۱.‏ قوم یَهُوَه محبت را به چه شکل‌هایی ابراز می‌کند؟‏

قوم یَهُوَه همچون یک خانوادهٔ روحانی است که محبت مشخصهٔ اصلی آنان است.‏ (‏۱یو ۴:‏۱۶،‏ ۲۱‏)‏ گاهی اوقات چنین محبتی به شکل‌های فوق‌العاده نشان داده می‌شود.‏ اما اکثر مواقع حتی اعمالی ساده و کوچک یا کلماتی محبت‌آمیز،‏ برای ابراز این محبت کافی است.‏ زمانی که ما نسبت به دیگران باملاحظه و مهربان باشیم،‏ در واقع ‹همچون فرزندانی عزیز،‏ از خدا سرمشق می‌گیریم.‏›—‏افس ۵:‏۱‏.‏

۲.‏ عیسی چگونه محبت پدرش را سرمشق قرار داد؟‏

^۲ عیسی به طور کامل از پدرش سرمشق می‌گرفت.‏ او در این باره گفت:‏ «بیایید نزد من،‏ ای همهٔ زحمتکشان و گرانباران و من به شما نیرویی تازه خواهم بخشید .‏ .‏ .‏ زیرا خویی ملایم و دلی افتاده دارم.‏» (‏مت ۱۱:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ اگر ما نیز همچون عیسی ‹به فکر بینوایان باشیم› مورد لطف پدر آسمانی‌مان قرار می‌گیریم و شادی فراوان خواهیم یافت.‏ (‏مز ۴۱:‏۱‏)‏ در این مقاله بررسی خواهیم کرد که چطور می‌توانیم در محیط خانواده،‏ در جماعت و در خدمت موعظه،‏ نسبت به دیگران با ملاحظه باشیم.‏

۳.‏ یک شوهر چگونه می‌تواند نسبت به همسرش باملاحظه باشد؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۳ شوهران در محیط خانواده باید پیشقدم شوند و رفتاری باملاحظه با اعضای خانواده داشته باشند.‏ (‏افس ۵:‏۲۵؛‏ ۶:‏۴‏)‏ برای مثال،‏ کتاب مقدّس می‌گوید که شوهران باید نسبت به همسرشان باملاحظه باشند و آنان را درک کنند،‏ یا به عبارت دیگر رفتارشان «از روی شناخت» باشد.‏ (‏۱پطر ۳:‏۷‏؛‏ پاورقی)‏ یک شوهر باملاحظه می‌داند که در بسیاری موارد با همسرش تفاوت دارد،‏ اما این بدین معنی نیست که از او برتر است.‏ (‏پیدا ۲:‏۱۸‏)‏ چنین شوهری احساسات همسرش را در نظر می‌گیرد و به او احترام می‌گذارد.‏ خواهری از کانادا دربارهٔ شوهرش می‌گوید:‏ «او هیچ گاه احساسات مرا نادیده نمی‌گیرد و نمی‌گوید که نباید چنین احساسی داشته باشم.‏ او همچنین شنوندهٔ خوبی است.‏ او با مهربانی به من کمک می‌کند که در صورت لزوم طرز فکرم را اصلاح کنم.‏»‏

۴.‏ شوهران چگونه می‌توانند در رفتار با زنان دیگر،‏ نسبت به همسر خود باملاحظه باشند؟‏

^۴ یک شوهر باملاحظه همچنین در رفتارش با زنان دیگر،‏ باید احساسات همسر خود را در نظر بگیرد.‏ او هرگز نباید بیش از حد به زنان دیگر توجه و علاقه نشان دهد.‏ همچنین نباید برای خوشگذرانی،‏ بیش از حد با آنان شوخی کند یا رفتاری ناشایست داشته باشد.‏ این موضوع در مورد روابط او در شبکه‌های اجتماعی و سایت‌های اینترنتی نیز صدق می‌کند.‏ (‏ایو ۳۱:‏۱‏)‏ بله،‏ او باید به همسر خود وفادار بماند.‏ زیرا نه تنها همسرش را دوست دارد،‏ بلکه به یَهُوَه خدا نیز محبت دارد و از بدی متنفر است.‏—‏مزمور ۱۹:‏۱۴؛‏ ۹۷:‏۱۰ خوانده شود.‏

۵.‏ یک زن مسیحی چگونه می‌تواند نسبت به همسر خود باملاحظه باشد؟‏

^۵ اگر یک شوهر مسیحی،‏ از سر خود یعنی عیسی مسیح الگو بگیرد،‏ برای همسرش راحت‌تر خواهد بود که ‹عمیقاً به او احترام بگذارد.‏› (‏افس ۵:‏۲۲-‏۲۵،‏ ۳۳‏)‏ احترام زن به شوهرش او را برمی‌انگیزد که نسبت به او باملاحظه باشد،‏ به‌خصوص در مواقعی که شوهرش باید به مسئولیت‌های جماعت رسیدگی کند یا فکرش به‌دلیل مشکلات مشغول است.‏ شوهری از بریتانیا می‌گوید:‏ «گاهی اوقات وقتی رفتارم کمی تغییر می‌کند همسرم تشخیص می‌دهد که موضوعی فکر مرا مشغول کرده است.‏ سپس او پند کتاب مقدّس در امثال ۲۰:‏۵ را بکار می‌گیرد.‏ حتی اگر لازم باشد صبر می‌کند تا در زمان مناسب افکار مرا ‹بیرون بکشد.‏› البته اگر فکرم به موضوعی محرمانه مشغول باشد کنجکاوی نمی‌کند.‏»‏

۶.‏ چطور همهٔ ما می‌توانیم فرزندان را تشویق کنیم که باملاحظه باشند و این کار چه فوایدی برای آنان دارد؟‏

^۶ اگر والدین نسبت به یکدیگر باملاحظه باشند،‏ الگوی خوبی برای فرزندان خود به جا می‌گذارند.‏ آنان همچنین باید به فرزندان خود تعلیم دهند که چگونه نسبت به دیگران باملاحظه باشند.‏ برای مثال،‏ می‌توانند به فرزندان خود بیاموزند که در سالن جماعت ندوند یا در مهمانی‌ها بگذارند که ابتدا افراد مسن برای خود غذا بکشند.‏ همهٔ اعضای جماعت می‌توانند در این رابطه به والدین کمک کنند.‏ اگر فرزندان در جماعت با اعمالی همچون باز کردن در،‏ به ما محبت نشان می‌دهند،‏ باید آنان را تحسین کنیم.‏ این کار تأثیر خوبی بر فرزندان می‌گذارد و بیشتر پی می‌برند که «دادن از گرفتن شادی‌بخش‌تر است.‏»—‏اعما ۲۰:‏۳۵‏.‏

۷.‏ عیسی چگونه نسبت به مردی ناشنوا باملاحظه بود و ما از نمونهٔ عیسی چه می‌آموزیم؟‏

^۷ یک بار وقتی که عیسی در منطقهٔ دِکاپولیس بود،‏ مردم «مردی را که ناشنوا بود و به سختی سخن می‌گفت،‏ نزد عیسی آوردند.‏» (‏مرق ۷:‏۳۱-‏۳۵‏)‏ عیسی به جای این که آن مرد را در جلوی جمعیت شفا دهد،‏ ‹او را به  گوشه‌ای خلوت برد› و شفایش داد.‏ چرا عیسی چنین کرد؟‏ شاید آن مرد به‌دلیل ناتوانی‌اش،‏ از بودن در میان جمعیت احساس راحتی نمی‌کرد.‏ عیسی که احتمالاً این موضوع را تشخیص داده بود،‏ او را در خلوت شفا داد.‏ البته ما نمی‌توانیم مانند عیسی با معجزه دیگران را شفا دهیم.‏ اما همهٔ ما باید نیازها و احساسات هم‌ایمانانمان را در نظر بگیریم.‏ پولُس در این باره گفت:‏ «بیایید به یکدیگر توجه داشته باشیم تا بتوانیم همدیگر را به ابراز محبت و اعمال نیکو برانگیزیم.‏» (‏عبر ۱۰:‏۲۴‏)‏ عیسی به احساسات آن مرد ناشنوا توجه داشت و در رفتارش با او باملاحظه بود.‏ به‌راستی که عیسی الگویی والا برای ماست!‏

۸،‏ ۹.‏ چگونه می‌توانیم نسبت به سالمندان و بیماران باملاحظه باشیم؟‏ (‏نمونه‌هایی بیاورید.‏)‏

^۸ نسبت به سالمندان و بیماران باملاحظه باشید.‏ مشخصهٔ مسیحیان،‏ توانایی یا قابلیت آنان نیست،‏ بلکه محبت آنان است.‏ (‏یو ۱۳:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ محبت،‏ ما را بر آن می‌دارد که با تمام وجود به سالمندان و بیماران برای شرکت در جلسات و رفتن به خدمت موعظه کمک کنیم،‏ حتی اگر توانایی جسمی آنان بسیار محدود باشد.‏ (‏مت ۱۳:‏۲۳‏)‏ برادری به نام مایکل که روی صندلی چرخ‌دار می‌نشیند از کمک‌های خانواده و هم‌ایمانانش در گروه موعظه بسیار قدردان است.‏ او می‌گوید:‏ «به خاطر کمک‌های آنان می‌توانم در اکثر جلسات شرکت کنم و به طور مرتب به خدمت موعظه بروم.‏ از موعظه در اماکن عمومی بسیار لذّت می‌برم.‏»‏

^۹ برخی از اعضای بیت‌ئیل نیز سالمند و بیمار هستند.‏ سرپرستان مهربان ترتیبی داده‌اند که این خادمان وفادار بتوانند از طریق تلفن یا نوشتن نامه موعظه کنند.‏ بیل که ۸۶ سال دارد و برای مردم مناطق دورافتاده نامه می‌نویسد می‌گوید:‏ «واقعاً ممنونیم که می‌توانیم از طریق نوشتن نامه موعظه کنیم.‏» نانسی نیز که تقریباً ۹۰ ساله است می‌گوید:‏ «فکر می‌کنم نامه نوشتن فقط پر کردن پاکت نامه نیست،‏ مردم نیاز دارند که حقیقت را بدانند و این کار نوعی خدمت موعظه است.‏» ایتِل نیز که ۹۷ ساله است می‌گوید:‏ «همیشه بدن‌درد دارم و گاهی حتی نمی‌توانم لباس عوض کنم.‏» با این حال ایتِل از موعظهٔ تلفنی لذّت می‌برد و بازدیدهای خوبی دارد.‏ باربارا که ۸۵ سال دارد می‌گوید:‏ «به‌خاطر مشکلات جسمی‌ای که دارم برایم سخت است به موعظهٔ خانه‌به‌خانه بروم.‏ اما از طریق موعظهٔ تلفنی می‌توانم همیشه با مردم صحبت کنم.‏ واقعاً از یَهُوَه ممنونم.‏» گروهی از مبشّران مسن تنها در کمتر از یک سال ۱۲۲۸ ساعت موعظه کردند.‏ آنان ۶۲۶۵ نامه نوشتند،‏ ۶۳۱۵ نشریه به مردم دادند و ۲۰۰۰ تماس تلفنی گرفتند!‏ به‌راستی که تلاش‌های آنان دل یَهُوَه را شاد کرده است!‏—‏امث ۲۷:‏۱۱‏.‏

۱۰.‏ چگونه می‌توانیم به هم‌ایمانانمان کمک کنیم که نهایت فایده را از جلسات ببرند؟‏

^۱۰ نسبت به اعضای جماعت باملاحظه باشید.‏ ما می‌خواهیم هم‌ایمانانمان نهایت فایده را از جلسات ببرند.‏ باملاحظه بودن ما،‏ به آنان در این راه کمک می‌کند.‏ یک راه این است که به موقع به جلسات برسیم تا تمرکز آنان را بر هم نزنیم.‏ البته شاید گاهی به دلایلی غیرمنتظره تأخیر داشته باشیم.‏ اما اگر از روی عادت دیر به جلسات می‌رسیم،‏ باید سعی کنیم بیشتر ملاحظهٔ دیگران را بکنیم.‏ به‌علاوه باید به یاد داشته باشیم که ما در جلسات مهمان یَهُوَه خدا و عیسی هستیم.‏ (‏مت ۱۸:‏۲۰‏)‏ آنان شایسته و سزاوار احترام ما هستند!‏

۱۱.‏ چرا مبشّرانی که در جلسه برنامه‌ای را اجرا می‌کنند باید به پند ۱قُرِنتیان ۱۴:‏۴۰ عمل کنند؟‏

^۱۱ اگر می‌خواهیم ملاحظهٔ حال هم‌ایمانانمان را بکنیم،‏ همچنین باید به پند کتاب مقدّس عمل کنیم که می‌گوید:‏ «بگذارید همه چیز به‌شایستگی و با نظم و ترتیب انجام شود.‏» (‏۱قر ۱۴:‏۴۰‏)‏ برادرانی که در جلسه برنامه‌ای را اجرا می‌کنند،‏ نباید از زمانی که برایشان تعیین شده فراتر بروند.‏ به این شکل نه تنها نسبت به  برادری که قسمت بعدی را اجرا می‌کند باملاحظه هستند،‏ بلکه ملاحظهٔ همهٔ اعضای جماعت را می‌کنند.‏ برخی اعضای جماعت باید بعد از جلسات مسیری طولانی را رانندگی کنند تا به خانه برسند.‏ برخی دیگر باید برنامهٔ خود را با وسایل نقلیهٔ عمومی هماهنگ کنند.‏ برخی نیز که همسرشان در حقیقت نیست باید در زمان مشخصی به خانه برسند.‏

۱۲.‏ چرا پیران جماعت شایستهٔ احترام و محبت هستند؟‏ (‏کادر «‏ نسبت به برادران مسئول باملاحظه باشید‏» ملاحظه شود.‏)‏

^۱۲ ما همچنین باید نسبت به شبانانی که در جماعات سخت تلاش می‌کنند و با غیرت تمام در خدمت موعظه فعالند و آن را سازماندهی می‌کنند،‏ باملاحظه باشیم.‏ ‏(‏۱تِسالونیکیان ۵:‏۱۲،‏ ۱۳ خوانده شود.‏)‏ مسلّماً شما نیز از زحمات پیران جماعت قدردانید.‏ بنابراین بجاست که با آنان همکاری کرده و از آنان حمایت کنید؛‏ زیرا آنان «همواره از جان‌های شما پاسداری می‌کنند و برای آن حساب پس خواهند داد.‏»—‏عبر ۱۳:‏۷،‏ ۱۷‏.‏

۱۳.‏ از نحوهٔ برخورد عیسی با مردم چه می‌آموزیم؟‏

^۱۳ اِشَعْیا دربارهٔ عیسی چنین پیشگویی کرد:‏ «نی خُرد شده را نخواهد شکست،‏ و فتیلهٔ کم‌سو را خاموش نخواهد کرد.‏» (‏اشع ۴۲:‏۳‏)‏ محبت عیسی به مردم او را برانگیخت که دلسوزی نشان دهد.‏ او احساسات کسانی را که به اصطلاح مانند «نی خُرد شده» یا «فتیلهٔ کم‌سو» بودند درک می‌کرد.‏ بنابراین نسبت به آنان باملاحظه،‏ مهربان و صبور بود.‏ حتی کودکان نیز به او جذب می‌شدند.‏ (‏مرق ۱۰:‏۱۴‏)‏ ما نمی‌توانیم همچون عیسی دیگران را درک کنیم و به آنان تعلیم دهیم!‏ اما همهٔ ما  باید نسبت به مردم محدوده‌مان باملاحظه باشیم.‏ برای مثال باید توجه کنیم که چگونه،‏ چه وقت و برای چه مدت با آنان صحبت کنیم.‏

۱۴.‏ چرا باید هنگام صحبت با مردم باملاحظه باشیم؟‏

^۱۴ چگونه باید با مردم صحبت کنیم؟‏ امروزه میلیون‌ها نفر به‌دلیل فساد و سنگدلی بازرگانان و رهبران مذهبی و سیاسی «رنج‌دیده و سرگشته» شده‌اند.‏ (‏مت ۹:‏۳۶‏)‏ به همین دلیل بسیاری به زندگی بدبین شده و هیچ امیدی ندارند.‏ بنابراین بسیار مهم است که هنگام صحبت با آنان لحنی مهربان داشته باشیم و از کلماتی محبت‌آمیز استفاده کنیم!‏ بسیاری از مردم به‌خاطر علاقه و توجه خالصانه و رفتار باملاحظهٔ ما به حقیقت جذب شده‌اند،‏ نه فقط به‌خاطر دانش ما از کتاب مقدّس یا نحوهٔ استدلالمان.‏

۱۵.‏ برخی از روش‌هایی که می‌توانیم نسبت به مردم محدوده‌مان باملاحظه باشیم کدامند؟‏

^۱۵ ما به روش‌های گوناگونی می‌توانیم نسبت به مردم محدوده‌مان باملاحظه باشیم.‏ برای مثال،‏ استفاده از سؤال یکی از راه‌های مؤثر برای تعلیم است.‏ اما باید سؤالاتمان را طوری مطرح کنیم که همراه با محبت و احترام باشد.‏ پیشگامی در محدوده‌ای خدمت می‌کرد که اکثر مردم خجالتی و تودار بودند.‏ او آموخت که نباید از مردم سؤالاتی بپرسد که باعث خجالت آنان شود یا شاید جواب آن را ندانند.‏ برای مثال او نمی‌پرسید،‏ ‹آیا نام خدا را می‌دانید؟‏› یا ‹آیا می‌دانید پادشاهی خدا چیست؟‏› در عوض او سؤالش را به این شکل مطرح می‌کرد:‏ «من با مطالعهٔ کتاب مقدّس یاد گرفتم که خدا یک نام دارد.‏ اجازه می‌دهید آن را به شما نشان دهم؟‏» از آنجایی که مردم و فرهنگ‌هایشان متفاوت هستند،‏ نمی‌توان در این زمینه قانونی تعیین کرد.‏ با این حال ما باید همواره رفتاری محترمانه و باملاحظه با مردم داشته باشیم.‏ بدین منظور باید با مردم محدوده‌مان بیشتر آشنا شویم.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ چگونه می‌توانیم در موارد زیر نشان دهیم که نسبت به مردم باملاحظه هستیم؟‏ الف)‏ در انتخاب زمانی که با آنان صحبت می‌کنیم.‏ ب)‏ مدت زمانی که با آنان صحبت می‌کنیم.‏

^۱۶ چه زمانی باید با مردم صحبت کنیم؟‏ هنگامی که ما به موعظهٔ خانه‌به‌خانه می‌رویم،‏ همچون مهمانان ناخوانده هستیم!‏ بنابراین بسیار مهم است زمانی به دیدن مردم برویم که تمایل بیشتری دارند با ما صحبت کنند.‏ (‏مت ۷:‏۱۲‏)‏ برای مثال،‏ آیا در محدودهٔ شما مردم دوست دارند که آخر هفته‌ها دیرتر از خواب بیدار شوند؟‏ در این صورت می‌توانید خدمتتان را با موعظهٔ خیابانی یا موعظه با چرخ‌دستی شروع کنید،‏ یا به دیدن علاقه‌مندانی بروید که می‌دانید بیدار هستند.‏

^۱۷ برای چه مدت باید با مردم صحبت کنیم؟‏ اکثر مردم بسیار مشغول هستند،‏ بنابراین بجاست که به‌خصوص در دیدار اول گفتگویمان را کوتاه نگه داریم.‏ بهتر است به جای این که بیش از حد وقت آنان را بگیریم،‏ کوتاه و مختصر با آنان صحبت کنیم.‏ (‏۱قر ۹:‏۲۰-‏۲۳‏)‏ وقتی مردم می‌بینند که ما شرایط و برنامهٔ آنان را در نظر داریم،‏ در دیدار بعدی بیشتر تمایل خواهند داشت با ما صحبت کنند.‏ اگر خصوصیات ثمرهٔ روح را در رفتارمان نشان دهیم،‏ می‌توانیم «همکاران خدا» باشیم.‏ حتی شاید یَهُوَه از ما استفاده کند تا شخصی را به طرف حقیقت جذب کند.‏—‏۱قر ۳:‏۶،‏ ۷،‏ ۹‏.‏

۱۸.‏ اگر نسبت به دیگران باملاحظه باشیم،‏ چه برکاتی نصیبمان خواهد شد؟‏

^۱۸ پس بیایید تمام تلاش خود را بکنیم تا در محیط خانواده،‏ در جماعت و در خدمت موعظه نسبت به دیگران باملاحظه باشیم.‏ در این صورت هم اکنون و هم در آینده برکات فراوانی نصیبمان می‌شود.‏ مزمور ۴۱:‏۱،‏ ۲ می‌گوید:‏ «خوشا به حال کسی که به فکر بینوایان باشد؛‏ خداوند او را در روز بلا رهایی خواهد بخشید .‏ .‏ .‏ او در زمین مبارک خواهد بود.‏»‏