کتاب مقدّس به روشنی نشان می‌دهد که یَهُوَه می‌تواند آینده را پیشگویی کند.‏ (‏اشع ۴۵:‏۲۱‏)‏ با این حال،‏ با تمام جزئیات توضیح نمی‌دهد که یَهُوَه چگونه،‏ چه وقت یا تا چه حد از این توانایی استفاده می‌کند.‏ پس نمی‌توان به طور قطعی در این مورد نظر داد؛‏ با این وجود چند واقعیت را در مورد نحوهٔ استفادهٔ او از این توانایی می‌دانیم.‏

یَهُوَه توان انجام هر کاری را دارد،‏ ولی همیشه از آن استفاده نمی‌کند.‏ او با حکمت نامحدودش می‌تواند هر چه که بخواهد را پیشگویی کند.‏ (‏روم ۱۱:‏۳۳‏)‏ اما با خویشتنداری فوق‌العاده‌ای که دارد،‏ تصمیم می‌گیرد از اتفاقات آینده باخبر نشود.‏—‏با اِشَعْیا ۴۲:‏۱۴ مقایسه شود.‏

یَهُوَه سبب می‌شود که اراده‌اش انجام شود.‏ این موضوع چطور به قدرت خدا برای پیشگویی آینده مرتبط است؟‏ در اِشَعْیا ۴۶:‏۱۰ آمده است:‏ «نتیجهٔ کار را از همان اول پیشگویی می‌کنم.‏ اتفاقات آینده را از زمان‌های قدیم اعلام می‌کنم،‏ و می‌گویم:‏ ‹هر تصمیمی که بگیرم پابرجا می‌ماند،‏ و هر کاری که اراده کنم انجام می‌دهم.‏›»‏

یکی از دلایلی که یَهُوَه می‌تواند آینده را پیشگویی کند این است که قدرت دارد تا مسبب اتفاقات شود.‏ یَهُوَه نیازی ندارد که از آینده آگاه شود،‏ ولی انسان‌ها حتی برای فهمیدن نتیجهٔ یک فیلم باید قسمت پایانی آن را ببینند.‏ یَهُوَه از قبل می‌تواند تصمیم بگیرد که در یک وقت معین چه اتفاقی بیفتد و کاری کند که در آن زمان،‏ به واقعیت برسد.‏—‏خرو ۹:‏​۵،‏ ۶؛‏ مت ۲۴:‏۳۶؛‏ اعما ۱۷:‏⁠۳۱‏.‏

به این دلیل کتاب مقدّس برای نشان دادن آنچه یَهُوَه در آینده انجام می‌دهد،‏ از واژه‌هایی مثل ‹تدارک دیدن› و ‹مقصود› استفاده می‌کند.‏ (‏۲پاد ۱۹:‏۲۵؛‏ اشع ۴۶:‏۱۱‏؛‏ پاورقی)‏ این واژه‌ها در زبان اصلی کتاب مقدّس با واژهٔ «کوزه‌گر» در ارتباط هستند.‏ (‏ار ۱۸:‏⁠۴‏)‏ همان طور که یک کوزه‌گر می‌تواند یک تودهٔ گِل را به صورت گلدانی زیبا شکل دهد،‏ یَهُوَه هم می‌تواند رویدادها را طوری شکل یا تغییر دهد که خواستش انجام شود.‏—‏افس ۱:‏⁠۱۱‏.‏

یَهُوَه به ارادهٔ آزاد احترام می‌گذارد.‏ او سرنوشت انسان‌ها را تعیین نمی‌کند و آن‌ها را به تصمیم‌گیری خوب یا بد مجبور نمی‌کند.‏ او به همه اجازه می‌دهد تا راه زندگی‌شان را انتخاب کنند،‏ در عین حال،‏ همه را ترغیب می‌کند که در راه درست قدم بردارند.‏

به دو نمونه توجه کنید.‏ اول،‏ ساکنان شهر نِینَوا را در نظر بگیرید.‏ یَهُوَه پیشگویی کرد که به خاطر شرارتشان نابود می‌شوند.‏ اما وقتی توبه کردند،‏ یَهُوَه «نظرش را عوض کرد و بلایی را که گفته بود بر سرشان می‌آورد،‏ نیاورد.‏» (‏یون ۳:‏​۱-‏۱۰‏)‏ یَهُوَه در مورد آیندهٔ اهالی نِینَوا تجدیدنظر کرد،‏ چون تصمیم گرفتند به هشدار او گوش دهند و توبه کنند.‏

دوم،‏ به پیشگویی یَهُوَه در رابطه با فاتحی به نام کوروش توجه کنید که یهودیان از طریق او از اسارت نجات پیدا می‌کردند و فرمان بازسازی معبد یَهُوَه صادر می‌شد.‏ (‏اشع ۴۴:‏۲۶–‏۴۵:‏⁠۴‏)‏ کوروش،‏ پادشاه پارس آن پیشگویی را به تحقق رساند.‏ (‏عز ۱:‏​۱-‏۴‏)‏ او پرستندهٔ خدای حقیقی نبود.‏ به عبارت دیگر،‏ یَهُوَه از کوروش برای تحقق مقصودش استفاده کرد،‏ بدون اینکه در ارادهٔ آزاد کوروش برای انتخاب پرستش مداخله کند.‏—‏امث ۲۱:‏⁠۱‏.‏

البته این فقط چند واقعیت است که یَهُوَه هنگام پیشگویی آینده در نظر می‌گیرد.‏ در حقیقت ما انسان‌ها نمی‌توانیم به طور کامل راه‌های یَهُوَه را درک کنیم.‏ (‏اشع ۵۵:‏​۸،‏ ۹‏)‏ اما با شناختی که از یَهُوَه داریم مطمئنیم که همیشه،‏ منجمله هنگام پیشگویی آینده،‏ درست و عادلانه رفتار می‌کند.‏