۱.‏ چرا می‌توان گفت که امید ابراهیم بی‌اساس نبود؟‏

 یَهُوَه به دوست خود ابراهیم وعده داد که همهٔ ملت‌های زمین از طریق نسل او برکت پیدا می‌کنند.‏ (‏پیدا ۱۵:‏۵؛‏ ۲۲:‏۱۸‏)‏ ابراهیم به خاطر ایمان قوی به خدا،‏ مطمئن بود که وعده‌اش به حقیقت می‌پیوندد.‏ با این حال،‏ وقتی ابراهیم ۱۰۰ ساله و همسرش ۹۰ ساله بود،‏ هنوز صاحب فرزندی نشده بودند.‏ (‏پیدا ۲۱:‏​۱-‏۷‏)‏ اما کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «ابراهیم بر اساس امیدش ایمان داشت که می‌تواند پدر ملت‌های زیادی شود،‏ چون خدا به او گفته بود.‏» (‏روم ۴:‏۱۸‏)‏ ما می‌دانیم که امید ابراهیم به حقیقت پیوست.‏ او پدر پسری شد که مدت‌ها انتظارش را می‌کشید و نامش را اسحاق گذاشت.‏ چرا ابراهیم مطمئن بود که یَهُوَه به وعده‌اش عمل می‌کند؟‏

۲.‏ چرا ابراهیم مطمئن بود که یَهُوَه به وعده‌اش عمل می‌کند؟‏

^۲ ابراهیم رابطهٔ نزدیکی با یَهُوَه داشت.‏ به همین دلیل او «کاملاً مطمئن بود که خدا» وعده‌اش را به انجام می‌رساند.‏ (‏روم ۴:‏۲۱‏)‏ یَهُوَه به خاطر ایمان ابراهیم او را درستکار شمرد.‏ (‏یعقو ۲:‏۲۳‏)‏ همان طور که در رومیان ۴:‏۱۸ آمده است ابراهیم ایمانی قوی و امیدی روشن داشت.‏ در ادامه به سخنان پولُس رسول که در رومیان باب پنج آمده می‌پردازیم.‏

۳.‏ پولُس چه توضیحی در مورد امید می‌دهد؟‏

 ^۳ پولُس توضیح می‌دهد که چرا مطمئنیم ‹امیدمان،‏ ما را مأیوس نمی‌کند.‏› (‏روم ۵:‏⁠۵‏)‏ او همین طور به ما نشان می‌دهد که چطور امیدمان می‌تواند روشن‌تر شود.‏ حین بررسی رومیان ۵:‏​۱-‏۵ به امیدی که دارید فکر کنید.‏ احتمالاً متوجه می‌شوید که به مرور زمان امیدتان بیشتر شده است.‏ بررسی سخنان پولُس به شما کمک می‌کند که نسبت به آینده امیدوارتر باشید.‏ در ابتدا امید فوق‌العاده‌ای که ما را مأیوس نمی‌کند بررسی می‌کنیم.‏

۴.‏ رومیان ۵:‏۱ و ۲ به چه موضوعی اشاره می‌کند؟‏

^۴ رومیان ۵:‏​۱،‏ ۲ خوانده شود.‏ پولُس این سخنان را به جماعت روم نوشت.‏ برادران و خواهران آن جماعت در مورد یَهُوَه و عیسی یاد گرفته بودند،‏ ایمان آورده بودند و مسیحی شده بودند.‏ پس خدا ‹به خاطر ایمانشان آن‌ها را درستکار شمرد› و آن‌ها را با روح‌القدس مسح کرد.‏ بله،‏ آن‌ها از امیدی فوق‌العاده برخوردار شدند.‏

۵.‏ امید مسح‌شدگان چیست؟‏

^۵ پولُس بعدها به مسیحیان مسح‌شده در اِفِسُس در مورد امیدشان نوشت.‏ آن امید شامل دریافت ‹میراثی برای مقدّسان› بود.‏ (‏افس ۱:‏۱۸‏)‏ پولُس همین طور به کولُسیان گفت که پاداششان را کجا دریافت می‌کنند.‏ او آن را ‹پاداش آسمانی› خواند.‏ (‏کول ۱:‏​۴،‏ ۵‏)‏ پس امیدی که مسح‌شدگان دارند این است که به زندگی ابدی در آسمان رستاخیز شوند و در کنار عیسی پادشاهی کنند.‏—‏۱تسا ۴:‏​۱۳-‏۱۷؛‏ مکا ۲۰:‏⁠۶‏.‏

۶.‏ یک برادر مسح‌شده در مورد امیدش چه گفت؟‏

^۶ مسیحیان مسح‌شده برای امیدشان ارزش قائلند.‏ یکی از مسح‌شدگان،‏ برادر فِردریک فرانز،‏ در مورد امیدش گفت:‏ «امید ما قطعی است و برای تک‌تک ۱۴۴٬۰۰۰ نفرِ گلهٔ کوچک به تحقق می‌رسد.‏ پاداشمان  فراتر از تصوّرمان خواهد بود.‏» برادر فرانز بعد از ده‌ها سال خدمت وفادارانه،‏ در سال ۱۹۹۱ گفت:‏ «ما برای امیدمان ارزش زیادی قائلیم،‏ در واقع هر چه بیشتر منتظرش باشیم،‏ ارزش بیشتری برایش قائل می‌شویم.‏ حتی اگر یک میلیون سال منتظرش بمانیم ارزش انتظار را دارد.‏ این امید از هر زمان دیگری برایم باارزش‌تر است.‏»‏

۷-‏۸.‏ اکثر خادمان خدا چه امیدی دارند؟‏ (‏رومیان ۸:‏​۲۰،‏ ۲۱‏)‏

^۷ اکثر پرستندگان یَهُوَه امیدی مثل امید ابراهیم دارند؛‏ یعنی زندگی ابدی بر زمین تحت حکومت خدا.‏ (‏عبر ۱۱:‏​۸-‏۱۰،‏ ۱۳‏)‏ پولُس در مورد این امید فوق‌العاده هم نوشت.‏ ‏(‏رومیان ۸:‏​۲۰،‏ ۲۱ خوانده شود.‏)‏ وقتی اولین بار در مورد وعدهٔ خدا شنیدید،‏ چه چیزی بیشتر از همه برایتان جالب و جذاب بود؟‏ آیا مشتاق دیدن روزی شدید که کامل می‌شوید و دیگر گناه نمی‌کنید؟‏ آیا وقتی فهمیدید که روزی عزیزان از دست رفته‌تان را دوباره روی بهشت زمینی می‌بینید،‏ هیجان‌زده شدید؟‏ در واقع شما ‹بر اساس امیدی› که دارید چشم‌انتظار آینده‌ای فوق‌العاده هستید.‏

^۸ امید ما چه زندگی ابدی در آسمان باشد چه بر زمین،‏ به ما شادی فراوانی می‌بخشد.‏ این امید می‌تواند روشن‌تر و روشن‌تر شود.‏ چطور؟‏ نوشته‌های بعدی پولُس توضیح می‌دهد.‏ بررسی سخنان پولُس اطمینان ما را به این موضوع که امیدمان حتماً به واقعیت می‌پیوندد بیشتر می‌کند.‏

۹-‏۱۰.‏ با توجه به نمونهٔ پولُس،‏ مسیحیان انتظار چه چیزی را دارند؟‏ (‏رومیان ۵:‏⁠۳‏)‏ (‏تصاویر ملاحظه شود.‏)‏

^۹ رومیان ۵:‏۳ خوانده شود.‏ سختی‌ها می‌تواند امید ما را بیشتر کند.‏ شاید این موضوع منطقی به نظر نرسد.‏ اما واقعیت این است که همهٔ پیروان مسیح انتظار سختی‌ها را دارند.‏ به نمونهٔ پولُس توجه کنید.‏ او به مسیحیان تِسالونیکی نوشت:‏ «زمانی که نزدتان  بودیم،‏ به شما می‌گفتیم که مصیبت‌هایی پیش رو خواهیم داشت و همان طور که می‌دانید،‏ چنین نیز شد.‏» (‏۱تسا ۳:‏⁠۴‏)‏ او همین طور به مسیحیان قُرِنتُس نوشت:‏ ‹برادران،‏ نمی‌خواهیم از سختی‌هایی که کشیدیم بی‌اطلاع باشید.‏ حتی مطمئن نبودیم زنده بمانیم.‏› —‏۲قر ۱:‏۸؛‏ ۱۱:‏​۲۳-‏۲۷‏.‏

^۱۰ امروزه هم مسیحیان انتظار سختی‌ها را دارند.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۱۲‏)‏ شما چطور؟‏ آیا از زمانی که به عیسی ایمان آوردید و پیرو او شدید،‏ با سختی‌ها روبرو شده‌اید؟‏ آیا دوستان یا خویشاوندانتان شما را مسخره و با شما بدرفتاری کرده‌اند؟‏ یا آیا در محل کارتان به خاطر صداقتتان دچار مشکل شده‌اید؟‏ (‏عبر ۱۳:‏۱۸‏)‏ آیا به دلیل موعظه،‏ با مخالفت دولت روبرو شده‌اید؟‏ چرا پولُس گفت در هر سختی‌ای که باشیم شادی کنیم؟‏

۱۱.‏ چرا باید مصمم باشیم که در سختی‌ها پایداری کنیم؟‏

^۱۱ ما می‌توانیم شاد باشیم،‏ چون سختی‌ها خصوصیات خوبی در ما به وجود می‌آورد.‏ در رومیان ۵:‏۳ آمده است «سختی‌ها به ما پایداری می‌دهد.‏» همهٔ مسیحیان با سختی‌ها روبرو می‌شوند،‏ پس همهٔ ما باید مصمم باشیم تا در سختی‌ها پایداری کنیم.‏ تنها در این صورت می‌توانیم تحقق امیدمان را ببینیم.‏ ما نمی‌خواهیم شبیه کسانی باشیم که عیسی در نظر داشت وقتی در مورد بذری صحبت کرد که روی زمین سنگلاخ افتاد.‏ آن‌ها در ابتدا کلام را با شادی قبول کردند،‏ ولی بعد از روبرو شدن «با آزار و مصیبت» لغزش خوردند.‏ (‏مت ۱۳:‏​۵،‏ ۶،‏ ۲۰،‏ ۲۱‏)‏ درست است که روبرو شدن با مصیبت و سختی‌ها آسان و خوشایند نیست،‏ ولی پایداری در آن‌ها فوایدی دارد.‏ چطور؟‏

۱۲.‏ اگر در سختی‌ها پایداری کنیم چه فایده‌ای می‌بریم؟‏

^۱۲ یعقوب به فواید پایداری در سختی‌ها اشاره کرد.‏ او نوشت:‏ «بگذارید پایداری‌تان به طور کامل نتیجه دهد تا از هر نظر کامل و بی‌نقص شوید و هیچ کمبودی نداشته باشید.‏» (‏یعقو ۱:‏​۲-‏۴‏،‏ پاورقی)‏ پایداری چطور نتیجه می‌دهد؟‏ پایداری به ما کمک می‌کند که صبر و ایمان بیشتری در خودمان پرورش دهیم و بیشتر به خدا توکّل کنیم.‏ علاوه بر این،‏ ما یک فایدهٔ مهم دیگر از پایداری می‌بریم.‏

۱۳-‏۱۴.‏ نتیجهٔ پایداری چیست و چه ارتباطی با امید دارد؟‏ (‏رومیان ۵:‏⁠۴‏)‏

^۱۳ رومیان ۵:‏۴ خوانده شود.‏ پولُس اشاره می‌کند که پایداری ما در سختی‌ها باعث می‌شود که ‏«مورد قبول خدا»‏ واقع شویم.‏ البته سختی‌ها و مشکلات ما باعث خوشحالی یَهُوَه نمی‌شود،‏ بلکه از پایداری ما در سختی‌ها خوشحال می‌شود.‏ چقدر تشویق‌کننده است که بدانیم پایداری‌مان باعث می‌شود که مورد قبول او واقع شویم.‏—‏مز ۵:‏⁠۱۲‏.‏

^۱۴ ابراهیم در سختی‌ها با وفاداری پایداری کرد و مورد قبول خدا قرار گرفت.‏ یَهُوَه او را درستکار شمرد و دوست خود خواند.‏ (‏پیدا ۱۵:‏۶؛‏ روم ۴:‏​۱۳،‏ ۲۲‏)‏ این موضوع در مورد ما هم صدق می‌کند.‏ ما بر اساس میزان خدمت یا مسئولیت‌هایی که داریم مورد قبول خدا قرار نمی‌گیریم،‏ بلکه به خاطر پایداری وفادارانه‌مان.‏ به علاوه همهٔ ما صرف‌نظر از سن،‏ شرایط یا توانایی‌مان می‌توانیم پایداری کنیم.‏ آیا در حال حاضر با وفاداری پایداری می‌کنید؟‏ در این صورت مطمئن باشید که مورد قبول خدا قرار دارید.‏ دانستن این موضوع می‌تواند به ما قدرت بدهد و امیدمان را بیشتر کند.‏

۱۵.‏ پولُس به چه چیزی اشاره کرد و چرا ممکن است سؤال‌برانگیز باشد؟‏

^۱۵ همان طور که پولُس گفت اگر ما در سختی‌ها پایداری کنیم مورد قبول یَهُوَه قرار می‌گیریم.‏ پولُس در ادامه می‌گوید:‏ ‹مورد قبول خدا بودن به ما امید می‌دهد.‏ چنین امیدی ما را مأیوس نمی‌کند.‏› (‏روم ۵:‏​۴،‏ ۵‏)‏ شاید سخنان پولُس برای بعضی‌ها سؤال‌برانگیز باشد،‏ چون او قبلاً در رومیان ۵:‏۲ اشاره کرد که مسیحیان روم این ‹امید را داشتند که خدا به آن‌ها شکوه و جلال بدهد.‏› پس شاید این سؤال مطرح شود که اگر آن مسیحیان امید داشتند،‏ چرا پولُس دوباره به امید اشاره کرد؟‏

۱۶.‏ امید شخص چطور بیشتر می‌شود؟‏ (‏تصاویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۶ ما با در نظر داشتن اینکه امید بیشتر می‌شود می‌توانیم منظور پولُس را درک کنیم.‏ برای مثال آیا اولین باری را که در مورد امید فوق‌العادهٔ کتاب مقدّس شنیدید به یاد می‌آورید؟‏ شاید در آن موقع فکر می‌کردید زندگی ابدی روی بهشت زمینی امید فوق‌العاده‌ای است،‏ ولی باور آن سخت است.‏ با این حال وقتی بیشتر با یَهُوَه و وعده‌هایش آشنا شدید،‏ مطمئن‌تر شدید که این امید به تحقق می‌رسد.‏

۱۷.‏ بعد از وقف و تعمید امیدتان چطور بیشتر می‌شود؟‏

^۱۷ بعد از وقف و تعمیدتان،‏ هر چه از لحاظ روحانی پیشرفت کردید،‏ امیدتان هم بیشتر شد.‏ (‏عبر ۵:‏۱۳–‏۶:‏⁠۱‏)‏ ممکن است آنچه را که در رومیان ۵:‏​۲-‏۴ آمده است،‏ تجربه کرده باشید.‏ شما با سختی‌های زیادی روبرو شدید،‏ ولی پایداری کردید و یَهُوَه نشان داد که مورد قبول او هستید.‏ حالا مطمئن‌تر هستید که یَهُوَه وعده‌هایش را در رابطه با شما عملی می‌کند.‏ امید شما از قبل بیشتر و حقیقی‌تر شده است.‏ امید شما روی هر جنبه از زندگی‌تان تأثیر می‌گذارد؛‏ روی رفتار با خانواده،‏ تصمیم‌گیری و نحوهٔ استفاده از وقتتان.‏

۱۸.‏ یَهُوَه به ما چه تضمینی می‌دهد؟‏

 ^۱۸ پولُس رسول به یک نکتهٔ بسیار مهم دیگر اشاره کرد.‏ او در مورد امید بعد از مورد قبول خدا واقع شدن،‏ صحبت کرد.‏ او به ما اطمینان داد که امیدمان به حقیقت می‌پیوندد.‏ چرا می‌توانیم مطمئن باشیم؟‏ پولُس با الهام خدا این تضمین را به مسیحیان داد:‏ «چنین امیدی ما را مأیوس نمی‌کند؛‏ چون خدا روح‌القدس را به ما داده تا از طریق آن،‏ دل‌های ما را از عشق و محبتش لبریز کند.‏» (‏روم ۵:‏⁠۵‏)‏ ما برای اعتماد به امیدی که خدا می‌بخشد دلایل زیادی داریم.‏

۱۹.‏ در رابطه با امیدتان از چه چیزی اطمینان دارید؟‏

^۱۹ به این فکر کنید که یَهُوَه چه وعده‌ای به ابراهیم داد و ابراهیم چطور مورد قبول خدا قرار گرفت و دوست او خوانده شد.‏ امید ابراهیم یک امید واهی نبود.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «پس از این که ابراهیم با شکیبایی انتظار کشید،‏ آن وعده را یافت.‏» (‏عبر ۶:‏۱۵؛‏ ۱۱:‏​۹،‏ ۱۸؛‏ روم ۴:‏​۲۰-‏۲۲‏)‏ او قطعاً مأیوس نشد.‏ شما هم می‌توانید مطمئن باشید که اگر وفادار بمانید،‏ به خاطر امیدتان پاداش می‌گیرید.‏ امید شما واقعی است؛‏ دلیل شادی شماست و شما را مأیوس نخواهد کرد!‏ (‏روم ۱۲:‏۱۲‏)‏ پولُس نوشت:‏ «دعا می‌کنم خدایی که امید می‌دهد،‏ به خاطر توکّلی که به او دارید دل‌هایتان را سرشار از شادی و آرامش کند.‏ بله،‏ امیدوارم با قدرت روح‌القدس دلتان لبریز از امید شود.‏»—‏روم ۱۵:‏⁠۱۳‏.‏