۱.‏ والدین مسیحی پیش از تعمید فرزندشان می‌خواهند از چه امری اطمینان یابند؟‏

بِلاسام بِرانت تصمیم گرفته بود که تعمید بگیرد.‏ او در این باره می‌گوید:‏ «ماه‌ها بود به پدر و مادرم می‌گفتم که می‌خواهم تعمید بگیرم.‏ آنان نیز اغلب دربارهٔ تعمید با من صحبت می‌کردند.‏ آنان می‌خواستند مطمئن شوند که من به اهمیت این تصمیم پی برده‌ام.‏ سرانجام در ۳۱ دسامبر ۱۹۳۴ روزی که مدت‌ها منتظرش بودم فرا رسید.‏» امروزه نیز والدین مسیحی مشتاقند که به فرزندشان کمک کنند تا تصمیماتی حکیمانه بگیرد.‏ به تعویق انداختن تعمید فرزندان ممکن است به رابطهٔ آنان با یَهُوَه صدمه بزند.‏ (‏یعقو ۴:‏۱۷‏)‏ در عین حال،‏ والدین پیش از تعمید فرزندشان می‌خواهند اطمینان یابند که او برای به دوش گرفتن مسئولیت‌های مسیحی آمادگی دارد.‏

۲.‏ الف)‏ برخی سرپرستان حوزه شاهد چه مشکلی بوده‌اند؟‏ ب)‏ ما در این مقاله به بررسی چه موضوعی می‌پردازیم؟‏

^۲ برخی از سرپرستان حوزه جوانان بسیاری را در جماعات دیده‌اند که در خانوادهٔ شاهدان یَهُوَه بزرگ شده‌اند و حدوداً ۲۰ ساله‌اند،‏ اما هنوز تعمید نگرفته‌اند.‏ اکثر  آنان خود را شاهد یَهُوَه می‌دانند و در جلسات و خدمت موعظه شرکت می‌کنند،‏ اما به دلایلی هنوز خود را به یَهُوَه وقف نکرده و تعمید نگرفته‌اند.‏ در برخی از این موارد،‏ والدین فرزندان را ترغیب کرده‌اند که تعمید را به تعویق بیندازند.‏ در این مقاله به بررسی چهار مورد می‌پردازیم که باعث نگرانی والدین مسیحی است و آنان را از کمک به فرزندشان برای تعمید باز می‌دارد.‏

۳.‏ دلیل نگرانی والدین بِلاسام چه بود؟‏

^۳ نگرانی والدین بِلاسام که در بند اول به آن اشاره شد،‏ قابل درک است.‏ آنان می‌خواستند مطمئن شوند که دخترشان به اندازهٔ کافی بالغ شده است و به اهمیت تعمید پی برده است.‏ اما والدین چگونه می‌توانند اطمینان یابند که فرزندشان آماده است خود را به یَهُوَه وقف کند؟‏

۴.‏ فرمان عیسی در مَتّی ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰ چگونه به والدین کمک می‌کند؟‏

^۴ مَتّی ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰ خوانده شود.‏ همان طور که در مقالهٔ قبل دیدیم،‏ کتاب مقدّس به شرایط سنی خاصّی برای تعمید اشاره نکرده است.‏ والدین همواره می‌توانند با تأمّل بر مفهوم شاگردسازی به فرزندشان کمک کنند.‏ واژهٔ یونانی‌ای که در مَتّی ۲۸:‏۱۹ ‹شاگرد ساختن› ترجمه شده است،‏ یعنی با این هدف به شخص علاقه‌مند تعلیم دهیم که او شاگرد مسیح گردد.‏ شاگرد خوب کسی است که تعالیم عیسی را درک کرده و با عزمی راسخ از آن‌ها اطاعت کند.‏ بنابراین،‏ والدین مسیحی باید فرزندشان را از طفولیت با این هدف تربیت کنند که او به عنوان شاگرد مسیح تعمید بگیرد.‏ البته فرزندان خردسال برای تعمید واجد شرایط نیستند.‏ اما کتاب مقدّس نشان می‌دهد که حتی در آن سن نیز فرزندان می‌توانند تعالیم کتاب مقدّس را درک کنند و برای آن‌ها ارزش قائل شوند.‏

۵،‏ ۶.‏ الف)‏ کتاب مقدّس چه نکته‌ای را دربارهٔ تعمید تیموتائوس به ما می‌آموزد؟‏ ب)‏ والدین بادرایت چگونه می‌توانند به شکلی مؤثر به فرزندشان کمک کنند؟‏

^۵ تیموتائوس خود را از جوانی به یَهُوَه وقف کرده بود.‏ پولُس رسول دربارهٔ او گفت که ‹از طفولیت با نوشته‌های مقدّس آشنایی داشت.‏› پدر و مادر تیموتائوس اعتقادات متفاوتی داشتند،‏ اما مادر و مادربزرگش که یهودی بودند به او کمک کردند تا نوشته‌های مقدّس عبری را درک کند و برای آن‌ها ارزش قائل باشد.‏ به همین دلیل تیموتائوس ایمانی قوی داشت و یکی از شاگردان مسیح شد.‏ (‏۲تیمو ۱:‏۵؛‏ ۳:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ او حدوداً ۲۰ ساله بود که برای دریافت مسئولیت‌هایی در جماعت نیز واجد شرایط شد.‏—‏اعما ۱۶:‏۱-‏۳‏.‏

^۶ البته همهٔ فرزندان در یک سن خاص به بلوغ نمی‌رسند.‏ برخی از آنان در سنین پایین تعالیم کلام خدا را درک می‌کنند،‏ تصمیماتی حکیمانه می‌گیرند و آمادهٔ تعمید می‌شوند.‏ برخی دیگر شاید در سنین بالاتر برای تعمید آماده باشند.‏ بنابراین والدین بادرایت هرگز فرزندشان را برای تعمید تحت فشار نمی‌گذارند،‏ بلکه به او کمک می‌کنند تا متناسب با توانایی‌اش از لحاظ روحانی رشد کند.‏ وقتی والدین می‌بینند فرزندشان عاقلانه عمل می‌کند،‏ شادی و رضایت خواهند داشت.‏ ‏(‏امثال ۲۷:‏۱۱ خوانده شود.‏)‏ با این حال،‏ آنان همواره باید هدفشان را به یاد داشته باشند و به فرزندشان کمک کنند تا شاگرد مسیح شود.‏ بنابراین بجاست که از خود بپرسند،‏ ‹آیا فرزندم به اندازهٔ کافی از تعالیم کتاب مقدّس شناخت دارد که برای وقف و تعمید واجد شرایط شود؟‏›‏

۷.‏ آیا لازم است شخص پیش از تعمیدش همهٔ جزئیات را دربارهٔ تعالیم کتاب مقدّس بداند؟‏ توضیح دهید.‏

^۷ والدین انتظار دارند که فرزندشان حقیقت را به‌خوبی درک کند،‏ زیرا چنین شناختی پایه و اساس وقف او به یَهُوَه خواهد بود.‏ البته لازم نیست که فرزندان قبل از تعمیدشان همهٔ جزئیات را دربارهٔ تعالیم کتاب مقدّس بدانند.‏ مسیحیان حتی پس از تعمیدشان نیز باید همواره بر دانش و شناخت خود از تعالیم کتاب مقدّس بیفزایند.‏ ‏(‏کولُسیان ۱:‏۹،‏ ۱۰ خوانده شود.‏)‏ اما شخص پیش از تعمیدش باید تا چه حد شناخت داشته باشد؟‏

۸،‏ ۹.‏ از گزارش کتاب مقدّس دربارهٔ پولُس رسول و زندانبان چه می‌آموزیم؟‏

^۸ در این زمینه سرگذشت خانواده‌ای در قرن اول به والدین کمک می‌کند.‏ (‏اعما ۱۶:‏۲۵-‏۳۳‏)‏ حدود سال ۵۰ میلادی پولُس رسول در دومین سفر میسیونری خود از شهر فیلیپی دیدار کرد.‏ او و همراهش سیلاس به ناحق دستگیر شده و به زندان انداخته شدند.‏ در طول شب زمین‌لرزه‌ای رخ داد که باعث شد درهای زندان باز شود.‏ زندانبان از ترس این که باید به دلیل فرار زندانی‌ها جوابگو باشد،‏ تصمیم گرفت خودکشی کند.‏ اما در همان لحظه پولُس او را یافت و او را از آن کار بازداشت.‏ پولُس و سیلاس دربارهٔ عیسی مسیح به زندانبان و خانواده‌اش موعظه کردند.‏ آن خانواده حقیقت را دربارهٔ عیسی پذیرفتند و حس قدردانی‌شان آنان را برانگیخت که بلافاصله تعمید بگیرند.‏ ما از این گزارش چه می‌آموزیم؟‏

^۹ احتمالاً آن زندانبان،‏ سرباز بازنشستهٔ ارتش روم بود.‏ او با نوشته‌های مقدّس آشنایی نداشت.‏ بنابراین برای این که مسیحی شود،‏ باید تعالیم پایه‌ای کتاب مقدّس را می‌آموخت،‏ درک می‌کرد که یَهُوَه از خادمانش چه انتظاری دارد و از تعالیم عیسی اطاعت می‌کرد.‏ اطلاعاتی که او در زمانی کوتاه از کلام خدا آموخت،‏ او را بر آن داشت که تعمید بگیرد.‏ بدون شک او بعد از تعمیدش نیز بر دانش خود از کلام خدا افزود.‏ حال اگر فرزند شما بگوید که یَهُوَه را دوست دارد و می‌خواهد از او اطاعت کند و تعمید بگیرد چه می‌کنید؟‏ بجاست که شما والدین اجازه دهید او در این رابطه با پیران جماعت صحبت کند.‏ آنان تشخیص خواهند داد که آیا فرزندتان برای تعمید واجد شرایط است یا خیر.‏ * فرزند شما نیز مانند برادران و خواهران دیگر باید بعد از تعمیدش،‏ همواره و حتی تا به ابد،‏ بر شناخت خود از مقاصد یَهُوَه بیفزاید.‏—‏روم ۱۱:‏۳۳،‏ ۳۴‏.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ برخی والدین چه تصوّری دارند؟‏ ب)‏ چه چیز به فرزندان کمک می‌کند که از خود محافظت کنند؟‏

^۱۰ برخی والدین تصوّر می‌کنند که بهتر است فرزندشان پیش از تعمید،‏ تحصیلات دانشگاهی‌اش را تمام کند و شغلی مناسب بیابد.‏ احتمالاً آنان نیّت خوبی دارند،‏ اما آیا واقعاً چنین طرز فکری باعث موفقیت فرزندشان می‌شود؟‏ آیا این طرز فکر با اصول کتاب مقدّس هماهنگ است؟‏ کلام خدا در این رابطه چه توصیه‌ای می‌دهد؟‏—‏جامعه ۱۲:‏۱ خوانده شود.‏

^۱۱ باید به یاد داشته باشیم که این دنیا و هر آنچه در آن است با مقاصد و طرز فکر یَهُوَه مخالف است.‏  ‏(‏یعقو ۴:‏۷،‏ ۸؛‏ ۱یو ۲:‏۱۵-‏۱۷؛‏ ۵:‏۱۹‏)‏ بنابراین بسیار مهم است که فرزندتان رابطه‌ای نزدیک با یَهُوَه داشته باشد تا بتواند در مقابل شیطان و طرز فکر دنیوی از خود محافظت کند.‏ اگر والدین به تحصیلات و شغل اولویت دهند،‏ سلامت روحانی فرزندشان را به خطر می‌اندازند،‏ زیرا او نیز می‌آموزد که امور دنیوی مهم‌تر از رابطه‌اش با یَهُوَه خداست.‏ مسلّماً شما والدین نمی‌خواهید که فرزندتان پیشرفت در امور دنیوی را عامل موفقیت خود بداند.‏ در واقع ما تنها زمانی واقعاً شاد و موفق خواهیم بود که در زندگی به یَهُوَه اولویت دهیم.‏—‏مزمور ۱:‏۲،‏ ۳ خوانده شود.‏

۱۲.‏ چرا برخی والدین تعمید فرزندشان را به تعویق می‌اندازد؟‏

^۱۲ مادری که در گذشته نمی‌خواست دخترش تعمید بگیرد،‏ دلیلش را چنین توضیح می‌دهد:‏ «از گفتنش خجالت می‌کشم،‏ اما بیشتر از هر چیز از این می‌ترسیدم که دخترم بعد از تعمید خطایی مرتکب شود و از جماعت اخراج شود.‏» برخی والدین تصوّر می‌کنند که هر چه فرزندشان بزرگ‌تر شود،‏ احتمال این که ناعاقلانه عمل کند و خطایی مرتکب شود کمتر است.‏ از این رو سعی می‌کنند تعمید او را به تعویق بیندازند.‏ (‏پیدا ۸:‏۲۱؛‏ امث ۲۲:‏۱۵‏)‏ آنان شاید با خود استدلال کنند که ‹اگر فرزندم تعمید نگیرد،‏ از جماعت اخراج نمی‌شود.‏› چرا چنین طرز فکری اشتباه است؟‏—‏یعقو ۱:‏۲۲‏.‏

۱۳.‏ آیا اگر شخصی تعمیدش را به تعویق اندازد،‏ بابت اعمالش به یَهُوَه جوابگو نخواهد بود؟‏ توضیح دهید.‏

^۱۳ به‌راستی که والدین مسیحی نمی‌خواهند فرزندشان پیش از این که آمادگی داشته باشد خود را به یَهُوَه وقف کند.‏ با این حال،‏ آنان نباید تصوّر کنند که اگر فرزندشان تعمید نگیرد،‏ بابت اعمالش به یَهُوَه جوابگو نخواهد بود.‏ در واقع،‏ او از زمانی که دیدگاه‌ها و معیارهای یَهُوَه را درک می‌کند،‏ به یَهُوَه جوابگو خواهد بود.‏ ‏(‏یعقوب ۴:‏۱۷ خوانده شود.‏)‏ بنابراین والدین بادرایت نه تنها مانع تعمید فرزندشان نمی‌شوند،‏ بلکه سعی می‌کنند تا در اعمال خود نمونه‌ای برای او باشند.‏ آنان طوری فرزندشان را از کودکی تربیت می‌کنند که همواره برای معیارهای والای یَهُوَه ارزش قائل شود.‏ (‏لو ۶:‏۴۰‏)‏ به این شکل فرزندشان همواره سعی می‌کند مرتکب خطا نشود و از اعمالی که یَهُوَه را ناخشنود می‌سازد دوری کند.‏—‏اشع ۳۵:‏۸‏.‏

۱۴.‏ پیران جماعت چگونه می‌توانند از والدین مسیحی حمایت کنند؟‏

^۱۴ پیران جماعت می‌توانند دربارهٔ اهداف روحانی با جوانان صحبت کنند و آنان را تشویق نمایند.‏ خواهری به یاد می‌آورد که وقتی ۶ ساله بود،‏ برادر چارلز تِیز راسل با او گفتگویی داشت.‏ او می‌گوید:‏ «برادر راسل ۱۵ دقیقه دربارهٔ اهداف روحانی‌ام با من صحبت کرد.‏» سخنان تشویق‌کنندهٔ برادر راسل در آن زمان طوری بر آن خواهر تأثیر گذاشت که او بعدها پیشگامی را شروع کرد و بیش از ۷۰ سال به آن خدمت پرداخت.‏ (‏امث ۲۵:‏۱۱‏)‏ راه دیگری که پیران جماعت می‌توانند جوانان و والدینشان را تشویق کنند،‏ این است که در فعالیت‌های سالن جماعت از آنان کمک بگیرند و به فرزندان مسئولیت‌هایی متناسب با سن و توانایی‌شان بدهند.‏

۱۵.‏ اعضای جماعت از چه راه‌هایی می‌توانند جوانان را تشویق کنند؟‏

^۱۵ همهٔ اعضای جماعت می‌توانند به جوانان توجه و علاقه نشان دهند.‏ آنان برای این کار باید رشد روحانی جوانان را در نظر بگیرند.‏ برای مثال،‏ می‌توانند دربارهٔ اعضای جوان جماعت از خود  بپرسند،‏ ‹آیا پاسخ یا تکلیف او در جلسه نشان می‌دهد که بر روی آن موضوع تعمّق کرده است؟‏ آیا هنگام روبرویی با وسوسه از خود مقاومت نشان داده است؟‏ آیا به همکلاسی‌هایش موعظه کرده است؟‏› اعضای جماعت باید همواره آماده باشند تا جوانان را تشویق کنند.‏ آنان بدین منظور می‌توانند قبل یا بعد از جلسه وقتی را برای صحبت با جوانان اختصاص دهند.‏ به این شکل،‏ جوانان حس می‌کنند که عضوی از «جماعت بزرگ» یَهُوَه هستند.‏—‏مز ۳۵:‏۱۸‏.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ الف)‏ تعمید چگونه بر آیندهٔ شخص تأثیر می‌گذارد؟‏ ب)‏ والدین مسیحی برای دستیابی به چه شادی‌ای تلاش می‌کنند؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۱۶ به‌راستی که تربیت فرزندان مطابق با «تأدیب و نصایح یَهُوَه» افتخاری بزرگ برای والدین مسیحی است.‏ (‏افس ۶:‏۴؛‏ مز ۱۲۷:‏۳‏)‏ برخلاف قوم اسرائیل باستان،‏ امروزه فرزندان از زمان تولّد به یَهُوَه وقف نمی‌شوند.‏ همچنین آنان محبت به یَهُوَه را از والدینشان به ارث نمی‌برند.‏ از زمانی که فرزندی متولّد می‌شود،‏ والدینش باید همواره به او کمک کنند تا بتواند در آینده خود را به یَهُوَه وقف کرده و تعمید بگیرد.‏ در واقع،‏ وقف،‏ تعمید و خدمت وفادارانهٔ شخص است که باعث نجات او در مصیبت عظیم می‌شود.‏—‏مت ۲۴:‏۱۳‏.‏

^۱۷ وقتی بِلاسام بِرانت که در ابتدای مقاله به او اشاره شد تصمیم گرفته بود که تعمید بگیرد،‏ والدینش می‌خواستند مطمئن شوند که او به اهمیت تصمیمش پی برده است.‏ وقتی آنان از این امر اطمینان یافتند از تصمیم دخترشان حمایت کردند.‏ بِلاسام دربارهٔ شب پیش از تعمیدش می‌گوید:‏ «پدرم از همهٔ ما خواست که زانو بزنیم تا به یَهُوَه دعا کند.‏ او در دعا گفت که چقدر خوشحال است که دخترش می‌خواهد خود را به یَهُوَه وقف کند.‏» بیش از ۶۰ سال بعد بِلاسام می‌گوید:‏ «هرگز آن شب را فراموش نخواهم کرد!‏» باشد که شما والدین نیز شادی حاصل از وقف فرزندتان به یَهُوَه،‏ تعمید و خدمت وفادارانهٔ او را تجربه کنید.‏