بسیاری از برادران و خواهرانی که در گذشته برای کسب درآمد بیشتر به کشورهای دیگر مهاجرت کرده بودند،‏ اکنون به کشور خود بازگشته‌اند.‏ آنان به خاطر محبتی که به یَهُوَه و دیگر انسان‌ها داشتند بر آن شدند تا به مناطقی که نیاز بیشتری به مبشّر دارد نقل‌مکان کنند.‏ (‏مت ۲۲:‏۳۷-‏۳۹‏)‏ آنان در این راه،‏ چه ازخودگذشتگی‌هایی کرده‌اند و چه برکاتی نصیبشان شده است؟‏ برای پاسخ به این سؤال،‏ نمونهٔ چند زوج را از کشور کامرون در غرب آفریقا بررسی می‌کنیم.‏

در سال ۱۹۹۸،‏ برادری به نام آنِسیم از کشورش کامرون به کشوری دیگر مهاجرت کرد و به مدت ۱۴ سال در آنجا زندگی می‌کرد.‏ او در یکی از جلسات مَثَلی دربارهٔ فعالیت موعظه شنید.‏ سخنران گفت:‏ «تصوّر کنید دو دوست در دو جای مختلف در حال ماهیگیری هستند.‏ یکی از آنان ماهی‌های زیادی صید می‌کند و دیگری تنها تعداد اندکی ماهی صید می‌کند.‏ آیا او نیز به جایی که ماهی بیشتری دارد نمی‌رود تا بتواند تعداد بیشتری ماهی صید کند؟‏»‏

آنِسیم با شنیدن آن مَثَل به این فکر افتاد که به کامرون بازگردد تا به مبشّران آنجا کمک کند؛‏ چرا که علاقه‌مندان بسیاری در آنجا می‌خواستند کتاب مقدّس را مطالعه کنند.‏ اما او کمی نگران بود.‏ آیا بعد از ۱۴ سال دوری از کشورش،‏ دوباره می‌توانست خود را با شرایط زندگی در آنجا تطبیق دهد؟‏ او برای یافتن پاسخ این سؤال،‏ ابتدا شش ماه در کامرون زندگی کرد و سپس در سال ۲۰۱۲،‏ تصمیم گرفت به آنجا نقل‌مکان کند.‏

آنِسیم می‌گوید:‏ «باید خود را با هوای بسیار گرم و شرایط زندگی جدید تطبیق می‌دادم.‏ در سالن جماعت باید دوباره روی نیمکت‌هایی می‌نشستم که چندان راحت نبود.‏» او در ادامه با لبخندی می‌گوید:‏ «اما تمرکز بر جلسات کمکم می‌کرد تا به صندلی‌های راحتی که در دیگر سالن‌های جماعت دیده بودم فکر نکنم.‏»‏

در سال ۲۰۱۳،‏ آنِسیم با خواهری به نام ژِرالدین که پس از نُه سال زندگی در فرانسه به کامرون برگشته بود،‏ ازدواج کرد.‏ آنان با اولویت دادن به انجام خواست یَهُوَه،‏ چه برکاتی نصیبشان شد؟‏ آنِسیم می‌گوید:‏ «ما پس از شرکت در دورهٔ آموزشی برای بشارت‌دهندگان،‏ در بیت‌ئیل مشغول به خدمت شدیم.‏ طی سال گذشته،‏ بیست نفر در جماعتمان تعمید گرفتند.‏ واقعاً فکر می‌کنم که اکنون در جایی مناسب برای ‹ماهیگیری› هستم!‏» (‏مرق ۱:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ ژِرالدین نیز می‌گوید:‏ «برکاتی که نصیبم شده است،‏ بیش از انتظارم بود.‏»‏

جودِت که به آمریکا نقل‌مکان کرده بود،‏ از صمیم دل می‌خواست خدمتش را افزایش دهد.‏ او می‌گوید:‏ «هر بار که  برای دیدن خانواده‌ام به کامرون می‌رفتم،‏ برگشتن برایم خیلی سخت می‌شد.‏ زیرا با چندین نفر مطالعهٔ کتاب مقدّس را شروع می‌کردم و مجبور بودم آنان را ترک کنم.‏» جودِت در آمریکا شغلی پردرآمد داشت و از طریق آن،‏ هزینه‌های درمان پدرش را در کامرون می‌پرداخت؛‏ از این رو،‏ فکر می‌کرد که باید در آمریکا بماند.‏ اما سرانجام تصمیم گرفت با اعتماد به یَهُوَه،‏ به کامرون نقل‌مکان کند.‏ او اذعان می‌کند که زندگی در آمریکا راحت‌تر بود.‏ او در دعا از یَهُوَه کمک خواست تا بتواند خودش را با شرایط جدید تطبیق دهد.‏ به علاوه،‏ یک سرپرست حوزه و همسرش نیز بسیار تشویقش کردند.‏

وقتی جودِت به گذشته فکر می‌کند می‌گوید:‏ «خوشحالم که طی سه سال توانستم به چهار نفر کمک کنم تعمید بگیرند.‏» او به عنوان پیشگام ویژه شروع به خدمت کرد.‏ اکنون او و شوهرش سَم‌کَستِل،‏ به خدمت سیّاری مشغولند.‏ به علاوه،‏ جودِت و خانواده‌اش توانستند بیمارستانی را در کشوری دیگر بیابند که هزینهٔ عمل جرّاحی پدرش را بپردازد.‏ عمل جرّاحی پدرش نیز با موفقیت به انجام رسید.‏

برادری به نام ویکتور به کانادا نقل‌مکان کرده بود.‏ او با خواندن یکی از مقالات برج دیده‌بانی دربارهٔ تحصیلات،‏ تصمیم گرفت از دانشگاه انصراف دهد و در یک دورهٔ فنی کوتاه‌مدت ثبت‌نام کند.‏ او می‌گوید:‏ «این دوره کمکم می‌کرد که بتوانم زودتر شغلی بیابم و خدمت پیشگامی را که مدت‌ها منتظرش بودم آغاز کنم.‏» ویکتور بعدها با کرولاین ازدواج کرد و برای تعطیلات به کامرون رفتند.‏ طی بازدیدشان از بیت‌ئیل کامرون،‏ به آنان پیشنهاد شد که به خدمت در کامرون فکر کنند.‏ ویکتور می‌گوید:‏ «هیچ دلیلی برای رد این پیشنهاد نداشتیم.‏ از آنجایی که زندگی‌مان را ساده نگاه داشته بودیم توانستیم آن پیشنهاد را بپذیریم.‏» با وجود این که وضعیت سلامتی کرولاین کاملاً خوب نبود،‏ ما تصمیم گرفتیم به کامرون نقل‌مکان کنیم.‏

ویکتور و کرولاین برای کمک به علاقه‌مندان،‏ خدمت پیشگامی را آغاز کردند.‏ آنان برای مدتی توانستند با پس‌اندازشان زندگی را بگذرانند.‏ سپس برای چند ماه در کانادا کار کردند تا بتوانند به پیشگامی در کامرون ادامه دهند.‏ چه برکاتی نصیبشان شد؟‏ آنان در دورهٔ آموزشی برای بشارت‌دهندگان شرکت کردند،‏ به عنوان پیشگام ویژه خدمت کردند و اکنون به طور تمام‌وقت به فعالیت ساختمان‌سازی مشغولند.‏ ویکتور می‌گوید:‏ «از آنجایی که زندگی راحتمان را ترک کردیم،‏ باید بیشتر به یَهُوَه تکیه می‌کردیم.‏ ما همواره از حمایت‌های او برخوردار بوده‌ایم.‏»‏

در سال ۲۰۰۲،‏ دانشجویی در آلمان به نام آلِه تراکتی خواند که عنوانش چنین بود:‏ جوانان در زندگی چه هدفی دارید؟‏ آن تراکت او را تشویق کرد تا اهداف جدیدی دنبال کند.‏ او در سال ۲۰۰۶،‏ در مدرسهٔ تربیت خادمین شرکت کرد و برای خدمت،‏ به کامرون،‏ کشور محل تولّدش فرستاده شد.‏

آلِه در کامرون کاری نیمه‌وقت پیدا کرد و بعدها کاری با درآمدی بالاتر یافت.‏ اما او نگران بود که نتواند به اندازهٔ قبل به موعظه و تعلیم بپردازد.‏ بنابراین وقتی از او دعوت شد که به عنوان پیشگام ویژه خدمت کند،‏ او بدون تردید پذیرفت.‏ کارفرمایش حقوق بالاتری را به او پیشنهاد کرد،‏ اما او نپذیرفت و به عنوان پیشگام ویژه شروع به خدمت کرد.‏ آلِه بعدها با خواهری به نام اِستِفانی که سال‌ها در فرانسه زندگی  کرده بود،‏ ازدواج کرد.‏ اِستِفانی پس از نقل‌مکان به کامرون با چه مشکلاتی روبرو شده بود؟‏

اِستِفانی می‌گوید:‏ «دچار چند بیماری جزئی و حساسیت شدم؛‏ اما با درمان‌های مرتب بهبود یافتم.‏» این زوج نتیجهٔ پایداری‌شان را دیدند.‏ آلِه می‌گوید:‏ «وقتی برای موعظه به روستایی دورافتاده به نام کَته رفتیم،‏ با افراد زیادی آشنا شدیم که می‌خواستند کتاب مقدّس را مطالعه کنند.‏ بعد توانستیم از طریق تلفن با آنان مطالعه کنیم.‏ دو نفر از آنان تعمید گرفتند و در آنجا یک گروه شکل گرفت.‏» اِستِفانی نیز در ادامه می‌گوید:‏ «چیزی شادی‌بخش‌تر از این نیست که به انسان‌ها کمک کنیم خود را به یَهُوَه وقف کنند.‏ ما در اینجا بارها چنین شادی‌ای را تجربه کرده‌ایم.‏» اکنون،‏ آلِه و اِستِفانی به خدمت سیّاری مشغولند.‏

یک دانشجوی پزشکی به نام ژِزِل،‏ در ایتالیا تعمید گرفت.‏ این خواهر با دیدن زندگی سادهٔ زوج پیشگامی که با او کتاب مقدّس را مطالعه می‌کردند،‏ تحت تأثیر قرار گرفت و می‌خواست خدمت موعظه‌اش را افزایش دهد.‏ او در پایان دورهٔ تحصیلش خدمت پیشگامی را شروع کرد.‏

ژِزِل می‌خواست به کامرون برگردد تا بتواند بیشتر به یَهُوَه خدمت کند؛‏ اما کمی نگران بود.‏ او می‌گوید:‏ «با این کار،‏ اقامتم را در ایتالیا از دست می‌دادم و از دوستان و خانواده‌ام دور می‌شدم.‏» با این وجود،‏ ژِزِل در مهٔ ۲۰۱۶،‏ به کامرون بازگشت.‏

مدتی بعد،‏ او با برادری به نام لیانس ازدواج کرد.‏ دفتر شعبهٔ کامرون به این زوج توصیه کرد که به شهر کوچکی به نام آیاس که نیاز زیادی به مبشّر داشت،‏ نقل‌مکان کنند.‏

شرایط زندگی در آیاس چگونه بود؟‏ ژِزِل می‌گوید:‏ «بیشتر اوقات به مدت چند هفته برق نداشتیم و نمی‌توانستیم تلفن همراهمان را شارژ کنیم.‏ تلفن‌هایمان اغلب آنتن‌دهی نداشت.‏ من یاد گرفتم که روی آتش غذا بپزم.‏ ما شب‌ها با فرغون و چراغ‌قوّه به چشمه می‌رفتیم تا آب بیاوریم،‏ زیرا در آن ساعت خلوت‌تر بود.‏» این زوج چگونه توانستند با آن شرایط کنار آیند؟‏ ژِزِل می‌گوید:‏ «روح‌القدس یَهُوَه در تحمّل این سختی‌ها به ما کمک کرد.‏ همچنین من و همسرم همدیگر را حمایت می‌کردیم.‏ به علاوه،‏ ما از تشویق و گاهی حمایت‌های مالی خانواده و دوستانمان برخوردار بودیم.‏»‏

آیا ژِزِل از این که به کشورش برگشته،‏ خوشحال است؟‏ او در جواب می‌گوید:‏ «بله.‏ قطعاً!‏ ما در ابتدا با سختی‌هایی روبرو بودیم و گاهی دلسرد می‌شدیم.‏ اما من و شوهرم با غلبه بر آن موانع،‏ پی بردیم که تصمیم درستی گرفته بودیم.‏ ما به یَهُوَه توکل می‌کنیم و به او نزدیک‌تر شده‌ایم.‏» لیانس و ژِزِل در دورهٔ آموزشی برای بشارت دهندگان شرکت کردند و آنان اکنون به طور موقت به عنوان پیشگام ویژه خدمت می‌کنند.‏