۱،‏ ۲.‏ چرا مسیحیان مسح‌شده به باب هشت رومیان توجهی خاص دارند؟‏

آیا آیات رومیان ۸:‏۱۵-‏۱۷ را در ارتباط با مراسم یادبود مرگ مسیح خوانده‌اید؟‏ این بخشِ کلیدی از کتاب مقدّس توضیح می‌دهد که روح خدا با روح مسح‌شدگان شهادت می‌دهد و به این ترتیب این مسیحیان آگاه می‌شوند که مسح‌شده‌اند.‏ آیهٔ اول در باب هشت کتاب رومیان به آنانی اشاره می‌کند که «در اتحاد با مسیحْ عیسی هستند.‏» پس آیا این باب از کتاب رومیان تنها برای مسح‌شدگان است؟‏ یا مسیحیانی که امید دارند بر زمین زندگی کنند نیز مخاطب آن هستند؟‏

^۲ این باب در درجهٔ اول خطاب به مسیحیان مسح‌شده نوشته شده است.‏ آنان «روح» را به گونه‌ای دریافت می‌کنند که ‹در انتظار پسرخواندگی هستند،‏ یعنی روزی که از بدن جسمانی آزاد شوند.‏› (‏روم ۸:‏۲۳‏)‏ آری،‏ آنان در آینده پسران خدا در آسمان خواهند بود.‏ این کار ممکن شد چون تعمید یافتند و یَهُوَه خدا از طریق بهای رهایی گناهان آنان را بخشید و آنان را به عنوان پسران روحانی‌اش درستکار شمرد.‏—‏روم ۳:‏۲۳-‏۲۶؛‏ ۴:‏۲۵؛‏ ۸:‏۳۰‏.‏

۳.‏ چرا مطالب باب هشت رومیان برای مسیحیانی که امید زندگی بر زمین دارند نیز شایان توجه است؟‏

^۳ با این همه،‏ باب هشت رومیان برای مسیحیانی که امید دارند بر زمین زندگی کنند نیز شایان توجه است؛‏ زیرا آنان نیز در چشم خدا درستکار شمرده می‌شوند.‏ پیش از این باب،‏  در نامهٔ پولُس به رومیان اشاراتی شده است که این امر را روشن می‌کند.‏ در باب چهارم نامهٔ رومیان،‏ پولُس از ابراهیم سخن می‌گوید.‏ زمانی که خدا هنوز شریعت را به اسرائیلیان نداده بود و بسیار پیش از این که عیسی برای گناهان ما جان خود را فدا کند،‏ ابراهیم،‏ این مرد باایمان می‌زیست.‏ با این همه،‏ یَهُوَه خدا ایمان فوق‌العادهٔ ابراهیم را در نظر داشت و او را درستکار و عادل شمرد.‏ ‏(‏رومیان ۴:‏۲۰-‏۲۲ خوانده شود.‏)‏ مشابهاً،‏ امروزه نیز مسیحیان وفادار که بر پایهٔ کتاب مقدّس امید دارند تا ابد بر زمین زندگی کنند،‏ از چشم خدا درستکار شمرده می‌شوند.‏ پس آنان نیز می‌توانند از پندهایی که در باب هشت نامهٔ رومیان که برای درستکاران نوشته شده است،‏ فایده برند.‏

۴.‏ رومیان ۸:‏۲۱ ما را بر آن می‌دارد که بر چه پرسشی تأمّل کنیم؟‏

^۴ در رومیان ۸:‏۲۱ تضمین شده است که دنیای جدید قطعاً به وجود خواهد آمد.‏ در این آیه چنین وعده داده شده است:‏ «آفرینش نیز خود از بردگی فساد رهایی خواهد یافت و از آزادی پرجلال فرزندان خدا برخوردار خواهد شد.‏» حال این پرسش مطرح می‌شود:‏ آیا ما آنجا خواهیم بود و به این پاداش خواهیم رسید؟‏ آیا شما اطمینان دارید که این پاداش نصیبتان خواهد شد؟‏ در باب هشت نامهٔ رومیان توصیه‌هایی آمده است که به شما در این راه یاری خواهد کرد.‏

۵.‏ در رومیان ۸:‏۴-‏۱۳ پولُس به چه موضوع مهمی اشاره می‌کند؟‏

^۵ رومیان ۸:‏۴-‏۱۳ خوانده شود.‏ باب هشت رومیان افرادی را که «بر طبق روح» رفتار می‌کنند با آنان که بر طبق «امیال نفسانی» رفتار می‌کنند،‏ مقایسه می‌کند.‏ شاید برخی تصوّر کنند که این مقایسه‌ای است میان آنان که در حقیقتند و آنان که خارج از حقیقتند،‏ مقایسه‌ای است میان مسیحیان و غیر مسیحیان.‏ اما پولُس در ابتدای نامه‌اش چنین می‌گوید:‏ «به همهٔ شما عزیزان خدا در روم که فراخوانده شده‌اید تا از مقدّسان باشید.‏» ‏(‏روم ۱:‏۷‏)‏ پس پولُس مسیحیانی را که بر طبق امیال نفسانی رفتار می‌کردند با آن گروه از مسیحیان که بر طبق روح رفتار می‌کردند،‏ مقایسه می‌کند.‏ چه نکته‌ای در این مقایسه است؟‏

۶،‏ ۷.‏ در رومیان ۸:‏۴-‏۱۳ منظور پولُس از «آنانی که بر طبق امیال نفسانی زندگی می‌کنند» چه کسانی است؟‏

^۶ ابتدا به مفهوم واژهٔ «نفسانی» یا «نفس» که پولُس به آن اشاره کرد،‏ می‌پردازیم.‏ واژهٔ یونانی که در اینجا «نفسانی» ترجمه شده است در کتاب مقدّس می‌تواند مفاهیم دیگری همچون بدن،‏ جسم و رابطهٔ خویشاوندی نیز داشته باشد.‏—‏روم ۲:‏۲۸؛‏ ۱قر ۱۵:‏۳۹،‏ ۵۰؛‏ روم ۱:‏۳‏.‏

^۷ اما مفهوم واژهٔ «نفسانی» که پولُس در رومیان ۸:‏۴-‏۱۳  به آن اشاره کرد،‏ چیست؟‏ پولُس در باب هفت‏،‏ زندگی «بر طبق امیال نفس» را با «خواهش‌هایی گناه‌آلود» مرتبط ساخت و گفت که پیش‌تر «در بدن‌های ما» عمل می‌کرد.‏ (‏روم ۷:‏۵‏)‏ پولُس در مورد «آنانی که بر طبق امیال نفسانی زندگی می‌کنند» گفت:‏ «افکارشان را درگیر آنچه نفسانی است می‌سازند.‏» پس منظور پولُس کسانی بود که خواهش‌ها و گرایش‌های انسان ناکامل بر زندگی‌شان تسلّط داشت.‏ این افراد کسانی هستند که در زندگی به دنبال هوس‌ها،‏ خواسته‌ها و شهوات خود هستند که می‌تواند مربوط به امور جنسی یا دیگر چیزها باشد.‏

۸.‏ چرا بجا بود که حتی به مسیحیان مسح‌شده در خصوص «امیال نفسانی» هشدار داده شود؟‏

^۸ اما ممکن است از خود بپرسید چرا پولُس با مسیحیان مسح‌شده از خطر زندگی بر طبق «امیال نفسانی» سخن گفت.‏ آیا امروزه نیز امکان دارد خطری مشابه آنانی را تهدید کند که خدا به عنوان دوست خود پذیرفته است و در چشم او درستکارند؟‏ متأسفانه،‏ برای هر مسیحی این امکان وجود دارد که مطابق امیال گناه‌آلود جسم رفتار کند.‏ برای نمونه پولُس نوشته است که در میان مسیحیان روم برخی «بردهٔ خواهش‌های خود» بودند،‏ این «خواهش‌ها» می‌تواند مربوط به امور جنسی،‏ خوردن و نوشیدن یا چیزهای دیگر باشد.‏ برخی از آنان «دل‌های ساده‌لوحان را» فریب می‌دادند و آنان را نیز گمراه می‌کردند.‏ (‏روم ۱۶:‏۱۷،‏ ۱۸؛‏ فیلیپ ۳:‏۱۸،‏ ۱۹؛‏ یهو ۴،‏ ۸،‏ ۱۲‏)‏ به یاد آورید که حتی زمانی برادری در قُرِنتُس ‹با نامادری خود رابطه داشت.‏› (‏۱قر ۵:‏۱‏)‏ پس می‌توان درک کرد که چرا یَهُوَه خدا از طریق پولُس به آن مسیحیان هشدار داد که «افکار خود را درگیر آنچه نفسانی است،‏» نکنند.‏—‏روم ۸:‏۵،‏ ۶‏.‏

۹.‏ از رومیان ۸:‏۶ چه مفهوم اشتباهی را نباید برداشت کرد؟‏

^۹ امروزه نیز بجاست که این هشدار را به گوش گیریم.‏ ممکن است فرد مسیحی پس از سال‌ها خدمت افکارش را درگیر آنچه نفسانی است،‏ بکند.‏ البته واضح است که هر مسیحی گاه در مورد خوراک،‏ شغل،‏ تفریح یا موضوعات عاشقانه فکر کند.‏ این‌ها جنبه‌هایی از زندگی هر خادم یَهُوَه است.‏ عیسی خود از غذا لذّت می‌برد و دیگران را نیز از این نعمت بهره‌مند می‌کرد.‏ او می‌دانست که برای تجدید قوا نیاز به استراحت است.‏ پولُس نیز در مورد جایگاه احساسات و روابط عاشقانه در زندگی زناشویی نوشت.‏

۱۰.‏ در رومیان ۸:‏۵،‏ ۶ عبارت ‹درگیر کردن افکار خود› چه مفهومی را در بر دارد؟‏

^۱۰ پولُس در خصوص ‏‹درگیر کردن افکار خود› به امور نفسانی هشدار داد.‏ فعل یونانی که در اینجا به کار رفته است به این معنی است که «ذهن و دل شخص بر امری خاص متمرکز است،‏ شخص توانایی‌اش را برای ریختن نقشه‌ای به  کار می‌گیرد که در واقع حاکی از سرشت و طرزفکر شخصی اوست.‏» آنان که مطابق امیال نفسانی‌شان زندگی می‌کنند اجازه می‌دهند که طبیعت و سرشت گناه‌آلودشان تعیین‌کنندهٔ راه زندگی‌شان باشد.‏ محققی در مورد افرادی که بر طبق امیال نفسانی زندگی می‌کنند و در رومیان ۸:‏۵ به آنان اشاره شده است،‏ می‌گوید:‏ «فکر و ذکر آنان،‏ آنچه عمیقاً به آن توجه دارند و خود را به آن مشغول می‌کنند،‏ امور نفسانی و جسمانی است.‏»‏

۱۱.‏ برخی اموری که می‌تواند برای ما بیش از اندازه مهم شود،‏ چیست؟‏

^۱۱ برای مسیحیان روم بجا بود که خود را محک زنند که تمرکزشان در زندگی بر چیست.‏ آیا «امیال نفسانی» بر زندگی‌شان تسلّط داشت یا زندگی‌شان حول آن می‌چرخید؟‏ بجاست تک‌تک ما نیز خود را محک زنیم و بر پرسش‌هایی از این قبیل بیندیشیم.‏ بیش از همه به چه چیز علاقه دارم؟‏ سخنانم پیرامون چیست؟‏ به‌راستی روزانه در پی چه هستم؟‏ برخی شاید به این نتیجه برسند که تمرکزشان بر این است که خانه‌شان را تزیین کنند،‏ لباس‌هایی با سبک‌های جدید بیابند،‏ سرمایه‌گذاری کنند،‏ مسافرت‌های تفریحی برنامه‌ریزی کنند،‏ شراب‌های مختلف امتحان کنند و اموری از این قبیل.‏ هیچ یک از این امور خطا نیست،‏ در واقع جنبه‌هایی از زندگی است.‏ برای مثال،‏ عیسی نیز یک بار شراب ساخت،‏ و پولُس به تیموتائوس گفت:‏ «کمی هم شراب بنوش.‏» (‏۱تیمو ۵:‏۲۳؛‏ یو ۲:‏۳-‏۱۱‏)‏ اما آیا فکر و ذکر عیسی و پولُس شراب بود و مرتب خود را به آن مشغول می‌کردند؟‏ آیا شور و ولع خاصّی به آن داشتند و مرتب در مورد آن صحبت می‌کردند؟‏ خیر.‏ ما چطور؟‏ علاقهٔ اصلی ما در زندگی به چیست؟‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ چرا این که ذهن خود را با چه چیز مشغول می‌کنیم،‏ بسیار اهمیت‌دارد؟‏

^۱۲ محک زدن خود بسیار اهمیت دارد.‏ چرا؟‏ پولُس نوشت:‏ «اگر افکار خود را درگیر آنچه نفسانی است بسازیم،‏ به مرگ می‌انجامد.‏» ‏(‏روم ۸:‏۶‏)‏ این امر بسیار جدّی است چرا که به معنی مرگ روحانی شخص اکنون و مرگ جسمانی او در آینده است.‏ البته منظور پولُس این نبود که اگر کسی «افکار خود را درگیر آنچه نفسانی است» سازد،‏ دیگر راه بازگشت ندارد.‏ تغییر امکان‌پذیر است.‏ به مردی بیندیشید که در قُرِنتُس در پی «امیال نفسانی» خود بود و اخراج شد.‏ او می‌توانست تغییر کند و چنین نیز کرد.‏ او بر طبق امیال نفسانی رفتار می‌کرد،‏ اما تغییر کرد و به راه راست بازگشت.‏—‏۲قر ۲:‏۶-‏۸‏.‏

^۱۳ اگر تغییر برای او ممکن بود،‏ امروزه نیز برای مسیحیان ممکن است.‏ به خصوص اگر فرد مسیحی تا حدّی که آن مرد در قُرِنتُس در امیال نفسانی فرو رفته بود،‏ غرق آن نشده باشد.‏ بی‌شک،‏ هشدار پولُس در این که ادامه دادن در راه امیال نفسانی به مرگ شخص می‌انجامد،‏ باید هر مسیحی را بر آن دارد که تغییرات لازم را در خود ایجاد کند.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ به جای ‹درگیر ساختن افکار خود بر آنچه نفسانی است› می‌توان افکار خود را بر چه امور دیگری مشغول ساخت؟‏ ب)‏ ‹مشغول ساختن افکار خود بر آنچه از روح است› به چه معنا نیست؟‏

^۱۴ پس از این که پولُس در خصوص درگیر کردن افکار به آنچه نفسانی است هشدار داد،‏ این اطمینان دلگرم‌کننده را بخشید:‏ «اگر افکار خود را به آنچه از روح است مشغول سازیم،‏ به حیات و آرامش می‌انجامد.‏» حیات و آرامش،‏ به‌راستی چه نتیجه و پاداش فوق‌العاده‌ای!‏ چگونه می‌توانیم این پاداش را نصیب خود سازیم؟‏

^۱۵ مشغول ساختن افکارمان «به آنچه از روح است» به این معنا نیست که شخص در عالمی دیگر سِیر کند.‏ همچنین به این مفهوم نیست که فرد مسیحی به غیر از فکر کردن و سخن گفتن در مورد کتاب مقدّس یا محبتش به خدا و امیدش برای آینده در مورد موضوع دیگری فکر نکند یا صحبت نکند.‏ در اینجا می‌بینیم که چگونه پولُس و دیگر مسیحیان قرن اول که خدا را خشنود می‌کردند در بسیاری از جوانب،‏ زندگی‌ای عادی در پیش گرفته بودند.‏  آنان می‌خوردند و می‌نوشیدند.‏ بسیاری از آنان ازدواج کردند و برای تأمین معاش خانواده‌شان کار می‌کردند.‏—‏مرق ۶:‏۳؛‏ ۱تسا ۲:‏۹‏.‏

۱۶.‏ در عین حال که پولُس به امور روزمرهٔ زندگی مشغول بود،‏ تمرکزش در زندگی بر چه بود؟‏

^۱۶ با این همه،‏ پولُس و دیگر خادمان خدا در آن زمان اجازه ندادند که جوانبی از زندگی روزمره محور اصلی زندگی‌شان شود.‏ برای مثال،‏ پولُس اشاره کرد که خود خیمه‌دوز بوده است،‏ اما گفت مرتباً در خدمت موعظه و تعلیم فعال است و توجهی خاص به آن دارد.‏ ‏(‏اعمال ۱۸:‏۲-‏۴؛‏ ۲۰:‏۲۰،‏ ۲۱،‏ ۳۴،‏ ۳۵ خوانده شود.‏)‏ همچنین او به برادران و خواهرانش در جماعت روم توصیه کرد که به این فعالیت‌ها بپردازند.‏ آری،‏ زندگی پولُس حول امور و فعالیت‌های روحانی می‌گشت.‏ مسیحیان روم نیز باید او را سرمشق قرار می‌دادند و ما نیز باید چنین کنیم.‏—‏روم ۱۵:‏۱۵،‏ ۱۶‏.‏

۱۷.‏ اگر ‹افکار خود را به آنچه از روح است مشغول سازیم› زندگی‌مان چگونه خواهد بود؟‏

^۱۷ اگر ما نیز بر امور روحانی تمرکز کنیم،‏ نتیجه چه خواهد بود؟‏ پاسخ این پرسش در رومیان ۸:‏۶ صریحاً آمده است:‏ «اگر افکار خود را به آنچه از روح است مشغول سازیم،‏ به حیات و آرامش می‌انجامد،‏» به این معنا که اجازه دهیم افکار ما تحت تأثیر و نفوذ روح خدا و هماهنگ با مقصود خدا و افکار او باشد.‏ می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که اگر «روح» را مرکز هستی و زندگی‌مان قرار دهیم،‏ اکنون زندگی‌ای رضایت‌بخش و پرمفهوم خواهیم داشت.‏ از سوی دیگر نتیجهٔ ابدی آن نیز زندگی جاودان در آسمان یا بر زمین خواهد بود.‏

۱۸.‏ از چه جهت ‹مشغول کردن افکار خود به روح› آرامش به همراه دارد؟‏

^۱۸ حال به این نکته بیندیشید که «اگر افکار خود را به آنچه از روح است مشغول سازیم .‏ .‏ .‏ به آرامش می‌انجامد.‏» به‌راستی امروزه بسیاری از آرامش بی‌بهره‌اند.‏ آنان مستأصل به دنبال آرامش درونی‌اند،‏ اما کمتر کسی از آن برخوردار است.‏ ما خادمان خدا می‌توانیم به این آرامش درونی برسیم.‏ یک جنبه از این آرامش این است که می‌توانیم با اعضای خانواده و جماعت در صلح باشیم.‏ کاملاً آگاهیم که همهٔ ما در جماعت مسیحی ناکامل هستیم.‏ از این رو گاه ممکن است مشکلاتی با برادران و خواهرانمان پیش آید،‏ اگر چنین شود باید پند عیسی را به گوش گیریم که گفت:‏ «با برادرت صلح‌نما.‏» (‏مت ۵:‏۲۴‏)‏ به یاد داشتن این که برادران و خواهرانمان نیز ‹خدایی را که صلح و آرامش می‌بخشد› خدمت می‌کنند،‏ عمل کردن به پند عیسی را آسان‌تر می‌کند.‏—‏روم ۱۵:‏۳۳؛‏ ۱۶:‏۲۰‏.‏

۱۹.‏ از چه طریق و چه صلح و آرامش فوق‌العاده‌ای را می‌توانیم نصیب خود سازیم؟‏

^۱۹ با ‹مشغول کردن افکار خود به روح› از صلح و آرامش دیگری نیز که ارزش فوق‌العاده‌ای دارد برخوردار می‌شویم؛‏ صلح و آرامش با آفریدگارمان،‏ یَهُوَه خدا.‏ اِشَعْیا اشاره کرد که یَهُوَه ذهن و اندیشه‌ای را که در توکل به او استوار و راسخ است،‏ در ‹آرامش کامل نگاه خواهد داشت،‏ زیرا بر او توکل داشته است.‏› این کلمات در زمان او صدق می‌کرد،‏ اما امروزه تحقق بزرگ‌تری دارد.‏—‏اشع ۲۶:‏۳؛‏ رومیان ۵:‏۱ خوانده شود.‏

۲۰.‏ چرا شما از پندی که در باب هشت رومیان آمده است،‏ قدردانید؟‏

^۲۰ به این ترتیب،‏ چه مسح‌شده باشیم یا امید داشته باشیم که تا ابد بر بهشت روی زمین زندگی کنیم،‏ می‌توانیم از پندهای الهامی باب هشت کتاب رومیان فایده بریم.‏ به‌راستی از این هشدار که اجازه ندهیم امور نفسانی بخش مهم زندگی ما شود،‏ شکرگزاریم.‏ اگر حکمت پیش گرفتن زندگی‌ای هماهنگ با کلام الهامی خدا را درک کنیم و «افکار خود را به آنچه از روح است مشغول سازیم» آنگاه «حیات و آرامش» را از آن خود خواهیم کرد.‏ پاداش چنین زندگی‌ای ابدی است،‏ چرا که پولُس نوشت:‏ «مزد گناه مرگ است،‏ اما هدیه‌ای که خدا می‌دهد،‏ حیات جاودان از طریق سَرورمان مسیحْ عیساست.‏»—‏روم ۶:‏۲۳‏.‏