۱.‏ عیسی در شب آخر زندگی‌اش،‏ در مورد چه موضوعی با شاگردان خود صحبت کرد؟‏

عیسی در شب آخر که با شاگردانش گذراند،‏ در سخنان خود تقریباً ۳۰ بار به محبت اشاره کرد.‏ او به‌روشنی گفت که شاگردانش باید ‹به یکدیگر محبت کنند.‏› (‏یو ۱۵:‏۱۲،‏ ۱۷‏)‏ نوع محبت آنان به یکدیگر باید نشان می‌داد که پیروان واقعی او هستند.‏ (‏یو ۱۳:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ این محبت صرفاً محبتی از روی احساسات نبود.‏ منظور عیسی خصوصیتی والا،‏ یعنی محبت ایثارگرانه بود.‏ او گفت:‏ «محبتی بزرگ‌تر از این نیست که کسی جان خود را برای دوستانش بدهد.‏ شما دوستان من هستید اگر آنچه به شما حکم می‌کنم،‏ به جا آورید.‏»—‏یو ۱۵:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

۲.‏ الف)‏ در میان خادمان خدا شاهد چه چیز هستیم؟‏ ب)‏ در این مقاله به چه سؤالاتی پاسخ می‌دهیم؟‏

^۲ امروزه نیز محبت واقعی و ایثارگرانهٔ خادمان یَهُوَه و اتحاد پایدار میان آنان مشخص می‌کند که حقیقتاً قوم خدا هستند.‏ (‏۱یو ۳:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ چقدر قدردانیم که علی‌رغم ملیت،‏ قومیت،‏ زبان و پیشینه‌های مختلف خادمان یَهُوَه،‏ محبتی همچون محبت عیسی در میان آنان وجود دارد.‏ حال می‌خواهیم بدانیم:‏ ‹چرا محبت به‌ویژه در روزگار ما اهمیت دارد؟‏ یَهُوَه و عیسی چگونه ما را با محبت خود بنا می‌کنند؟‏  ما چگونه می‌توانیم برای ‹بنای› یکدیگر محبتی همچون محبت عیسی ابراز کنیم؟‏—‏۱قر ۸:‏۱‏.‏

۳.‏ این «زمان‌های سخت» چه تأثیری بر مردم داشته است؟‏

^۳ از آنجا که زندگی پر از «محنت و اندوه» است،‏ بسیاری از ما در این «زمان‌های سخت» از لحاظ روحی و عاطفی تحت فشاریم.‏ (‏مز ۹۰:‏۱۰؛‏ ۲تیمو ۳:‏۱-‏۵‏)‏ بسیارند کسانی که دیگر از زندگی خسته شده‌اند.‏ تخمین زده شده است که هر ساله بیش از ۸۰۰٬۰۰۰ نفر خودکشی می‌کنند؛‏ یعنی حدوداً در هر ۴۰ ثانیه یک نفر به این شکل جانش را از دست می‌دهد.‏ جای تأسف است که حتی برخی مسیحیان نیز در اثر چنین فشارهایی به زندگی خود پایان داده‌اند.‏

۴.‏ چه افرادی در کتاب مقدّس می‌خواستند که زندگی‌شان پایان یابد؟‏

^۴ برخی از خادمان وفادار یَهُوَه در زمان باستان نیز چنان تحت فشار بودند که آرزوی مرگ کردند.‏ برای مثال،‏ ایّوب که درد شدیدی را تحمّل می‌کرد با آه و ناله چنین گفت:‏ «از زندگی بیزارم و دیگر نمی‌خواهم زندگی کنم.‏» (‏ایو ۷:‏۱۶‏،‏ مژده برای عصر جدید؛‏ ۱۴:‏۱۳)‏ یونس نیز هنگامی که وقایع بر طبق انتظارش پیش نرفت،‏ چنان دلسرد شد که گفت:‏ «اکنون ای خداوند،‏ جانم را بستان که مردن برایم بهتر از زیستن است.‏» (‏یون ۴:‏۳‏)‏ همچنین یک بار ایلیّای نبی چنان در وضعیت سختی قرار گرفت که از خدا خواست جانش را بگیرد.‏ او گفت:‏ «دیگر بس است!‏ جان مرا بگیر زیرا که از پدرانم بهتر نیستم.‏» (‏۱پاد ۱۹:‏۴‏)‏ اما یَهُوَه برای آن خادمان وفادار خود ارزش بسیار قائل بود و می‌خواست که آنان به زندگی خود ادامه دهند.‏ یَهُوَه آنان را به خاطر احساسشان محکوم نکرد،‏ بلکه یاری‌شان نمود تا بر احساس خود غلبه کنند.‏ او آنان را با محبت خود بنا کرد تا بتوانند همچنان به خدمت خود ادامه دهند.‏

۵.‏ چرا برادران و خواهرانمان در این روزها به محبت ما نیاز دارند؟‏

^۵ امروزه بسیاری از برادران و خواهرانمان با موقعیت‌های بسیار سختی روبرو هستند و نیاز به محبت ما دارند.‏ برخی باید آزار و اذیت و تمسخر دیگران را تحمّل کنند.‏ برخی نیز در محیط کار،‏ همکارانی بسیار عیب‌جو و بدگو دارند.‏ برخی به دلیل اضافه‌کاری یا فشار کاری از پا درآمده‌اند.‏ شماری نیز مشکلات خانوادگی دارند.‏ برای مثال شاید همسرشان یَهُوَه را خدمت نمی‌کند و مرتباً انتقاد می‌کنند.‏ این فشارها و بسیاری مشکلات دیگر سبب شده است که برخی حس کنند دیگر رمقی برایشان باقی نمانده است و چه بسا احساس بی‌ارزشی کنند.‏ چه کسانی می‌توانند به آنان کمک کنند؟‏

۶.‏ یَهُوَه چگونه خادمانش را با محبت خود بنا می‌کند؟‏

^۶ یَهُوَه برای بنا کردن خادمانش به آنان اطمینان می‌دهد که دوستشان دارد.‏ برای مثال یَهُوَه اسرائیلیان وفادار را با سخنانش تشویق کرد.‏ او به قومش گفت:‏ ‹از آنجا که در نظرم گرانبها و محترمی،‏ و چون تو را دوست می‌دارم،‏ .‏ .‏ .‏ مترس،‏ زیرا من با تو هستم.‏» (‏اشع ۴۳:‏۴،‏ ۵‏)‏ شما خادمان یَهُوَه نیز می‌توانید اطمینان داشته باشید که یَهُوَه دوستتان دارد.‏ * در کلام خدا این وعده به پرستندگان حقیقی او داده شده است:‏ «او جنگاور است و نجات خواهد داد.‏ او بر تو شادی بسیار خواهد کرد.‏»—‏صف ۳:‏۱۶،‏ ۱۷‏.‏

۷.‏ از چه نظر می‌توان محبت یَهُوَه را با مهر مادر مقایسه کرد؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۷ تفاوتی ندارد که خادمان خدا با چه مشکلی روبرو باشند.‏ او وعده داده است که از آنان محافظت می‌کند و تسلّی‌شان می‌دهد.‏ در کلامش آمده است:‏ «شما  خواهید مکید و در آغوش او حمل خواهید شد،‏ و بر زانوانش نوازش خواهید یافت.‏ همچون کسی که مادرش او را تسلی می‌دهد،‏ من نیز شما را تسلی خواهم داد.‏» (‏اشع ۶۶:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ به‌راستی که چه تصویر دلگرم‌کننده‌ای؛‏ مادری که بچه‌اش را در آغوش گرفته است یا او را بر زانوانش نوازش می‌کند!‏ یَهُوَه با ترسیم کردن چنین تصویری نشان می‌دهد که تا چه حد و با چه عطوفتی به خادمان واقعی خود مهر می‌ورزد.‏ آری،‏ شما در چشم یَهُوَه بسیار عزیز و گرانقدرید.‏ در این مورد هرگز تردید به دل راه ندهید!‏—‏ار ۳۱:‏۳‏.‏

۸،‏ ۹.‏ محبت عیسی چگونه به ما قدرت می‌دهد؟‏

^۸ در کتاب مقدّس دلیل دیگری می‌یابیم که ما را از محبت یَهُوَه مطمئن می‌سازد.‏ در آنجا می‌خوانیم:‏ «خدا آنقدر به مردم دنیا محبت داشت که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که به او ایمان بورزد،‏ نابود نگردد،‏ بلکه زندگی جاودان یابد.‏» (‏یو ۳:‏۱۶‏)‏ عیسی نیز با دادن جان خود محبتی عظیم به ما نشان داد!‏ این محبت عظیم عیسی به‌راستی به ما قوّت قلب می‌دهد!‏ کتاب مقدّس اشاره می‌کند که حتی «مصیبت یا عذاب یا آزار» نیز نمی‌تواند «ما را از محبت مسیح جدا سازد.‏»—‏روم ۸:‏۳۵،‏ ۳۸،‏ ۳۹‏.‏

^۹ وقتی باید با سختی‌هایی دست‌وپنجه نرم کنیم که ما را از لحاظ جسمی،‏ عاطفی و روحانی کم توان می‌سازد،‏ محبت عیسی در ما انگیزه‌ای قوی به وجود می‌آورد تا آن را تحمّل کنیم.‏ ‏(‏۲قُرِنتیان ۵:‏۱۴،‏ ۱۵ خوانده شود.‏)‏ محبت عیسی حتی در مقابل فجایع طبیعی،‏ اذیت و آزار،‏ دلسردی و احساس بیم و نگرانی به ما قدرت و انگیزهٔ لازم را می‌دهد که پایدار بمانیم و ادامه دهیم.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ چه کسانی در جماعت مسئولند برادران و خواهران افسرده را بنا کنند؟‏ توضیح دهید.‏

^۱۰ جماعت مسیحی نیز راه دیگری است که یَهُوَه به وسیلهٔ آن ما را با محبت خود بنا می‌کند.‏ هر یک از ما می‌توانیم با محبت به برادران و خواهرانمان و بنای آنان،‏ ثابت کنیم که واقعاً یَهُوَه را دوست داریم.‏ ما می‌توانیم هم‌ایمانانمان را هم از لحاظ روحانی و هم از لحاظ عاطفی بنا کنیم.‏ (‏۱یو ۴:‏۱۹-‏۲۱‏)‏ پولُس رسول مسیحان را چنین ترغیب کرد:‏ «همیشه یکدیگر را تشویق کرده،‏ بنا کنید،‏ چنان که اکنون نیز می‌کنید.‏» (‏۱تسا ۵:‏۱۱‏)‏ بنابراین،‏ نه تنها پیران جماعت،‏ بلکه همهٔ ما می‌توانیم در تسلّی دادن به برادران و خواهرانمان و بنای یکدیگر،‏  یَهُوَه و عیسی را سرمشق قرار دهیم.‏—‏رومیان ۱۵:‏۱،‏ ۲ خوانده شود.‏

^۱۱ ریشهٔ برخی مشکلات روحی در واقع بیماری‌های عصبی،‏ روحی و روانی است که نیاز به پزشک و دارو دارد.‏ (‏لو ۵:‏۳۱‏)‏ پیران و دیگر اعضای جماعت باید با فروتنی واقف باشند که آنان روانپزشک نیستند.‏ با این حال،‏ همهٔ ما هنوز نقشی مهم در رسیدگی به این افراد داریم.‏ آری،‏ ما می‌توانیم ‹به افسردگان دلگرمی بخشیم،‏ از ضعیفان حمایت کنیم و با همه بردبار باشیم.‏› (‏۱تسا ۵:‏۱۴‏)‏ همهٔ مسیحیان مسئولند برای بنای افسردگان با صبر و دلسوزی به آنان دلگرمی دهند.‏ آیا شما نیز تلاش می‌کنید به این گونه افراد تسلّی و دلداری دهید؟‏ حال ببینیم چگونه می‌توانیم به شیوه‌ای مؤثر به آنان کمک کنیم.‏

۱۲.‏ محبت اعضای جماعت چگونه خواهری را بنا کرد؟‏

^۱۲ محبت ما چگونه سبب بنای کسانی می‌شود که از لحاظ عاطفی رنج می‌کشند؟‏ خواهری مسیحی در یکی از کشورهای اروپایی می‌گوید:‏ «گاه حس می‌کنم می‌خواهم به زندگی‌ام پایان بدهم.‏ اما کمک بزرگی در اختیار دارم.‏ بله،‏ جماعتم.‏ جماعت مسیحی جانم را نجات داده است.‏ برادران و خواهران همیشه مرا محبت و تشویق می‌کنند.‏ هر چند تعداد کمی از برادران از افسردگی‌ام باخبرند،‏ جماعت در کل پناهگاه من بوده است.‏ یک زوج مسیحی همچون والدینم شده‌اند و از من خیلی مراقبت می‌کنند.‏ آنان واقعاً حاضرند ۲۴ ساعت در روز به من کمک کنند.‏» البته همه نمی‌توانند به یک میزان به دیگران کمک کنند،‏ اما وقتی با علاقه به افسردگان یاری می‌رسانیم،‏ آنان فایدهٔ بسیار می‌برند.‏ *

۱۳.‏ چه چیز برای بنای دیگران اهمیت دارد؟‏

^۱۳ شنوندهٔ خوبی باشیم.‏ ‏(‏یعقو ۱:‏۱۹‏)‏ وقتی با دلسوزی پای صحبت دیگران می‌نشینیم،‏ به آنان محبت می‌کنیم.‏ شاید مناسب باشد برای درک موقعیت برادر یا خواهرمان،‏ با دلسوزی از او سؤالاتی سنجیده بکنیم.‏ بدین شکل بهتر می‌توانیم با او همدردی کرده،‏ او را بنا کنیم.‏ حالت چهره‌مان نیز باید نمایانگر عمق علاقه و محبت‌مان به او باشد.‏ اگر بخواهد موقعیتش را با جزئیات برای ما توضیح دهد،‏ بجاست با صبر و حوصله به سخنانش گوش دهیم و حرف‌هایش را قطع نکنیم.‏ بدین شکل بهتر به احساسات او پی می‌بریم.‏ همچنین اعتماد او را جلب می‌کنیم و هنگامی که تلاش می‌کنیم برادر یا خواهرمان را با سخنانمان بنا کنیم،‏ او با اشتیاق بیشتری به ما گوش خواهد کرد.‏ آری،‏ این گونه محبت خالصانه واقعاً مایهٔ تسلّی است.‏

۱۴.‏ چرا می‌خواهیم از روحیهٔ انتقادآمیز بپرهیزیم؟‏

^۱۴ از روحیهٔ انتقادآمیز پرهیز کنیم.‏ فرد افسرده اگر حس کند دیدی انتقادآمیز به او داریم،‏ کمک‌های ما برای بنای او بی‌ثمر خواهد بود و چه بسا اینچنین بر درد او بیفزاییم.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «هستند که سخنان باطلشان چون ضرب شمشیر است،‏ اما زبان حکیمان شفا می‌بخشد.‏» (‏امث ۱۲:‏۱۸‏)‏ مسلّم است که ما عمداً شخصی افسرده را با سخنانی همچون «ضرب شمشیر» مجروح نمی‌کنیم.‏ اما حتی اگر عملمان غیرعمد باشد،‏ درد بسیار دارد!‏ برای آن که دیگران را با محبت بنا کنیم،‏ باید از خود همدردی نشان دهیم و تا حد امکان خود را جای شخص بگذاریم.‏—‏مت ۷:‏۱۲‏.‏

۱۵.‏ چه نشریاتی ما را برای بنای دیگران یاری می‌رساند؟‏

^۱۵ دیگران را با کلام خدا تسلّی دهیم.‏ ‏(‏رومیان ۱۵:‏۴،‏ ۵ خوانده شود.‏)‏ نوشته‌های مقدّس گنجینه‌ای  مملو از آیات تسلّی‌بخش و دلگرم‌کننده است.‏ کتاب مقدّس از یَهُوَه خداست؛‏ «خدایی که پایداری و دلگرمی می‌بخشد.‏» علاوه بر آیات تسلّی‌بخش،‏ ما نشریات مسیحی فراوانی در اختیار داریم.‏ ما می‌توانیم با استفاده از «فهرست الفبایی نشریات برج دیده‌بانی»‏ * و راهنمای تحقیق برای شاهدان یَهُوَه،‏ آیاتی بناکننده برای هر گونه سختی و مصیبت بیابیم.‏ این نشریات ما را کاملاً مجهز می‌سازد تا به نحوی مؤثر به دیگران تسلّی و دلگرمی دهیم.‏

۱۶.‏ هنگام تسلّی دادن به دیگران،‏ باید چه خصوصیاتی در رفتارمان نمایان باشد؟‏

^۱۶ با ملایمت و عطوفت رفتار کنیم.‏ این خصوصیات نیز جنبه‌هایی از محبت ایثارگرانه است که هنگام تشویق و بنای دیگران نقشی بسزا دارد.‏ یَهُوَه خود «پدر رحمت‌ها و خدای همه گونه دلگرمی‌ها» است و با خادمانش با «شفقّت» رفتار می‌کند.‏ ‏(‏۲قُرِنتیان ۱:‏۳-‏۶ خوانده شود؛‏ لو ۱:‏۷۸؛‏ روم ۱۵:‏۱۳‏)‏ پولُس نیز در این زمینه نمونهٔ خوبی برای ما به جا گذاشت.‏ او گفت:‏ «همچون مادری شیرده که با مهربانی از کودکانش مراقبت می‌کند،‏ با ملایمت با شما رفتار کردیم.‏ ما چنان شما را دوست داشتیم که نه تنها مصمم بودیم بشارت خدا را به شما برسانیم،‏ بلکه حتی حاضر بودیم جانمان را هم برایتان بدهیم؛‏ زیرا برایمان خیلی عزیز بودید.‏» (‏۱تسا ۲:‏۷،‏ ۸‏)‏ هنگامی که ما نیز ملایمت را که خصوصیتی الٰهی است از خود نشان می‌دهیم،‏ ممکن است خدا با استفاده از ما به دعاهای فردی اندوهگین جواب داده باشد.‏

۱۷.‏ برای آن که بتوانیم هم‌ایمانانمان را با محبت بنا کنیم،‏ باید چه دید معقولی به آنان داشته باشیم؟‏

^۱۷ از هم‌ایمانانمان توقعی بیش از حد نداشته باشیم.‏ ما باید دیدی معقول به برادران و خواهران مسیحی‌مان داشته باشیم.‏ اگر توقع داشته باشیم که هم‌ایمانانمان هیچ گاه خطا نکنند،‏ نه تنها واقع‌بینانه نیست،‏ بلکه سبب ناامیدی ما و آنان می‌شود.‏ (‏جا ۷:‏۲۱،‏ ۲۲‏)‏ بجاست همواره به یاد داشته باشیم که یَهُوَه نیز توقعی بیش از حد از خادمانش ندارد.‏ اگر تلاش کنیم او را در این مورد سرمشق قرار دهیم،‏ راحت‌تر می‌توانیم ضعف‌های یکدیگر را تحمّل کنیم.‏ (‏افس ۴:‏۲،‏ ۳۲‏)‏ به جای آن که در هم‌ایمانانمان این حس را ایجاد کنیم که تلاش کافی در خدمت به یَهُوَه نمی‌کنند،‏ مصمم باشیم که آنان را برای آنچه انجام می‌دهند،‏ تحسین کنیم.‏ تحسین‌های خالصانه و محبت‌آمیز نه تنها دیگران را تشویق و بنا می‌کند،‏ بلکه سبب می‌شود آنان ‹از اعمال خویش شادی کنند.‏› آیا این کار بسیار بهتر از آن نیست که اعضای جماعت را با یکدیگر مقایسه کنیم؟‏—‏غلا ۶:‏۴‏.‏

۱۸.‏ چه چیز به ما انگیزه می‌دهد تا یکدیگر را با محبت بنا کنیم؟‏

^۱۸ هر یک از خادمان خدا،‏ برای یَهُوَه و عیسی که جانش را در راه آنان فدا کرد،‏ بسیار باارزش هستند.‏ (‏غلا ۲:‏۲۰‏)‏ ما تک‌تک برادران و خواهران مسیحی‌مان را صمیمانه دوست داریم و می‌خواهیم با مهر و محبت،‏ ملاحظهٔ حال آنان را بکنیم.‏ بیاییم برای تشویق و ترغیب آنان،‏ «در پی آنچه باعث برقراری صلح و بنای یکدیگر می‌شود،‏ باشیم.‏» (‏روم ۱۴:‏۱۹‏)‏ همهٔ ما مشتاق دیدن زمانی هستیم که با برقراری بهشت روی زمین،‏ دیگر عاملی سبب ناامیدی و افسردگی ما نشود!‏ در آن زمان،‏ دیگر بیماری،‏ جنگ،‏ مرگ موروثی،‏ اذیت و آزار،‏ کشمکش‌های خانوادگی و دلسردی وجود نخواهد داشت.‏ در پایان هزار سال نیز بشر به کاملیت می‌رسد.‏ آنانی که از آزمایش نهایی پیروز بیرون می‌آیند،‏ فرزندان زمینی یَهُوَه خوانده شده و ‹از آزادی پرجلال فرزندان خدا برخوردار خواهند شد.‏› (‏روم ۸:‏۲۱‏)‏ باشد که هر یک از ما هم‌ایمانانمان را با محبت بنا کنیم و به یکدیگر یاری رسانیم تا این پاداش پرارزش و شادی‌بخش را به دست آوریم.‏