آیا می‌دانستید که . . .
بعد از زمان یونس چه اتفاقی برای نِینَوا افتاد؟
تقریباً سال ۶۷۰ قبل از میلاد، آشور بزرگ‌ترین امپراتور در دنیا بود. در وب‌سایت موزهٔ بریتانیا چنین آمده است: «مرزهای این امپراتوری از غرب به قبرس و از شرق به ایران می‌رسید. حتی مصر هم مدتی تحت سلطهٔ این امپراتوری بود.» نِینَوا پایتخت آشور، بزرگ‌ترین شهر دنیا بود که باغ‌های زیبا، مجسمه‌ها، کاخ‌ها و کتابخانه‌های بزرگی داشت. حکاکی‌های روی دیوارهای شهر نِینَوا نشان می‌دهد که آشوربانیپال، مثل دیگر پادشاهان آشور، خود را «پادشاه دنیا» می‌دانست. طی پادشاهی او، به نظر می‌رسید که هیچ کس نمی‌تواند نِینَوا و آشور را تصرّف کند.
در آن زمان آشور بزرگ‌ترین امپراتوری در دنیا بود
با این وجود، وقتی آشور در اوج قدرت بود، صَفَنیای نبی پیشگویی کرد: «[یَهُوَه] آشور را نابود خواهد ساخت؛ او نینوا را به ویرانه‌ای بدل خواهد کرد، به ویرانه‌ای خشک همچون بیابان.» ناحُوم نبی هم پیشگویی کرد: «نقره را غارت کنید! طلا را به یغما برید! . . . هر که تو را بیند، از تو خواهد گریخت . . . و خواهد گفت: ‹نینوا ویران شده است!›» (صف ۲:۱۳؛ نا ۲:۹، ۱۰؛ ۳:۷) تحقق این پیشگویی‌ها غیرممکن به نظر می‌رسید. شاید مردم بعد از شنیدن آن‌ها با خودشان گفتند: ‹آیا واقعاً امکان دارد کسی امپراتوری قدرتمند آشور را شکست دهد؟›
نِینَوا به یک ویرانه تبدیل شد
اما امپراتوری آشور شکست خورد. کمی قبل از سال ۶۰۰ قبل از میلاد، بابلیان و مادها آشور را شکست دادند. بعد از آن، دیگر هیچ کس در نِینَوا زندگی نکرد و این شهر به فراموشی سپرده شد. در نشریهٔ یک موزهٔ هنر در نیویورک آمده است: «در قرون وسطی، شهر نِینَوا کاملاً فراموش شده بود و مردم فقط از طریق کتاب مقدّس آن را می‌شناختند.» انجمن باستان‌شناسی کتاب مقدّس می‌گوید: «کسی حتی نمی‌دانست که آیا پایتخت پرشکوه آشور واقعاً وجود داشته یا خیر.» تا این که در سال ۱۸۴۵ باستان‌شناسی به نام آستِن هِنری لیارد، خرابه‌های شهر باستانی نِینَوا را حفاری کرد و مدارکی به دست آورد که ثابت می‌کرد، نِینَوا یک شهر باشکوه بوده است.
پیشگویی‌های کتاب مقدّس در مورد نِینَوا کاملاً به تحقق رسید. این موضوع به ما اطمینان می‌دهد که پیشگویی‌های کتاب مقدّس دربارهٔ نابودی قدرت‌های سیاسی این دنیا هم به تحقق می‌رسد.—دان ۲:۴۴؛ مکا ۱۹:۱۵، ۱۹-۲۱.
