خصوصیاتی که عیسی در آسمان یاد گرفت،‏ باعث شد که وقتی روی زمین بود نمونه‌ای عالی از همکاری برای ما به جا بگذارد.‏ ما با بررسی نمونهٔ عیسی سه اصل را یاد می‌گیریم که کمکمان می‌کند تا یک همکار خوب باشیم و روحیهٔ اتحاد و همکاری را بالا ببریم.‏

یک همکار خوب فروتن است و برای دیگر همکارانش،‏ ارزش قائل است.‏ او به دنبال جلب توجه دیگران نیست.‏ عیسی هم چنین دیدگاهی داشت و آن را از پدرش یاد گرفته بود.‏ با وجود این که یَهُوَه آفریدگار مطلق است،‏ می‌خواست همه بدانند که پسرش هم نقش مهمی در آفرینش داشته است.‏ برای همین گفت:‏ «انسان را به صورت .‏ .‏ .‏ خودمان بسازیم.» (‏پیدا ۱:‏۲۶‏)‏ مطمئناً عیسی از فروتنی یَهُوَه قدردان بود.‏—‏مز ۱۸:‏۳۵‏.‏

وقتی عیسی به زمین آمد،‏ مثل پدرش فروتن بود.‏ وقتی مردم او را به خاطر کارهایش تحسین می‌کردند،‏ او جلال را به خدا می‌داد.‏ (‏مرق ۱۰:‏۱۷،‏ ۱۸؛‏ یو ۷:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ عیسی رابطه‌ای صلح‌آمیز با شاگردانش داشت و آن‌ها را دوست خود می‌دانست.‏ (‏یو ۱۵:‏۱۵‏)‏ او برای این که فروتنی را به آن‌ها یاد دهد،‏ حتی پاهایشان را شست.‏ (‏یو ۱۳:‏۵،‏ ۱۲-‏۱۴‏)‏  ما هم باید برای همکارانمان ارزش و احترام قائل شویم و به خواسته‌های آن‌ها بیشتر از خواسته‌های خودمان اهمیت دهیم.‏ اگر به همدیگر احترام بگذاریم و به دنبال تحسین و جلب توجه نباشیم،‏ موفقیت بیشتری به دست می‌آوریم.‏—‏روم ۱۲:‏۱۰‏.‏

یک شخص فروتن می‌داند که تلاش‌هایش «با مشاوران بسیار،‏ به ثمر می‌رسد.‏» (‏امث ۱۵:‏۲۲‏)‏ حتی اگر تجربه و توانایی‌های زیادی داریم،‏ باز هم باید یادمان باشد که هیچ‌کس همه چیز را نمی‌داند.‏ حتی عیسی هم گفت که همه چیز را نمی‌داند.‏ (‏مت ۲۴:‏۳۶‏)‏ با وجود این که شاگردان عیسی ناکامل بودند،‏ او همیشه نظر آن‌ها را می‌پرسید.‏ (‏مت ۱۶:‏۱۳-‏۱۶‏)‏ برای همین شاگردانش در کنار او راحت بودند.‏ اگر ما هم با فروتنی محدودیت‌هایمان را در نظر بگیریم و به نظرات دیگران توجه کنیم،‏ می‌توانیم رابطه‌ای صلح‌آمیز با آن‌ها داشته باشیم و مطمئن باشیم که در کنار آن‌ها تلاش‌هایمان «به ثمر می‌رسد.‏»‏

این موضوع مخصوصاً برای پیران جماعت مهم است.‏ آن‌ها وقتی با هم کار می‌کنند باید مثل عیسی فروتن باشند.‏ همچنین باید یادشان باشد که در جلسهٔ هیئت پیران،‏ هر یک از برادران می‌تواند تحت تأثیر روح مقدّس یَهُوَه نظرات مفیدی بدهد.‏ اگر پیران جماعت جلسه‌ای صلح‌آمیز داشته باشند،‏ طوری که همهٔ آن‌ها بتوانند به‌راحتی نظرشان را بگویند،‏ می‌توانند تصمیمات خوبی بگیرند که به نفع کل جماعت است.‏

یک همکار خوب رفتاری معقول با همکارانش دارد و انعطاف‌پذیر است.‏ عیسی حتماً بارها رفتار معقول پدرش را دیده بود.‏ برای مثال،‏ او عیسی را فرستاد تا انسان‌ها را که محکوم به مرگ بودند نجات دهد.‏—‏یو ۳:‏۱۶‏.‏

عیسی در صورت امکان،‏ انعطاف‌پذیر بود.‏ او با وجود این که برای قوم اسرائیل فرستاده شده بود،‏ به زنی که اهل فینیقیه بود کمک کرد.‏ (‏مت ۱۵:‏۲۲-‏۲۸‏)‏ به علاوه،‏ عیسی معقول بود و از شاگردانش انتظار بیش از حد نداشت.‏ دوست صمیمی‌اش پِطرُس در حضور مردم او را انکار کرد،‏ اما عیسی او را بخشید.‏ او حتی بعدها مسئولیت‌های بیشتری به پِطرُس داد.‏ (‏لو ۲۲:‏۳۲؛‏ یو ۲۱:‏۱۷؛‏ اعما ۲:‏۱۴؛‏  ۸:‏۱۴-‏۱۷؛‏ ۱۰:‏۴۴،‏ ۴۵‏)‏ نمونهٔ عیسی نشان می‌دهد که ما باید انعطاف‌پذیر باشیم تا ‹همگان ما را فردی معقول بدانند.‏›—‏فیلیپ ۴:‏۵‏.‏

معقول بودن باعث می‌شود که با همه در صلح و آرامش کار کنیم.‏ برخورد عیسی آنقدر با اطرافیانش خوب بود که دشمنانش با حسادت گفتند،‏ او «دوست خراجگیران و گناهکاران» است.‏ (‏مت ۱۱:‏۱۹‏)‏ آیا ما هم می‌توانیم مثل عیسی،‏ همکار خوبی برای دیگران باشیم؟‏ برادری به نام لوئیس که طی خدمت سیّاری و خدمت در بیت‌ئیل با افراد مختلفی کار کرده است،‏ می‌گوید:‏ «کار کردن با انسان‌های ناکامل مثل ساختن یک دیوار با سنگ‌هایی است که هم‌اندازه نیستند.‏ باید اینقدر جای سنگ‌ها را تغییر دهیم تا بتوانیم دیوار را صاف بسازیم.‏ من هم باید مرتباً تغییراتی در خودم ایجاد می‌کردم تا بتوانم در صلح و آرامش با دیگران کار کنم.‏» واقعاً که چه طرز فکر درستی!‏

ما چطور می‌توانیم در جماعت از خود روحیهٔ همکاری نشان دهیم؟‏ ما می‌توانیم با مبشّرانی به موعظه برویم که همسن ما نیستند یا مسئولیتشان در خانواده با ما فرق می‌کند.‏ آیا تلاش می‌کنیم که معقول و انعطاف‌پذیر باشیم و روش موعظه‌مان را طوری با آن‌ها هماهنگ کنیم که از همکاری با ما لذّت ببرند؟‏

یک همکار خوب،‏ چیزهایی که دارد را ‹با دیگران سهیم می‌شود.‏› (‏۱تیمو ۶:‏۱۸‏)‏ وقتی عیسی با پدرش کار می‌کرد،‏ می‌دید که یَهُوَه چیزی را از او مخفی نمی‌کند.‏ وقتی یَهُوَه «آسمانها را استوار ساخت،‏» عیسی ‹آنجا بود.‏› (‏امث ۸:‏۲۷‏)‏ او هم بعدها ‹هر آنچه از پدرش شنیده بود› را با شاگردانش در میان گذاشت.‏ (‏یو ۱۵:‏۱۵‏)‏ به طور مشابه،‏ ما هم می‌توانیم دانش و تجربیاتمان را در اختیار هم‌ایمانانمان قرار دهیم.‏ یک همکار خوب،‏ سعی نمی‌کند با مخفی کردن اطلاعات مفید و ضروری،‏ دیگران را تحت تسلّط خود نگه دارد.‏ برعکس،‏ دانش و تجربیاتش را با کمال میل در اختیار دیگران قرار می‌دهد.‏

ما همچنین می‌توانیم همکارانمان را تشویق کنیم.‏ آیا وقتی کسی از تلاش‌های ما قدردانی می‌کند،‏ احساس خوبی نداریم؟‏ عیسی همیشه نکات مثبت همکارانش را به آن‌ها می‌گفت.‏ (‏با مَتّی ۲۵:‏۱۹-‏۲۳؛‏ لوقا ۱۰:‏۱۷-‏۲۰ مقایسه شود)‏ او حتی به آن‌ها گفت که کارهایی بزرگ‌تر از کارهای خودش انجام خواهند داد.‏ (‏یو ۱۴:‏۱۲‏)‏ عیسی شب قبل از مرگش به شاگردانش گفت:‏ «شما کسانی هستید که در آزمایش‌هایم در کنار من بوده‌اید.‏» (‏لو ۲۲:‏۲۸‏)‏ حرف‌های عیسی آن‌ها را خیلی تشویق کرد و به آن‌ها انگیزهٔ عمل داد!‏ اگر ما هم همکارانمان را تحسین کنیم،‏ خوشحال می‌شوند و عملکردشان بهتر می‌شود.‏

برادری به نام کایود می‌گوید:‏ «یک همکار خوب لازم نیست که کامل باشد.‏ او همکارانش را خوشحال می‌کند و کار کردن را برایشان راحت‌تر می‌کند.‏» آیا شما هم همکار خوبی هستید؟‏ هم‌ایمانانتان در این باره چه فکر می‌کنند؟‏ آیا همان طور که شاگردان عیسی از همکاری با او لذّت می‌بردند،‏ آن‌ها هم از همکاری با شما لذّت می‌برند؟‏ در این صورت،‏ می‌توانید مثل پولُس رسول بگویید:‏ «همکاران شماییم و برای شادی شما می‌کوشیم.‏»—‏۲قر ۱:‏۲۴‏.‏