در کتاب مقدّس آمده است که در دوران باستان،‏ برای ازدواج داماد یا خانواده‌اش به خانوادهٔ عروس شیربها می‌پرداخت.‏ شیربها می‌توانست اشیای گرانبها،‏ پول یا حیوان باشد.‏ همین طور می‌توانست توافق کار برای مدتی معین باشد،‏ مثل یعقوب که برای ازدواج با راحیل،‏ با پدر او توافق کرد که هفت سال برایش کار کند.‏ (‏پیدا ۲۹:‏۱۷،‏ ۱۸،‏ ۲۰‏)‏ هدف از پرداخت شیربها چه بود؟‏

کارول مایرز،‏ محقق کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «در خانواده‌های کشاورز روی کار دخترِخانه حساب می‌شد.‏ پس برای ازدواج به خانوادهٔ او شیربها پرداخت می‌شد تا نبود او را جبران شود.‏» همچنین پرداخت شیربها پیوند دوستی دو خانواده را که از طریق ازدواج خویشاوند می‌شدند،‏ مستحکم می‌کرد.‏ در دوران‌های سخت این پیوند برایشان حمایت دوجانبه به همراه داشت.‏ به علاوه،‏ با پرداخت شیربها،‏ دختر به نامزدی پسر در می‌آمد که حاکی از این بود که از مراقبت پدرش بیرون آمده و تحت پوشش و مراقبت همسرش قرار گرفته است.‏

پرداخت شیربها به این معنی نبود که زن همچون کالایی برای خرید و فروش است.‏ در کتابی * در این مورد آمده است:‏ «این که داماد موظف بود هزینه‌ای به خانوادهٔ زن بپردازد،‏ شاید در نگاه اول نوعی معامله به نظر رسد.‏ اما این قیمت دختر نبود،‏ بلکه برداشت اسرائیلیان از شیربها،‏ جبران رفتن دختر از خانواده‌اش بود.‏»‏

امروزه در برخی کشورها هنوز پرداخت شیربها مرسوم است.‏ والدین مسیحی باید در تعیین شیربهای دخترشان معقول باشند.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «همگان شما را فردی معقول بدانند.‏» (‏فیلیپ ۴:‏۵؛‏ ۱قر ۱۰:‏۳۲،‏ ۳۳‏)‏ خانوادهٔ مسیحی به این شکل نشان می‌دهند که طمّاع و «پول‌دوست» نیستند.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۲‏)‏ به علاوه،‏ اگر والدین مسیحی برای شیربها مبلغی بخواهند که داماد توان پرداخت آن را ندارد،‏ چه می‌شود؟‏ ممکن است پسر مجبور شود برای تهیهٔ شیربها ازدواجش را به تعویق اندازد،‏ یا خدمت پیشگامی‌اش را کنار بگذارد و بیشتر کار کند.‏

در برخی از کشورها قوانین پرداخت شیربها را دولت تعیین می‌کند.‏ والدین مسیحی در چنین کشورهایی باید از قانون کشور اطاعت کنند.‏ چرا؟‏ کلام خدا از فرد مسیحی می‌خواهد که «از قدرت‌های حاکم فرمانبرداری کند» و از قوانین کشور تا جایی که مغایر با قوانین و معیارهای خدا نیست،‏ اطاعت کند.‏—‏روم ۱۳:‏۱؛‏ اعما ۵:‏۲۹‏.‏