‏«ای زن.‏» عیسی گاهی این گونه زنان را خطاب می‌کرد.‏ برای مثال،‏ وقتی او زنی معلول را که مدت ۱۸ سال کمرش خمیده بود شفا داد،‏ خطاب به او گفت:‏ «ای زن،‏ تو از ضعف خود خلاص شدی.‏» (‏لو ۱۳:‏۱۰-‏۱۳‏)‏ عیسی حتی مادرش را نیز به همین گونه خطاب کرد. خطاب زنان به این گونه،‏ در آن زمان بین مردم مرسوم و خطابی محترمانه بود.‏ (‏یو ۱۹:‏۲۶؛‏ ۲۰:‏۱۳‏)‏ اما نوعی دیگر از خطاب وجود داشت که فراتر از خطاب محترمانه بود.‏

در کتاب مقدّس در خطاب به برخی زنان از کلمه‌ای استفاده شده است که به ویژه بیانگر مهربانی و عطوفت است.‏ عیسی از این کلمه برای خطاب به زنی که مدت ۱۲ سال به خون‌ریزی مبتلا بود،‏ استفاده کرد.‏ آن زن با نزدیک شدن به عیسی ممکن بود دیگران را نیز ناپاک سازد که این برخلاف قانون خدا بود.‏ می‌توان گفت که او باید به دلیل وضعیتش خود را از مردم دور نگه می‌داشت.‏ (‏لاو ۱۵:‏۱۹-‏۲۷‏)‏ اما او درمانده و ناامید بود.‏ در واقع،‏ «او تحت معالجهٔ پزشکان بسیاری قرار گرفته،‏ رنج فراوان کشیده بود و تمام دارایی خود را نیز خرج کرده بود.‏ اما نه تنها فایده‌ای نبرده بود،‏ بلکه بدتر هم شده بود.‏»—‏مرق ۵:‏۲۵،‏ ۲۶‏.‏

‏«آن زن سریع خود را از میان جمعیت به پشت عیسی رساند و لبهٔ لباسش را لمس کرد.‏ همان دم خون‌ریزی او قطع شد!‏ او می‌خواست پیش از آن که مردم متوجه او شوند،‏ آنجا را ترک کند.‏ اما عیسی پرسید:‏ «چه کسی مرا لمس کرد؟‏» (‏لو ۸:‏۴۵-‏۴۷‏)‏ آنگاه،‏ آن زن هراسان و لرزان در مقابل عیسی به خاک افتاد و «تمام حقیقت را برای او بیان کرد.‏»—‏مرق ۵:‏۳۳‏.‏

برای این که آن زن احساس راحتی کند،‏ عیسی با مهربانی خطاب به او گفت:‏ «ای دختر،‏ قوی‌دل باش!‏» (‏مت ۹:‏۲۲‏)‏ محققان کتاب مقدّس معتقدند که کلمهٔ «دختر» در زبان‌های عبری و یونانی به حالت استعاره نیز استفاده می‌شود که بیانگر «مهربانی و عطوفت» است.‏ عیسی برای این که به آن زن اطمینان و قوّت‌قلب بیشتری بدهد،‏ به او همچنین گفت:‏ «ایمانت تو را شفا داده است.‏ به سلامت برو و از آن بیماری جانکاه آسوده باش.‏»—‏مرق ۵:‏۳۴‏.‏

‏«ای دختر.‏» بُوعَز نیز که یک اسرائیلی ثروتمند بود،‏ روت مُوآبی را این چنین خطاب کرد.‏ روت که در کشتزار یک مرد بیگانه خوشه‌چینی می‌کرد،‏ نگران و نامطمئن بود.‏ بُوعَز خطاب به او گفت:‏ «دخترم،‏ گوش فرا ده.‏» سپس روت را ترغیب کرد که در کشتزار او بماند و خوشه‌چینی کند.‏ روت در مقابلِ بُوعَز به خاک افتاد و از او پرسید که چرا به او که یک غریبه است،‏ این چنین مهربانی و عطوفت نشان می‌دهد.‏ بُوعَز برای این که به او اطمینان و قوّت‌قلب بیشتری ببخشد،‏ پاسخ داد:‏ «هرآنچه .‏ .‏ .‏ در حق مادرشوهرت [نَعُومی] کرده‌ای،‏ به‌تمامی به آگاهی من رسیده است.‏ .‏ .‏ خداوند تو را به سبب آنچه کرده‌ای پاداش دهد.‏»—‏روت ۲:‏۸-‏۱۲‏.‏

به راستی که عیسی و بُوعَز چه سرمشق خوبی برای پیران مسیحی هستند!‏ گاهی ممکن است که دو پیر جماعت خواهری را ملاقات کنند که نیاز به دلگرمی کلام خدا دارد.‏ اگر آنان در دعا از یَهُوَه خدا راهنمایی بخواهند و سپس به‌دقت به خواهرشان گوش دهند،‏ می‌توانند از طریق کلام خدا به او اطمینان و دلگرمی بیشتری ببخشند.‏—‏روم ۱۵:‏۴‏.‏