جوانان، آیا برای تعمید آمادگی دارید؟
«کدام یک از شماست که بخواهد برجی بسازد، اما اول ننشیند تا مخارج آن را برآورد کند و ببیند که آیا توان به پایان رساندن آن را دارد، یا نه؟»—لوقا ۱۴:۲۸.
دو مقالهٔ اول برای نوجوانان و جوانانی تهیه شده است که در فکر تعمید هستند
۱، ۲. الف) امروزه چه چیز مایهٔ شادی خادمان خداست؟ ب) والدین مسیحی و پیران جماعت چگونه می‌توانند به جوانان یاری رسانند که مفهوم تعمید را درک کنند؟
پیر جماعتی به کریستفر که دوازده سال دارد، می‌گوید: «از زمانی که به دنیا آمدی تو را می‌شناسم، خوشحالم که شنیدم می‌خواهی تعمید بگیری. اما میشه به من بگی، چرا می‌خواهی این قدم را در زندگی‌ات برداری؟» پرسش پیر جماعت از این نوجوان بجا بود. البته، سالانه در سراسر دنیا هزاران جوان تعمید می‌گیرند و این بی‌شک مایهٔ شادی فراوان است. (جا ۱۲:۱) در عین حال، وظیفهٔ والدین مسیحی و پیران جماعت است که اطمینان یابند، این تصمیم فرد نوجوان داوطلبانه و بر پایهٔ شالوده‌ای استوار است.
۲ کلام خدا نشان می‌دهد که شخص با وقف و تعمید خود به زندگی‌ای پا می‌گذارد که از یک سو یَهُوَه به او برکات فراوان می‌دهد و از سوی دیگر شیطان با او مخالفت می‌کند. (امث ۱۰:۲۲؛ ۱پطر ۵:۸) از این رو والدین مسیحی باید به فرزندانشان تعلیم دهند که شاگرد مسیح بودن به راستی به چه مفهوم است. پیران جماعت به جوانانی که والدین آنان خادم یَهُوَه نیستند، یاری می‌رسانند که مفهوم وقف و تعمید را به درستی درک کنند. (لوقا ۱۴:۲۷-۳۰ خوانده شود.) همان طور که برای به پایان رساندن پروژه‌ای ساختمانی نیاز به برنامه‌ریزی است، جوانان نیز باید پیش از این که تعمید بگیرند خود را آماده سازند تا بتوانند یَهُوَه را «تا به آخر» با وفاداری خدمت کنند. (مت ۲۴:۱۳) اما شما جوانان چگونه می‌توانید خدمت به یَهُوَه را با عزمی استوار راه زندگی‌تان سازید؟ در اینجا به پاسخ این پرسش می‌پردازیم.
۳. الف) گفتهٔ عیسی و پِطرُس از چه جهت اهمیت تعمید را نشان می‌دهد؟ (مت ۲۸:۱۹، ۲۰؛ ۱پطر ۳:۲۱) ب) به بررسی پاسخ چه پرسش‌هایی می‌پردازیم و چرا تأمّل بر این پرسش‌ها اهمیت دارد؟
۳ اگر تو در سنین جوانی هستی و به تعمید فکر می‌کنی هدفی فوق‌العاده برای خود گذاشته‌ای و این شایستهٔ تحسین است. چون تعمید گرفتن به عنوان یک شاهد یَهُوَه افتخاری بزرگ است. علاوه بر این برای فرد مسیحی تعمید واجب است و برای آنان که می‌خواهند طی مصیبت عظیم نجات یابند، قدمی اساسی است. (مت ۲۸:۱۹، ۲۰؛ ۱پطر ۳:۲۱) از آنجا که تو می‌خواهی با جان و دل به وعده و قولت به یَهُوَه خدا وفادار مانی، آمادگی برای این قدم مهم ضروری و پر اهمیت است. پس بجاست سه پرسش زیر را از خود بپرسی و آمادگی خود را برای تعمید محک زنی. ۱) آیا تا آن حد به بلوغ فکری رسیده‌ام که چنین تصمیمی بگیرم؟ ۲) آیا شخصاً می‌خواهم که چنین کنم؟ ۳) آیا مفهوم وقف به یَهُوَه خدا را به درستی درک کرده‌ام؟ در اینجا به بررسی این سه پرسش می‌پردازیم.
بلوغ و پختگی به چه معنی است
۴، ۵. الف) چرا تعمید فقط برای افراد بزرگسال نیست؟ ب) رسیدن به بلوغ برای فرد مسیحی به چه معنی است؟
۴ در کتاب مقدّس نیامده است که شخص باید سن خاصّی را پشت سر گذاشته باشد تا واجد شرایط تعمید شود. در امثال ۲۰:۱۱ آمده است: «جوان را از کارهایش براستی می‌توان شناخت، که آیا رفتارش پاک و درست است، یا نه.» پس هستند جوانانی که با وجود سن پایین تشخیص می‌دهند که چه چیز درست است و مفهوم وقف خود به آفریدگار را درک می‌کنند. پس قطع‌نظر از سن شخص برای هر کس که نشان داده است به بلوغ رسیده و خود را به یَهُوَه خدا وقف کرده است، تعمید قدمی مهم و بجاست.—امث ۲۰:۷.
۵ در اینجا بلوغ و پختگی به چه معنی است؟ منظور از بلوغ رشد جسمی نیست. کتاب مقدّس در مورد اشخاصی که به بلوغ رسیده‌اند، می‌گوید: «با استفادهٔ مداوم از قدرت تشخیص خود، آن را پرورش داده‌اند تا خوب را از بد تشخیص دهند.» (عبر ۵:۱۴) پس شخصی که به بلوغ رسیده است تشخیص می‌دهد که از دید یَهُوَه خدا چه چیز درست است و از صمیم دل مصمم است که به آن پای‌بند ماند. چنین شخصی به‌راحتی تحت‌تأثیر قرار نمی‌گیرد و خطا نمی‌کند. نیاز ندارد که همواره کسی او را به انجام آنچه درست است ترغیب کند. نوجوانی که به بلوغ رسیده در غیاب والدین یا دیگر افراد بزرگسال نیز آنچه درست است انجام می‌دهد.—با فیلیپیان ۲:۱۲ مقایسه شود.
۶، ۷. الف) وضعیتی را که دانیال در بابِل با آن روبرو بود توضیح دهید. ب) چگونه دانیال ثابت کرد که به بلوغ و پختگی رسیده است؟
۶ آیا ممکن است کسی در سنین نوجوانی به چنین بلوغ و پختگی‌ای برسد؟ در اینجا بجاست که شرح‌حال دانیال را بررسی کنیم. احتمالاً او در اوایل نوجوانی بود که به اجبار از والدینش جدا شد و در بابِل به اسارت برده شد. دانیال در آنجا یکباره در میان افرادی زندگی می‌کرد که معیارهایشان از درستی و نادرستی با آنچه او می‌دانست بسیار تفاوت داشت. دانیال با مشکل دیگری نیز روبرو بود. او موقعیت خاصّی در آنجا داشت، در واقع جزو معدود جوانانی بود که برگزیده شده بودند تا نزد پادشاه حاضر شوند. (دان ۱:۳-۵، ۱۳) ظاهراً برای دانیال فرصت‌هایی در بابِل پیش آمده بود که هیچ گاه در اسرائیل نداشت.
۷ واکنش دانیال در آن شرایط چگونه بود؟ آیا زرق‌وبرق بابِل او را اغوا کرد؟ آیا آن محیط جدید باعث شد که هویتش را فراموش کند و ایمانش را در هم شکند؟ در کتاب مقدّس آمده است که او در دل خود عزم کرده بود که خود را نجس نسازد، یعنی از هر آنچه با پرستش کاذب مرتبط بود، دوری کند. (دان ۱:۸) به‌راستی دانیال نشان داد که به بلوغ رسیده است!
رفتار جوانی که به بلوغ و پختگی رسیده است این گونه نیست که در سالن جماعت دوست خدا و در محیط مدرسه دوست دنیا باشد (بند ۸ ملاحظه شود)
۸. از شرح‌حال دانیال چه می‌توان آموخت؟
۸ از شرح‌حال دانیال چه می‌توان آموخت؟ جوانی که به بلوغ رسیده است در اعتقادات خود پایدار و ثابت قدم است. همچون آفتاب‌پرست نیست که با عوض کردن رنگ، خود را با محیط هماهنگ کند. رفتار او این گونه نیست که در سالن جماعت دوست خدا و در محیط مدرسه دوست دنیا باشد. او به این سو و آن سو رانده نمی‌شود، بلکه حتی در آزمایش ایمان و شرایط سخت نیز ثابت قدم باقی می‌ماند.—اِفِسُسیان ۴:۱۴، ۱۵ خوانده شود.
۹، ۱۰. الف) جوانان از تأمّل بر این که اخیراً در آزمایش‌های ایمان چه رفتاری داشته‌اند، چه فایده‌ای می‌برند؟ ب) تعمید به چه معنی است؟
۹ مسلّم است که هیچ کس کامل نیست، چه جوان، چه بزرگسال هر کس گاه خطا می‌کند. (جا ۷:۲۰) اما اگر می‌خواهی تعمید بگیری، بجاست به دل خود رجوع کنی و ببینی تا چه حد مصممی که به معیارهای خدا پای‌بند مانی. چگونه می‌توانی عزم خود را در این راه محک بزنی؟ از خود بپرس، ‹در به گوش گرفتن معیارهای خدا چگونه بوده‌ام؟› در مورد این که اخیراً واکنشت در آزمایش‌های ایمان چگونه بوده است، فکر کن. آیا نشان داده‌ای که قدرت تشخیص لازم را در شناخت درست از نادرست داری؟ اگر همچون دانیال کسی در دنیای شیطان تو را شخصی خاص بداند، چطور؟ آیا در چنین شرایطی خواست یَهُوَه خدا را تشخیص می‌دهی و حتی اگر با خواستت متفاوت باشد، مصمم به انجام آن هستی؟—افس ۵:۱۷.
۱۰ چرا این پرسش‌ها را با چنین صراحتی مطرح می‌کنیم؟ این‌ها به تو کمک می‌کند که به تعمید دیدی درست پیدا کنی. همان طور که پیش‌تر گفته شد، تعمید نشان می‌دهد که تو تعهدی جدّی به یَهُوَه خدا داده‌ای. تعهد کرده‌ای که او را دوست داشته باشی و برای همیشه با تمام وجود به او خدمت کنی. (مرق ۱۲:۳۰) هر که تعمید می‌گیرد باید مصمم باشد که به این تعهد و قول خود کاملاً پای‌بند بماند.—جامعه ۵:۴، ۵ خوانده شود.
آیا خواست شخصی توست؟
۱۱، ۱۲. الف) شخصی که می‌خواهد تعمید بگیرد باید از چه امری اطمینان حاصل کند؟ ب) چگونه می‌توان طرز فکر درستی به تعمید داشت؟
۱۱ کتاب مقدّس به ما می‌گوید که قوم خدا از جمله جوانان برای خدمت به او «با رغبت داوطلب خواهند شد.» (مز ۱۱۰:۳) کسی که به تعمید فکر می‌کند باید اطمینان حاصل کند که این خواستِ شخص اوست. برای این منظور شما جوانان باید با موشکافی خود را محک زنید. چرا؟ چون شرایط شما متفاوت است، شاید تو از جمله جوانانی باشی که از کودکی با تعالیم کتاب مقدّس آشنا شده است.
۱۲ احتمالاً طی سال‌ها افراد بسیاری را دیده‌ای که تعمید گرفته‌اند، از جمله همسن‌وسال‌ها و شاید خواهر و برادرهایت. اگر چنین است، باید از چه جهت محتاط باشی؟ مراقب باش که این طرز فکر در تو ایجاد نشود که به سن خاصّی که شخص می‌رسد، خواه‌ناخواه باید تعمید بگیرد. چگونه می‌توانی اطمینان حاصل کنی که نسبت به تدارک یَهُوَه در خصوص تعمید دید درستی داری؟ سعی کن مرتب بر دلایلی که اهمیت تعمید را نشان می‌دهد فکر کنی. در این مقاله و مقالهٔ بعد چند دلیل بررسی می‌شود.
۱۳. چگونه می‌دانی که تصمیم تو در خصوص تعمید خواست قلبی توست؟
۱۳ راه‌هایی وجود دارد که می‌تواند برایت روشن سازد که آیا خواست تو برای تعمید، خواست قلبی توست یا نه. یک راه آن تعمّق بر دعاهایت است. دعا می‌تواند نشانگر خواست قلبی شخص در خدمت به یَهُوَه باشد. با خود فکر کن که چند وقت یک‌بار دعا می‌کنی و تا چه حد دعاهایت را مشخص بیان می‌کنی. این امر نشان می‌دهد که تا چه حد به یَهُوَه خدا نزدیک هستی. (مز ۲۵:۴) راه اصلی که یَهُوَه دعاهای ما را پاسخ می‌دهد از طریق کتاب مقدّس است. نکتهٔ دیگری که می‌تواند نشان دهد که آیا واقعاً می‌خواهی به یَهُوَه خدا نزدیک شوی و او را با دل و جان خدمت کنی، بررسی برنامهٔ مطالعه‌ات است. (یوش ۱:۸) از خود بپرس: ‹آیا مرتب کتاب مقدّس را مطالعه می‌کنم؟› اگر در خانواده برنامهٔ پرستش خانوادگی دارید از خود بپرس: ‹آیا با میل و رغبت در پرستش خانوادگی شرکت می‌کنم؟› با پاسخ به این پرسش‌ها می‌توانی خود را محک زنی که آیا تصمیم تو برای تعمید خواست قلبی و شخصی توست یا نه.
وقف به چه مفهوم است؟
۱۴. وقف و تعمید چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟
۱۴ ممکن است برخی کاملاً مفهوم وقف و تعمید و تفاوت آن را ندانند. برای نمونه، برخی جوانان می‌گویند که خود را به یَهُوَه وقف کرده‌اند، اما برای تعمید آماده نیستند. آیا چنین چیزی ممکن است؟ وقف دعایی است که شخص در آن به یَهُوَه خدا می‌گوید که می‌خواهد تا ابد او را خدمت کند. با تعمید، شخص به عموم اعلام می‌کند که خود را به یَهُوَه خدا در دعایی شخصی وقف کرده است. پس پیش از تعمید باید اطمینان یابی که مفهوم وقف را به‌خوبی درک کرده‌ای.
۱۵. وقف به چه معنی است؟
۱۵ به بیان ساده‌تر، زمانی که خود را به یَهُوَه وقف می‌کنی، در واقع به او می‌گویی که دیگر به خود تعلّق نداری بلکه از آن او هستی. با وقف خود به یَهُوَه قول می‌دهی که در زندگی به خواست او، بر هر چیز دیگر ارجحیت دهی. (مَتّی ۱۶:۲۴ خوانده شود.) هر قول و تعهدی امری جدّی است، پس می‌توان تصوّر کرد که قول به یَهُوَه خدا تا چه حد جدّی است. (مت ۵:۳۳) حال چگونه می‌توانی نشان دهی که دیگر به خود تعلّق نداری بلکه از آن یَهُوَه خدا هستی؟—روم ۱۴:۸.
۱۶، ۱۷. الف) با مثالی مفهوم به خود تعلّق نداشتن را روشن سازید. ب) وقف در واقع به چه معنی است؟
۱۶ مثالی می‌زنیم، تصوّر کن دوستی ماشینی به تو هدیه می‌کند، سند را دستت می‌دهد و می‌گوید: «این ماشین توست.» حال فرض کن بعد از آن می‌گوید: «سوئیچ ماشین را پیش خود نگاه می‌دارم و تو نمی‌توانی از آن استفاده کنی، فقط من ماشین را می‌رانم.» تو در مورد این هدیه چه احساسی می‌کردی؟ در مورد دوستی که این هدیه را به تو داد، چطور؟
۱۷ حال بجاست با خود فکر کنی، یَهُوَه از شخصی که خود را به او وقف کرده است چه انتظاری دارد. شخصی که خود را به یَهُوَه وقف می‌کند، می‌گوید: «من زندگی‌ام را به تو می‌بخشم. من به تو تعلّق دارم.» حال اگر آن شخص زندگی دوگانه در پیش گیرد، چطور؟ مثلاً با شخصی غیرهم‌ایمان قرار ملاقات بگذارد؟ اگر شغلی را بپذیرد که به شرکتش در جلسات صدمه زند یا دیگر نتواند با جان و دل در موعظه شرکت کند، چطور؟ آیا مشابه این نیست که سوئیچ ماشین را برای خود نگاه داشته است؟ کسی که خود را به یَهُوَه وقف می‌کند در واقع به او می‌گوید: «زندگی من بیش از این که به من تعلّق داشته باشد به تو تعلّق دارد. اگر در هر زمانی چیزی که تو از من می‌خواهی با آنچه خود می‌خواهم، مغایرت داشته باشد، آنچه تو می‌خواهی را به عمل خواهم آورد، همیشه چنین خواهم کرد.» این مشابه طرز فکر عیساست که گفت: «از آسمان نیامده‌ام تا به خواست خود عمل کنم، بلکه آمده‌ام تا خواست او را که مرا فرستاد، به جا آورم.»—یو ۶:۳۸.
۱۸، ۱۹. الف) گفته‌های رُز و کریستفر چگونه نشان می‌دهد که تعمید افتخاری است که برکات فراوان به همراه دارد؟ ب) دید شما به تعمید چیست؟
۱۸ مسلّم است که تعمید تصمیمی جدّی در زندگی است و هیچ کس نباید آن را دست‌کم گیرد. از سوی دیگر، وقف و تعمید افتخاری بزرگ است. جوانانی که یَهُوَه را دوست دارند و مفهوم وقف را درک کرده‌اند، تعمیدشان را به تعویق نمی‌اندازند و هیچ‌وقت از تصمیمشان نیز پشیمان نمی‌شوند. رُز نوجوانی تعمیدگرفته است، او می‌گوید: «من یَهُوَه را دوست دارم و خدمت به او مرا از هر کاری بیشتر خوشحال می‌کند. در زندگی‌ام در مورد هیچ تصمیمی به اندازهٔ تعمیدم مطمئن نبوده‌ام.»
۱۹ در مورد کریستفر که در ابتدای مقاله از او نقل شد چطور؟ آیا تصمیمی که او در دوازده‌سالگی برای تعمید گرفت، بر شالوده‌ای استوار بود؟ او از تصمیمی که برای وقف و تعمیدش گرفت بسیار شاد است. کریستفر در هفده‌سالگی پیشگامی را آغاز کرد، یک سال پس از آن به عنوان خادم در جماعت خدمت کرد و اکنون در بیت‌ئیل خدمت می‌کند. او می‌گوید: «تعمیدم تصمیمی درست بود. خوشحالم که خدمت به یَهُوَه خدا و سازمان او زندگی‌ام را پر کرده است.» اگر در فکر تعمید هستید، چگونه می‌توانید خود را برای آن آماده کنید؟ مقالهٔ بعد به این پرسش پاسخ می‌دهد.
