۱،‏ ۲.‏ الف)‏ جوانان چگونه می‌توانند در جنگ با شیطان و دیوهایش پیروز شوند؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏ ب)‏ در این مقاله چه موضوعاتی را بررسی می‌کنیم؟‏

پولُس رسول ما مسیحیان را به سربازانی تشبیه کرد که در نبردی تن‌به‌تن می‌جنگند.‏ ما در یک جنگ روحانی هستیم،‏ اما دشمنانی واقعی داریم.‏ شیطان و دیوهایش جنگجویانی بسیار ماهر و باتجربه هستند.‏ از این رو،‏ شاید با خود فکر کنیم که هیچ امیدی به پیروزی در این جنگ نیست؛‏ به خصوص اگر در سنین جوانی هستیم.‏ جوانان مسیحی چگونه می‌توانند در جنگ با این دشمنان شریر و قدرتمند پیروز شوند؟‏ آنان نه تنها می‌توانند پیروز شوند بلکه اکنون نیز در مسیر پیروزی قدم برمی‌دارند.‏ چگونه؟‏ جوانان مسیحی ‹پیوسته از خداوند و نیروی مقتدر او،‏ قدرت می‌یابند.‏› به‌علاوه،‏ آنان همچون سربازی آموزش‌دیده «لباس کامل رزم را که از خداست» بر تن دارند تا همواره آمادهٔ نبرد باشند.‏—‏اِفِسُسیان ۶:‏۱۰-‏۱۲ خوانده شود.‏

^۲ احتمالاً زمانی که پولُس به این تشبیه اشاره کرد،‏ به لباس رزم سربازان رومی فکر می‌کرد.‏ (‏اعما ۲۸:‏۱۶‏)‏ در این مقاله می‌بینیم که چرا تشبیه پولُس بجا بود.‏ همچنین خواهیم دید که بر تن کردن هر قسمت از لباس رزم برای برخی جوانان چه مشکلات و چه فوایدی داشته است.‏

۳،‏ ۴.‏ حقایق کلام خدا از چه جهت مانند کمربند سربازان رومی است؟‏

^۳ اِفِسُسیان ۶:‏۱۴ خوانده شود.‏ کمربند سربازان رومی شامل قطعاتی فلزی بود که از کمر سرباز محافظت می‌کرد.‏ این کمربند طوری طراحی شده بود که سرباز وزن «سینه‌پوش» خود را کمتر حس کند.‏ برخی از این کمربندها دارای قلاب‌هایی بود که شمشیر و خنجر در آن‌ها قرار می‌گرفت.‏ سربازی که کمربندش را محکم می‌بست می‌توانست با اطمینان کامل وارد میدان نبرد شود.‏

^۴ حقایقی که ما از کلام خدا می‌آموزیم نیز همچون کمربندی که پولُس به آن اشاره کرد،‏ ما را از تعالیم نادرست محفوظ نگاه می‌دارد.‏ (‏یو ۸:‏۳۱،‏ ۳۲؛‏ ۱یو ۴:‏۱‏)‏ ما هر چه عشق و علاقهٔ خود را نسبت به حقایق کلام خدا افزایش دهیم،‏ راحت‌تر می‌توانیم مطابق معیارهای خدا زندگی کنیم؛‏ یا به اصطلاح،‏ راحت‌تر می‌توانیم «سینه‌پوش» خود را حمل کنیم.‏ (‏مز ۱۱۱:‏۷،‏ ۸؛‏ ۱یو ۵:‏۳‏)‏ همچنین هر چه بیشتر این حقایق را درک کنیم،‏ با اطمینان بیشتری می‌توانیم در برابر مخالفان از اعتقادمان دفاع کنیم.‏—‏۱پطر ۳:‏۱۵‏.‏

۵.‏ چرا باید همواره حقیقت را بگوییم؟‏

^۵ اگر ما حقایق کلام خدا را همچون کمربندی،‏ محکم به کمر ببندیم،‏ بر آن می‌شویم که همواره هماهنگ با آن‌ها زندگی کنیم و در همه حال حقیقت را بگوییم.‏ چرا باید از دروغ گفتن امتناع ورزیم؟‏ زیرا دروغ یکی از مؤثرترین ابزارهای شیطان است.‏ دروغ گفتن به ضرر گوینده و شنوندهٔ آن است.‏ (‏یو ۸:‏۴۴‏)‏ بنابراین ما با وجود ناکاملی،‏ تمام تلاشمان را می‌کنیم که از دروغ بپرهیزیم.‏ (‏افس ۴:‏۲۵‏)‏ اما چنین کاری همیشه آسان نیست.‏ اَبیگِیل که ۱۸ سال دارد می‌گوید:‏ «شاید گاهی اوقات فکر کنیم بهتر است حقیقت را پنهان کنیم،‏ خصوصاً وقتی با یک دروغ می‌توانیم مشکلمان را حل کنیم.‏» اما چرا او همیشه سعی می‌کند حقیقت را بگوید؟‏ اَبیگِیل در ادامه می‌گوید:‏ «وقتی حقیقت را می‌گویم،‏ وجدانم آسوده است.‏ به‌علاوه،‏ خانواده و دوستانم به‌راحتی به من اطمینان می‌کنند.‏» ویکتوریا که ۲۳ سال دارد نیز چنین می‌گوید:‏ «وقتی حقیقت را می‌گوییم و از اعتقادمان دفاع می‌کنیم،‏ شاید تحت فشار اطرافیان قرار بگیریم.‏ اما این کار همیشه نتایج خوبی دارد.‏ مثلاً اعتمادبه‌نَفْسمان بیشتر می‌شود،‏ به یَهُوَه نزدیک‌تر می‌شویم و آنانی که دوستمان دارند به ما احترام می‌گذارند.‏» به‌راستی بسیار اهمیت دارد که همواره ‹کمربند حقیقت را به کمر ببندیم.‏›‏

۶،‏ ۷.‏ چرا معیارهای عادلانهٔ یَهُوَه به سینه‌پوش تشبیه شده است؟‏

^۶ یک نوع از سینه‌پوش‌هایی که سربازان رومی در قرن اول به تن می‌کردند شامل نوارهایی آهنی بود که به صورت افقی روی هم قرار می‌گرفتند و از طریق سگک‌هایی به نوارهایی چرمی متصل می‌شدند.‏ نوارهای آهنی،‏ سینهٔ سرباز را می‌پوشاند.‏ قسمت بالایی سینه‌پوش که سینه و شانهٔ سرباز را می‌پوشاند شامل تعداد بیشتری نوار آهنی بود که به نوارهای چرمی وصل شده بودند.‏ این نوع سینه‌پوش تا حدّی حرکات سرباز را محدود می‌کرد و هر سرباز باید به طور مرتب اطمینان می‌یافت که نوارها در جای مناسب قرار دارند.‏ با این حال،‏ سربازان با به تن کردن این سینه‌پوش،‏ قلب و دیگر اعضای حیاتی بدنشان را از تیرها و ضربات شمشیر محفوظ نگاه می‌داشتند.‏

^۷ معیارهای عادلانهٔ یَهُوَه همچون سینه‌پوشی از دل مجازی ما محافظت می‌کند.‏ (‏امث ۴:‏۲۳‏)‏ یک سرباز رومی هرگز حاضر نمی‌شد سینه‌پوش آهنی‌اش را با سینه‌پوشی که از فلزی با کیفیت کمتر ساخته شده بود عوض کند.‏ به طور مشابه،‏ ما هرگز نمی‌خواهیم معیارهای یَهُوَه را با معیارهای خودمان جایگزین کنیم.‏ زیرا ما برای محافظت از دل مجازی خود حکمت لازم را نداریم.‏ (‏امث ۳:‏۵،‏ ۶‏)‏ از این رو،‏ باید همواره اطمینان یابیم که معیارهای یَهُوَه همچون سینه‌پوشی از دل مجازی ما محافظت می‌کند.‏

۸.‏ چرا اطاعت از معیارهای یَهُوَه به صلاح ماست؟‏

 ^۸ آیا گاه احساس می‌کنید که معیارهای عادلانهٔ یَهُوَه برایتان همچون باری سنگین است و شما را محدود می‌کند؟‏ دَنیِل که ۲۱ سال دارد می‌گوید:‏ «معلّمان و هم‌کلاسی‌هایم مرا مسخره می‌کردند،‏ زیرا مطابق اصول کتاب مقدّس رفتار می‌کردم.‏ به همین دلیل،‏ برای مدتی اعتمادبه‌نَفْسم را از دست داده بودم و احساس افسردگی می‌کردم.‏» دَنیِل چطور بر مشکلش غلبه کرد؟‏ او می‌گوید:‏ «به مرور زمان دیدم که رفتار کردن مطابق اصول کتاب مقدّس فواید زیادی دارد.‏ برخی از هم‌کلاسی‌هایم معتاد شدند،‏ برخی دیگر ترک تحصیل کردند.‏ وضعیت آن‌ها خیلی ناراحت‌کننده بود.‏ یَهُوَه واقعاً از ما محافظت می‌کند.‏» مادیسون که ۱۵ سال دارد نیز می‌گوید:‏ «برایم آسان نیست که پای‌بند معیارهای یَهُوَه بمانم و با دوستانم به دنبال خوشگذرانی نروم.‏» او برای مشکلش چه راه‌حلی یافته است؟‏ مادیسون می‌گوید:‏ «به خودم یادآوری می‌کنم که نام یَهُوَه را بر خود دارم و دلیل روبرویی با چنین وسوسه‌هایی این است که شیطان مرا هدف خود قرار داده است.‏ وقتی در مقابله با وسوسه‌ای پیروز می‌شوم،‏ اعتمادبه‌نَفْس و رضایت‌خاطر می‌یابم.‏»‏

۹-‏۱۱.‏ الف)‏ ما مسیحیان به طور نمادین چه کفش‌هایی به پا داریم؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم راحت‌تر به دیگران موعظه کنیم؟‏

^۹ اِفِسُسیان ۶:‏۱۵ خوانده شود.‏ یک سرباز رومی بدون کفش نمی‌توانست وارد میدان نبرد شود.‏ کفش‌های سربازان از سه لایه چرم ساخته شده بود که باعث می‌شد آنان احساس راحتی کنند.‏ به‌علاوه،‏ این کفش‌ها دوام زیادی داشتند و سربازی که آن را به پا داشت به‌راحتی می‌توانست در میدان نبرد قدم بردارد.‏

^۱۰ به طور مشابه،‏ کفش‌های نمادینی که ما به پا می‌کنیم کمکمان می‌کند تا «برای اعلام بشارت صلح» آماده باشیم.‏ (‏اشع ۵۲:‏۷؛‏ روم ۱۰:‏۱۵‏)‏ با این حال،‏ گاه برای اعلام خبر خوش باید از خود شجاعت نشان دهیم.‏ برادری به نام بُو که ۲۰ سال دارد می‌گوید:‏ «می‌ترسیدم که به هم‌کلاسی‌هایم موعظه کنم.‏ از این کار خجالت می‌کشیدم.‏ وقتی به گذشته فکر می‌کنم نمی‌دانم چرا چنین احساسی داشتم.‏ اکنون خوشحالم که می‌توانم به دوستانم موعظه کنم.‏»‏

^۱۱ بسیاری از جوانان به این نتیجه رسیده‌اند که اگر خود را از قبل برای موعظه آماده کنند،‏ موعظه برایشان راحت‌تر می‌شود.‏ ما چطور می‌توانیم خود را برای موعظه آماده کنیم؟‏ جولیا که ۱۶ سال دارد می‌گوید:‏ «همیشه چند نشریه در کیف مدرسه‌ام دارم.‏ به نظرات و عقاید هم‌کلاسی‌هایم گوش می‌دهم تا بتوانم تشخیص دهم چه چیز به آنان کمک می‌کند.‏ وقتی خود را از قبل آماده می‌کنم،‏ می‌توانم طوری به آنان کمک کنم که واقعاً فایده ببرند.‏» مَکِنزی که ۲۳ سال دارد نیز چنین می‌گوید:‏ «اگر با مهربانی به دیگران گوش دهیم بهتر تشخیص می‌دهیم با چه مشکلاتی روبرو هستند.‏ من تمام نشریاتی را که دربارهٔ جوانان است می‌خوانم.‏ به این شکل،‏ می‌توانم آیاتی را از کتاب مقدّس برای هم‌کلاسی‌هایم بخوانم یا مقاله‌ای را در jw.org به آنان نشان دهم.‏» همان طور که این نمونه‌ها نشان می‌دهد وقتی خود را از قبل برای موعظه آماده می‌کنیم مانند این است که ‹کفش‌هایی› راحت به پا کرده‌ایم.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ برخی از «تیرهای آتشین» شیطان کدامند؟‏

^۱۲ اِفِسُسیان ۶:‏۱۶ خوانده شود.‏ ‏‹سپر بزرگی› که سربازان رومی در دست داشتند به شکل مستطیل بود و از شانه تا زانوهای آنان را می‌پوشاند.‏ این سپر،‏ آنان را از تیرها و ضربات نیزه و شمشیر محفوظ نگاه می‌داشت.‏

^۱۳ شیطان ممکن است ما را با «تیرهای آتشین» هدف قرار دهد.‏ برخی از این تیرها،‏ دروغ‌هایی دربارهٔ یَهُوَه است.‏ شیطان می‌خواهد ما فکر کنیم که یَهُوَه ما را دوست ندارد و هیچ کس به ما توجه نمی‌کند.‏ آیدا که ۱۹ سال دارد و  احساس بی‌ارزشی می‌کند می‌گوید:‏ «بارها احساس کرده‌ام که یَهُوَه از من دور است و نمی‌خواهد دوست من باشد.‏» او چگونه با چنین افکار منفی‌ای می‌جنگد؟‏ او می‌گوید:‏ «در جلسات خیلی تشویق می‌شوم و ایمانم تقویت می‌گردد.‏ در گذشته فقط به جلسات می‌رفتم و هیچ جوابی نمی‌دادم.‏ فکر می‌کردم دیگران اهمیتی به جواب‌هایم نمی‌دهند.‏ اما اکنون خود را برای جلسات آماده می‌کنم و سعی می‌کنم در هر جلسه دو یا سه بار جواب دهم.‏ این کار برایم راحت نیست،‏ اما بعد از جواب دادن احساس بهتری دارم.‏ برادران و خواهران نیز مرا خیلی تشویق می‌کنند.‏ همیشه بعد از جلسه حس می‌کنم که یَهُوَه واقعاً مرا دوست دارد.‏»‏

۱۴.‏ ما از تجربهٔ آیدا چه درسی می‌آموزیم؟‏

^۱۴ تجربهٔ آیدا حقیقت مهمی را نشان می‌دهد.‏ برخلاف سپر سربازان رومی که اندازهٔ ثابتی داشت،‏ ما می‌توانیم اندازهٔ سپر ایمانمان را خود تعیین کنیم.‏ ایمان ما می‌تواند قوی‌تر یا ضعیف‌تر گردد.‏ (‏مت ۱۴:‏۳۱؛‏ ۲تسا ۱:‏۳‏)‏ برای این که ‹سپر ایمانمان› از ما محافظت کند،‏ بسیار مهم است که همواره آن را تقویت کنیم.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ چرا امیدمان به کلاهخود تشبیه شده است؟‏

^۱۵ اِفِسُسیان ۶:‏۱۷ خوانده شود.‏ کلاهخود سربازان رومی از سر،‏ گردن و صورت آنان محافظت می‌کرد.‏ بعضی از کلاهخودها دسته‌ای داشت که سرباز را قادر می‌ساخت آن را به‌راحتی در دست بگیرد.‏

^۱۶ همان طور که کلاهخود سرباز از سر او محافظت می‌کرد،‏ «امیدِ نجات» نیز از فکر و ذهن ما محافظت می‌کند.‏ (‏۱تسا ۵:‏۸؛‏ امث ۳:‏۲۱‏)‏ چنین امیدی به ما کمک می‌کند که همواره بر وعده‌های یَهُوَه تمرکز کنیم و هنگام روبرویی با مشکلات،‏ دلسرد و مأیوس نشویم.‏ (‏مز ۲۷:‏۱،‏ ۱۴؛‏ اعما ۲۴:‏۱۵‏)‏ سربازان تنها در صورتی می‌توانستند سر خود را  محفوظ نگاه دارند که کلاهخودشان را بر سر می‌گذاشتند،‏ نه این که آن را در دستشان می‌گرفتند و با خود حمل می‌کردند.‏ به طور مشابه،‏ امیدمان تنها زمانی از ما محافظت می‌کند که برایمان کاملاً واقعی باشد.‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ شیطان چگونه ما را وسوسه می‌کند که کلاهخودمان را از سر برداریم؟‏ ب)‏ چطور می‌توانیم نشان دهیم که فریب شیطان را نمی‌خوریم؟‏

^۱۷ شیطان چگونه ما را وسوسه می‌کند که کلاهخودمان را از سر برداریم؟‏ صحبت‌های او را با عیسی به یاد آورید.‏ شیطان به‌خوبی می‌دانست که عیسی در آینده بر انسان‌ها پادشاهی می‌کند.‏ اما عیسی باید تا زمانی که یَهُوَه تعیین کرده بود صبر می‌کرد.‏ به‌علاوه،‏ او باید رنج می‌کشید و حتی جانش را می‌داد.‏ شیطان با آگاهی از این موضوع می‌خواست عیسی را وسوسه کند تا زودتر از زمانی که یَهُوَه تعیین کرده بود پادشاهی‌اش را آغاز کند.‏ شیطان به عیسی وعده داد که اگر تنها یک بار او را پرستش کند،‏ فوراً پادشاهی تمام جهان را به او می‌دهد.‏ (‏لو ۴:‏۵-‏۷‏)‏ به طور مشابه،‏ شیطان به‌خوبی می‌داند که یَهُوَه در دنیای جدید تمام نیازهای ما را به شکل فوق‌العاده‌ای برآورده می‌سازد.‏ اما ما نیز باید تا آن زمان منتظر بمانیم.‏ همچنین ممکن است با مشکلات و سختی‌هایی روبرو شویم.‏ از این رو،‏ شیطان می‌خواهد با فرصت‌هایی وسوسه‌انگیز ما را فریب دهد و ما را بر آن دارد که اکنون به دنبال زندگی‌ای مرفه و راحت باشیم.‏ او می‌خواهد که ما به امور دنیوی بیش از پادشاهی خدا اولویت دهیم.‏—‏مت ۶:‏۳۱-‏۳۳‏.‏

^۱۸ امروزه بسیاری از جوانان در برابر ترفندهای شیطان ایستادگی می‌کنند.‏ برای مثال،‏ کیانا که ۲۰ سال دارد می‌گوید:‏ «می‌دانم که تنها پادشاهی خدا می‌تواند تمام مشکلات را حل کند.‏» چنین امید استواری چه تأثیری بر زندگی کیانا داشته است؟‏ او می‌داند هر آنچه در این دنیا وجود دارد موقتی است.‏ بنابراین،‏ به جای این که تمام وقت و انرژی‌اش را برای رسیدن به اهداف دنیوی صرف کند،‏ تلاش می‌کند با تمام وجود به یَهُوَه خدمت کند.‏

۱۹،‏ ۲۰.‏ ما چگونه می‌توانیم در استفاده از کلام خدا مهارت بیشتری کسب کنیم؟‏

^۱۹ شمشیرهایی که سربازان رومی در قرن اول در جنگ‌های تن‌به‌تن از آن استفاده می‌کردند،‏ به طول ۵۰ سانتی‌متر بود.‏ یکی از دلایل مهارت آنان این بود که هر روز با شمشیرهایشان تمرین می‌کردند.‏

^۲۰ پولُس کلام خدا را به شمشیری تشبیه می‌کند که یَهُوَه به ما داده است.‏ ما باید در استفاده از آن مهارت کسب کنیم تا بتوانیم با کمک آن افکارمان را اصلاح کنیم و از اعتقادمان دفاع کنیم.‏ (‏۲قر ۱۰:‏۴،‏ ۵؛‏ ۲تیمو ۲:‏۱۵‏)‏ چطور می‌توانیم در این زمینه مهارت بیشتری کسب کنیم؟‏ سباستیَن که ۲۱ سال دارد می‌گوید:‏ «هنگامی که کتاب مقدّس را می‌خوانم،‏ از هر باب یک آیه را انتخاب می‌کنم و لیستی از آیات مورد علاقه‌ام را تهیه می‌کنم.‏ با این کار،‏ حس می‌کنم طرز فکرم بیشتر از قبل با طرز فکر یَهُوَه هماهنگ شده است.‏» دَنیِل که پیش از این به او اشاره شد نیز می‌گوید:‏ «وقتی کتاب مقدّس را می‌خوانم آیاتی را انتخاب می‌کنم که در خدمت موعظه می‌تواند به مردم کمک کند.‏ وقتی مردم می‌بینند که با شور و شوق دربارهٔ کتاب مقدّس صحبت می‌کنیم و واقعاً می‌خواهیم به آنان کمک کنیم،‏ واکنش بهتری نشان می‌دهند.‏»‏

۲۱.‏ چرا نباید از شیطان و دیوهایش بترسیم؟‏

^۲۱ تجربیات جوانانی که در این مقاله به آنان اشاره شد نشان می‌دهد که نباید از شیطان و دیوهایش ترسی به دل راه دهیم.‏ درست است که این موجودات روحی قدرت زیادی دارند،‏ اما قدرت یَهُوَه از آنان بیشتر است.‏ به‌علاوه،‏ آنان در آینده نابود خواهند شد.‏ آنان طی حکومت هزار سالهٔ مسیح در بند خواهند بود و نمی‌توانند به کسی آسیب برسانند.‏ پس از هزار سال نیز برای همیشه نابود می‌شوند.‏ (‏مکا ۲۰:‏۱-‏۳،‏ ۷-‏۱۰‏)‏ ما دشمنمان را می‌شناسیم و با ترفندها و اهدافش به‌خوبی آشناییم.‏ با کمک یَهُوَه می‌توانیم همواره در برابر او استوار بمانیم و پیروز شویم.‏