وقتی عیسی شام سَرور را پایه‌گذاری کرد،‏ آن ۷۰ شاگرد در کنارش نبودند.‏ اما این به این معنی نیست که آن‌ها عیسی را ترک کرده بودند یا دیگر مورد تأیید او نبودند.‏ در آن موقعیت عیسی می‌خواست با رسولانش تنها باشد.‏

دوازده رسول عیسی و همهٔ آن ۷۰ نفر مورد قبول عیسی بودند.‏ در ابتدا عیسی از بین شاگردانش ۱۲ نفر را انتخاب کرد و آن‌ها را رسول نامید.‏ (‏لو ۶:‏​۱۲-‏۱۶‏)‏ او در جلیل بود که «از ۱۲ رسولش خواست که پیش او بیایند» و بعد «آن‌ها را فرستاد تا دربارهٔ پادشاهی خدا موعظه کنند و بیماران را شفا دهند.‏» (‏لو ۹:‏​۱-‏۶‏)‏ بعدها در یهودیه عیسی ‹۷۰ نفر دیگر را انتخاب کرد و آن‌ها را دو به دو فرستاد.‏› (‏لو ۹:‏۵۱؛‏ ۱۰:‏⁠۱‏)‏ پس عیسی در مناطق مختلف شاگردانی داشت که موعظه می‌کردند.‏

یهودیانی که پیرو عیسی شدند،‏ مراسم عید پِسَح را با خانواده‌هایشان برگزار می‌کردند.‏ (‏خرو ۱۲:‏​۶-‏۱۱،‏ ۱۷-‏۲۰‏)‏ عیسی کمی قبل از مرگش همراه رسولانش به اورشلیم رفت.‏ اما از شاگردانش در جلیل،‏ یهودیه و پیریه نخواست تا همراه او مراسم پِسَح را با هم برگزار کنند.‏ واضح است که عیسی می‌خواست با رسولانش تنها باشد.‏ او به آن‌ها گفت:‏ «واقعاً مشتاق بودم که قبل از عذاب کشیدنم این شام پِسَح را با شما بخورم.‏»—‏لو ۲۲:‏⁠۱۵‏.‏

عیسی برای این تصمیمش دلیل خوبی داشت،‏ چون به زودی باید به عنوان ‹برّهٔ خدا که گناه را از دنیا برمی‌داشت› کشته می‌شد.‏ (‏یو ۱:‏۲۹‏)‏ آن اتفاق باید در اورشلیم می‌افتاد؛‏ جایی که قرن‌ها به یَهُوَه قربانی تقدیم می‌شد.‏ برّهٔ پِسَح به اسرائیلیان یادآوری می‌کرد که چطور یَهُوَه آن‌ها را از مصر رهایی داده بود.‏ اما عیسی با فدا کردن جانش قرار بود کار بزرگ‌تری انجام دهد،‏ یعنی انسان‌ها را از گناه و مرگ رهایی دهد.‏ (‏۱قر ۵:‏​۷،‏ ۸‏)‏ قربانی عیسی باعث شد تا آن ۱۲ رسول زیربنای جماعت مسیحی شوند.‏ (‏افس ۲:‏​۲۰-‏۲۲‏)‏ شهر مقدّس اورشلیم «۱۲ سنگ زیربنا» دارد که ‹اسم ۱۲ رسول برّه روی آن ۱۲ سنگ زیربنا نوشته شده است.‏› (‏مکا ۲۱:‏​۱۰-‏۱۴‏)‏ رسولان وفادار در به تحقق رساندن مقصود خدا نقش مهمی دارند.‏ پس قابل درک است که عیسی می‌خواست در آخرین عید پِسَح که بعد از آن شام سَرور را پایه‌گذاری می‌کرد،‏ با رسولانش باشد.‏

آن ۷۰ نفر و شاگردان دیگر عیسی در آن مراسم حضور نداشتند.‏ با این وجود همهٔ شاگردان وفادار عیسی از مراسم شام سَرور فایده می‌بردند.‏ در آن شب عیسی به عهد پادشاهی‌ای اشاره کرد که شاگردانش بعد از مسح شدن به آن وارد می‌شدند.‏—‏لوقا ۲۲:‏​۲۹،‏ ۳۰‏.‏