ پر از رحمت و سرشار از ثمرات نیکوست.‏› (‏یعقو ۳:‏۱۷‏)‏ یَهُوَه مثل پدری مهربان می‌داند که رحمت نشان دادن به فرزندانش،‏ به نفع آن‌هاست.‏ (‏مز ۱۰۳:‏۱۳؛‏ اشع ۴۹:‏۱۵‏)‏ ما انسان‌های ناکامل به خاطر رحمت یَهُوَه می‌توانیم به آینده امیدوار باشیم.‏ در واقع،‏ حکمت یَهُوَه باعث می‌شود که او در صورت امکان به ما رحمت نشان دهد.‏ با این حال،‏ او هیچ وقت به خاطر رحمتش خطاهایمان را نادیده نمی‌گیرد.‏

۸.‏ بعضی وقت‌ها باید چه تصمیمی گرفته شود و چرا؟‏

^۸ فرض کنید برادر یا خواهری عمداً مرتکب خطایی جدّی شود.‏ پولُس می‌گوید که با چنین شخصی «معاشرت مکنید.‏» (‏۱قر ۵:‏۱۱‏)‏ خطاکارانی که توبه نمی‌کنند از جماعت اخراج می‌شوند.‏ با این کار برادران و خواهران دیگر محفوظ می‌مانند و جماعت یَهُوَه پاک می‌ماند.‏ اما بعضی‌ها به‌راحتی قبول نمی‌کنند که اخراج شخص خطاکار نشانهٔ رحمت یَهُوَه است.‏ آیا این طرز فکر درست است؟‏

۹-‏۱۰.‏ مطابق عبرانیان ۱۲:‏۵،‏ ۶‏،‏ چرا اخراج شخص خطاکار نشانهٔ رحمت یَهُوَه است؟‏ مثالی بزنید.‏

^۹ وقتی در جماعت اعلام می‌شود کسی که می‌شناسیم و دوستش داریم «دیگر یکی از شاهدان یَهُوَه نیست،‏» خیلی ناراحت می‌شویم.‏ شاید از خود بپرسیم،‏ ‹آیا واقعاً لازم بود او از جماعت اخراج شود؟‏› آیا اخراج شخص خطاکار واقعاً نشانهٔ رحمت یَهُوَه است؟‏ بله،‏ یَهُوَه می‌داند که چنین شخصی به تأدیب نیاز دارد و از روی محبت،‏ او را تأدیب می‌کند.‏ (‏امث ۱۳:‏۲۴‏)‏ آیا اخراج شخص خطاکار،‏ به او کمک می‌کند که طرز فکر و اعمالش را تغییر دهد؟‏ خیلی از این اشخاص گفته‌اند که تصمیم پیران جماعت باعث شد به خودشان بیایند،‏ طرز فکر و اعمالشان را تغییر دهند و به آغوش گرم یَهُوَه بازگردند.‏—‏عبرانیان ۱۲:‏۵،‏ ۶ خوانده شود.‏

^۱۰ شبانی را در نظر بگیرید که یکی از گوسفندانش به بیماری‌ای واگیردار مبتلا می‌شود.‏ او می‌داند که تا وقتی آن بیماری درمان شود،‏ باید آن گوسفند را از گله جدا کند.‏ اما گوسفندان حیواناتی هستند که به صورت گله‌ای زندگی می‌کنند و اگر یکی از آن‌ها از گله جدا شود،‏ آرام و قرار ندارد.‏ آیا جدا کردن گوسفند بیمار از گله،‏ نشانهٔ بی‌رحمی شبان است؟‏ شبان می‌داند که اگر آن گوسفند را در گله نگه دارد،‏ بقیهٔ گوسفندان هم بیمار می‌شوند.‏ پس در واقع با دور کردن گوسفند بیمار از گله،‏ از بقیهٔ گوسفندان محافظت می‌کند.‏—‏با لاویان ۱۳:‏۳،‏ ۴ مقایسه شود.‏

۱۱.‏ الف)‏ از چه لحاظ می‌توانیم شخص اخراج‌شده را با یک گوسفند بیمار مقایسه کنیم؟‏ ب)‏ شخص اخراج‌شده از چه تدارکات و کمک‌هایی می‌تواند فایده ببرد؟‏

^۱۱ شخصی که از جماعت اخراج می‌شود،‏ از لحاظ روحانی بیمار است.‏ (‏یعقو ۵:‏۱۴‏)‏ او به این دلیل از جماعت اخراج می‌شود که بیماری‌اش به دیگران سرایت نکند.‏ اخراج شخص خطاکار،‏ نشانهٔ محبت یَهُوَه به برادران و خواهران در جماعت است و همچنین می‌تواند باعث شود که شخص توبه کند.‏ شخص اخراج‌شده می‌تواند با شرکت در جلسات،‏ غذای روحانی لازم را دریافت کند.‏ همین طور می‌تواند نشریات سازمان را بخواند و برنامه‌های شبکهٔ تلویزیونی شاهدان یَهُوَه را تماشا کند.‏ وقتی پیران جماعت تغییرات مثبتی در شخص ببینند می‌توانند چند وقت یک بار با او صحبت کنند و کمکش کنند  که دوباره به یَهُوَه نزدیک شود و در جماعت پذیرفته شود.‏ *

۱۲.‏ پیران جماعت چگونه می‌توانند به خطاکاری که توبه نمی‌کند محبت و رحمت نشان دهند؟‏

^۱۲ باید به یاد داشته باشیم که فقط خطاکارانی که توبه نمی‌کنند از جماعت اخراج می‌شوند.‏ پیران جماعت قبل از اخراج شخص،‏ به‌خوبی دربارهٔ تصمیمشان فکر می‌کنند.‏ آن‌ها از یَهُوَه سرمشق می‌گیرند که همیشه تأدیبش «به اندازه» است.‏ (‏ار ۳۰:‏۱۱‏)‏ آن‌ها برادران و خواهرانشان را دوست دارند و نمی‌خواهند به رابطهٔ آن‌ها با یَهُوَه صدمه بزنند.‏ با این حال،‏ بعضی وقت‌ها باید از روی محبت و رحمت،‏ شخص خطاکار را از جماعت اخراج کنند.‏

۱۳.‏ چرا یکی از مسیحیان قُرِنتُس باید از جماعت اخراج می‌شد؟‏

^۱۳ توجه کنید که پولُس با خطاکاری که توبه نمی‌کرد چطور رفتار کرد.‏ یکی از مسیحیان قُرِنتُس با نامادری‌اش رابطهٔ نامشروع جنسی برقرار می‌کرد.‏ یَهُوَه در شریعت موسی در این باره گفته بود:‏ «اگر مردی با زن پدر خود همبستر شود،‏ عریانی پدر خود را آشکار کرده است.‏ هر دو باید حتماً کشته شوند.‏» (‏لاو ۲۰:‏۱۱‏)‏ البته پولُس نمی‌توانست دستور قتل آن خطاکار را صادر کند.‏ اما به جماعت قُرِنتُس گفت که باید او را اخراج کنند.‏ عمل آن خطاکار روی جماعت تأثیر گذاشته بود؛‏ تا حدّی که بعضی از مسیحیان،‏ عمل او را خطایی جدّی نمی‌دانستند.‏—‏۱قر ۵:‏۱،‏ ۲،‏ ۱۳‏.‏

۱۴.‏ پولُس چگونه به خطاکاری که از جماعت قُرِنتُس اخراج شده بود رحمت نشان داد و چرا؟‏ (‏۲قُرِنتیان ۲:‏۵-‏۸،‏ ۱۱‏)‏

^۱۴ بعدها پولُس متوجه شد که آن شخص خطاکار از صمیم دل توبه کرده است.‏ با این که خطای او جماعت را بدنام کرده بود،‏ پولُس به پیران جماعت گفت:‏ «نمی‌خواهم در این مورد با تندی سخن بگویم.‏ .‏ .‏ .‏ حال باید با بزرگواری او را ببخشید و دلگرمی دهید.‏» او در ادامه گفت:‏ «مبادا شدّت اندوه،‏ او را از پا درآورد.‏» پولُس دلش به حال آن شخص سوخت.‏ او نمی‌خواست که غم و اندوه زیاد باعث  شود که آن شخص خود را لایق بخشش یَهُوَه نداند.‏—‏۲قُرِنتیان ۲:‏۵-‏۸،‏ ۱۱ خوانده شود.‏

۱۵.‏ پیران جماعت چگونه می‌توانند قاطع و در عین حال رحیم باشند؟‏

^۱۵ پیران جماعت می‌خواهند مثل یَهُوَه از خود رحمت نشان دهند.‏ آن‌ها در صورت لزوم با قاطعیت شخص خطاکار را تأدیب می‌کنند و در صورت امکان از خود رحمت نشان می‌دهند.‏ آن‌ها می‌دانند که نادیده گرفتن خطای شخص،‏ نشانهٔ رحمت نیست.‏ اما آیا تنها پیران جماعت باید از خود رحمت نشان دهند؟‏

۱۶.‏ مطابق امثال ۲۱:‏۱۳‏،‏ یَهُوَه با کسانی که رحمت نشان نمی‌دهند چگونه رفتار می‌کند؟‏

^۱۶ همهٔ ما می‌خواهیم مثل یَهُوَه از خود رحمت نشان دهیم.‏ یک دلیل این است که اگر چنین نکنیم،‏ یَهُوَه به دعاهای ما گوش نمی‌دهد.‏ ‏(‏امثال ۲۱:‏۱۳ خوانده شود.‏)‏ همچنین نمی‌خواهیم با بی‌رحمی،‏ ‹فریاد بینوایان› را نادیده بگیریم.‏ چون کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «بر آن که رحم نمی‌کند،‏ رحم نخواهد شد.‏» (‏یعقو ۲:‏۱۳‏)‏ وقتی به این فکر می‌کنیم که چقدر به رحمت یَهُوَه نیاز داریم،‏ خودمان هم بیشتر رحمت نشان می‌دهیم؛‏ مخصوصاً به خطاکارانی که توبه می‌کنند و به جماعت بازمی‌گردند.‏

۱۷.‏ داوود چگونه از خود رحمت نشان داد؟‏

^۱۷ نمونه‌های کتاب مقدّس به ما کمک می‌کند که از خود رحمت نشان دهیم.‏ برای مثال،‏ داوود پادشاه اغلب این خصوصیت را از خود نشان می‌داد.‏ شائول می‌خواست داوود را بکشد.‏ اما داوود به او که پادشاه برگزیدهٔ یَهُوَه بود رحم کرد و هیچ وقت به انتقام فکر نکرد.‏—‏۱سمو ۲۴:‏۹-‏۱۲،‏ ۱۸،‏ ۱۹‏.‏

۱۸-‏۱۹.‏ داوود در کدام دو موقعیت از خود رحمت نشان نداد؟‏

^۱۸ اما داوود در همهٔ شرایط رحیم نبود.‏ برای مثال،‏ وقتی نابال به او و مردانش بی‌احترامی کرد و به آن‌ها غذا نداد،‏ داوود تصمیم گرفت نابال و همهٔ مردان او را بکشد.‏ اما واکنش سریع اَبیجایِل،‏ همسر نابال باعث شد که دست داوود به خون آلوده نشود.‏—‏۱سمو ۲۵:‏۹-‏۲۲،‏ ۳۲-‏۳۵‏.‏

^۱۹ در موقعیتی دیگر،‏ ناتان نبی در مَثَلی به داوود گفت که مردی ثروتمند،‏ گوسفند مردی فقیر را می‌دزدد.‏ داوود با عصبانیت گفت:‏ «به حیات خداوند قسم که سزای مردی که این کار را کرده،‏ مرگ است.‏» (‏۲سمو ۱۲:‏۱-‏۶‏)‏ اما داوود می‌دانست که مطابق شریعت موسی،‏ کسی که گوسفندی می‌دزدد باید چهار برابر خسارت بپردازد؛‏ نه این که کشته شود!‏ (‏خرو ۲۲:‏۱‏)‏ هدف ناتان از این مَثَل این بود که به خطاهای جدّی‌تری اشاره کند که داوود مرتکب آن‌ها شده بود.‏ رحمتی که یَهُوَه به داوود نشان داد،‏ خیلی بیشتر از رحمتی بود که داوود به آن مرد ثروتمند نشان داد.‏—‏۲سمو ۱۲:‏۷-‏۱۳‏.‏

۲۰.‏ ما از نمونهٔ داوود چه یاد می‌گیریم؟‏

 ^۲۰ وقتی داوود عصبانی شد،‏ تصمیم گرفت نابال و همهٔ مردان او را بکشد.‏ در موقعیتی دیگر هم گفت که مرد ثروتمند در مَثَل ناتان نبی باید کشته شود.‏ اما چرا داوود که بسیار مهربان بود،‏ آن شخص ثروتمند را اینچنین قضاوت کرد؟‏ به اتفاقاتی که در آن زمان برای داوود افتاده بود فکر کنید.‏ او مرتکب گناهی جدّی شده بود و عذاب وجدان داشت.‏ این نشان می‌دهد که وقتی رابطهٔ خوبی با یَهُوَه نداریم،‏ معمولاً دیگران را بی‌رحمانه قضاوت می‌کنیم.‏ عیسی در این باره به شاگردانش چنین هشدار داد:‏ «دیگر در مورد افراد دیگر قضاوت مکنید تا در مورد شما قضاوت نشود؛‏ زیرا به همان نحوی که در مورد دیگران قضاوت کنید،‏ در مورد شما قضاوت خواهد شد.‏» (‏مت ۷:‏۱،‏ ۲‏)‏ مطمئناً همهٔ ما می‌خواهیم مثل یَهُوَه ‹در رحمت دولتمند باشیم.‏›‏

۲۱-‏۲۲.‏ بعضی از راه‌هایی که می‌توانیم به دیگران رحمت نشان دهیم کدامند؟‏

^۲۱ رحمت تنها احساس دلسوزی نیست،‏ بلکه باید آن را در عمل نشان دهیم.‏ مطمئناً در بین اعضای خانواده،‏ هم‌ایمانان و همسایگانمان،‏ کسانی هستند که می‌توانیم به آن‌ها رحمت نشان دهیم.‏ برای مثال،‏ شاید کسی به دلگرمی نیاز داشته باشد؛‏ یا شاید بتوانیم در تهیهٔ غذا و دیگر کارهای روزمره به کسی کمک کنیم؛‏ همچنین شاید بتوانیم با هم‌ایمانی که دوباره در جماعت پذیرفته شده است وقت بگذرانیم و تشویقش کنیم.‏ به علاوه،‏ یکی از بهترین راه‌های نشان دادن رحمت به مردم،‏ موعظهٔ خبر خوش به آن‌هاست.‏—‏ایو ۲۹:‏۱۲،‏ ۱۳؛‏ روم ۱۰:‏۱۴،‏ ۱۵؛‏ یعقو ۱:‏۲۷‏.‏

^۲۲ ما فرصت‌های زیادی داریم که به دیگران رحمت نشان دهیم.‏ به این شکل،‏ یَهُوَه «خدایی که در رحمت دولتمند است» را خوشحال می‌کنیم!‏