۱،‏ ۲.‏ تجربهٔ تونی چگونه نشان می‌دهد که می‌توان تغییراتی در زندگی ایجاد کرد؟‏

تونی بدون این که پدری بالای سرش باشد،‏ بزرگ شده بود.‏ او در مقطع دبیرستان مشغول به تحصیل بود،‏ اما هیچ علاقه‌ای به مدرسه نداشت.‏ او حتی به این فکر می‌کرد که ترک تحصیل کند.‏ آخرهفته‌ها به سینما می‌رفت یا با دوستانش وقت صرف می‌کرد.‏ او نه به دنبال خشونت بود و نه معتاد بود،‏ اما هیچ هدفی هم در زندگی نداشت.‏ حتی مطمئن نبود که آیا خدایی وجود دارد یا خیر.‏ یک روز،‏ دو شاهد یَهُوَه در موعظه،‏ تونی را دیدند و او احساسش را نسبت به وجود خدا برای آنان بیان کرد.‏ آنان دو بروشور به تونی دادند؛‏ «‏منشأ حیات—‏پنج سؤال قابل تأمل‏»‏ * و آیا حیات آفریده شده است؟‏

^۲ زمانی که شاهدان یَهُوَه دوباره به دیدن تونی رفتند،‏ طرز فکر او کاملاً تغییر کرده بود!‏ او بروشورها را چندین بار مطالعه کرده بود،‏ به طوری که صفحات آن‌ها تا شده بود.‏ او به آن دو شاهد یَهُوَه گفت:‏ «باید خدایی وجود داشته باشد.‏» او شروع به مطالعهٔ کتاب مقدّس کرد و به مرور طرز فکرش نسبت به زندگی تغییر کرد.‏ تونی پیش از مطالعهٔ کتاب مقدّس دانش‌آموز خوبی نبود،‏ اما پس از آن یکی از بهترین دانش‌آموزان مدرسه شد!‏ مدیر مدرسه در کمال تعجب به او گفت:‏ «تو تغییرات اساسی‌ای در رفتار  و نمراتت داشته‌ای.‏ آیا این به دلیل معاشرت تو با شاهدان یَهُوَه است؟‏» تونی پاسخ مثبت داد و دربارهٔ آموخته‌هایش نیز با او صحبت کرد.‏ او از دبیرستان فارغ‌التحصیل شد و اکنون به عنوان پیشگام و خادم جماعت خدمت می‌کند.‏ او بسیار خوشحال است که اکنون پدر مهربانی همچون یَهُوَه دارد.‏—‏مز ۶۸:‏۵‏.‏

۳.‏ یَهُوَه به جوانان چه پندی می‌دهد؟‏

^۳ نمونهٔ تونی نشان می‌دهد که یَهُوَه علاقهٔ عمیقی به شما جوانان دارد.‏ او می‌خواهد که از زندگی لذّت ببرید و موفق باشید.‏ او چنین پند می‌دهد:‏ «آفرینندهٔ خود را در روزهای جوانی‌ات به یاد آور.‏» (‏جا ۱۲:‏۱‏)‏ این کار در دنیای امروز آسان نیست،‏ اما غیرممکن هم نیست.‏ شما با کمک خدا می‌توانید در تمام طول عمرتان موفق باشید.‏ برای درک این موضوع ببینیم چه چیز به اسرائیلیان کمک کرد که به سرزمین موعود دست یابند و همچنین داوود چگونه قدرت یافت که جُلیات را شکست دهد.‏

۴،‏ ۵.‏ ما از گزارش فتح کنعان و نبرد داوود و جُلیات چه می‌آموزیم؟‏ (‏تصاویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۴ پیش از ورود اسرائیلیان به سرزمین موعود،‏ یَهُوَه از آنان نخواست که مهارت‌های جنگی‌شان را تقویت کنند.‏ (‏تث ۲۸:‏۱،‏ ۲‏)‏ بلکه به آنان گفت که باید مطیع او بمانند و به او اعتماد کنند.‏ (‏یوش ۱:‏۷-‏۹‏)‏ شاید این دستورالعمل از دیدگاه انسانی منطقی به نظر نمی‌رسید!‏ اما بهترین پند بود.‏ یَهُوَه بارها به اسرائیلیان کمک کرد که کنعانیان را مغلوب سازند.‏ (‏یوش ۲۴:‏۱۱-‏۱۳‏)‏ بلی،‏ برای اطاعت از یَهُوَه باید به او ایمان داشت.‏ با چنین ایمانی می‌توان همیشه موفق بود.‏ درستیِ این امر هم در گذشته و هم امروزه،‏ به خادمان یَهُوَه ثابت شده است.‏

^۵ جُلیات جنگجویی نیرومند بود که حدود ۳ متر قد داشت و برای نبرد کاملاً مجهز بود.‏ (‏۱سمو ۱۷:‏۴-‏۷‏)‏ در حالی که داوود تنها به قلاب‌سنگ و ایمان به یَهُوَه مجهز بود.‏ نبرد داوود با جُلیات،‏ در نظر بی‌ایمانان احمقانه بود!‏ اما این جُلیات بود که احمقانه عمل کرد.‏—‏۱سمو ۱۷:‏۴۸-‏۵۱‏.‏

۶.‏ در این مقاله به بررسی چه جزئیاتی می‌پردازیم؟‏

^۶ در مقالهٔ قبل به بررسی چهار مورد پرداختیم که برایمان شادی و سعادت به همراه دارد:‏ رسیدگی به نیاز روحانی‌مان،‏ دوستان خوب از طرف یَهُوَه،‏ تعیین اهداف ارزشمند و آزادی واقعی خادمان خدا.‏ اکنون می‌خواهیم مطابق مزمور ۱۶‏،‏ جزئیات بیشتری را دربارهٔ این موارد بررسی کنیم.‏

۷.‏ الف)‏ شخصی روحانی چگونه شخصی است؟‏ ب)‏ «نصیبِ» داوود چه بود و چه تأثیری بر او داشت؟‏

^۷ شخصی روحانی به یَهُوَه ایمان دارد و سعی می‌کند دیدگاه او را در خود پرورش دهد.‏ او همواره به دنبال راهنمایی‌های یَهُوَه است و مصممانه از آن‌ها اطاعت می‌کند.‏ (‏۱قر ۲:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ داوود نمونهٔ خوبی در این زمینه است.‏ او گفت:‏ «خداوندا،‏ تویی نصیبِ مقرر و پیالهٔ من.‏» (‏مز ۱۶:‏۵‏)‏ داوود بابت آنچه ‹نصیبش› شده بود،‏ یعنی رابطه‌اش با یَهُوَه قدردان بود.‏ او همواره به یَهُوَه پناه می‌برد.‏ (‏مز ۱۶:‏۱‏)‏ داوود گفت:‏ ‹تمام وجودم در وجد است.‏› بلی،‏ رابطهٔ نزدیک او با یَهُوَه،‏ بیش از هر چیزی به او شادی می‌بخشید.‏—‏مزمور ۱۶:‏۹،‏ ۱۱ خوانده شود.‏

۸.‏ چگونه زندگی‌مان را شاد و هدفمند سازیم؟‏

^۸ آنانی که بر مادیات و لذّت‌های دنیوی تمرکز می‌کنند،‏ هرگز همچون داوود طعم شادی را نخواهند چشید.‏ (‏۱تیمو ۶:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ برادری از کانادا می‌گوید:‏ «شادی و رضایت واقعی به آنچه در زندگی به دست می‌آوریم بستگی ندارد،‏ بلکه حاصل بخشش به یَهُوَه است که تمام چیزهای نیکو را به ما می‌دهد.‏» (‏یعقو ۱:‏۱۷‏)‏ اگر ایمانتان را تقویت کنید و بر خدمت به یَهُوَه تمرکز کنید،‏ همواره زندگی‌ای شاد و هدفمند خواهید داشت.‏ اما چگونه می‌توانید ایمانتان را تقویت کنید؟‏ شما باید وقت بیشتری را با  یَهُوَه صرف کنید؛‏ بدین منظور می‌توانید کلامش را مطالعه کنید،‏ بر آفریده‌های او تعمّق کنید و به خصوصیات او منجمله محبتی که به شخص شما ابراز کرده است فکر کنید.‏—‏روم ۱:‏۲۰؛‏ ۵:‏۸‏.‏

۹.‏ چگونه می‌توانید همچون داوود شخصیت خود را مطابق با افکار یَهُوَه تغییر دهید؟‏

^۹ یَهُوَه همچون پدری مهربان از طریق پندهایی ما را اصلاح می‌کند.‏ داوود که برای این پندها ارزش زیادی قائل بود گفت:‏ «خداوند را که به من مشورت می‌دهد،‏ متبارک می‌خوانم؛‏ شبانگاه نیز دلم مرا تأدیب می‌کند.‏» (‏مز ۱۶:‏۷‏)‏ داوود بر افکار یَهُوَه تعمّق می‌کرد و افکار و شخصیت خود را با آن هماهنگ می‌ساخت.‏ اگر شما نیز چنین کنید،‏ محبتتان به یَهُوَه افزایش می‌یابد،‏ بیش از پیش در پی خشنودی او خواهید بود و از لحاظ روحانی بالغ‌تر خواهید شد.‏ خواهری به نام کریستین می‌گوید:‏ «وقتی دربارهٔ موضوعی تحقیق و تعمّق می‌کنم،‏ احساس می‌کنم یَهُوَه آن را برای شخص من نوشته است!‏»‏

۱۰.‏ مطابق اِشَعْیا ۲۶:‏۳‏،‏ داشتن طرز فکر روحانی چه فوایدی برایتان دارد؟‏

^۱۰ با داشتن طرز فکر روحانی،‏ می‌توانید همچون یَهُوَه به وضعیت این دنیا و اتفاقات آینده بنگرید.‏ چرا یَهُوَه چنین دانش و بینشی به شما می‌دهد؟‏ او می‌خواهد که امور پراهمیت‌تر را تشخیص دهید،‏ تصمیمات خوبی بگیرید و بدون ترس در انتظار آینده باشید.‏ ‏(‏اِشَعْیا ۲۶:‏۳ خوانده شود.‏)‏ مطابق گفتهٔ اِشَعْیا یَهُوَه به آنانی که به او توکل دارند،‏ همواره آرامش می‌بخشد و از آنان محافظت می‌کند.‏ برادری به نام جاشوآ از آمریکا می‌گوید:‏ «اگر همواره به یَهُوَه نزدیک بمانیم،‏ می‌توانیم امور پراهمیت را از امور کم‌اهمیت تشخیص دهیم.‏»‏

۱۱.‏ داوود چه دوستانی برای خود پیدا می‌کرد؟‏

^۱۱ مزمور ۱۶:‏۳ خوانده شود.‏ داوود می‌دانست که چگونه دوستان خوبی پیدا کند.‏ او از معاشرت با آنانی که یَهُوَه را دوست داشتند،‏ شادی زیادی نصیبش می‌شد.‏ او چنین دوستانی را ‹مقدّسین› خواند،‏ زیرا همواره مطابق معیارهای پاک یَهُوَه زندگی می‌کردند.‏ مزمورنویس دیگری که معیار مشابهی برای انتخاب دوست داشت گفت:‏ «همهٔ ترسندگانت را رفیقم،‏ آنان را که احکام تو را نگاه می‌دارند.‏» (‏مز ۱۱۹:‏۶۳‏)‏ در مقالهٔ قبل دیدیم که می‌توانید دوستان زیادی پیدا کنید که یَهُوَه را دوست دارند و از او اطاعت می‌کنند.‏ البته همهٔ دوستانی که می‌یابید نباید لزوماً هم‌سن‌وسال شما باشند.‏

۱۲.‏ دوستی داوود و یوناتان بر چه پایه‌ای شکل گرفته بود؟‏

^۱۲ داوود تنها به دنبال این نبود که دوستانی هم‌سن‌وسال خودش بیابد.‏ یکی از دوستان صمیمی داوود،‏ یوناتان بود.‏ رابطهٔ دوستی آنان،‏ یکی از بهترین و صمیمی‌ترین دوستی‌هایی است که کتاب مقدّس به آن اشاره کرده است.‏ آیا می‌دانستید که یوناتان حدود ۳۰ سال بزرگ‌تر از داوود بود؟‏ شاید از خود بپرسید که آنان چگونه تا این حد با هم صمیمی شده بودند؟‏ دوستی آنان بر اساس ایمان به خدا و احترامی که برای یکدیگر قائل بودند شکل گرفته بود.‏ به علاوه،‏ آنان برای نکات مثبت یکدیگر ارزش قائل می‌شدند؛‏ برای مثال،‏ شجاعتی که در جنگ با دشمنان یَهُوَه از خود نشان می‌دادند.‏—‏۱سمو ۱۳:‏۳؛‏ ۱۴:‏۱۳؛‏ ۱۷:‏۴۸-‏۵۰؛‏ ۱۸:‏۱‏.‏

۱۳.‏ شما چگونه می‌توانید با افراد بیشتری دوست شوید؟‏ مثالی بزنید.‏

^۱۳ ما نیز همچون داوود و یوناتان می‌توانیم با کسانی دوست شویم که به یَهُوَه محبت دارند و از دوستی با آنان شادی زیادی بیابیم.‏ خواهری به نام کِرا که سال‌ها به یَهُوَه خدمت کرده است می‌گوید:‏ «دوستان مختلفی از تمام نقاط جهان یافته‌ام که پیشینه‌ها و فرهنگ‌های متفاوتی دارند.‏» اگر شما نیز چنین دوستانی بیابید،‏ به وضوح خواهید دید که کلام خدا و روح مقدّس او،‏ پرستندگان یَهُوَه را مانند یک خانوادهٔ جهانی متحد می‌سازد.‏

۱۴.‏ الف)‏ چه چیز کمکتان می‌کند که اهدافی ارزشمند برای خود تعیین کنید؟‏ ب)‏ برخی جوانان نسبت به اهداف خود چه احساسی داشته‌اند؟‏

^۱۴ مزمور ۱۶:‏۸ خوانده شود.‏ داوود در زندگی همواره بر خدمت به یَهُوَه تمرکز می‌کرد.‏ اگر شما نیز همچون داوود هنگام تعیین اهداف خود،‏ طرز فکر یَهُوَه را مد نظر داشته باشید،‏ از شادی و رضایت برخوردار خواهید بود.‏ برادری به نام استیفان می‌گوید:‏ «زمانی که با سعی و تلاش به هدفی دست می‌یابم و به پیشرفت‌هایی که در این مسیر داشته‌ام فکر می‌کنم،‏ احساس شادی و رضایت دارم.‏» برادری جوان از آلمان که اکنون در کشوری دیگر خدمت می‌کند،‏ می‌گوید:‏ «نمی‌خواهم در زمان پیری متوجه شوم که تمام اهداف دوران زندگی‌ام به خاطر نفع شخصی بوده است.‏» مطمئناً شما نیز چنین چیزی نمی‌خواهید.‏ بنابراین،‏ از استعدادها و توانایی‌های خود برای جلال دادن به یَهُوَه و کمک به دیگران استفاده کنید.‏ (‏غلا ۶:‏۱۰‏)‏ اهدافی روحانی برای خود تعیین کنید و در دعا از یَهُوَه بخواهید که برای دستیابی به آن‌ها کمکتان کند.‏ مطمئن باشید که او مشتاق است به چنین دعاهایی پاسخ دهد.‏—‏۱یو ۳:‏۲۲؛‏ ۵:‏۱۴،‏ ۱۵‏.‏

۱۵.‏ شما چه اهدافی می‌توانید برای خود تعیین کنید؟‏ (‏کادر «‏ اهدافی روحانی و شادی‌بخش‏» ملاحظه شود.‏)‏

^۱۵ شما چه اهدافی می‌توانید برای خود تعیین کنید؟‏ برای مثال،‏ شاید بخواهید با کلمات خود پاسخ‌هایی برای جلسات آماده کنید،‏ یا شاید بخواهید خدمت پیشگامی یا خدمت در بیت‌ئیل را آغاز کنید.‏ همچنین،‏ شاید برای خدمت در محدودهٔ خارجی زبان به یادگیری زبانی جدید فکر می‌کنید.‏ باراک برادری جوان که بطور تمام‌وقت خدمت می‌کند می‌گوید:‏ «صبح‌ها که از خواب بیدار می‌شوم،‏ می‌خواهم تمام انرژی‌ام را در خدمت به یَهُوَه صرف کنم.‏ هیچ فعالیت دیگری تا این حد احساس رضایت به من نمی‌دهد.‏»‏

۱۶.‏ حس داوود دربارهٔ قوانین و اصول یَهُوَه چه بود و چرا؟‏

^۱۶ مزمور ۱۶:‏۲،‏ ۴ خوانده شود.‏ همان طور که در مقالهٔ قبل آموختیم،‏ برای برخورداری از آزادی واقعی باید مطابق قوانین و اصول یَهُوَه زندگی کنیم.‏ به این شکل،‏ می‌آموزیم که از بدی نفرت کنیم و نیکویی را دوست بداریم.‏ (‏عا ۵:‏۱۵‏)‏ داوود گفت که یَهُوَه،‏ تنها منشأ نیکویی است.‏ نیکویی نشانگر کمال اخلاقی است که با  بدی در تضاد است.‏ داوود تلاش می‌کرد تا با الگو گرفتن از یَهُوَه،‏ نیکویی را در خود پرورش دهد.‏ او همچنین آموخت که از هر آنچه در دید یَهُوَه بد است منجمله بت‌پرستی،‏ نفرت داشته باشد.‏ بت‌پرستان با دست زدن به چنین عمل پوچی،‏ نه تنها خود را بی‌حرمت می‌سازند،‏ بلکه جلالی را که شایستهٔ یَهُوَه است به شخص یا شیء دیگری می‌دهند.‏—‏اشع ۲:‏۸،‏ ۹؛‏ مکا ۴:‏۱۱‏.‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ داوود دربارهٔ عواقب پرستش کاذب چه گفت؟‏ ب)‏ امروزه مردم چگونه دچار ‹غم‌های بسیار› می‌شوند؟‏

^۱۷ در زمان باستان،‏ اعمال نامشروع جنسی اغلب بخشی از پرستش کاذب بود.‏ (‏هو ۴:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ بسیاری به دلیل لذّت زودگذر این اعمال،‏ به پرستش کاذب روی می‌آوردند.‏ اما آیا چنین اعمالی به آنان شادی واقعی می‌بخشید؟‏ به هیچ وجه!‏ داوود گفت که پرستندگان خدایان کاذب دچار ‹غم‌های بسیار› می‌شوند.‏ آنان حتی فرزندانشان را برای خدایان کاذب قربانی می‌کردند.‏ (‏اشع ۵۷:‏۵‏)‏ یَهُوَه از سنگدلی آنان نفرت داشت.‏ (‏ار ۷:‏۳۱‏)‏ اگر شما در آن دوران زندگی می‌کردید،‏ مطمئناً از این که والدینتان به یَهُوَه ایمان داشتند و از او اطاعت می‌کردند قدردان می‌بودید.‏

^۱۸ امروزه بسیاری ادیان کاذب،‏ اعمال نامشروع جنسی منجمله همجنس‌بازی را قابل قبول می‌دانند.‏ اما همچون زمان باستان،‏ آنانی که دست به چنین اعمالی می‌زنند،‏ دچار ‹غم‌های بسیار› می‌شوند.‏ (‏۱قر ۶:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ آیا شما شاهد عواقبی که گریبانگیر چنین افرادی می‌شود بوده‌اید؟‏ جوانان،‏ به پدر آسمانی‌تان یَهُوَه گوش دهید.‏ اطمینان حاصل کنید که اطاعت از او همیشه به نفعتان است.‏ همواره به عواقب بد اعمال غیراخلاقی فکر کنید.‏ در این صورت،‏ درمی‌یابید که لذّت‌های زودگذر آنقدر ارزش ندارد که متحمّل صدمات آن شوید.‏ (‏غلا ۶:‏۸‏)‏ جاشوآ که پیش از این به او اشاره شد می‌گوید:‏ «ما می‌توانیم به هر شکلی که می‌خواهیم از آزادی خود استفاده کنیم،‏ اما سوءاستفاده از آن عواقب ناخوشایندی به همراه دارد.‏»‏

۱۹،‏ ۲۰.‏ چه برکاتی نصیب جوانانی می‌شود که به یَهُوَه ایمان دارند و مطیع او هستند؟‏

^۱۹ عیسی به پیروانش گفت:‏ «اگر شما در کلام من بمانید،‏ به‌راستی شاگرد من هستید،‏ حقیقت را خواهید شناخت و حقیقت شما را آزاد خواهد ساخت.‏» (‏یو ۸:‏۳۱،‏ ۳۲‏)‏ واقعاً از یَهُوَه قدردانیم که از بند ادیان کاذب،‏ جهالت و خرافات آزاد شده‌ایم.‏ ما بی‌صبرانه در انتظار «آزادی پرجلال فرزندان خدا» هستیم که در آینده نصیبمان خواهد شد.‏ (‏روم ۸:‏۲۱‏)‏ اکنون نیز با آموختن تعالیم عیسی و اطاعت از آن‌ها،‏ می‌توانیم بیش از پیش ‹حقیقت را بشناسیم› و تا حدّی طعم این آزادی را در زندگی بچشیم.‏

^۲۰ جوانان،‏ قدر آزادی‌ای را که یَهُوَه به شما داده است بدانید و عاقلانه از آن استفاده کنید.‏ تصمیماتی بگیرید که بهترین آینده را برایتان به ارمغان می‌آورد.‏ برادری جوان می‌گوید:‏ «اگر در جوانی از آزادی‌مان عاقلانه استفاده کنیم،‏ در آینده بهتر می‌توانیم دربارهٔ امور مهم‌تر مانند یافتن شغل مناسب یا ازدواج کردن تصمیم بگیریم.‏»‏

۲۱.‏ چگونه می‌توانید همچنان در مسیری که به «زندگی واقعی» می‌انجامد قدم بردارید؟‏

^۲۱ در این دنیا،‏ زندگیِ به اصطلاح خوب،‏ موقتی است.‏ هیچ یک از ما نمی‌دانیم فردا چه اتفاقی برایمان می‌افتد.‏ (‏یعقو ۴:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ بنابراین،‏ عاقلانه است که همچنان در مسیری که به «زندگی واقعی» می‌انجامد،‏ قدم برداریم.‏ (‏۱تیمو ۶:‏۱۹‏)‏ البته،‏ این تصمیم خودمان است و یَهُوَه هیچ کس را مجبور نمی‌کند که در این راه قدم بردارد.‏ باشد که یَهُوَه را «نصیبِ» خود سازید و قدر ‹چیزهای نیکویی› را که او به شما داده است بدانید.‏ (‏مز ۱۰۳:‏۵‏)‏ ایمان داشته باشید که یَهُوَه تا به ابد شادی و لذّت‌های بسیاری به شما می‌بخشد.‏—‏مز ۱۶:‏۱۱‏.‏