در اورشلیم جلسه‌ای مهم ترتیب داده شده است.‏ داوود پادشاه تمام رؤسا و ناظران،‏ مقامات دربار و مردان توانا را گرد هم آورده است.‏ شنیدن خبری ویژه آنان را بسیار خوشحال و هیجان‌زده می‌کند.‏ یَهُوَه،‏ سلیمان،‏ پسر داوود را برگزیده است که بنایی باشکوه برای پرستش او که خدای حقیقی است،‏ بسازد.‏ داوود،‏ پادشاهِ سالخوردهٔ اسرائیل که طرح بنای این پروژه را به طور الهامی دریافت کرده است،‏ آن را به سلیمان می‌دهد.‏ سپس داوود می‌گوید:‏ ‹کارْ عظیم است،‏ زیرا این کاخ نه برای انسان،‏ بلکه برای یهوه خداست.‏›—‏۱توا ۲۸:‏۱،‏ ۲،‏ ۶،‏ ۱۱،‏ ۱۲؛‏ ۲۹:‏۱‏.‏

پس از آن داوود از آنان می‌پرسد چه کسی حاضر است هدیه‌ای سخاوتمندانه تقدیم کند و می‌گوید:‏ «حال کیست که امروز خویشتن را به خوشی دل وقف خداوند کند؟‏» (‏۱توا ۲۹:‏۵‏)‏ اگر شما در آن جلسه حضور داشتید،‏ چه می‌کردید؟‏ آیا بر آن می‌شدید که از آن کار عظیم حمایت کنید؟‏ اسرائیلیان بلافاصله وارد عمل شدند.‏ آن‌ها «شادمان شدند،‏ زیرا که به تمامی دل،‏ داوطلبانه به خداوند داده بودند.‏»—‏۱توا ۲۹:‏۹‏.‏

قرن‌ها بعد،‏ یَهُوَه معبد روحانی و بس بزرگ‌تری را تدارک دید.‏ این تدارکِ والاتر برای انسان‌ها امکان‌پذیر ساخت که از طریق قربانی عیسی با یَهُوَه آشتی کنند و او را بپرستند.‏ (‏عبر ۹:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ یَهُوَه چگونه امروزه به انسان‌ها کمک می‌کند که از این تدارک فایده ببرند و با او در صلح باشند؟‏ از طریق فعالیت شاگردسازی ما.‏ (‏مت ۲۸:‏ ۱۹،‏ ۲۰‏)‏ هر سال میلیون‌ها نفر کتاب مقدّس را با شاهدان یَهُوَه مطالعه می‌کنند،‏ هزاران شاگرد تعمید می‌گیرند و صدها جماعت جدید برپا می‌شود.‏

لازمهٔ چنین رشدی،‏ چاپ نشریات بیشتر،‏ ساختن و نگهداری سالن‌های جماعت و فراهم کردن مکان‌هایی برای اجرای مجمع‌ها و کنگره‌هاست.‏ مطمئناً شما نیز موافقید که فعالیت ما در پخش خبر خوش،‏ فعالیتی عظیم و رضایت‌بخش است.‏—‏مت ۲۴:‏۱۴‏.‏

محبت به خدا و همنوعانمان و آگاهی از فوریت فعالیت موعظهٔ پادشاهی خدا،‏ قوم خدا را ترغیب می‌کند که برای یَهُوَه با خوشی دل و داوطلبانه هدایا آورند.‏ حقیقتاً چه افتخار بزرگی است که «خداوند را با دارایی خود حرمت» نهیم و ببینیم که این هدایا،‏ خردمندانه و با امانت‌داری برای بزرگ‌ترین فعالیت تاریخ به کار گرفته می‌شود.‏—‏امثا ۳:‏۹.‏