یَهُوَه برای «آمین» گفتن ما ارزش قائل است
یَهُوَه برای پرستش ما ارزش قائل است. او به خادمانش ‹توجه میکند و آنان را میشنود.› حتی کوچکترین سخن یا عمل ما برای حمد و ستایش او از چشمانش پنهان نمیماند. (ملا ۳:۱۶) برای مثال، به کلمهٔ «آمین» فکر کنید که بارها آن را بر زبان آوردهایم. این کلمهٔ کوچک و ساده برای یَهُوَه اهمیت زیادی دارد. برای پی بردن به دلیل آن، بیایید به مفهوم این کلمه و استفادهٔ آن در کتاب مقدّس توجه کنیم.
«قوم جملگی بگویند: ‹آمین›»
کلمهٔ «آمین» به معنی «چنین باشد» یا «آری» است. ریشهٔ عبری این کلمه به معنی «امین بودن» یا «قابل اعتماد بودن» است. در گذشته، گاه این کلمه در امور قضایی به کار گرفته میشد. پس از این که شخصی سوگند میخورد، برای تصدیق سخنانش و پذیرفتن پیامدهای آن، «آمین» میگفت. (اعد ۵:۲۲) بر زبان آوردن این کلمه در برابر عموم، او را بیشتر متعهد میساخت که به قول یا سوگند خود وفا کند.—نح ۵:۱۳.
نمونهٔ بارزی از کاربرد کلمهٔ «آمین» در تَثنیه ۲۷ آمده است. اسرائیلیان پس از ورود به سرزمین موعود باید بین کوه عیبال و کوه جِرِزیم جمع میشدند و به شریعت خداوند گوش میدادند. بهعلاوه، باید اعلام میکردند که قوانین شریعت را پذیرفتهاند. آنان پس از شنیدن عواقب سرپیچی از شریعت، با گفتن «آمین» موافقت خود را نشان دادند. (تث ۲۷:۱۵-۲۶) صدای هزاران زن و مرد و کودک را تصوّر کنید که با صدای بلند کلمهٔ «آمین» را بر زبان آوردند! (یوش ۸:۳۰-۳۵) به حتم آنان آنچه را که آن روز بر زبان آوردند همواره به یاد داشتند و به قولشان وفا کردند. کتاب مقدّس در این باره میگوید: ‹اسرائیلیان در همهٔ روزهای زندگی یوشَع خداوند را عبادت کردند، و نیز در همهٔ روزهای مشایخی که پس از یوشَع زنده ماندند و از همهٔ کارهایی که خداوند برای اسرائیل کرده بود، آگاه بودند.›—یوش ۲۴:۳۱.
عیسی نیز برای تأکید بر درستی سخنانش از کلمهٔ «آمین» استفاده میکرد. اما به جای این که این کلمه را در آخر سخنانش بر زبان آورد، آن را در آغاز سخنانش بکار میبرد. (مت ۵:۱۸، پاورقی) گاه حتی این کلمه را تکرار میکرد و میگفت: «آمین، آمین.» (یو ۱:۵۱، پاورقی) او بدین شکل به شنوندگانش اطمینان میبخشید که سخنانش کاملاً معتبر است. دلیل این که عیسی با چنین قاطعیتی صحبت میکرد این بود که اختیار داشت تمام وعدههای خدا را به تحقق برساند.—۲قر ۱:۲۰؛ مکا ۳:۱۴.
«تمامی قوم گفتند: ‹آمین!› و خداوند را ستایش کردند»
اسرائیلیان برای حمد و ستایش خدا و همچنین پس از دعا «آمین» میگفتند. (نح ۸:۶؛ مز ۴۱:۱۳) آنان با بر زبان آوردن این کلمه در پایان دعا، موافقت خود را با آن دعا اعلام میکردند. بدین شکل همه در پرستش یَهُوَه شرکت میکردند و شادی زیادی نصیبشان میشد. برای مثال، زمانی که داوود پادشاه صندوق عهد را به اورشلیم آورد، جشنی در آنجا برپا شد و داوود ترتیبی داد تا دعایی به شکل سرود از صمیم دل خوانده شود. این دعا در اول تواریخ ۱۶:۸-۳۶ آمده است. این دعا چنان همه را تحت تأثیر قرار داد که «تمامی قوم گفتند: ‹آمین!› و خداوند را ستایش کردند.» بلی، پرستش گروهی یَهُوَه برای همه شادیآور بود.
مسیحیان قرن اول نیز وقتی یَهُوَه را تمجید میکردند، کلمهٔ «آمین» را بر زبان میآورند. نگارندگان کتاب مقدّس در نامههای خود این کلمه را به دفعات به کار بردهاند. (روم ۱:۲۵؛ ۱۶:۲۷؛ ۱پطر ۴:۱۱) در کتاب مکاشفه آمده است که مخلوقات روحی برای ستایش یَهُوَه چنین میگفتند: «آمین! یاه را حمد گویید.» (مکا ۱۹:۱، ۴) در قرن اول نیز معمول بود که مسیحیان بعد از پایان دعا در جلساتشان، «آمین» میگفتند. (۱قر ۱۴:۱۶) البته آنان این کلمه را طوطیوار تکرار نمیکردند.
چرا «آمین» گفتن ما بسیار باارزش است؟
حال که معنی و موارد استفادهٔ کلمهٔ «آمین» را بررسی کردیم، میتوان دید که چرا استفاده از آن مهم است. ما نیز وقتی در آخر دعایمان «آمین» میگوییم، نشان میدهیم که آنچه گفتهایم برایمان اهمیت دارد. بهعلاوه، با گفتن «آمین» پس از دعایی که در جمع گفته میشود، نشان میدهیم که با آن دعا موافقیم؛ حتی اگر «آمین» را فقط در دلمان بگوییم.
در ادامه به چند دلیل دیگر در رابطه با اهمیت کلمهٔ «آمین» اشاره میکنیم.توجه به دعای دیگران. هنگام دعا ما باید با سخنان و رفتارمان نشان دهیم که دعا کردن بخشی از پرستش ماست. در پایان دعای دیگران میخواهیم از صمیم دل کلمهٔ «آمین» را بر زبان آوریم. از این رو، باید با دقت به دعای آنان گوش دهیم.
اتحاد در پرستش یَهُوَه. ما هنگام دعای عمومی، سخنانی را میشنویم که اعضای دیگر جماعت نیز میشنوند. (اعما ۱:۱۴؛ ۱۲:۵) وقتی با دیگر همایمانانمان یکصدا کلمهٔ «آمین» را بر زبان میآوریم، اتحادمان بیشتر میشود. بهعلاوه، چه این کلمه را در دل بگوییم چه با صدای بلند، یَهُوَه بیشتر بر آن میشود که به دعایی که در اتحاد گفته میشود پاسخ دهد.
حمد و ستایش یَهُوَه. یَهُوَه به تمام اعمال کوچکی که ما در راه پرستش او انجام میدهیم اهمیت میدهد. (لو ۲۱:۲، ۳) او از نیات و انگیزههای قلبی ما آگاه است. حتی زمانی که از طریق تلفن به جلسه گوش میدهیم میتوانیم مطمئن باشیم که او برای «آمین» گفتن ما ارزش قائل است. وقتی ما در چنین شرایطی «آمین» میگوییم، همراه دیگر همایمانانمان یَهُوَه را میستاییم.
«آمین» گفتن ما شاید ظاهراً کماهمیت باشد، اما به هیچ وجه چنین نیست! یک دایرةالمعارف کتاب مقدّس در این باره میگوید که خادمان خدا «با بر زبان آوردن این کلمه، اعتماد، موافقت و امیدی را که در دل دارند،» ابراز میکنند. باشد که «آمین» گفتن ما همواره مورد پسند یَهُوَه واقع شود.—مز ۱۹:۱۴.