به شادی‌بخش‌ترین روز زندگی‌تان فکر کنید.‏ آیا روز ازدواج یا به دنیا آمدن اولین فرزندتان بهترین روز زندگی‌تان بوده است؟‏ یا شادی‌بخش‌ترین و مهم‌ترین روز زندگی‌تان روزی بود که به نشانهٔ وقفتان به یَهُوَه تعمید گرفتید؟‏ به احتمال قوی چنین است.‏ بی‌شک دل برادران و خواهران هم‌ایمانتان نیز شاد شد که شاهد بودند،‏ شما با تعمیدتان اعلام کردید که یَهُوَه خدا را با تمامی دل،‏ جان و ذهن و قوّت خود دوست می‌دارید.‏—‏مرق ۱۲:‏۳۰‏.‏

به احتمال زیاد از زمان تعمیدتان تا کنون خاطرات و تجربیات شادی‌بخش فراوانی در خدمت به یَهُوَه داشته‌اید.‏ اما،‏ برخی مبشّران شادی‌شان را تا حدّی از دست داده‌اند.‏ اما چرا؟‏ چه دلایلی در دست داریم که یَهُوَه خدا را همچنان با شادی خدمت کنیم؟‏

یک دلیل شادی ما پیام پادشاهی خداست،‏ دانستن این که یَهُوَه خدا خود گفته است که به زودی به این نظام شریر پایان خواهد داد و دنیایی جدید را به وجود خواهد آورد.‏ افزون بر این در صَفَنیا ۱:‏۱۴ به ما چنین اطمینان می‌دهد:‏ «روز عظیم خداوند نزدیک است،‏ نزدیک است و خیلی زود فرا می‌رسد.‏» انتظار کشیدن بیش از مدت زمانی که توقع داشته‌ایم،‏ می‌تواند عاملی باشد که شادی‌مان را از دست بدهیم و در خدمتمان به یَهُوَه خدا همچون سابق فعال نباشیم.‏—‏امث ۱۳:‏۱۲‏.‏

یکی از عوامل مؤثر در اینکه با شادی به خدمتمان به یَهُوَه خدا ادامه دهیم معاشرت با برادران و خواهران است.‏ در واقع حتی ممکن است بسیاری از کسانی که امروزه خادم خدا هستند،‏ در گذشته به دلیل همین معاشرت با قوم خدا خدمت به او را با شور و شادی آغاز کرده باشند.‏ (‏۱پطر ۲:‏۱۲‏)‏ اما چنانچه یکی از هم‌ایمانان به دلیل عدم رعایت معیارهای یَهُوَه تأدیب شود،‏ می‌تواند چه پیش آید؟‏ در چنین شرایطی ممکن است برخی از آنان که به دلیل رفتار خداپسندانهٔ قوم خدا به حقیقت جلب شده بودند،‏ دلسرد شوند و شادی‌شان را در خدمت از دست بدهند.‏

تبلیغات دنیای شیطان و مادیات نیز می‌تواند شادی ما را سلب کند.‏ دنیای شیطان تلاش می‌کند به ما بقبولاند که به چیزهای غیرضروری نیازمندیم و باید آن‌ها را تهیه کنیم.‏ اما باید این گفتهٔ عیسی را به یاد داشته باشیم:‏ «هیچ کس نمی‌تواند به دو ارباب خدمت کند؛‏ زیرا یا از یکی نفرت و دیگری را دوست خواهد داشت یا به یکی وفادار و از دیگری بیزار خواهد بود.‏ شما نمی‌توانید هم غلام خدا و هم غلام ثروت باشید.‏» (‏مت ۶:‏۲۴‏)‏ ما نمی‌توانیم  به یَهُوَه خدا خدمت کنیم و در عین حال تلاش کنیم تا آنجا که می‌توانیم از این دنیا بهره گیریم.‏

خدمت به خدا برای آنان که او را دوست دارند باری سنگین نیست.‏ (‏۱یو ۵:‏۳‏)‏ عیسی گفت:‏ «بیایید نزد من،‏ ای همهٔ زحمتکشان و گرانباران و من به شما نیرویی تازه خواهم بخشید.‏ یوغ مرا بر دوش گیرید و از من تعلیم یابید؛‏ زیرا خویی ملایم و دلی افتاده دارم و در جان‌های خود نیرویی تازه خواهید یافت؛‏ زیرا یوغ من راحت و بار من سبک است.‏» (‏مت ۱۱:‏۲۸-‏۳۰‏)‏ در واقع پیروی حقیقی از عیسی مایهٔ نشاط و شادی است.‏ بی‌شک دلایل بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد خدمت به یَهُوَه مایهٔ شادمانی است.‏ در اینجا به سه دلیل می‌پردازیم که چرا می‌توانیم در خدمت به خدای نجاتمان شاد باشیم.‏—‏حب ۳:‏۱۸‏.‏

ما خدای هستی‌بخشمان،‏ خدای شاد را خدمت می‌کنیم.‏ ‏(‏اعما ۱۷:‏۲۸؛‏ ۱تیمو ۱:‏۱۱‏)‏ می‌دانیم که زندگی و حیاتمان را مدیون یَهُوَه خدا هستیم.‏ از این رو،‏ قطع‌نظر از این که چند سال از تعمیدمان می‌گذرد،‏ همچنان با شادی او را خدمت می‌کنیم.‏

برای نمونه هکتور که برای ۴۰ سال به عنوان سرپرست سیّار خدمت کرده است،‏ حتی در سنین پیری نیز بانشاط و شاد است.‏ (‏مز ۹۲:‏۱۲-‏۱۴‏)‏ بیماری همسر هکتور فعالیت او را در خدمتش محدود کرد،‏ اما باعث نشد که او شادی‌اش را از دست بدهد.‏ او می‌گوید:‏ «دیدن وضعیت همسرم که حالش رو به وخامت است،‏ غم‌انگیز است و نگهداری و مراقبت از او برایم آسان نیست،‏ اما اجازه ندادم که این امر شادی خدمت به خدای حقیقی را از من بگیرد.‏ دانستن این که زندگی‌ام را مدیون یَهُوَه خدا هستم،‏ کسی که انسان را برای مقصودی آفرید،‏ به من دلیل کافی می‌دهد که او را عمیقاً دوست بدارم و با تمام دل به او خدمت کنم.‏ برای حفظ شادی می‌کوشم در خدمت موعظه فعال بمانم و امید به پادشاهی خدا را همواره مد نظر داشته باشم.‏»‏

یَهُوَه از طریق قربانی عیسی برای ما ممکن ساخت که از زندگی‌ای شاد برخوردار شویم.‏ به‌راستی که «خدا آنقدر به مردم دنیا محبت داشت که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که به او ایمان بورزد،‏ نابود نگردد،‏ بلکه زندگی جاودان یابد.‏» (‏یو ۳:‏۱۶‏)‏ آری،‏ گناهان ما می‌تواند بخشوده شود و ما می‌توانیم بر پایهٔ ایمانمان به فدیهٔ عیسی،‏ این تدارک پرمهر یَهُوَه،‏ از زندگی جاودان برخوردار شویم.‏ آیا این خود دلیلی محکم برای شادی نیست؟‏ آیا قدردانی ما از این تدارک پرمهر یَهُوَه نباید ما را برانگیزد که او را با شادمانی خدمت کنیم؟‏

برادری به نام هِسوس در مکزیک،‏ می‌گوید:‏ «من بردهٔ کارم  بودم.‏ گاه با این که موظف نبودم،‏ پنج شیفت پشت سر هم کار می‌کردم تا پول بیشتری داشته باشم.‏ تا این که با شخصیت یَهُوَه خدا آشنا شدم و آموختم که او پسر عزیزش را برای انسان‌ها فدا کرد.‏ همین شد که میل به خدمت به او در من به وجود آمد.‏ خود را به او وقف کردم و با این که ۲۸ سال در یک شرکت کار کرده بودم تصمیم گرفتم از کارم دست بکشم و خدمت تمام‌وقت را آغاز کنم.‏» این شروع سال‌ها خدمت شادی‌بخش به یَهُوَه بود.‏

ما از نظر اخلاقی پاک زندگی می‌کنیم و این برایمان شادی به همراه می‌آورد.‏ قبل از این که با حقیقت آشنا شوید،‏ زندگی‌تان چگونه بود؟‏ پولُس رسول به مسیحیان در روم یادآور شد که «در گذشته بردهٔ گناه» بودند،‏ اما «بردهٔ درستکاری» گشتند.‏ چون آنان زندگی پاک در پیش گرفته بودند و می‌توانستند به زندگی ابدی امید داشته باشند.‏ (‏روم ۶:‏۱۷-‏۲۲‏)‏ ما نیز از معیارهای یَهُوَه خدا پیروی می‌کنیم،‏ به این ترتیب از عواقب زندگی‌ای غیراخلاقی و ناخوشایند در امانیم.‏ به‌راستی این خود دلیلی برای شادی است!‏

برای مثال هِیمه،‏ به ورزش بوکس علاقه‌مند بود.‏ او به وجود خدا معتقد نبود و نظریهٔ تکامل را باور داشت.‏ هِیمه به جلسات شاهدان یَهُوَه رفت و تحت تأثیر محبت آن جمع قرار گرفت.‏ برای این که شیوهٔ زندگی‌اش را تغییر دهد،‏ باید از یَهُوَه خدا می‌خواست که به او کمک کند تا به او ایمان آورد.‏ هِیمه می‌گوید:‏ «به مرور به وجود خدا که پدری مهربان و رحیم است پی بردم.‏ رعایت معیارهای درست خدا محافظ من بوده است.‏ اگر در زندگی‌ام تغییرات لازم را نمی‌دادم،‏ شاید مثل بعضی از دوستانم که بوکسر بودند،‏ الآن زنده نبودم.‏ شادی‌بخش‌ترین دوران زندگی‌ام،‏ دورانی بوده است که در خدمت به یَهُوَه گذراندم.‏»‏

همچنان که پایان این نظام شریر را انتظار می‌کشیم،‏ باید چه امری را مد نظر داشته باشیم؟‏ به یاد داشته باشید که کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «آن که برای روح می‌کارد،‏ حیات جاودان را از روح درو خواهد کرد.‏ پس باشد که از اعمال نیکو دست نکشیم؛‏ زیرا در وقت معین درو خواهیم کرد،‏ اگر خسته نشویم.‏» (‏غلا ۶:‏۸،‏ ۹‏)‏ باشد که با کمک یَهُوَه پایدار بمانیم،‏ و در پرورش خصوصیاتی که به ما در نجات از «مصیبت عظیم» یاری می‌رساند،‏ بکوشیم و همچنان یَهُوَه را با شادی خدمت کنیم؛‏ حتی زمانی که با آزمایش و سختی روبرو می‌شویم.‏—‏مکا ۷:‏۹،‏ ۱۳،‏ ۱۴؛‏ یعقو ۱:‏۲-‏۴‏.‏

ما می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که پاداش پایداری و صبرمان را خواهیم گرفت،‏ چون یَهُوَه از تلاش ما و محبتی که به او و نامش داریم،‏ آگاه است.‏ اگر یَهُوَه خدا را همچنان با شادی خدمت کنیم همچون داوود پادشاه ما نیز می‌توانیم بگوییم:‏ «خداوند را همواره پیش روی خود می‌دارم.‏ چون بر دست راست من است،‏ جنبش نخواهم خورد.‏ از این رو دلم شادمان است و تمام وجودم در وجد؛‏ پیکرم نیز در امنیت ساکن خواهد بود.‏»—‏مز ۱۶:‏۸،‏ ۹‏.‏