دایانا بیش از ۸۰ سال دارد.‏ شوهر او قبل از مرگش برای چندین سال در آسایشگاه سالمندان بود و از بیماری آلزایمر رنج می‌برد.‏ دایانا همچنین باید با مرگ دو پسرش کنار می‌آمد و خود نیز باید با سرطان سینه دست و پنجه نرم می‌کرد.‏ با این حال،‏ اعضای جماعت،‏ او را در جلسات یا خدمت موعظه همیشه شاد می‌بینند.‏

جان بیش از ۴۳ سال سرپرست سیّار بود.‏ او از خدمتش حقیقتاً لذّت می‌برد و دوست داشت که به آن ادامه دهد.‏ اما یکی از خویشاوندان او بیمار شد و جان برای این که از او نگهداری کند،‏ از خدمت سیّاری دست کشید.‏ خواهران و برادرانی که مدت‌هاست جان را می‌شناسند،‏ وقتی او را در مجمع یا کنگره می‌بینند،‏ متوجه می‌شوند که او همچنان شادی‌اش را حفظ کرده است!‏

چگونه دایانا و جان توانسته‌اند شادی خود را حفظ کنند؟‏ چگونه شخصی که از لحاظ عاطفی یا فیزیکی رنج می‌برد می‌تواند شاد باشد؟‏ کسی که باید از خدمت مورد علاقه‌اش دست بکشد چطور؟‏ کتاب مقدّس در این مورد می‌گوید:‏ ‹پارسا در خداوند شادی می‌کند.‏› (‏مز ۶۴:‏۱۰‏)‏ برای درک این امر مهم،‏ اول باید دریابیم که چه چیزهایی به ما شادی حقیقی می‌بخشد و چه چیزهایی این شادی را از ما می‌رباید.‏

به حتم می‌توانید به چیزهایی فکر کنید که در زندگی شادی‌آور است.‏ برای مثال،‏ زوجی که با عشق و محبت ازدواج می‌کنند،‏ یا زمانی که فرزندی به دنیا می‌آید و یا وقتی که شخص مسئولیتی جدید در جماعت می‌گیرد.‏ این وقایع حقیقتاً سبب شادی شخص می‌شود،‏ زیرا منشأ این هدایا یَهُوَه خداست.‏ یَهُوَه بنیان‌گذار ازدواج است،‏ همچنین او این توانایی را به انسان‌ها داد که بچه‌دار شوند.‏ به علاوه،‏ اوست که از طریق جماعت مسیحی مسئولیت‌های گوناگونی به خادمانش می‌دهد.‏—‏پیدا ۲:‏۱۸،‏ ۲۲؛‏ مز ۱۲۷:‏۳؛‏ ۱تیمو ۳:‏۱‏.‏

با این حال،‏ برخی از اموری که شادی‌آور است ممکن است ماندگار نباشد.‏ برای مثال،‏ شاید شخصی به همسرش وفادار نماند یا فوت کند.‏ (‏حز ۲۴:‏۱۸؛‏ هو ۳:‏۱‏)‏ همچنین برخی فرزندان از والدینشان و حتی از خدا نافرمانی می‌کنند و ممکن است از جماعت اخراج شوند.‏ پسران سموئیل،‏  یَهُوَه را آن طور که مورد تأیید اوست نمی‌پرستیدند و داوود نیز به دلیل گناهش با مشکلات بسیاری در خانواده روبرو شد.‏ (‏۱سمو ۸:‏۱-‏۳؛‏ ۲سمو ۱۲:‏۱۱‏)‏ این گونه اتفاقات نه تنها شادی‌آور نیست،‏ بلکه سبب اندوه ما می‌شود.‏

ممکن است مسئولیت‌های مختلف در خدمت به یَهُوَه نیز موقتی باشد.‏ شاید به دلیل بیماری،‏ مسئولیت‌های خانوادگی یا تغییراتی در سازمان،‏ دیگر نتوانیم مانند قبل یَهُوَه را خدمت کنیم.‏ بسیاری از هم‌ایمانانمان که با چنین تغییراتی روبرو شده‌اند،‏ اذعان کرده‌اند که دیگر از شادی و رضایت سابق برخوردار نیستند.‏

بنابراین این امور شادی‌آور می‌تواند موقتی باشد.‏ اما آیا شادی‌ای وجود دارد که حتی در سختی‌ها نیز بتوانیم از آن برخوردار باشیم؟‏ بلی!‏ زیرا سموئیل،‏ داوود و دیگر خادمان یَهُوَه،‏ با وجود سختی‌ها و مشکلات توانستند تا حدّی شادی خود را حفظ کنند.‏

عیسی می‌دانست که شادی حقیقی چیست.‏ او قبل از این که به زمین بیاید ‹همیشه در حضور یهوه پایکوبی می‌کرد.‏› (‏امث ۸:‏۳۰‏)‏ اما طی زندگی‌اش بر زمین،‏ گاه با مشکلات توان‌فرسایی روبرو می‌شد.‏ با این حال،‏ انجام دادن خواست پدرش شادی بسیاری به او می‌بخشید.‏ (‏یو ۴:‏۳۴‏)‏ او حتی مرگ دردآوری داشت،‏ اما کتاب مقدّس در این مورد می‌گوید:‏ ‹او به خاطر شادی‌ای که پیش رو داشت تیر شکنجه را تحمّل کرد.‏› (‏عبر ۱۲:‏۲‏)‏ بنابراین،‏ توجه به دو نکته‌ای که عیسی در مورد شادی حقیقی گفت،‏ برایمان بسیار مفید است.‏

یک بار ۷۰ تن از شاگردان عیسی پس از فعالیت موعظه نزد او برگشتند.‏ آنان خیلی شاد بودند،‏ زیرا توانسته بودند کارهای فوق‌العاده‌ای انجام دهند و حتی دیوها را بیرون کنند.‏ اما عیسی به آنان گفت:‏ «از این که ارواح از شما اطاعت می‌کنند،‏ شادی مکنید،‏ بلکه شادی کنید چون نام‌های شما در آسمان‌ها نوشته شده است.‏» (‏لو ۱۰:‏۱-‏۹،‏ ۱۷،‏ ۲۰‏)‏ بله،‏ کسب رضایت و خشنودی یَهُوَه خیلی مهم‌تر و شادی‌بخش‌تر از دریافت هر مسئولیتی است.‏

در موقعیتی دیگر،‏ وقتی عیسی رو به جمعیتی سخن می‌گفت،‏ زنی یهودی گفت خوشا به حال مادر چنین معلّمی.‏ اما عیسی به او چنین پاسخ داد:‏ «خیر،‏ بلکه  خوشا به حال آنانی که کلام خدا را می‌شنوند و آن را حفظ می‌کنند.‏» (‏لو ۱۱:‏۲۷،‏ ۲۸‏)‏ با این که فرزندان می‌توانند سبب شادی والدینشان شوند،‏ ما با اطاعت از یَهُوَه می‌توانیم به او نزدیک‌تر شده،‏ از شادی بیشتری برخوردار شویم.‏

در واقع پی بردن به این که یَهُوَه از ما خشنود است،‏ کلید داشتن شادی واقعی است.‏ این نوع شادی،‏ زودگذر نیست و در سختی‌ها و مشکلات نیز ماندگار است.‏ شخصی که طی آزمایش و سختی وفادار می‌ماند،‏ مورد تأیید یَهُوَه قرار می‌گیرد و این موضوع شادی بیشتری به او می‌بخشد.‏ (‏روم ۵:‏۳-‏۵‏)‏ به علاوه،‏ یَهُوَه به آنانی که به او توکل می‌کنند،‏ روح خود را می‌بخشد و یکی از خصوصیات ثمرهٔ روح شادی است.‏ (‏غلا ۵:‏۲۲‏)‏ به همین دلیل در مزمور ۶۴:‏۱۰ آمده است:‏ ‹پارسا در خداوند شادی می‌کند.‏›‏

با درک این موضوع پی می‌بریم که چرا دایانا و جان که پیش از این به آنان اشاره شد،‏ شادی خود را با وجود موقعیت‌های دشوار حفظ کردند.‏ دایانا می‌گوید:‏ «من به یَهُوَه پناه بردم،‏ همان طور که کودکی به والدینش پناه می‌برد.‏» او چگونه پی برد که یَهُوَه از او خشنود است؟‏ او می‌گوید:‏ «یَهُوَه مرا قادر ساخته که به طور مرتب و با لبخندی واقعی در خدمت موعظه شرکت کنم؛‏ این برکت یَهُوَه است.‏» جان در توضیح این که چه چیز به او کمک کرده است شاد بماند،‏ می‌گوید:‏ «در سال ۱۹۹۸ مأموریت یافتم که در مدرسهٔ تربیت خادمین آموزش بدهم،‏ از آن زمان مطالعهٔ شخصی‌ام را خیلی بیشتر کردم.‏» او همچنین می‌گوید که به همراه همسرش توانستند خود را با شرایط جدید راحت‌تر تطبیق دهند،‏ زیرا هر دوی آنان راغب بودند آن طور که یَهُوَه می‌خواهد او را خدمت کنند و از تصمیمشان احساس رضایت دارند.‏

بسیاری دیگر از خواهران و برادرانمان به درستیِ گفتهٔ مزمور ۶۴:‏۱۰ پی برده‌اند.‏ برای مثال،‏ زوجی در آمریکا بیش از ۳۰ سال در بیت‌ئیل خدمت می‌کردند.‏ سپس مأموریت یافتند که پیشگام ویژه شوند.‏ آنان چنین اذعان می‌کنند:‏ «وقتی چیزی را که برایش ارزش بسیار قائلیم از دست می‌دهیم،‏ طبیعی است که برای مدتی غمگین باشیم.‏ اما نباید در غم بمانیم!‏» آن زوج در جماعت جدیدشان بلافاصله به خدمت موعظه مشغول شدند.‏ آنان می‌گویند:‏ «خواسته‌هایمان را با جزئیات در دعا از یَهُوَه طلب کردیم.‏ سپس دیدیم که یَهُوَه چگونه به دعاهایمان پاسخ داد و این برای ما بسیار تشویق‌کننده و شادی‌آور بود.‏ مدتی کوتاه بعد از این که به جماعت جدیدمان آمدیم،‏ چند نفر دیگر شروع به خدمت پیشگامی کردند و ما این برکت را یافتیم که با دو نفر مطالعه کنیم که به خوبی پیشرفت می‌کنند.‏»‏

البته باید اذعان کرد که شاد بودن همیشه کار آسانی نیست و گاه در زندگی غمگین می‌شویم.‏ اما یَهُوَه از طریق مزمور ۶۴:‏۱۰ به ما اطمینان می‌دهد که حتی زمانی که دلسرد می‌شویم،‏ با وفادار ماندن می‌توانیم دوباره ‹در او شادی کنیم.‏› ما همچنین مشتاق روزی هستیم که وعدهٔ «آسمانی جدید و زمینی جدید» به تحقق برسد.‏ در آن زمان همهٔ انسان‌ها کامل خواهند بود و به دلیل تمام کارهای یَهُوَه ‹شادی و وجد خواهند کرد.‏›—‏اشع ۶۵:‏۱۷،‏ ۱۸‏.‏

به روزی فکر کنید که از سلامت کامل برخوردار خواهید بود و هر روز را پر از انرژی شروع خواهید کرد.‏ هر غم و غصه‌ای که در گذشته داشتید،‏ هر چقدر هم که دردناک بود،‏ از بین می‌رود.‏ یَهُوَه به ما اطمینان می‌دهد که «امور پیشین دیگر به یاد آورده نخواهد شد،‏ و از ذهن نخواهد گذشت.‏» به علاوه،‏ عزیزانمان را که رستاخیز یافته‌اند،‏ دوباره در آغوش می‌کشیم.‏ ما نیز احساسی مانند احساس والدین آن دختر ۱۲ ساله خواهیم داشت که عیسی رستاخیزش داد؛‏ والدین او «غرق در حیرت و شادی شدند.‏» (‏مرق ۵:‏۴۲‏)‏ در آخر همهٔ انسان‌های روی زمین حقیقتاً «پارسا» خواهند بود و تا ابد ‹در یَهُوَه شادی خواهند کرد.‏›‏