«هر روز یکدیگر را قوّت‌قلب دهید»
«اگر سخنی دلگرم‌کننده برای جمع دارید، بگویید.»—اعمال ۱۳:۱۵.
۱، ۲. چرا اهمیت دارد که دیگران را دلگرم سازیم و به آنان قوّت‌قلب دهیم؟
کریستینا که ۱۸ سال دارد می‌گوید: «والدینم به ندرت تشویقم می‌کنند یا به من قوّت‌قلب می‌دهند. اما در عوض همیشه از من انتقاد می‌کنند و دائم به من سرکوفت می‌زنند. گفته‌هایشان مثل ضرب شمشیر به قلبم می‌خورد. آن‌ها می‌گویند که من بچه‌ام و هیچ‌وقت چیزی یاد نمی‌گیرم. به من می‌گویند که چاق هستم. با این کارشان باعث می‌شوند که همیشه اشک بریزم و اصلاً با آن‌ها صحبت نکنم. خودم را خیلی بی‌ارزش حس می‌کنم.» [۱] به راستی که زندگی چقدر سخت و مأیوس‌کننده می‌شود، اگر تشویق و دلگرمی نباشد!
۲ از این رو، دلگرمی و قوّت‌قلب دادن به دیگران بسیار مفید است. روبن می‌گوید: «من سال‌ها احساس حقارت و بی‌ارزشی می‌کردم. اما یک بار همراه برادری که پیر جماعت بود در موعظه بودم که متوجه شد دلم گرفته است. وقتی آنچه در دلم بود به او گفتم، با مهربانی و دلسوزی به حرف‌هایم گوش کرد. پس از آن، کارهای خوبی را که تا آن وقت انجام داده بودم به یادم آورد. همین طور به من یادآوری کرد که عیسی گفت ارزش هر یک از ما بیشتر از گنجشک‌هاست. من اغلب این آیه را به یاد می‌آورم و همیشه تحت تأثیر آن قرار می‌گیرم. گفته‌های آن پیر جماعت زندگی‌ام را عوض کرد.»—مت ۱۰:۳۱.
۳. الف) پولُس رسول در مورد دلگرم ساختن دیگران و قوّت‌قلب دادن به آنان چه گفت؟ ب) چه موضوعاتی را در این مقاله بررسی می‌کنیم؟
۳ بنابراین، جای تعجب نیست که کتاب مقدّس تأکید می‌کند که مرتب یکدیگر را دلگرم سازیم و به هم قوّت‌قلب دهیم. پولُس رسول به مسیحیان عبرانی چنین نوشت: «ای برادران، مراقب باشید که مبادا در میان شما کسی از خدای زنده رویگردان شده، دلش بی‌ایمان و شریر گردد، بلکه هر روز . . . یکدیگر را قوّت قلب دهید تا قدرت فریبندهٔ گناه، دل هیچ یک از شما را سخت نسازد.» (عبر ۳:۱۲، ۱۳) به راستی، وقتی به یاد آوریم که سخنان دلگرم‌کنندهٔ دیگران چگونه به دل محزون ما طراوت و تازگی بخشید، به اهمیت این پند که «یکدیگر را قوّت قلب دهید» پی خواهیم برد. از این رو، می‌خواهیم اکنون برخی سؤالات را با هم بررسی کنیم: چرا اهمیت دارد دیگران را دلگرم سازیم و به آنان قوّت‌قلب دهیم؟ یَهُوَه، عیسی و پولُس چگونه دیگران را دلگرم ساختند و ما از آنان چه می‌آموزیم؟ و چگونه می‌توانیم به گونه‌ای مفید دیگران را دلگرم سازیم و به آنان قوّت‌قلب دهیم؟
مردم نیاز به تشویق و دلگرمی دارند
۴. چه کسانی به تشویق و دلگرمی نیاز دارند و چرا این کار امروزه به ندرت انجام می‌شود؟
۴ همهٔ ما نیاز به تشویق و دلگرمی داریم. البته این موضوع در مورد کودکان که در حال رشد هستند، بیشتر صدق می‌کند. تیموتی اِوِنز که مربی و معلّم است می‌گوید: «همان طور که گیاهان به آب نیاز دارند، کودکان نیز . . . به تشویق و دلگرمی نیاز دارند. تشویق و دلگرمی باعث می‌شود که کودک حس کند باارزش است و از او قدردانی می‌شود.» البته ما می‌دانیم که در زمان‌های سخت زندگی می‌کنیم. مردم خودپرست و کم‌عاطفه شده‌اند و به ندرت یکدیگر را تشویق کرده قوّت‌قلب می‌دهند. (۲تیمو ۳:۱-۵) برخی والدین به دلیل این که در کودکی از سوی والدینشان هرگز تشویق نشدند، فرزندانشان را تحسین نمی‌کنند و به آنان دلگرمی نمی‌دهند. بسیاری از کارمندان گله و شکایت می‌کنند که در محل کارشان تشویق و دلگرمی وجود ندارد و از سوی کارفرمایان خود تحسین نمی‌شوند.
۵. دلگرمی و قوّت‌قلب دادن به دیگران شامل چیست؟
۵ دلگرمی و قوّت‌قلب دادن به دیگران اغلب شامل این می‌شود که شخص را به دلیل کار خوبش تحسین کنیم و به او اطمینان بخشیم که دارای خصوصیاتی خوب است. همچنین می‌توانیم ‹به کسانی که دلسرد شده‌اند، دلگرمی بخشیم.› (۱تسا ۵:۱۴، پاورقی) واژهٔ یونانی که اغلب «دلگرمی» و «قوّت‌قلب» ترجمه می‌شود، به طور تحت‌اللفظی به مفهوم «کسی را به نزد خود فراخواندن» است. همچنان که دوشادوش برادران و خواهرانمان خدمت می‌کنیم، احتمالاً برایمان فرصت‌هایی پیش خواهد آمد تا بتوانیم آنان را تشویق کرده دلگرم سازیم. (جامعه ۴:۹، ۱۰ خوانده شود.) آیا در فرصت‌های مناسبی که پیش می‌آید به دیگران می‌گوییم که چرا آنان را دوست داریم و برایشان ارزش قائلیم؟ پیش از این که به این سؤال پاسخ دهیم، مفید خواهد بود که بر این گفتهٔ کتاب امثال تأمّل و تفکر کنیم: «چه نیکوست سخنی که به وقتش گفته شود!»—امث ۱۵:۲۳.
۶. چرا هدف شیطان این است که ما را مأیوس کند؟ مثالی بزنید.
۶ هدف شیطان ابلیس این است که ما را مأیوس کند، چون می‌داند که یأس و ناامیدی می‌تواند ما را چه از لحاظ روحانی و چه از لحاظ دیگر ضعیف کند. در امثال ۲۴:۱۰ آمده است: «اگر در روز فاجعه سستی کردی، چه اندک قدرتی داری!» شیطان تلاش کرد تا از طریق تهمت و مصیبت‌های گوناگون ایّوب درستکار را مأیوس کند، اما موفق نشد و نقشهٔ شوم او به نتیجه نرسید. (ایو ۲:۳؛ ۲۲:۳؛ ۲۷:۵) ما نیز می‌توانیم در مقابل شیطان ایستادگی کنیم اگر اعضای خانواده و جماعتمان را دلگرم سازیم و به آنان قوّت‌قلب دهیم. به این ترتیب، در خانه و سالن جماعتمان احساس امنیت کرده از شادی برخوردار خواهیم بود.
نمونه‌هایی از کتاب مقدّس در مورد دلگرمی بخشیدن به دیگران
۷، ۸. الف) چه نمونه‌هایی در کتاب مقدّس به ما نشان می‌دهد که دلگرم ساختن دیگران برای یَهُوَه مهم است؟ ب) والدین چگونه می‌توانند در این خصوص یَهُوَه را سرمشق قرار دهند؟ (تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.)
۷ یَهُوَه. مزمورنویس در مورد یَهُوَه این چنین سرود: «خداوند نزدیک شکسته‌دلان است و کوفته‌شدگانِ در روح را نجات می‌بخشد.» (مز ۳۴:۱۸) وقتی که ترس و یأس و ناامیدی بر اِرْمیا چیره شد، یَهُوَه به آن نبی وفادار اعتمادبه‌نفس بخشید. (ار ۱:۶-۱۰) همچنین یَهُوَه برای تقویت دانیال، نبی سالمند خود، فرشته‌ای را نزد او فرستاد. وقتی آن فرشته دانیال را «مرد بسیار محبوب» خطاب کرد، چقدر دانیال را دلگرم ساخت و به او قوّت‌قلب داد! (دان ۱۰:۸، ۱۱، ۱۸، ۱۹) آیا شما نیز می‌توانید همین گونه به مبشّران، پیشگامان، و برادران و خواهران سالمند که توان خود را از دست داده‌اند، دلگرمی دهید؟
۸ یَهُوَه خدا و پسر عزیزش، عیسی مسیح سال‌های بی‌شماری در کنار هم کار کردند. آیا خدا وقتی عیسی را به زمین فرستاد، فکر کرد که او دیگر نیازی به تحسین و دلگرمی ندارد؟ به هیچ وجه! عیسی دو بار صدای پدرش را از آسمان شنید که گفت: «این است پسر من، محبوب من که از او خشنودم.» (مت ۳:۱۷؛ ۱۷:۵) خدا به این طریق عیسی را تحسین کرد و به او اطمینان بخشید که کارش را به‌خوبی انجام می‌دهد. عیسی این کلمات را دو بار شنید، یک بار در شروع خدمتش و بار دیگر در اواخر زندگی‌اش بر روی زمین. مسلّماً او با شنیدن این کلمات دلگرم شد و قوّت‌قلب گرفت. همچنین وقتی عیسی در آخرین شب زندگی‌اش دچار اضطراب و نگرانی شده بود، یَهُوَه خدا فرشته‌ای را فرستاد تا او را تقویت کند. (لو ۲۲:۴۳) شما ای والدین، می‌توانید یَهُوَه خدا را سرمشق قرار داده، فرزندانتان را مرتب دلگرم سازید و وقتی آنان کاری خوب انجام می‌دهند، تحسینشان کنید. همچنین باید از فرزندانتان که هر روز حفظ وفاداری‌شان به خدا در مدرسه تحت آزمایش قرار می‌گیرد، بیشتر حمایت و پشتیبانی کنید.
۹. ما از رفتار عیسی با رسولانش چه می‌آموزیم؟
۹ عیسی. در شبی که عیسی مراسم یادبود را پایه‌گذاری می‌کرد، تکبّر و غرور را در رسولانش دید. عیسی با فروتنی پاهای آنان را شست، اما آنان هنوز بحث می‌کردند که چه کسی بین آنان بزرگ‌ترین است و پِطرُس نیز بیش از حد به خود اعتماد داشت. (لو ۲۲:۲۴، ۳۳، ۳۴) با این حال، عیسی رسولان وفادارش را تحسین کرد که در آزمایش‌های او در کنارش بوده‌اند. او پیشگویی کرد که آنان کارهایی بزرگ‌تر از کارهای او انجام خواهند داد و به آنان اطمینان داد که خدا آنان را دوست دارد. (لو ۲۲:۲۸؛ یو ۱۴:۱۲؛ ۱۶:۲۷) ما نیز می‌توانیم از خود بپرسیم: ‹آیا نباید از عیسی سرمشق بگیرم و به جای این که روی اشتباهات فرزندانم یا دیگران تمرکز کنم، آنان را به دلیل کارهای خوبشان تحسین کنم؟›
۱۰، ۱۱. پولُس رسول چگونه نشان داد که از نیاز دیگران برای دلگرمی و قوّت‌قلب یافتن آگاه است؟
۱۰ پولُس رسول. پولُس در نامه‌های خود از هم‌ایمانانش به نیکویی یاد کرده است. او با برخی از آنان سال‌ها همسفر بود و بی‌شک از ضعف‌های آنان آگاهی داشت، اما به خصوصیات خوب آنان اشاره کرده است. برای مثال، پولُس از تیموتائوس این گونه یاد کرد: «فرزند عزیز من و در خدمت به مسیح وفادار» و کسی که «خالصانه در فکر هم‌ایمانانش» است. (۱قر ۴:۱۷؛ فیلیپ ۲:۱۹، ۲۰) پولُس همچنین در مورد تیتوس به این نکته اشاره کرد که او «همسفر و همکار من در خدمت به شماست.» (۲قر ۸:۲۳) به‌راستی که تیموتائوس و تیتوس چقدر باید دلگرم شده باشند وقتی پی بردند که پولُس رسول چه نگرشی نسبت به آنان دارد.
۱۱ پولُس و بَرنابا به شهرهایی برگشتند که مردمِ آنجا پیش از آن با خشونت با آنان رفتار کرده بودند؛ آنان با این عمل جان خود را به خطر انداختند. برای مثال، با این که با مخالفت‌های شدید در لِستِره روبرو شدند به آنجا بازگشتند و به شاگردان جدید دلگرمی و قوّت‌قلب دادند تا در ایمان پایدار بمانند. (اعما ۱۴:۱۹-۲۲) همچنین پولُس در اِفِسُس با جمعیتی خشمگین روبرو شد. در کتاب اعمال رسولان ۲۰:۱، ۲ چنین آمده است: «وقتی آن آشوب فرو نشست، پولُس شاگردان را فراخواند و پس از آن که به آنان قوّت قلب داد، با ایشان خداحافظی کرد و راهی مقدونیه شد. او هنگام عبور از مقدونیه، شاگردان را با سخنان خود بسیار تشویق می‌کرد تا این که به یونان رسید.» به‌راستی که دلگرم ساختن دیگران و قوّت‌قلب دادن به آنان چقدر برای پولُس اهمیت داشت!
دلگرمی یافتن در زمان ما
۱۲. در جلسات چگونه دلگرمی و قوّت‌قلب می‌گیریم؟
۱۲ پدر آسمانی ما با مهربانی برای ما جلساتی را تدارک دیده است که مرتب برگزار می‌شود تا ما بتوانیم یکدیگر را دلگرم ساخته، قوّت‌قلب بخشیم. (عبرانیان ۱۰:۲۴، ۲۵ خوانده شود.) همچون پیروان گذشتهٔ عیسی ما نیز گرد هم می‌آییم تا آموزش ببینیم و قوّت‌قلب یابیم. (۱قر ۱۴:۳۱) کریستینا که در آغاز این مقاله در مورد او صحبت کردیم می‌گوید: «چیزی که من از همه بیشتر در مورد جلسات دوست دارم این است که در آنجا به من محبت نشان داده می‌شود، دلگرم می‌شوم و قوّت‌قلب می‌گیرم. گاهی با ناراحتی و نگرانی وارد سالن جماعت می‌شوم. اما خواهران به من نزدیک می‌شوند، مرا در آغوش می‌گیرند و از ظاهر آراستهٔ من تعریف می‌کنند. به من می‌گویند که مرا دوست دارند و خوشحالند که از نظر روحانی پیشرفت می‌کنم. با این دلگرمی حالم خیلی بهتر می‌شود.» چقدر نشاط‌بخش است اگر همهٔ ما به نوبهٔ خود یکدیگر را تشویق کرده دلگرمی بخشیم!—روم ۱:۱۱، ۱۲.
۱۳. چرا خادمان باتجربهٔ خدا نیز به دلگرمی نیاز دارند؟
۱۳ حتی خادمان باتجربهٔ خدا نیز به دلگرمی نیاز دارند. برای مثال یوشَع را در نظر بگیرید. او سال‌ها با وفاداری به خدا خدمت کرد. با این حال یَهُوَه برای دلگرمی دادن به او به موسی چنین گفت: «یوشَع را فرمان بده و او را تشویق و تقویت کن، زیرا او پیشاپیش این قوم از اردن خواهد گذشت و سرزمینی را که خواهی دید، از آنِ ایشان خواهد ساخت.» (تث ۳:۲۷، ۲۸) به زودی به یوشَع مسئولیتی سنگین واگذار می‌شد، یعنی او باید اسرائیلیان را برای تسخیر سرزمین موعود رهبری می‌کرد. چگونه یوشَع با عقب‌نشینی یا شکست سپاهش روبرو می‌شد؟ (یوش ۷:۱-۹) مسلّماً یوشَع برای رویارویی با آن مشکلات نیاز به دلگرمی و قوّت‌قلب داشت. از این رو، ما نیز می‌خواهیم پیران جماعت و سرپرستان حوزه را که برای مراقبت گلهٔ خدا سخت تلاش می‌کنند، دلگرم ساخته به آنان قوّت‌قلب بخشیم. (۱تِسالونیکیان ۵:۱۲، ۱۳ خوانده شود.) سرپرست حوزه‌ای گفت: «گاهی برادران برای ما نامهٔ تشکر می‌نویسند و می‌گویند که چقدر از دیدار ما لذّت بردند. ما این نامه‌ها را نگه می‌داریم و در زمان سختی و دلسردی آن‌ها را می‌خوانیم. این نامه‌ها واقعاً برای ما منشأ دلگرمی است.»
وقتی فرزندانمان را با مهربانی تشویق و تحسین می‌کنیم، آنان از لحاظ روحانی و عاطفی رشد می‌کنند (بند ۱۴ ملاحظه شود)
۱۴. چرا برای پند دادن، تشویق و تحسین اهمیت دارد؟
۱۴ پیران و والدین مسیحی دریافته‌اند که اگر پند دادن از روی کتاب مقدّس با تحسین و دلگرمی همراه باشد، تأثیر بیشتری می‌گذارد. وقتی پولُس قُرِنتیان را به دلیل پذیرفتن پندش تحسین کرد، مسلّماً آنان دلگرمی یافتند که همچنان آنچه درست است، انجام دهند. (۲قر ۷:۸-۱۱) آندریاس که پدر دو فرزند است، می‌گوید: «تشویق و تحسین فرزندان به آنان کمک می‌کند تا از لحاظ روحانی و عاطفی رشد کنند. شما با تشویق و تحسین آنان پند را همچون تیری به هدف می‌زنید. البته فرزندان ما می‌دانند چه چیز درست است، اما باز هم تشویق‌های مرتب ماست که به آنان یاری می‌رساند که در زندگی به آنچه درست است عمل کنند.»
به گونه‌ای مفید دیگران را دلگرم سازیم
۱۵. از چه راهی می‌توانیم به دیگران دلگرمی و قوّت‌قلب بخشیم؟
۱۵ از تلاش هم‌ایمانانتان و خصوصیات خوب آنان قدردانی کنید. (۲توا ۱۶:۹؛ ایو ۱:۸) یَهُوَه و عیسی برای حمایت و پشتیبانی ما از منافع پادشاهی خدا، بسیار ارزش قائلند، حتی اگر به دلیل شرایطمان تلاش‌ها و اعانات ما محدود باشد. (لوقا ۲۱:۱-۴؛ ۲قُرِنتیان ۸:۱۲ خوانده شود.) برای مثال، برخی از سالمندان عزیزمان تلاش زیادی می‌کنند تا به طور مرتب در جلسات و خدمت موعظه شرکت کنند. آیا نباید این عزیزان را تحسین کرد و به آنان دلگرمی و قوّت‌قلب داد؟
۱۶. چرا نباید هرگز در دلگرم ساختن دیگران و قوّت‌قلب دادن به آنان کوتاهی کنیم؟
۱۶ برای دلگرم ساختن و قوّت‌قلب دادن به دیگران از هر فرصتی استفاده کنید. اگر شخص شایستهٔ تحسین است، چرا او را تحسین نکنیم؟ توجه کنید که وقتی پولُس و بَرنابا به اَنطاکیه در پیسیدیه رسیدند، چه اتفاقی افتاد. مسئولان کنیسه به آنان گفتند: «ای برادران اگر سخنی دلگرم‌کننده برای جمع دارید، بگویید.» پولُس نیز سخنرانی مفیدی برایشان ایراد کرد. (اعما ۱۳:۱۳-۱۶، ۴۲-۴۴) اگر ما می‌توانیم با سخنانمان دیگران را تشویق کرده دلگرم سازیم، چرا سکوت کنیم؟ اگر ما قوّت‌قلب دادن به دیگران را عادت خود سازیم، آنان نیز ما را تشویق کرده، دلگرم خواهند ساخت.—لو ۶:۳۸.
۱۷. چگونه می‌توانیم به گونه‌ای مفید و مؤثر دیگران را تحسین کنیم؟
۱۷ سخنان دلگرم‌کنندهٔ خود را صادقانه و مشخص بیان کنید. دلگرمی بخشیدن و تحسین دیگران مفید است، اما پیام عیسی به مسیحیان تیاتیرا نشانگر آن است که بهتر است دلیل آن را مشخصاً بیان کنیم. (مکاشفه ۲:۱۸، ۱۹ خوانده شود.) برای مثال، والدین می‌توانند فرزندشان را به دلیل تلاش‌هایش در خدمت به یَهُوَه تشویق کنند و به او بگویند که متوجهٔ چه جنبه‌ای از پیشرفت او شده‌اند. یا ما می‌توانیم مادری را که با وجود مشکلات به تنهایی مراقبت از فرزندش را به عهده دارد بابت جنبه‌ای از زحماتش در این راه تحسین کنیم. چنین تشویق و تحسینی بسیار مفید و مؤثر است.
۱۸، ۱۹. چگونه می‌توانیم آنانی را که نیاز به دلگرمی دارند، تقویت کنیم؟
۱۸ البته آن گونه که یَهُوَه مستقیماً موسی را بر آن داشت که یوشَع را تشویق و تقویت کند، امروزه مشخصاً به ما نمی‌گوید که چه کسی را تشویق و دلگرم کنیم. با این همه واضح است اگر ما هم‌ایمانانمان و دیگران را تشویق و دلگرم کنیم، یَهُوَه خدا خشنود خواهد شد. (امث ۱۹:۱۷؛ عبر ۱۲:۱۲) برای مثال، شاید بتوانیم به یک سخنران بگوییم که از صحبت‌های او پندی را که لازم داشتیم گرفتیم یا این که سخنرانی او به ما کمک کرد تا آیهٔ مشخصی را بهتر درک کنیم. خواهری برای سخنران مهمان نوشت: «با این که فقط چند دقیقه با هم صحبت کردیم، متوجهٔ دل شکستهٔ من شدید و با سخنانتان به من تسلّی و قوّت‌قلب دادید. من فقط می‌خواستم بگویم که شنیدن صحبت‌های دلنشین و پرمهر شما، چه از روی سکوی سخنرانی و چه وقتی که با هم صحبت کردیم، برای من هدیه‌ای از طرف یَهُوَه خدا بود.»
۱۹ اگر ما مصمم باشیم که بر طبق پند پولُس رفتار کنیم، می‌توانیم از راه‌های گوناگون دیگران را از لحاظ روحانی بنا کرده به آنان دلگرمی و قوّت‌قلب بخشیم. پولُس گفت: «پس همیشه یکدیگر را تشویق کرده، بنا کنید، چنان که اکنون نیز می‌کنید.» (۱تسا ۵:۱۱) اگر تک‌تک ما ‹هر روز یکدیگر را قوّت قلب دهیم› مسلّماً یَهُوَه خدا را خشنود خواهیم ساخت.
^ [۱] (بند ۱) برخی اسامی تغییر داده شده است.
